2017.02.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPP1.4512.1017.2016.2.MG

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.1017.2016.2.MG
z 16 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 30 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 7 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania wpłat otrzymanych od mieszkańców w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „…” – jest prawidłowe,
określenia stawki podatku VAT dla dokonywanych przez mieszkańców wpłat na realizację zadania inwestycyjnego pn. „…” – jest nieprawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji ww. zadania inwestycyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wpłat otrzymanych od mieszkańców w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „…”, określenia stawki podatku VAT dla dokonywanych przez mieszkańców wpłat na realizację tego zadania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji ww. zadania inwestycyjnego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 31 stycznia 2017 r. znak: 2461-IBPP1.4512.1017.2016.1.MG

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina M. (zwana dalej Gminą) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W okresie 1 stycznia 2016 do 30 września 2017 realizuje projekt w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego na lata 2014-2020 dla osi priorytetowej: IV Efektywność energetyczna, odnawialne źródła energii i gospodarka niskoemisyjna dla działania: 4.1. Odnawialne źródła energii dla poddziałania 4.1.1 Odnawialne źródła energii - ZIT, Pn. „…”.

Przedmiotem projektu będzie instalacja paneli solarnych na budynkach mieszkalnych na terenie Gminy M. Realizacja projektu obejmować będzie zaprojektowanie, montaż oraz podłączenie instalacji, nadzór inwestorski i techniczny.

Celem projektu jest: ograniczenie dotychczasowego zużycia produkowanej przemysłowo energii oraz ochrona środowiska naturalnego poprzez ograniczenie emisji pyłów i gazów dzięki wykorzystaniu łatwo dostępnego i niewyczerpanego źródła energii słonecznej. Realizacja projektu, dzięki ograniczeniu tradycyjnego sposobu pozyskiwania ciepła, przyczyni się do poprawy stanu środowiska naturalnego, stanu zdrowia ludzi, zaspakajając zapotrzebowanie na energię cieplną.

Projekt będzie finansowany: ze środków pochodzących z RPO - 85% kosztów kwalifikowanych, przez Gminę M. -1% kosztów kwalifikowanych oraz przez mieszkańców biorących udział w Projekcie - 14% kosztów kwalifikowanych.

Mieszkańcy (na podstawie umów cywilnoprawnych) zobowiązani będą do poniesienia części kosztów Projektu oraz do wpłaty kwoty objętej umową na rachunek bankowy. W związku z wpłatami mieszkańców, wynikających z zawartych umów cywilnoprawnych Gmina zobowiązana będzie do wystawienia faktur VAT oraz odprowadzenia podatku VAT należnego.

Niedokonanie wpłaty w oznaczonym w umowie terminie będzie jednoznaczne z rezygnacją udziału w Projekcie.

Zamontowane w budynku wyposażenie i urządzenia wchodzące w skład zestawu solarnego pozostaną własnością Gminy przez cały okres trwałości projektu, tj. przez okres 5 lat. Po upływie 5 lat, kompletny zestaw kolektora słonecznego przejdzie na własność mieszkańców. Za przeniesienie na własność instalacji solarnej wraz z upływem okresu trwałości Projektu, Gmina nie będzie pobierać dodatkowego wynagrodzenia.

Wydatki objęte ww. zadaniem obejmują: zaprojektowanie, montaż oraz podłączenie instalacji, nadzór inwestorski i techniczny.

Wszystkie faktury dotyczące wydatków poniesionych przez Gminę, związanych z realizacją inwestycji będą wystawione na Gminę M. i przez nią zapłacone.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1.Gmina realizując opisany projekt, w ramach którego wykona instalacje paneli solarnych na budynkach mieszkalnych, podejmie swoje działania w ramach zadań własnych wynikających z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym obejmujące sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

Ad. 2.Wpłaty od mieszkańców są obowiązkowe dla wszystkich, którzy wyrazili zainteresowanie i są objęci projektem.

Ad. 3.Wykonanie instalacji paneli solarnych zostanie zrealizowane na podstawie zawartej umowy pomiędzy właścicielami budynków a Gminą M.

Ad. 4.Przedmiotem umowy będzie ustalenie wzajemnych zobowiązań prawnych, organizacyjnych i finansowych związanych z montażem indywidualnego zestawu kolektorów słonecznych, w budynku uczestnika projektu w ramach projektu pn. „...” Każdy z uczestników projektu oświadczy w umowie, że:

posiada tytuł prawny do nieruchomości, na której ma nastąpić montaż kolektorów,
w budynku tym też nie będzie prowadzona działalność gospodarcza, instalacje będą wykorzystywane jedynie na potrzeby socjalno-bytowe domowników.

Po okresie minimum 5 lat od zakończenia realizacji projektu instalacja zostanie protokolarnie przekazana na własność uczestnika projektu. Uczestnicy zobowiązani będą do wniesienia wkładu na realizację inwestycji, w wysokości 14% kosztów kwalifikowanych oraz 100% kosztów niekwalifikowanych. Umowa ulega rozwiązaniu w przypadku gdy Uczestnik projektu nie dokona terminowej wpłaty.

Ad. 5.Świadczenie dokonane na rzecz mieszkańców dotyczące montażu paneli solarnych ma charakter świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 6.W ww. umowie będą zawarte postanowienia dotyczące zobowiązania się właścicieli budynków mieszkalnych (mieszkańców) do dokonania wpłat 14% kosztów kwalifikowanych.

Ad. 7.Warunkiem uczestnictwa w projekcie jest dokonanie wpłaty 14% kosztów wykonania instalacji.

Ad. 8.Gmina będzie świadczyć usługę wykonania instalacji paneli solarnych wyłącznie na domach, których właściciele zobowiązali się do dokonania wpłaty 14% kosztów jej wykonania.

Ad. 9.W sytuacji, gdy właściciel domu na którym ma zostać zainstalowany panel solarny nie zobowiąże się do dokonania wpłaty 14% kosztów jej wykonania, w jego domu nie zostanie wykonana instalacja panelu solarnego.

Ad. 10.Wpłaty dokonane przez mieszkańców Gmina będzie ujmowała w paragrafie dochodów jako: „Środki na dofinansowanie własnych inwestycji gmin (związków gmin), powiatów (związków powiatów), samorządów województw, pozyskane z innych źródeł.”

Ad. 11.Gmina zawrze umowę z wykonawcą na wykonanie robót dotyczących montażu i instalacji paneli solarnych w budynkach jednorodzinnych wskazanych we wniosku.

Ad. 12.Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) budynki objęte projektem posiadają symbol PKOB 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne.

Ad. 13.Budynki będące przedmiotem projektu w przeważającej części są objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Jednak kilka z nich nie może być do niego zaliczona w myśl art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, ponieważ powierzchnia użytkowa przekracza 300 m².

Ad. 14.Instalacje paneli solarnych będą instalowane zarówno w obrębie bryły budynków mieszkalnych jak i poza nią.

Ad. 15.Panele solarne będą instalowane na budynkach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² oraz na budynkach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m².

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 7 lutego 2017 r.):

Czy otrzymane od mieszkańców wpłaty stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez gminę na ich rzecz usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jeśli tak to wg jakiej stawki?
Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji zadania inwestycyjnego pn. „…”?

Zdaniem Wnioskodawcy (uzupełnionym pismem z 7 lutego 2017 r.), otrzymane od mieszkańców wpłaty stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez Gminę na ich rzecz usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ponieważ zachodzi ścisły związek pomiędzy wpłatami mieszkańców, a wykonaniem przez Gminę usług w postaci montażu kolektorów słonecznych.

Wpłaty dokonane na montaż kolektorów słonecznych, które zainstalowane będą na dachu lub przytwierdzone do ściany budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jednorodzinnego nieprzekraczającej 300 m², powinny być opodatkowane według stawki 8%. Obniżona stawka wynika z art. 41 ust. 2 i 12-12b z uwzględnieniem art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Budynki mieszkalne o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej ww. wielkości, z którymi związane są instalacje stanowią obiekty budowlane zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Spełnione więc będą warunki zastosowania 8-procentowej stawki podatku VAT.

Budynki mieszkalne o powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m², z którymi związane są instalacje stanowią obiekty budowlane niezaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług) w związku z powyższym wpłaty dokonane przez właścicieli tych budynków opodatkowane będą stawką 23% zgodnie z art. 41 ust. 1.

Wpłaty dokonane na montaż kolektorów słonecznych w systemie wolnostojącym na gruncie (wykonane poza budynkiem) podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1.

Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji zadania inwestycyjnego pn. „…”.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego Stosownie natomiast do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści powyższej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak wynika z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizacji zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Przedstawiona w części dotyczącej stanu faktycznego sytuacja wskazuje, iż pomiędzy Gminą Miedźna, a mieszkańcami zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym.

Ponadto, wystąpi świadczenie wzajemne, tzn. po wpłacie przez mieszkańca określonej kwoty zostanie dokonana instalacja kolektorów słonecznych.

W tym kontekście, należy stwierdzić, że wpłaty mieszkańców pozostają w bezpośrednim związku z ww. świadczeniem usług, które jest realizowane na rzecz tychże mieszkańców. Nie można uznać, że wpłaty wniesione przez osoby fizyczne pozostają „w oderwaniu” od czynności, które wykona Gmina - zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonanymi wpłatami a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, iż we wskazanej sytuacji będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy dokonaną wpłatą, a zindywidualizowanym świadczeniem Gminy na rzecz konkretnego mieszkańca. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z wykonawcą na instalację kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych oraz umowy z mieszkańcami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty otrzymane przez Gminę od mieszkańców stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz mieszkańców.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż czynności, za które Gmina otrzyma wynagrodzenie od mieszkańców, dotyczą instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych, co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiąże się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, w przypadku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wszystkich wydatków poniesionych na realizację projektu dotyczącego instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych, zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację tego projektu. Jak wynika bowiem z przedstawionego stanu faktycznego - towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego projektu będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe w zakresie opodatkowania wpłat otrzymanych od mieszkańców w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „…”,
nieprawidłowe w zakresie określenia stawki podatku VAT dla dokonywanych przez mieszkańców wpłat na realizację zadania inwestycyjnego pn. „…”,
prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji ww. zadania inwestycyjnego.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części , a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r. poz. 446), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wyżej wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Jednocześnie należy wskazać, że czynność może być odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

Ponadto należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość czy otrzymywane od mieszkańców wpłaty w związku z ich udziałem w zadaniu inwestycyjnym pn. „…” stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców usług opodatkowanych podatkiem VAT oraz wg jakiej stawki.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W okresie 1 stycznia 2016 do 30 września 2017 realizuje projekt w ramach regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 dla osi priorytetowej: IV Efektywność energetyczna, odnawialne źródła energii i gospodarka niskoemisyjna dla działania: 4.1. Odnawialne źródła energii dla poddziałania 4.1.1 Odnawialne źródła energii – ZIT, pn. „…” Przedmiotem projektu będzie instalacja paneli solarnych na budynkach mieszkalnych na terenie Gminy M. Realizacja projektu obejmować będzie zaprojektowanie, montaż oraz podłączenie instalacji, nadzór inwestorski i techniczny. Projekt będzie finansowany ze środków pochodzących z RPO – 85% kosztów kwalifikowanych, przez Gminę M. – 1% kosztów kwalifikowanych oraz przez mieszkańców biorących udział w Projekcie – 14% kosztów kwalifikowanych. Mieszkańcy (na podstawie umów cywilnoprawnych) zobowiązani będą do poniesienia części kosztów projektu oraz do wpłaty kwoty objętej umową na rachunek bankowy. Przedmiotem umowy będzie ustalenie wzajemnych zobowiązań prawnych, organizacyjnych i finansowych związanych z montażem indywidualnego zestawu kolektorów słonecznych, w budynku uczestnika projektu. Każdy z uczestników projektu oświadczy w umowie, że:

posiada tytuł prawny do nieruchomości, na której ma nastąpić montaż kolektorów,
w budynku tym też nie będzie prowadzona działalność gospodarcza, instalacje będą wykorzystywane jedynie na potrzeby socjalno-bytowe domowników.

Po okresie minimum 5 lat od zakończenia realizacji projektu instalacja zostanie protokolarnie przekazana na własność uczestnika projektu. Wpłaty od mieszkańców są obowiązkowe dla wszystkich, którzy wyrazili zainteresowanie i są objęci projektem. Warunkiem uczestnictwa w projekcie jest dokonanie wpłaty 14% kosztów wykonania instalacji. Niedokonanie wpłaty w oznaczonym w umowie terminie będzie jednoznaczne z rezygnacją udziału w projekcie. Wydatki objęte ww. zadaniem obejmują: zaprojektowanie, montaż oraz podłączenie instalacji, nadzór inwestorski i techniczny. Gmina zawrze umowę z wykonawcą na wykonanie robót dotyczących montażu i instalacji paneli solarnych w budynkach jednorodzinnych wskazanych we wniosku.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie czynnością, jakiej Gmina dokona na rzecz mieszkańców, biorących udział w projekcie, będzie wykonanie usługi polegającej na instalacji paneli solarnych na budynkach tychże mieszkańców, na poczet wykonania której Gmina pobierze określoną w umowie wpłatę, zgodnie z zawartymi z mieszkańcami umowami.

Nie można zatem uznać, że wpłaty, które będą wnoszone przez mieszkańców deklarujących uczestnictwo w projekcie pozostaną „w oderwaniu” od czynności, które zostaną wykonane przez Gminę – będzie zachodził bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz uczestnika projektu, które ma zostać wykonane przez Wnioskodawcę. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z wykonawcą na instalację paneli solarnych i umowy z mieszkańcami, będzie wchodziła w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty, które Gmina otrzyma od mieszkańców będą stanowiły element wynagrodzenia z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz mieszkańców. Oznacza to, że dokonane wpłaty, o których mowa we wniosku, będą stanowiły zaliczki na poczet przyszłej usługi, której zakończenie nastąpi po upływie 5-ciu lat od zamontowania paneli solarnych.

W związku z powyższym dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczyć będą świadczenia usługi instalacji paneli solarnych na rzecz mieszkańców co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiąże się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów, stanowić będą odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, iż działania Gminy wykonywane po 5 latach nie będą stanowiły odrębnej czynności. W konsekwencji stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie czynnością podlegającą opodatkowaniu jest świadczenie przez Gminę usługi instalacji paneli solarnych, której zakończenie nastąpi - jak wyżej wskazano - po upływie tego okresu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że otrzymane od mieszkańców wpłaty stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez Gminę na ich rzecz usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług ponieważ zachodzi ścisły związek pomiędzy wpłatami mieszkańców, a wykonaniem przez usług w postaci montażu kolektorów słonecznych, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących określenia stawki podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług w ramach projektu pn. „…” należy zauważyć, że podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwaną dalej „ustawą” obniża się do wysokości 8% dla:

towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia;
robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

-w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 3 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy (§ 3 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,
Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,
Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2).

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej.

Do pozostałych usług, wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Zatem obniżoną stawkę w wysokości 8% VAT stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz do robót konserwacyjnych zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2, pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zawrze umowę z wykonawcą na wykonanie robót dotyczących montażu i instalacji paneli solarnych na budynkach jednorodzinnych. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) budynki objęte projektem posiadają symbol PKOB 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne. Budynki będące przedmiotem projektu w przeważającej części są objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Jednak kilka z nich nie może być do niego zaliczona w myśl art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, ponieważ powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2. Instalacje paneli solarnych będą instalowane zarówno w obrębie bryły budynków mieszkalnych jak i poza nią. Panele solarne będą instalowane na budynkach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2 oraz na budynkach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy należy stwierdzić, że jeśli montaż i instalacja paneli solarnych na budynkach jednorodzinnych objętych projektem o powierzchni nieprzekraczającej 300 m² będzie dokonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT to będzie opodatkowana 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Zatem wpłaty mieszkańców na montaż paneli solarnych na budynkach jednorodzinnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m2 będą opodatkowane 8% stawką podatku VAT.

Z kolei instalacja paneli solarnych na budynkach jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² jeśli będzie dokonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT to w części obejmującej powierzchnię do 300 m²będzie objęta preferencyjną 8% stawką podatku VAT natomiast w pozostałej części obejmującej powierzchnię powyżej 300 m² będzie opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT. Tym samym wpłaty dokonane przez mieszkańców budynków jednorodzinnych, których powierzchnia przekracza 300 m² w części obejmującej powierzchnię do 300 m² będą opodatkowane preferencyjną 8% stawką podatku VAT natomiast w pozostałej części obejmującej powierzchnię powyżej 300 m² będą opodatkowane podstawową 23% stawką podatku VAT. W odniesieniu natomiast do usługi montażu paneli solarnych instalowanych poza bryłą budynku tj. w systemie wolnostojącym, na gruncie poza budynkiem należy stwierdzić, nie będzie mogła ona korzystać ze stawki w wysokości 8%, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT i będzie opodatkowana według stawki 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Zatem wpłaty mieszkańców dokonane na montaż paneli solarnych poza bryłą budynku, w systemie wolnostojącym na gruncie będą opodatkowane podstawową 23% stawką podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia stawki podatku VAT dla dokonanych przez mieszkańców wpłat na instalację paneli solarnych, należało uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji pn. „...”

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Należy wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Konkludując, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

Jak już stwierdzono w niniejszej interpretacji dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczyć będą świadczenia usługi instalacji paneli solarnych na rzecz mieszkańców co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiąże się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów, stanowić będą odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji zadania inwestycyjnego pn. „…” należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zakupy dokonywane w związku z instalacją paneli solarnych na budynkach mieszkalnych na terenie Gminy M. będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT tj. odpłatnego świadczenia usług instalacji paneli solarnych na budynkach mieszkalnych.

Zatem Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn. „…”.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji zadania inwestycyjnego pn. „…”, należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania otrzymanego dofinansowania ani kwestia ustalenia podstawy opodatkowania gdyż nie sformułowano w tym zakresie pytania ani własnego stanowiska.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw

z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin