Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.994.2016.2.KC
z 22 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.), uzupełnione pismem z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 stycznia 2017 r. (skutecznie doręczone dnia 27 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług kompleksowych o charakterze ciągłym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług kompleksowych o charakterze ciągłym. Wniosek uzupełniony został pismem Strony w dniu 2 lutego 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24 stycznia 2017 r. (data doręczenia 27 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz innego podmiotu usługi polegającej na zorganizowaniu, nadzorowaniu i realizacji:

1. magazynowania urządzeń mechanicznych w magazynach dzierżawionych od innych podmiotów,
2. transportu urządzeń mechanicznych z punktów ich eksploatacji do magazynu i z powrotem,
3. wizji lokalnej (sprawdzania) miejsc eksploatacji urządzeń należących do zleceniodawcy w punktach zlokalizowanych na terytorium Polski.
   
   

Usługi, o których mowa powyżej, wykonywane są przez osoby zatrudnione przez Spółkę na umowach o pracę lub umowach zlecenia. Spółka i jej kontrahent umownie określiły, że świadczone usługi będą rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Za świadczenie powyższych usług Spółka pobiera miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe tzn. wysokość którego nie zależy od ilości wykonanych świadczeń. Kontrahent nie ma możliwości wybierania z których czynności chce skorzystać. Z jego punktu widzenia ma otrzymać kompleksowe świadczenie i nie interesuje go w jakich ilościach poszczególne czynności są realizowane.

Spółka traktuje te świadczenia jako świadczenia złożone a co za tym idzie rozpoznaje obowiązek podatkowy w momencie wykonania usługi, tj. ostatniego dnia miesiąca stanowiącego okres rozliczeniowy.

W piśmie z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Spółka wskazała:

Usługa polegająca na organizowaniu, nadzorowaniu i realizacji magazynowania, transportu, wizji lokalnej polega na:

• rozładunek urządzenia z samochodu i jego oznakowanie nr ewidencyjnym,
  
• sporządzenie dokumentu przyjęcia urządzenia,
  
• umieszczenie urządzenia w miejscu składowania w sposób zgodny z nr ewidencyjnym,
  
• przechowywanie urządzenia do czasu gdy usługobiorca nie zleci jego przewozu do określonego miejsca w zleceniu,
  
• transport urządzenia z magazynu do miejsca przeznaczenia zgodnie ze zleceniem usługobiorcy
  
• transport urządzenia z miejsca innego niż magazyn do magazynu zgodnie ze zleceniem usługobiorcy,
  
• wizja lokalna miejsc eksploatacji urządzeń należących do usługobiorcy.
  
  

Z punktu widzenia usługobiorcy wyżej wymienione czynności stanowią jedną kompleksową usługę, gdzie jej poszczególne elementy tworzą ekonomiczną całość.

Świadczenia przedstawione we wniosku w pkt 1,2,3 zdaniem Spółki stanowią dla usługobiorcy jednolitą całość. Kontrahent zawierając umowę ze Spółką jednoznacznie wskazał jakich świadczeń oczekuje. Poszczególne czynności w ramach usługi, takie jak magazynowanie czy transport, mogą stanowić zasadniczo odrębne świadczenia, jednak w tym przypadku są na tyle ze sobą powiązane, że z punktu widzenia nabywcy ich odrębne traktowanie nie stanowi dla niego tego czego on oczekuje. W celu rozpoczęcia magazynowania urządzeń należy je najpierw przywieźć do magazynu. Następnie są one rozwożone/przywożone zgodnie z zamówieniem kontrahenta, który też oczekuje że Spółka przeprowadzi sprawdzenie miejsca, w którym nastąpi umieszczenie urządzenia. Zatem traktując odrębnie poszczególne czynności tracą one rolę i charakter dla nabywcy.

W przedstawionym przypadku zdaniem Spółki świadczeniem głównym jest usługa transportu towarów do miejsca ich eksploatacji, gdzie rola magazynu nie jest celem samym w sobie dla usługobiorcy. Usługobiorca ma mieć dostarczone urządzenie zgodnie z jego zleceniem na dany punkt eksploatacji. Zatem z jego punktu widzenia istotny jest transport urządzenia do miejsca przeznaczenia. Czynności magazynowania mają w tym przypadku charakter pomocniczy, gdyż nie zawsze urządzenie może być przetransportowane w tym samym momencie co moment jego przyjęcia do magazynu. Ze względu na to, że magazynowanie ma charakter nieprzerywalny tzn. jest ono stałe, Spółka określiła dla swoich usług rozliczanie w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Trudno jest w sposób precyzyjny ustalić w umowie moment zakończenia tego rodzaju usługi. Natomiast koniec świadczenia tego rodzaju usługi nastąpi z dniem zakończenia obowiązywania umowy z kontrahentem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przez Spółkę usługi organizacji, nadzoru i realizacji składającej się z czynności:

1. magazynowania urządzeń mechanicznych w magazynach dzierżawionych od innych podmiotów,
   
2. transportu urządzeń mechanicznych z punktów ich eksploatacji do magazynu lub nowego punktu eksploatacji a także ich transport powrotny,
   
3. wizji lokalnej (sprawdzania) miejsc eksploatacji urządzeń należących do zleceniodawcy w punktach zlokalizowanych na terytorium Polski,

- powstaje w dniu wykonania usługi, tj. ostatniego dnia okresu rozliczeniowego ?

Zdaniem Wnioskodawcy;

W świetle przepisu art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) dalej zwaną „ustawa o VAT” obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast jak wynika z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT usługę, dla której w związku z jej świadczeniem zostały ustalone następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu do którego odnoszą się te płatności i rozliczenia.

Z powyższych przepisów wynika, że obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje generalnie z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Natomiast w sytuacji gdy dochodzi do świadczenia usług podatnik powinien sam ustalić kiedy następuje wykonanie usługi aby w tym momencie rozpoznać obowiązek podatkowy dla celów podatku VAT.

Ustawodawca w celu uproszczenia rozliczeń podatku VAT dla świadczeń trwających przez pewien okres czasu (usług ciągłych) określił moment w którym dochodzi do wykonania usługi. W takich przypadkach gdy strony transakcji ustaliły pomiędzy sobą cykliczne formy rozliczeń lub terminy płatności to momentem wykonania usługi jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego którego dotyczą ustalone rozliczenia lub terminy płatności.

Na przykład jeżeli strony ustaliły, że usługi będą rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych to obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT powstanie w ostatnim dniu tego okresu rozliczeniowego tj. ostatnim dniu miesiąca.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka świadczy usługi, które składają się z wielu czynności polegających na organizacji, nadzorowaniu i realizacji: magazynowania urządzeń mechanicznych należących do kontrahenta, transport urządzeń z miejsca, w którym znajduje się urządzenie do magazynu lub miejsca wskazanego przez kontrahenta, wizji lokalnej miejsc, w których są eksploatowane urządzenia mechaniczne.

Wymienione czynności stanowią z ekonomicznego punktu widzenia jedno nierozerwalne świadczenie, które nie powinno być sztucznie dzielone.

W odniesieniu do świadczeń złożonych należy zwrócić uwagę na to, że jeżeli kilka czynności jest ze sobą na tyle powiązane, co z punktu widzenia nabywcy stanowi jedno świadczenie, gdzie poszczególne elementy nie mają istotnego znaczenia, za które to świadczenie nabywca płaci jedno wynagrodzenie a nie kilka odrębnych wynagrodzeń, mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym. Z takim świadczeniem mamy do czynienia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z powyższym zdaniem Spółki obowiązek podatkowy dla celów podatku VAT przy świadczeniu usługi polegającej na organizowaniu, nadzorowaniu i realizacji: magazynowania urządzeń, transportu urządzeń, wizji lokalnej miejsc eksploatacji urządzeń powstaje z chwilą upływu okresu rozliczeniowego tj. ostatniego dnia miesiąca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Unormowanie zawarte w przywołanym przepisie ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

W myśl art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Z kolei w art. 19a ust. 3 ustawy wskazano, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz innego podmiotu usługi polegającej na organizowaniu, nadzorowaniu i realizacji magazynowania, transportu, wizji lokalnej, na którą składają się następujące czynności:

• rozładunek urządzenia z samochodu i jego oznakowanie nr ewidencyjnym,
  

• sporządzenie dokumentu przyjęcia urządzenia,
  

• umieszczenie urządzenia w miejscu składowania w sposób zgodny z nr ewidencyjnym,
  

• przechowywanie urządzenia do czasu gdy usługobiorca nie zleci jego przewozu do określonego miejsca w zleceniu,
  

• transport urządzenia z magazynu do miejsca przeznaczenia zgodnie ze zleceniem usługobiorcy
  

• transport urządzenia z miejsca innego niż magazyn do magazynu zgodnie ze zleceniem usługobiorcy,
  

• wizja lokalna miejsc eksploatacji urządzeń należących do usługobiorcy.
  
  
  

Wnioskodawca i kontrahent umownie określili, że świadczone usługi będą rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Za świadczenie powyższych usług Wnioskodawca pobiera miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe tzn. wysokość którego nie zależy od ilości wykonanych świadczeń. Kontrahent nie ma możliwości wybierania, z których czynności chce skorzystać. Z jego punktu widzenia ma otrzymać kompleksowe świadczenie i nie interesuje go w jakich ilościach poszczególne czynności są realizowane. Spółka traktuje te świadczenia jako świadczenia złożone a co za tym idzie rozpoznaje obowiązek podatkowy w momencie wykonania usługi, tj. ostatniego dnia miesiąca stanowiącego okres rozliczeniowy. Z punktu widzenia usługobiorcy wyżej wymienione czynności stanowią jedną kompleksową usługę, gdzie jej poszczególne elementy tworzą ekonomiczną całość.

Jak wskazuje Wnioskodawca świadczenia przedstawione we wniosku stanowią dla usługobiorcy jednolitą całość a kontrahent zawierając umowę jednoznacznie wskazuje jakich świadczeń oczekuje. Poszczególne czynności w ramach usługi, takie jak magazynowanie czy transport, mogą stanowić zasadniczo odrębne świadczenia, jednak w tym przypadku są na tyle ze sobą powiązane, że z punktu widzenia nabywcy ich odrębne traktowanie nie stanowi dla niego tego czego on oczekuje. W celu rozpoczęcia magazynowania urządzeń należy je najpierw przywieźć do magazynu. Następnie są one rozwożone/przywożone zgodnie z zamówieniem kontrahenta, który też oczekuje że Wnioskodawca przeprowadzi sprawdzenie miejsca, w którym nastąpi umieszczenie urządzenie. Zatem traktując odrębnie poszczególne czynności tracą one rolę i charakter dla nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczeniem głównym jest usługa transportu towarów do miejsca ich eksploatacji, gdzie rola magazynu nie jest celem samym w sobie dla usługobiorcy. Usługobiorca ma mieć dostarczone urządzenie zgodnie z jego zleceniem na dany punkt eksploatacji. Zatem z jego punktu widzenia istotny jest transport urządzenia do miejsca przeznaczenia. Czynności magazynowania mają w tym przypadku charakter pomocniczy, gdyż nie zawsze urządzenie może być przetransportowane w tym samym momencie co moment jego przyjęcia do magazynu. Ze względu na to, że magazynowanie ma charakter nieprzerywalny tzn. jest ono stałe, Spółka określiła dla swoich usług rozliczanie w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Trudno jest w sposób precyzyjny ustalić w umowie moment zakończenia tego rodzaju usługi. Natomiast koniec świadczenia tego rodzaju usługi nastąpi z dniem zakończenia obowiązywania umowy z kontrahentem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi organizacji, nadzoru i realizacji powstaje w dniu wykonania usługi, tj. ostatniego dnia okresu rozliczeniowego.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wypracowana została koncepcja tzw. świadczeń złożonych, czyli inaczej kompleksowych usług, zgodnie z którą, jeżeli z ekonomicznego punktu widzenia oraz z perspektywy oczekiwań nabywcy, dane świadczenie ma charakter kompleksowy (złożony z kilku lub więcej różnych czynności, które łącznie składają się na jedną całość), wówczas dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie należy sztucznie rozdzielać poszczególnych czynności (sprawy: C-231/94 (Faaborg-Gelting Linien), C-349/96 (Card Protection Plan Ltd), C-41/04 (Levob Verzekeringen), C-111/05 (Aktiebolaget NN).

W powyższych orzeczeniach TSUE stanął na stanowisku, że jeżeli poszczególne czynności świadczone przez dany podmiot wchodzą w skład jednej złożonej usługi, to czynności tych dla potrzeb opodatkowania VAT nie należy rozdzielać, lecz opodatkowaniu powinna podlegać właśnie ta kompleksowa (złożona) usługa jako całość.

Mając na uwadze opis sprawy powyższe stanowisko, należy uznać, że przedstawiona we wniosku usługa może stanowić usługę kompleksową. Wnioskodawca wskazał, że Kontrahent zawierając umowę jednoznacznie wskazuje jakich świadczeń oczekuje od Wnioskodawcy. Poszczególne czynności w ramach usługi, choć co do zasady mogą stanowić zasadniczo odrębne świadczenia, jednak w tym przypadku są na tyle ze sobą powiązane, że z punktu widzenia nabywcy ich odrębne traktowanie nie stanowi dla niego celu transakcji - traktując odrębnie poszczególne czynności tracą rolę i charakter dla nabywcy. Co ważne, za świadczenie powyższych usług Wnioskodawca pobiera miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe tzn. wysokość którego nie zależy od ilości wykonanych świadczeń. Zatem można uznać, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz swojego Kontrahenta stanowią elementy składające się na usługę zarządzania towarami.

Logistyka jest terminem opisującym proces planowania, realizowania i kontrolowania sprawnego i efektywnego ekonomicznie przepływu surowców, materiałów, wyrobów gotowych oraz odpowiedniej informacji z punktu pochodzenia do punkt konsumpcji w celu zaspokojenia wymagania klienta. Działania logistyczne mogą obejmować (choć nie muszą się do nich ograniczać): obsługę klienta, prognozowanie popytu, przepływ informacji, kontrolę zapasów, czynności manipulacyjne, realizowanie zamówień, czynności reparacyjne i zaopatrywanie w części, lokalizację zakładów produkcyjnych i składów, procesy zaopatrzeniowe, pakowanie, obsługę zwrotów, gospodarowanie odpadami, transport i składowanie.

Usługa logistyczna polega więc na zarządzaniu towarem. Koncentrowana jest przede wszystkim na umożliwieniu usługobiorcy wykonywania obrotu towarem w sposób możliwie efektywny, oszczędny, minimalizujący ewentualne straty (wpisane z zasady w obrót towarów). Jest to zatem proces takiego zarządzania przepływem towarów, by zostały one sprawnie dostarczone do wskazanego odbiorcy we wskazanym czasie.

W konsekwencji, usługi opisane w stanie faktycznym wniosku można uznać za świadczenie kompleksowe, gdzie wszystkie usługi składające się na jedną usługę polegającą na organizowaniu, nadzorowaniu i realizacji magazynowania urządzeń, transportu urządzeń i wizji lokalnej miejsc eksploatacji wspólnie tworzą usługę logistyki.

Odnosząc się w dalszej kolejności do zasad ustalania obowiązku podatkowego, wskazać należy, że przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11 odniósł się do tego pojęcia następująco: „(...) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały - pod względem czasowym i funkcjonalnym - charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.

W związku z powyższym sformułować można wniosek, że jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Zatem w przypadku, gdy świadczenia polegają na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia, mamy do czynienia ze świadczeniami ciągłym. Ich charakter powoduje, że nie można określić momentu ich wykonania, gdyż treść i rozmiar tych świadczeń są determinowane elementem czasu.

W odniesieniu do usługi organizacji, nadzoru i realizacji, należy wskazać, że można je uznać za usługę ciągłą, gdyż jest świadczona nieprzerwanie przez cały czas trwania umowy i w zasadzie jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie będzie określony jedynie przez datę obowiązywania umowy.

Zatem, w art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie uznania za wykonaną „usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli taką usługę, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że usługi organizacji, nadzoru i realizacji, rozliczane są w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Zatem z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że świadczone przez Wnioskodawcę w sposób ciągły ww. usługi rozliczane są w ustalonych okresach rozliczeniowych (miesiąc). Oznacza to, że obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy w związku z ich świadczeniem powstanie zgodnie z dyspozycją powołanego powyżej art. 19a ust. 3 ustawy, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego do którego odnoszą się te rozliczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.