Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.1047.2016.MPŁ
z 15 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze sprzedaży samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze sprzedaży samochodu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032) (zwaną dalej updof) Wnioskodawca jest podatnikiem mającym, dla celów tej ustawy, miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca prowadzi w kraju pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, określonych w art. 27 ust. 1 updof. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W grudniu 2013 roku, w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego.

Zawarta umowa spełniała warunki leasingu operacyjnego o których mowa w art. 23b updof.

W okresie trwania umowy leasingu Wnioskodawca zaliczał do kosztów uzyskania przychodów opłaty leasingowe oraz wydatki związane z używaniem przedmiotowego pojazdu (np. Wydatki na paliwo). Po zakończeniu umowy leasingu samochód ten został wykupiony przez Wnioskodawcę na cele prywatne.

Wnioskodawca nie wprowadził tego składnika majątkowego do środków trwałych, bądź wyposażenia firmy. Aktualnie samochód ten Wnioskodawca wykorzystuje do celów prywatnych. Wnioskodawca nie wyklucza w przyszłości ewentualnej sprzedaży samochodu (po upływie sześciu miesięcy licząc od końca miesiąca w którym nastąpił wykup).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy ewentualna sprzedaż, dokonana po upływie pół roku (licząc od końca miesiąca, w którym nastąpił wykup) nabytego od firmy leasingowej samochodu osobowego będzie rodziła obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 updof opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W kolejnym artykule powołanego aktu prawnego (art. 10 ust. 1 updof) ustawodawca wymienił jako odrębne źródła przychodu m.in.:

• pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3),
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 :

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Jednakże, jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. Środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. Składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. Składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. Składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej,
a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że po zakończeniu umowy leasingu przedmiotowy samochód został przez Wnioskodawcę wykupiony od razu do majątku prywatnego i nie został wprowadzony jako środek trwały (ewentualnie wyposażenie) firmy. Bez znaczenia dla potrzeb ewentualnej sprzedaży pozostaje fakt, że wcześniejszą umowę leasingu Wnioskodawca zawarł w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Fakt, że Wnioskodawca dokonał wykupu przedmiotowego pojazdu na cele prywatne, nie wprowadzając go do działalności gospodarczej, powoduje, że w niniejszej sprawie nie będą miały zastosowania powołane wyżej przepisy, art. 14 ust. 2 pkt 1 i art. 10 ust. 2 pkt 3.

W ocenie Wnioskodawcy, zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód, o którym mowa we wniosku, nie będzie stanowił składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powyższe potwierdziło również Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską, nr 30892 w sprawie sprzedaży samochodów z prywatnego wykupu po leasingu operacyjnym, z dnia 26 lutego 2015 r.

W powołanym piśmie potwierdzono, że „(...) W sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód nie będzie przez podatnika wykorzystywany w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, to przychód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej (…).”

Ponadto, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeżeli zbycie rzeczy (samochodu) będzie miało miejsce po upływie sześciu miesięcy, licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło jego nabycie, przychód ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił również źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit d) updof, wobec powyższego nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając świadomość, że rozstrzygnięcia organów podatkowych lub sądów administracyjnych w analogicznych sprawach są wydawane w kontekście indywidualnego stanu faktycznego, Wnioskodawca wskazał, że tożsame i jednolite stanowisko prezentowane jest w bieżącym orzecznictwie podatkowym.

Jako przykład można przytoczyć rozstrzygnięcia prezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2016 r. (sygn. ILPB1/4511-1-1726/15-2/AA), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 25 czerwca 2015 r. (sygn. IPPB1/4511-469/15-2/ES) lub wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 1028/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Jednym ze źródeł przychodu jest wymieniona w pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodu jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W związku z powyższym, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej – jeżeli sprzedaż ta nie następuje w działalności gospodarczej – kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli odpłatnego zbycia rzeczy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi w kraju pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, określonych w art. 27 ust. 1 updof. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W grudniu 2013 roku, w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego.

Zawarta umowa spełniała warunki leasingu operacyjnego o których mowa w art. 23b updof.

W okresie trwania umowy leasingu Wnioskodawca zaliczał do kosztów uzyskania przychodów opłaty leasingowe oraz wydatki związane z używaniem przedmiotowego pojazdu (np. wydatki na paliwo). Po zakończeniu umowy leasingu samochód ten został wykupiony przez Wnioskodawcę na cele prywatne.

Wnioskodawca nie wprowadził tego składnika majątkowego do środków trwałych, bądź wyposażenia firmy. Aktualnie samochód ten Wnioskodawca wykorzystuje do celów prywatnych. Wnioskodawca nie wyklucza w przyszłości ewentualnej sprzedaży samochodu (po upływie sześciu miesięcy licząc od końca miesiąca w którym nastąpił wykup).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone przepisy prawa, uznać należy, że jeżeli Wnioskodawca po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego wykupił przedmiotowy samochód osobowy, który nie będzie następnie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie zostanie zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

Przychód ten należy zaś zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. Oznacza to, że przychód ze sprzedaży nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczy (samochodu osobowego) będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalenie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.