2017.02.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP4.4512.150.2016.1.BP
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2016 r. (data wpływu 30 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również w skrócie - „X” Sp. z o.o. S.K.A. lub Spółka) utworzył na terytorium Niemiec niesamodzielny Oddział (tzw. Betriebstette; dalej również - Oddział). Oddział jest na terytorium Niemiec samodzielnym podatnikiem podatku od wartości dodanej i może dokonywać na terytorium Niemiec czynności prawnych. Oddział w szczególności może zaś samodzielnie wystawiać faktury VAT kontrahentom niemieckim, w których to fakturach może podawać niemiecki numer identyfikacji podatkowej. Począwszy od stycznia 2017 r. „X” Sp. z o.o. S.K.A. zamierza dostarczać do Oddziału towary w postaci wyrobów drewnianych, w tym zwłaszcza drewniane okna (dalej również - towary). Towary będą wywożone z terytorium Polski do Oddziału na terytorium Niemiec transportem Spółki. Po otrzymaniu towarów Oddział będzie nimi władał jak właściciel i może nimi dalej rozporządzać tj. sprzedawać je klientom niemieckim.

W ramach sprzedaży towarów przez Oddział do klientów niemieckich, towary mogą być sprzedawane bez montażu lub z montażem (np. montaż okien u klienta niemieckiego). Jednak w razie realizacji usługi sprzedaży okien wraz z ich montażem, to Oddział ten montaż będzie organizował w szczególności poprzez zlecenie czynności montażu podwykonawcom. Jak już wskazano powyżej, sprzedając towary (z montażem lub bez montażu) klientom niemieckim, Oddział będzie im samodzielnie wystawiał faktury VAT, ze wskazaniem Oddziału jako podmiotu sprzedającego i ze wskazaniem niemieckiego numeru identyfikacji podatkowej Oddziału. Oddział może przechowywać towary nabyte od Spółki w magazynie, który będzie zlokalizowany na terytorium Niemiec. Zaznaczyć również należy, że Oddziałem będzie zarządzać uprawniona osoba. Ponadto wszelkie ewentualnie reklamacje ze strony klientów niemieckich będą także załatwiane przez Oddział.

Każdorazowa dostawa towarów do Oddziału będzie potwierdzana stosownymi dokumentami wywozowymi i fakturą VAT, która będzie wystawiana Oddziałowi przez „X” Sp. z o.o. S.K.A.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, opisana w stanie faktycznym [winno być zdarzeniu przyszłym – przypis Organu], dostawa towarów do Oddziału stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, która daje Spółce prawo do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług, o ile zostaną spełnione warunki określone w art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym, [winno być zdarzeniu przyszłym – przypis Organu] dostawa towarów do Oddziału stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, dającą prawo do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług, o ile zostaną spełnione warunki określone w art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Za takim stanowiskiem przemawia następująca argumentacja:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku VAT: „Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8”. Zaś w myśl art. 13 ust.2 pkt 1 tej ustawy: „Przepis ust.1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest: 1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (...)”.

Niewątpliwie w tym przypadku zachodzą wszystkie warunki wymienione w art. 13 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku VAT. Następuje bowiem wywóz towarów z Polski do innego kraju Unii Europejskiej (do Niemiec), Oddział jest samodzielnym podatnikiem podatku od wartości dodanej i może dokonywać na terytorium Niemiec czynności prawnych, a ponadto Oddział nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel i może dalej je sprzedawać klientom niemieckim.

Oddział może wprawdzie dokonywać sprzedaży towarów wraz z ich montażem do klientów niemieckich (na terytorium Niemiec), ale taki montaż będzie organizowany wyłącznie przez Oddział, który jest samodzielnym podatnikiem podatku od wartości dodanej (a nie przez Spółkę), w szczególności poprzez zlecenie czynności montażu podwykonawcom. W takim przypadku nie znajduje zatem zastosowania zasada wyrażona w art. 13 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku VAT, który stanowi, iż: „Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust.1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz”.

Zasada ta nie będzie miała zastosowania tym bardziej, że dostawy towarów do klientów niemieckich na terytorium Niemiec nie będą realizowane przez „X” Sp. z o.o. S.K.A., lecz samodzielnie przez Oddział.

Magazyn dla przechowywania towarów, który może zostać utworzony przez Oddział na terytorium Niemiec, nie jest magazynem konsygnacyjnym w rozumieniu art. 2 pkt 27c ustawy o podatku VAT, ponieważ nie spełnia warunków określonych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 2 pkt 27c ustawy o podatku VAT, ilekroć jest mowa o: „magazynie konsygnacyjnym - rozumie się przez to wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, o którym mowa w art. 97 ust.4, miejsce przechowywania na terytorium kraju towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do tego miejsca, z którego podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE, przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania". Magazyn może zostać utworzony przez Oddział na terytorium Niemiec, co jednoznacznie wyłącza możliwość uznania takiego magazynu za magazyn konsygnacyjny, który może być utworzony tylko w Polsce.

Zgodnie z art. 42 ust.1 ustawy o podatku VAT : „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów . podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa, członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”.

Jeżeli zatem Spółka spełni warunki wskazane w art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT, to będzie miało prawo do zastosowania w przypadku takiej dostawy 0% stawki podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosowanie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei art. 13 ust. 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 – art. 13 ust. 6 ustawy.

Ww. regulacje ustalają pewne ogólne zasady pozwalające rozpoznać daną transakcję jako WDT, a mianowicie musi wystąpić wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Wywóz ten musi być w wykonaniu w ramach przeniesienia, ze sprzedającego na nabywającego, prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Jak również konieczne jest aby nabywca spełniał ww. warunki opisane w art. 13 ust. 2 tej ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ww. ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis uznaje za wewnątrzwspólnotową dostawę także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. Można mówić w tym przypadku o wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniu towarów. Przy czym towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika przez którą zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis ten rozszerza zatem pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym przez podatnika czynnościom opodatkowanym. W tym przypadku nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel na inny podmiot.

Stosownie jednak do art. 13 ust. 4 ww. ustawy przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;
przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju;
towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie transportu pasażerskiego wykonywanego na terytorium Unii Europejskiej z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika na pokładach tych pojazdów;
towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający objęcie tych towarów procedurą wywozu;
towary mają być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika, jeżeli przemieszczenie towarów następuje na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
na towarach mają zostać wykonane usługi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju;
towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, w celu świadczenia usług przez tego podatnika;
towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła;
przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja WDT w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika WDT w ramach przemieszczenia własnych towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa członkowskiego zakończenia transportu lub wysyłki.

Zgodnie z art. 5 pkt 4 z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 672 ze zm.), przez „oddział” ustawodawca rozumie wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Zagraniczny oddział polskiej spółki nie jest zatem – w myśl polskich przepisów – odrębnym od jednostki macierzystej podmiotem, a stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część tej jednostki. Nie posiada on odrębnej od niej osobowości prawnej. Wzajemne rozliczenia między jednostką macierzystą, a jej zagranicznym oddziałem są dokonywane w ramach jednego podmiotu.

W myśl zaś art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 – art. 41 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony)
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Z kolei art. 42 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Przepis art. 42 ust. 11 ustawy mówi, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (dalej również w skrócie - „X” Sp. z o.o. S.K.A. lub Spółka) utworzył na terytorium Niemiec niesamodzielny Oddział (tzw. Betriebstette; dalej również - Oddział). Oddział jest na terytorium Niemiec samodzielnym podatnikiem podatku od wartości dodanej i może dokonywać na terytorium Niemiec czynności prawnych. Oddział w szczególności może zaś samodzielnie wystawiać faktury VAT kontrahentom niemieckim, w których to fakturach może podawać niemiecki numer identyfikacji podatkowej. Począwszy od stycznia 2017 r. „X” Sp. z o.o. S.K.A. zamierza dostarczać do Oddziału towaru w postaci wyrobów drewnianych, w tym zwłaszcza drewniane okna (dalej również - towary). Towary będą wywożone z terytorium Polski do Oddziału na terytorium Niemiec transportem Spółki. Po otrzymaniu towarów Oddział może nimi dalej rozporządzać tj. sprzedawać je klientom niemieckim. W ramach sprzedaży towarów przez Oddział do klientów niemieckich, towary mogą być sprzedawane bez montażu lub z montażem (np. montaż okien u klienta niemieckiego). Jednak w razie realizacji usługi sprzedaży okien wraz z ich montażem, to Oddział ten montaż będzie organizował w szczególności poprzez zlecenie czynności montażu podwykonawcom. Jak już wskazano powyżej, sprzedając towary (z montażem lub bez montażu) klientom niemieckim, Oddział będzie im samodzielnie wystawiał faktury VAT, ze wskazaniem Oddziału jako podmiotu sprzedającego i ze wskazaniem niemieckiego numeru identyfikacji podatkowej Oddziału. Oddział może przechowywać towary nabyte od Spółki w magazynie, który będzie zlokalizowany na terytorium Niemiec. Zaznaczyć również należy, że Oddziałem będzie zarządzać uprawniona osoba. Ponadto wszelkie ewentualnie reklamacje ze strony klientów niemieckich będą także załatwiane przez Oddział.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług należy zauważyć, że w modelu transakcji opisanym we wniosku, Wnioskodawca będzie dokonywał wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ww. ustawy. Następuje bowiem wywóz własnych towarów z Polski do innego kraju Unii Europejskiej (do Niemiec), Oddział należący do jego przedsiębiorstwa jest samodzielnym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec i dokonuje samodzielnie czynności prawnych jako ten podatnik, ponadto rozliczenia między Wnioskodawcą, a jego zagranicznym oddziałem będzie dokonywane w ramach jednego podmiotu. W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 42 ust. 1 i z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów będzie wynikał fakt przemieszczenia przez niego towarów z Polski do oddziału w Niemczech (a dokumenty te będą pozwalały na jednoznaczną identyfikację towarów) będzie miał prawo do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do zrealizowanych dostaw wewnątrzwspólnotowych, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Mając jednak na uwadze, że Wnioskodawca uważa, że dostawa towarów do Oddziału stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin