2017.03.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP2.4512.995.2016.1.IZ
z 14 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 29 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie preferencyjnej stawki podatku dla usług operatora obrazu, udzielania licencji oraz usług wykonywania zdjęć do filmu fabularnego, teatru telewizji, serialu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2016 r. r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług operatora obrazu, udzielania licencji oraz usług wykonywania zdjęć do filmu fabularnego, teatru telewizji, serialu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ukończył Państwową Szkołę na wydziale operatorskim i wykonuje zawód operatora filmowego. Posiada duże doświadczenie jako operator kamery i operator obrazu filmów reklamowych, filmów dokumentalnych, filmów fabularnych, seriali telewizyjnych, teatrów telewizyjnych. Od 8 czerwca 2016 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą Główny przedmiot tej działalności to działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych (PKD 59.11.2). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzenia działalności gospodarczej świadczy usługi z zakresu wykonania zdjęć do filmów reklamowych, filmów dokumentalnych, filmów fabularnych, seriali telewizyjnych, teatrów telewizyjnych. Zawiera umowy z producentami (zleceniodawcami) w których zobowiązuje się do wykonywania zdjęć, uczestniczenia w dokumentacji, współpracy przy opracowaniu shootingboradu, kierowania pracą pozostałych współtwórców filmu w szczególności operatora kamery, asystenta operatora obrazu, mistrza oświetlenia i wózkarzy, oraz inne działania zgodne z wymaganiami zleceniodawcy w ramach zawartej umowy. Jako operator obrazu zobowiązuje się przygotować artystycznie film wg przedstawionego przez producenta scenariusza, wykonać powierzone zadania osobiście, według swej najlepszej wiedzy zawodowej, zgodnie ze scenariuszem i scenopisem. Zgodnie z umową Wnioskodawca przenosi na producenta majątkowe prawa autorskie do dzieła bez ograniczeń czasowych z ograniczonym do obszaru Rzeczpospolitej Polskiej terytorium rozpowszechniania filmu.

Po wykonaniu dzieła Wnioskodawca wystawia fakturę VAT zleceniodawcy obejmującą wynagrodzenie z tytułu wykonania dzieła i przeniesienia na producenta majątkowych praw autorskich. Za usługi wykonania zdjęć do filmu wraz z przeniesieniem praw autorskich Wnioskodawca wystawia fakturę VAT stosując 23 % stawkę VAT.

Zdarzają się sytuację, gdy prawa autorskie do filmu przeniesione na producenta w ramach „umowy z operatorem obrazu” były ograniczone czasowo i wygasły, lub były ograniczone terytorialnie tylko do obszaru Rzeczpospolitej Polskiej, a producent decyduje się na emisje w innych krajach. Wówczas do umowy podpisywany jest aneks na udzielenie licencji na wykorzystywanie praw autorskich na dodatkowy czas, lub dodatkowe terytorium. W tym przypadku Wnioskodawca nie świadczy żadnej dodatkowej pracy, a jedynie udziela licencji do praw autorskich. W przypadku faktur VAT za samo udzielenie licencji do filmu stosuje stawkę 8% zgodnie z załącznikiem nr 3 poz. 181 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z załącznikiem 3 poz. 181 stawką 8% opodatkowane są usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

Przeniesienie wszelkich praw autorskich oraz praw do artystycznego wykonania, o których mowa w złożonym wniosku, ma miejsce na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W „umowie z operatorem obrazu” wynagrodzenie jest określone łączną kwotą za świadczoną pracę i przeniesienie praw autorskich do dzieła, dlatego Wnioskodawca uważał, że nie ma prawa do zastosowania preferencyjnej stawki VAT 8% , gdyż stawka ta dotyczy jedynie honorariów za samo udzielenie licencji, a nie może dotyczyć samej pracy w filmie.W kontekście ostatnio przeczytanych interpretacji Wnioskodawca zaczął mieć wątpliwości czy wykonywane przez niego usługi wykonywania zdjęć do filmów reklamowych, filmów dokumentalnych, filmów fabularnych, seriali telewizyjnych, teatrów telewizyjnych wraz z przekazaniem praw autorskich nie powinny być w całości opodatkowane stawką VAT 8%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jaką stawką podatku od towarów i usług Wnioskodawca powinien opodatkować usługi operatora obrazu świadczone do filmu reklamowego, wynagrodzone w formie honorarium za wykonanie dzieła wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych?
Jaką stawką podatku od towarów i usług Wnioskodawca powinien opodatkować udzielenie licencji na wykorzystanie praw autorskich na dodatkowy czas lub dodatkowe terytorium wynagrodzone w formie honorarium?
Jaką stawką podatku od towarów i usług Wnioskodawca powinien opodatkować usługi wykonania zdjęć do filmu fabularnego, teatru telewizji bądź serialu telewizyjnego wynagrodzone w formie honorarium za wykonaniu dzieła wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest utwór, czyli każdy przejaw działalności twórczej i indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory;

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 8 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego są utwory audiowizualne, w tym filmowe. Prawo autorskie przysługuje twórcy.

Natomiast współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie (art. 8 ust.1 art. 9 ust. 1 upaipp). Zgodnie z art. 69 tej ustawy, współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza. Z treści wyżej wymienionych przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych Wnioskodawca spełnia podmiotowe przesłanki do uznania go za twórcę.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie zaś z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%. Według załącznika nr 3 poz. 181 stawką 8% opodatkowane są usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

W ocenie Wnioskodawcy, jako twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w przypadku umów na świadczenie usług zdjęć do filmu reklamowego wraz z przekazaniem na producenta praw do dzieła przysługuje mu obniżona stawka VAT w wysokości 8% na te usługi. Nie ma przy tym znaczenia to, że honorarium określone jest jedną zbiorczą kwotą za dzieło i za prawa do tego dzieła.

Świadcząc usługi wykonywania zdjęć - tworząc dzieła wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych, Wnioskodawca działa w charakterze twórcy w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W konsekwencji powyższego, stawką właściwą dla opodatkowania usługi wykonania zdjęć do filmu reklamowego będzie zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy - stawka 8%, a dotychczas Wnioskodawca nieprawidłowo stosował dla opodatkowania tych usług stawkę podstawową 23%.

Odnośnie drugiego pytania postawionego we wniosku, w przypadku samego udzielenia licencji producentowi na wykorzystanie praw autorskich na dodatkowy czas lub dodatkowe terytorium wynagrodzone w formie honorarium, Wnioskodawca także uważa, że zastosowanie znajdzie stawka VAT w wysokości 8%.

Opodatkowanie usług, które Wnioskodawca prawdopodobnie będzie wykonywał w przyszłości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czyli wykonania zdjęć do filmu fabularnego, teatru telewizji bądź serialu telewizyjnego wynagrodzone w formie honorarium za wykonanie dzieła wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych, w jego ocenie również będzie korzystało z preferencyjnej stawki VAT 8% zgodnie z załącznikiem 3 poz. 181 ustawy o podatku od towarów i usług. Wprawdzie usługi świadczone przez twórców wymienione są również w art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT jako usługi zwolnione z podatku VAT. Zgodnie z tym powołanym przepisem zwalnia się z podatku VAT usługi kulturalne świadczone przez (...) indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Usługi związane z kulturą to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonującej w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym, filmowym).

Jednakże, zgodnie z art. 43 ust. 19 pkt 1 zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania między innymi do usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz art. 43 ust. 19 pkt 4 usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach Niewątpliwie artystyczne wykonanie zdjęć przez twórcę do filmu fabularnego, teatru telewizji czy serialu telewizyjnego mieści się w definicji usług kulturalnych wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT, zatem kryterium przedmiotowe zwolnienia jest spełnione. Jednakże usługi wykonania zdjęć do serialu telewizyjnego, teatru telewizji czy filmu fabularnego są usługami związanymi z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach lub związanymi z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach, o których mowa w wykluczającym zwolnienie art. 43 ust. 19 pkt 1 i 4.

Dlatego dla usług związanych z wszelkiego rodzaju filmami i nagraniami utrwalonymi na wszelkich nośnikach Wnioskodawca nie może zastosować stawki VAT zwolnionej. Dla tego rodzaju usług właściwa jest, w jego ocenie, stawka VAT w wysokości 8% na podstawie załącznika numer 3 poz. 181.

Reasumując, wszystkie przedstawione we wniosku przypadki - pytania dotyczące świadczonych przez Wnioskodawcę usług powinien on opodatkować według stawki 8% na podstawie załącznika nr 3 poz. 181 do ustawy o VAT. Świadcząc usługi wykonania zdjęć czy to do filmu reklamowego, serialu telewizyjnego, teatru telewizji czy filmu fabularnego, przenosząc jednocześnie autorskie prawa do wykonanego dzieła, Wnioskodawca działa jako twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, dlatego przysługuje mu w tym zakresie obniżona stawka VAT - 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: w art. 146a we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „2016 r.” zastępuje się wyrazami „2018 r.”

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, 2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Wyżej powołaną ustawą zmieniającą z dnia 1 grudnia 2016 r., 8% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 obowiązuje do dnia 31 grudnia 2018 roku.

W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy, wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego przedmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z analizy powyższego przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku korzystają wyłącznie usługi kulturalne, a usługi te są świadczone wyłącznie przez wymienione w tym przepisie podmioty. Zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy uzależnione jest więc od łącznego wystąpienia przesłanki o charakterze przedmiotowym i podmiotowym.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 19, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

Ustawodawca zwalnia od podatku m.in. usługi kulturalne, świadczone przez podmioty, wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonanie utworów.

Jednocześnie, w analizowanej sprawie należy podkreślić, że ustawodawca wyłączył ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, usługi wymienione w cyt. wyżej art. 43 ust. 19 ustawy, tj. m.in. usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach; usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach; działalność agencji informacyjnych; usługi wydawnicze.

To oznacza, że spełnienie warunków podmiotowych i przedmiotowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, w sytuacji, gdy świadczona usługa jest jedną z tych objętych wyłączeniem, nie daje świadczącemu uprawnienia do zastosowania ww. zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 666, z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W myśl ust. 2 ww. artykułu, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe).

Z treści ww. przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, że z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub – jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca, osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
stanowić przejaw działalności twórczej,
posiadać indywidualny charakter.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Drugi rodzaj praw autorskich – prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Przepis art. 41 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy określa, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonuje zawód operatora filmowego. Posiada duże doświadczenie jako operator kamery i operator obrazu filmów reklamowych, filmów dokumentalnych, filmów fabularnych, seriali telewizyjnych, teatrów telewizyjnych. Od 8 czerwca 2016 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Główny przedmiot tej działalności to działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych (PKD 59.11.2). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W ramach prowadzenia działalności gospodarczej świadczy usługi z zakresu wykonania zdjęć do filmów reklamowych, filmów dokumentalnych, filmów fabularnych, seriali telewizyjnych, teatrów telewizyjnych. Zawiera umowy z producentami (zleceniodawcami) w których zobowiązuje się do wykonywania zdjęć, uczestniczenia w dokumentacji, współpracy przy opracowaniu shootingboradu, kierowania pracą pozostałych współtwórców filmu w szczególności operatora kamery, asystenta operatora obrazu, mistrza oświetlenia i wózkarzy, oraz inne działania zgodne z wymaganiami zleceniodawcy w ramach zawartej umowy. Jako operator obrazu zobowiązuje się przygotować artystycznie film wg przedstawionego przez producenta scenariusza, wykonać powierzone zadania osobiście, według swej najlepszej wiedzy zawodowej, zgodnie ze scenariuszem i scenopisem. Zgodnie z umową Wnioskodawca przenosi na producenta majątkowe prawa autorskie do dzieła bez ograniczeń czasowych z ograniczonym do obszaru Rzeczpospolitej Polskiej terytorium rozpowszechniania filmu.

Usługi wykonywania zdjęć wraz z przeniesieniem na producenta majątkowych praw autorskich do dzieł Wnioskodawca opodatkowuje stawką 23% , natomiast samo przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich w przypadku rozszerzenia licencji na dodatkowy czas lub obszar opodatkowuje stawką 8%. W „umowie z operatorem obrazu” wynagrodzenie jest określone łączną kwotą za świadczoną pracę i przeniesienie praw autorskich do dzieła, dlatego Wnioskodawca uważał, że nie ma prawa do zastosowania preferencyjnej stawki VAT 8% , gdyż stawka ta dotyczy jedynie honorariów za samo udzielenie licencji, a nie może dotyczyć samej pracy w filmie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy świadczone usługi wykonywania zdjęć do filmów reklamowych, filmów dokumentalnych, filmów fabularnych, seriali telewizyjnych, teatrów telewizyjnych wraz z przekazaniem praw autorskich nie powinny być w całości opodatkowane stawką VAT 8%.

Na podstawie przytoczonych przepisów oraz opisu sprawy, w odniesieniu do usług operatora obrazu do filmu reklamowego oraz usług wykonywania zdjęć do filmu fabularnego, teatru telewizji bądź serialu należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33a, gdyż nie jest żadnym z podmiotów wymienionych w tym przepisie. Niespełniona jest więc jedna z przesłanek (przesłanka podmiotowa) warunkująca możliwość zastosowania dla przedmiotowych usług zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu. Wnioskodawca nie jest również uprawniony do zwolnienia ww. usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33b, gdyż usługi związane z produkcją filmów i innych nagrań na różnych nośnikach są wyłączone ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 19 ustawy.

Wnioskodawcę należy uznać za indywidualnego twórcę w rozumieniu przepisów o prawach autorskich, jednakże nie może on korzystać ze zwolnienia, gdyż usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach są wyłączone ze zwolnienia, a ponadto tworzenia filmów reklamowych nie można uznać za usługę kulturalną.

W odniesieniu do możliwości zastosowania stawki preferencyjnej do świadczenia usług operatora obrazu do filmu reklamowego, wykonywania zdjęć do filmu reklamowego, filmu fabularnego, teatru telewizji, serialu należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca, jak sam wskazuje, z tytułu realizacji tych dzieł jest twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a świadczone usługi wynagradzane są w formie honorarium.

Zatem w kontekście powołanych przepisów prawa i opisu sprawy należy stwierdzić, że do usług operatora obrazu do filmu reklamowego oraz polegających na wykonywaniu zdjęć do filmu fabularnego, teatru telewizji lub serialu wynagradzanych w formie honorarium za wykonanie dzieła wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych, będzie miała zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%, wskazana w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy oraz w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 ustawy, gdyż Wnioskodawca z tyt. realizacji tych dzieł jest twórcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i za świadczone usługi otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium.

Również w odniesieniu do usług polegających wyłącznie na udzieleniu licencji na wykorzystanie praw autorskich do wykonanego przez Wnioskodawcę dzieła na dodatkowy okres czasu lub dodatkowe terytorium, zastosowanie zwolnienie wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 33a ustawy nie jest możliwe z uwagi na brak spełnienia warunku podmiotowego, Wnioskodawca nie należy do kręgu podmiotów w tym przepisie wskazanych. Wnioskodawca nie jest również uprawniony do zwolnienia ww. usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33b, gdyż usługi związane z produkcją filmów i innych nagrań na różnych nośnikach są wyłączone ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 19 ustawy. Świadczona na rzecz podmiotu trzeciego usługa polegająca na przeniesieniu praw autorskich do utworów, których twórcą jest Wnioskodawca, na podstawie umowy licencyjnej, w zamian za określone wynagrodzenie (honorarium) korzysta z opodatkowania przy zastosowaniu 8% stawki podatku od towarów i usług obowiązującej na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin