Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.956.2016.2.AM
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.), na wezwanie Organu z dnia 1 lutego 2017 r. znak sprawy 1462- IPPP2.4512.956.2017.1.AM (skutecznie doręczone 3 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży licytacyjnej nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży licytacyjnej nieruchomości.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.), na wezwanie Organu z dnia 1 lutego 2017 r. znak sprawy 1462- IPPP2.4512.956.2017.1.AM (skutecznie doręczone 3 lutego 2017 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione pismem z dnia 10 lutego 2017 r. na wezwanie Organu:

W sprawie egzekucyjnej wierzyciela:

Bank...

przeciwko dłużników:

T. Sp. z o.o., prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego:

Bankowy tytuł egzekucyjny:

z dnia 11 czerwca 2014 r., zaopatrzony w klauzulę wykonalności z dnia 19 listopada 2014 r.

Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 17 listopada 2014 r.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w związku z prowadzoną egzekucją z nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr 199 o powierzchni 402,45 m², dla którego Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą stanowiącej własność dłużnika: T. sp. z o.o., wnosi o stwierdzenie, czy sprzedaż ww. nieruchomości podczas licytacji publicznej jest objęta obowiązkiem naliczenia i pobrania podatku od towarów i usług (VAT) przez Komornika Sądowego bądź będzie objęta obowiązkiem naliczenia i pobrania podatku od towarów i usług (VAT) przez Komornika Sądowego i z jaką datą. Zwraca się także o wskazanie wysokości stawki podatku oraz kwoty podatku VAT. Przy założeniu, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości może nastąpić po 1 marca 2017 r.

Jednocześnie poniżej przedstawiono informacje na potrzeby wydania interpretacji - ustalony stan faktyczny:

1. T. Sp. z o.o. jest dłużnikiem rzeczowym (hipotecznym) co do ww. nieruchomości. Zgodnie z Bankowym Tytułem Egzekucyjnym (BTE) umowa kredytowa na podstawie, której ustanowiono zabezpieczenie hipoteczne na ww. nieruchomości była zawarta z Katarzyną K. Wg uzyskanych informacji dłużnik rzeczowy dokonał zabezpieczenia umowy kredytowej Katarzyny K. Wg KRS Katarzyna K. do dnia 25 stycznia 2016 r. była wiceprezesem zarządu T. Sp. z o.o.
   
2. T. Sp, z o.o., wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego - Rejestr Przedsiębiorców przez Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego. Przedmiot działalności wg KRS:
   • roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,
   • rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych, przygotowanie terenu pod budowę,
   • wykonywanie instalacji elektrycznych,
   • wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych, magazynowanie i przechowywanie towarów,
   • działalność agentów zajmujących się sprzedażą drewna i materiałów budowlanych, produkcja elektrycznego sprzętu oświetleniowego, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
     
   • roboty związane z budową pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane.
3. Przedmiotową nieruchomość oszacowano na kwotę: 3.641.000,00 (trzy miliony sześćset czterdzieści jeden 00/100 złotych) netto. Cena wywołania podczas pierwszej licytacji nieruchomości będzie wynosić 2.730.750,00 zł netto.
   
4. Zgodnie z udzielonymi wyjaśnieniami prezesa T. Sp. z o.o.:
   • T. Sp. z o. o. jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
     
   • Zbycie nieruchomość będącej przedmiotem egzekucji nie jest objęte VAT
     
   • Pierwsze zasiedlenie nieruchomości odbyło się w 2010 roku:
     1. na użytek własny do celów mieszkalnych od dnia 31 sierpnia 2010 r.- dnia ustanowienia odrębnej własności lokalu.
        
     2. spółka O. Sp z o.o. od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 28 lutego 2015r. (wydzieloną część nieruchomości nr 200) na podstawie umowy najmu z dnia 13 grudnia 2011 r. Czynsz w kwocie 10.000,00 zł + podatek VAT. Zgodnie z umową najmu najemca będzie użytkował lokal zgodnie z jego przeznaczeniem.
        
     3. spółka L. Sp. z o.o. Sp. Komandytowa od dnia 29 kwietnia 2015 r. do dnia dzisiejszego (wydzieloną część nieruchomości nr 200) na podstawie umowy najmu z dnia 29 kwietnia 2015 r. Czynsz w kwocie 10.000,00 zł + podatek VAT. Najemca jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Zgodnie z umową najmu (§ 13) realny czas remontu powoduje, że najemca rozpocznie użytkowanie lokalu od 1 czerwca 2015 r. i od tego dnia najemca będzie obciążony pierwszą opłatą za użytkowanie biura. Wg umowy najmu wynajmujący oświadcza, że wynajmowany lokal może być użytkowany jako lokal biurowy.
        
     4. Spółka C. Sp. z o.o. Umowa najmu na czas określony zawarta została w dniu 2 marca 2015 r. na okres 48 miesięcy od 1 września 2015 r. (wydzielonej części nieruchomości nr 199 na cele mieszkaniowe). Czynsz za najem wynosi 7.925,00 zł bez podatku VAT. W dniu 31 sierpnia 2015r. została zawarta umowa przeniesienia ogółu uprawnień obowiązków z umowy najmu pomiędzy spółką C. Sp. z o.o. a Przedsiębiorstwem Budownictwa Mieszkaniowego E. sp. z o.o. W dniu 26 września 2016 r. Dzień opisu i oszacowania nieruchomości lokal nie był już wynajmowany ww. wg oświadczenia prezesa T. Sp. z o.o. część lokalu była zasiedlona bez zgody spółki w latach 2010-2015, co jest przedmiotem postępowania prowadzonego przez Prokuraturę.
   
   
   

Nieruchomość nie została od nikogo nabyta przez T. Sp. z o.o. Nieruchomość powstała poprzez wyodrębnienie samodzielnego lokalu w wyniku podziału zakończonej inwestycji deweloperskiej prowadzonej przez T. Sp. z o. o. stanowiącej cały budynek, w którym znajduje się przedmiotowy lokal o nr 199. Wobec powyższego T. Sp. z o.o. nie posiada żadnej umowy nabycia lokalu.

Spółka odliczała podatek VAT tylko w procesie prowadzenia inwestycji na zasadach ogólnych, kiedy nie było jeszcze wyodrębnionego lokalu.

Lokal został wyodrębniony jako lokal do celów mieszkalnych.

Spółka nie poniosła nakładów na ulepszenia w wysokości większej niż 30% wartości lokalu.

Spółka nie posiada dokumentu stanowiącego potwierdzenie oddania do użytkowania lokalu, ponieważ lokal ten był użytkowany przez spółkę, oraz częściowy wynajmowany (kopie umów najmu zostały przedłożone komornikowi).

Budynek oddany do użytku w 2008 r. Pozwolenie na użytkowanie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym - na podstawie ostatecznej decyzji wydanej z upoważnienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu 22 lipca 2008 r.

Z przedmiotowej nieruchomości funkcjonalnie wyodrębniono lokal 199 oraz lokal nr 200.

Wskazana powyżej zmiana ma charakter funkcjonalny i nie została ujawniona w księdze wieczystej ani ewidencji gruntów. Wobec powyższego przedmiotem licytacji komorniczej będzie lokal nr 199 o powierzchni 402,45m².

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 10 lutego 2017 r., w odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawca dodał następujące informacje:

• Zgodnie z oświadczeniem Spółki od dnia 31 sierpnia 2010 r. cała nieruchomość była wykorzystywana „na użytek własny do celów mieszkaniowych”. Zdaniem Wnioskodawcy osoba prawna ze swojej istoty nie może mieć własnych celów mieszkaniowych. Oznacza to, że nieruchomość mogła spełniać celem mieszkaniowe tylko osób fizycznych jako beneficjentów i zostać zajęta przez osoby fizyczne. Informacja ta koresponduje z oświadczeniem prezesa Spółki, że „część lokalu była zasiedlona bez zgody Spółki w latach 2010 - 2015 co jest przedmiotem postępowania prowadzonego przez Prokuraturę”. Zdaniem Wnioskodawcy nieruchomość nie była używana do celów prowadzenia działalności gospodarczej Spółki. Wnioskodawca nie posiada informacji, czy od takiego nieodpłatnego korzystania z nieruchomości Spółka uiszczała VAT (np. z tytułu czynności zrównanej z odpłatnym świadczeniem usług), natomiast z informacji Spółki wynika, że odliczyła ona podatek naliczony od zakupów zw. z wytworzeniem ww. nieruchomości.
  

• Wnioskodawca nie uzyskał od Spółki informacji na podstawie jakiej umowy lokal był użytkowany na cele mieszkaniowe, z uwagi na brak współpracy ze strony reprezentujących Spółkę.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do złożonego wniosku z dnia 10 lutego 2017 r. na wezwanie Organu:

1. Czy sprzedaż ww. nieruchomości (przez Wnioskodawcę działającego jako płatnik VAT w wykonaniu czynności egzekucyjnych) podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 jest pozytywna, to czy odpłatna dostawa ww. nieruchomości jest w całości zwolniona od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
3. Jeżeli odpowiedź na pytanie 2 jest negatywna, to czy sprzedaż ww. nieruchomości jest opodatkowana w części stawką VAT, a w pozostałej części zwolniona od opodatkowania VAT?
4. Jeżeli odpowiedź na pytanie 3 jest pozytywna, to czy sprzedaż ww. nieruchomości w części opodatkowanej stawką VAT (tj. nieruchomości nr 199), podlega opodatkowaniu stawką 8% podlega opodatkowaniu stawką 8% (zgodnie z art. 41 ust. 2, ust. 12a, 12b oraz 12c w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT) czy stawką 23% (zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 10 lutego 2017 r na wezwanie Organu:

Ad 1

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż ww. nieruchomości w trybie licytacji publicznej przez wnioskodawcę działającego jako płatnik VAT w wykonaniu czynności egzekucyjnych stanowić będzie dostawę towarów opodatkowaną VAT (art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), wykonywaną w imieniu Spółki działającej jako podatnik VAT (art. 15 tej ustawy).

Ad 2

Wnioskodawca uważa, że ww. dostawa będzie w całości podlegała zwolnieniu od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT jako dostawa części budynku (ww. nieruchomość) mająca miejsce po upływie okresu 2 lat od momentu pierwszego zasiedlenia (czyli po dniu 31 sierpnia 2012 r.).

Zdaniem wnioskodawcy w niniejszej sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia całej nieruchomości w dniu 31 sierpnia 2010 r. tj. odkąd została ona zajęta „na użytek własny do celów mieszkaniowych Wnioskodawca interpretuje przepis art. 2 pkt 14 ustawy o VAT dot. pierwszego zasiedlenia także w oparciu o przepisy art. 12 ust 1 lit. a oraz art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1, ze zm., dalej jako: „Dyrektywa VAT”) oraz w zgodzie z logiką i argumentami zaprezentowanymi przez zainteresowanego oraz Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach znak: IPPP3/4512-873/15-3/S/RD z l4 kwietnia 2016 r. oraz znak IPPP3/4512-208/16-2/ISZ z 25 kwietnia 2016 r., a także przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach ws. o sygn. akt I FSK 1545/13 (z 30 października 2014 r.), I FSK 382/14 (z 14 maja 2015 r. oraz I FSK 213/14 (z 9 czerwca 2015 r.) oraz w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu w/s o sygn. akt I SA/Po 2168/15, (z 13 stycznia 2016 r.). Nie powtarzając obszernej argumentacji w powyższych orzeczeniach oraz interpretacjach wnioskodawca przyjmuje argumentację prawną tam wymienioną jako własną.

Warunek przewidziany przez polskiego ustawodawcę w definicji pierwszego zasiedlenia z art. 2 pkt 14 ustawy o:VAT tj. uprzednie oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu dla potrzeb uznania dostawy za przeprowadzoną w ramach pierwszego zasiedlenia stanowi błędną implementację ww. przepisów Dyrektywy VAT. Wnioskodawca w ślad za powyższymi orzeczeniami i interpretacjami wskazuje, że sformułowanie „pierwsze zasiedlenie” należy rozumieć zgodnie z wykładnią językową czyli na gruncie języka powszechnego jako pierwsze zajęcie, przyjęcie do używania czy objęcie w posiadanie danego obiektu budowlanego.

Podsumowując, z uwagi na moment pierwszego zasiedlenia oraz treść przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT Wnioskodawca uważa, że po dniu 31 sierpnia 2012 r. dostawa ww. nieruchomości w całości podlega zwolnieniu od opodatkowania VAT.

Ad 3

Wnioskodawca uważa, że podział jednej nieruchomości (posiadającej jedną księgę wieczystą) będącej przedmiotem jednej dostawy towarów w rozumieniu VAT wynika jedynie z wątpliwej praktyki pomijającej cel transakcji (zbycie niepodzielonej nieruchomości) i nie powinien mieć zastosowania w niniejszej sprawie. Wnioskodawca nie potrafi podać odpowiedniej podstawy prawnej dla różnego opodatkowania VAT poszczególnych części jednej nieruchomości.

Ad 4

Wnioskodawca uważa, że w razie konieczności opodatkowania stawką VAT części nieruchomości nr 199, należałoby opodatkować dostawę tej części nieruchomości

• stawką 8% w zakresie 150 m² powierzchni użytkowej (zgodnie z art. 41 ust. 2, ust. 12a, 12b oraz 12c w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT),
  

• stawką 23% w pozostałym zakresie tj. w zakresie, powierzchni użytkowej przekraczającej 150m² (zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT).
  
  
  

Swój pogląd w zakresie stawki obniżonej wnioskodawca opiera na okoliczności, że nieruchomość została wyodrębniona jako lokal do celów mieszkalnych będący częścią budynku mieszkalnego wielorodzinnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm. ) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Na mocy art. 106c ustawy o VAT, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
   
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany o odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że podczas licytacji publicznej planowana jest sprzedaż lokalu nr 199 o powierzchni 402,45 m², który jest przedmiotem licytacji komorniczej.

Właścicielem lokalu jest T. Sp. z o.o. będąca podatnikiem VAT.

Sprzedaż może nastąpić po dniu 1 marca 2017 r.

Pierwsze zasiedlenie całej nieruchomości odbyło się w 2010 roku, na użytek własny do celów mieszkalnych od dnia 31 sierpnia 2010 r.- dnia ustanowienia odrębnej własności lokalu. Następnie zawarto ze Spółką C. Sp. z o. o. umowę najmu lokalu nr 199 na czas określony. Umowa najmu zawarta została w dniu 2 marca 2015 r. na okres 48 miesięcy od 1 września 2015 r. (wydzielonej części nieruchomości nr 199 na cele mieszkaniowe). W dniu 31 sierpnia 2015 r. została zawarta umowa przeniesienia ogółu uprawnień obowiązków z umowy najmu pomiędzy spółką C. Sp. z o.o. a Przedsiębiorstwem Budownictwa Mieszkaniowego E. sp. z o.o. W dniu 26 września 2016 r. w którym dokonano oszacowania nieruchomości lokal nie był już wynajmowany. Wg oświadczenia prezesa T. Sp. z o.o. część lokalu była zasiedlona bez zgody spółki w latach 2010-2015, co jest przedmiotem postępowania prowadzonego przez Prokuraturę.

Nieruchomość nie została od nikogo nabyta przez T. Sp. z o.o. Nieruchomość powstała poprzez wyodrębnienie samodzielnego lokalu w wyniku podziału zakończonej inwestycji deweloperskiej prowadzonej przez T. Sp. z o. o. stanowiącej cały budynek, w którym znajduje się przedmiotowy lokal o nr 199. Wobec powyższego T. Sp. z o.o. nie posiada żadnej umowy nabycia lokalu.

Spółka odliczała podatek VAT tylko w procesie prowadzenia inwestycji na zasadach ogólnych, kiedy nie było jeszcze wyodrębnionego lokalu.

Lokal został wyodrębniony jako lokal do celów mieszkalnych.

Spółka nie posiada dokumentu stanowiącego potwierdzenie oddania do użytkowania lokalu, ponieważ lokal ten był użytkowany przez spółkę, oraz częściowo wynajmowany.

Budynek został oddany do użytku w 2008 r. Pozwolenie na użytkowanie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym - na podstawie ostatecznej decyzji wydanej z upoważnienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu 22 lipca 2008 r.

Spółka nie poniosła nakładów na ulepszenia w wysokości większej niż 30% wartości lokalu.

Z treści wniosku wynika, że do pierwszego zasiedlenia lokalu doszło w 2010 r. Od dnia 31 sierpnia 2010 r. był on bowiem wykorzystywany na potrzeby własne spółki.

Z przedmiotowej nieruchomości funkcjonalnie wyodrębniono lokal nr 199 oraz lokal nr 200.

Wskazana powyżej zmiana ma charakter funkcjonalny i nie została ujawniona w księdze wieczystej ani ewidencji gruntów. Wobec powyższego przedmiotem licytacji komorniczej będzie lokal nr 199 o powierzchni 402,45m².

Ad 1

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż ww. nieruchomości – lokalu nr 199 (przez Wnioskodawcę działającego jako płatnik VAT w wykonaniu czynności egzekucyjnych) podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik.

Biorąc pod uwagę, że w rozpatrywanej sprawie czynności licytacyjne Wnioskodawcy będą prowadzone w imieniu dłużnika będącego podatnikiem VAT czynnym oraz przedmiotem dostawy w ramach sprzedaży będzie lokal, który w rozumieniu ustawy o VAT jest towarem transakcja sprzedaży będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca ma również wątpliwości czy odpłatna dostawa ww. nieruchomości – lokalu nr 199, będzie w całości zwolniona od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wynika, że budynku (w tym lokalu) będzie korzystać ze zwolnienia w VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że (…) „definicja pierwszego zasiedlenia (zajęcia)” zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji „pierwszego zasiedlenia” wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu” (...).

Jak wskazał Wnioskodawca w dniu 31 sierpnia 2010 r. ustanowiona została odrębna własność całej nieruchomości, w tym lokalu numer 199 będącego własnością firmy T. Sp. z o. o.

Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenia w wysokości przekraczającej 30% wartości lokalu.

Jak wynika z opisu sprawy pierwsze zasiedlenie całej nieruchomości, w tym lokalu nr 199 będącego przedmiotem egzekucji komorniczej odbyło się 31 sierpnia 2010 r. tj. od dnia ustanowienia odrębnej własności nieruchomości.

Dla lokalu zawarto także umowę najmu. Ponadto zgodnie z oświadczeniem prezesa Spółki część lokalu była zasiedlona bez zgody Spółki w latach 2010 - 2015, co jest przedmiotem postępowania prowadzonego przez Prokuraturę.

Zatem, zaprezentowane okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa prowadzą do uznania, że do sprzedaży lokalu nr 199 w ramach egzekucji komorniczej zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ww. transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenie a od daty pierwszego zasiedlenia lokalu nr 199 do daty sprzedaży upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

Ponadto, jak wskazano zgodnie z art. 18 ustawy o VAT, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika, jednak w przypadku gdy transakcja jest zwolniona od podatku obowiązek naliczenia i pobrania podatku nie wystąpi. Zatem dla przedmiotowej transakcji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia i zapłaty podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Końcowo, tut. Organ informuje, że odpowiedź na pytania 3 i 4 stała się bezprzedmiotowa, ponieważ Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytania nr 1 i 2.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego niebędącego Stroną do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącemu Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izby Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.