Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP3.4512.765.2016.2.AT
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2016 r. (data wpływu 18 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 3 lutego 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… w …, zwana dalej „Spółką”, zamierza sprzedać w ramach jednolitej transakcji sprzedaży prawo użytkowania wieczystego gruntów obejmujące dwie działki ewidencyjne gruntu, a mianowicie:

1. działkę nr … o pow. … ha, na której posadowione są nakłady w postaci:




1. część ogrodzenia dawnego terenu fabrycznego o długości … m (z ogółem … m), wybudowanego z elementów betonowych pełnych w 1972 r, tzn. bez prawa do odliczenia podatku - nr inw. …;
   
2. trzy słupy oświetleniowe, żelbetowe typu Wz, oprawy rtęciowe, rok budowy 1989, tzn. nabycie bez prawa do odliczenia podatku - nr inw. …;




2. działkę nr … o pow. … ha, na której znajdują się:




1. część ogrodzenia dawnego terenu fabrycznego o długości ok. … m (z ogółem … m), wybudowanego z elementów betonowych pełnych w 1972 r, tzn. bez prawa do odliczenia podatku - nr inw. …;
   
2. plac utwardzony trylinką o pow. … m kw., wykonany w 1975 r., tzn. bez prawa do odliczenia VAT- nr inw. …;
   
3. jeden słup oświetleniowy, żelbetowy typu Wz, oprawa rtęciowa, rok budowy 1989, tzn. bez prawa do odliczenia podatku - nr inw. ….

Z uwagi na fakt, że obydwie nieruchomości wyłączone były przez wiele lat z użytkowania, rzeczoznawca majątkowy dokonał ich wyceny według wartości likwidacyjnej. Jednocześnie w sporządzonych operatach szacunkowych rzeczoznawca stwierdził, że z uwagi na charakter nakładów na nieruchomościach i ich stan techniczny dla potrzeb wyceny przyjęto, że nakłady usytuowane na nieruchomościach nie podnoszą ich wartości. Ostatecznie nieruchomości zostały wycenione odpowiednio na kwoty … zł i … zł.

Spółka nadmienia, że obydwie działki objęte są aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym zaliczone zostały do terenów działalności produkcyjnej, baz, składów, usług i oczyszczalni ścieków oznaczonych w planie symbolem K9P, B, S ,U, NO.

Potencjalny nabywca obydwu działek jest zainteresowany ich nabyciem na powiększenie gospodarstwa rolnego, z którym działki te sąsiadują. Jednakże ewentualne starania o zmianę przeznaczenia tych gruntów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pozostaną w gestii nabywcy i realizowane byłyby po dokonaniu przez Spółkę sprzedaży działek.

Wobec całokształtu okoliczności, a szczególnie wobec faktu, że na obydwu działkach będących przedmiotem planowanej sprzedaży znajdują się budowle, bądź ich części trwale z gruntem związane, pozostałe po dawnej cukrowni w …, ujęte w ewidencji środków trwałych Spółki, Spółka stoi przed dylematem, czy sprzedaż obydwu działek będzie podlegać opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku, czy też będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w powiązaniu z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Opisane we wniosku prawo użytkowania wieczystego dwóch działek o numerach … i … dotyczy działek zabudowanych, ale wyłącznie budowlami, przy czym są to budowle trwale z gruntem związane. Powyższe wynika z protokołu opisu stanu zabudowy nieruchomości, uwzgledniającego przepisy prawa budowlanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż dwóch działek ewidencyjnych, na których posadowione są wskazane części budowli, przy wytworzeniu których Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Poza sporem bowiem w przedstawionej sprawie pozostaje, że na obydwu działkach znajdują się budowle, bądź ich części, trwale z gruntem związane i pomimo że nie podnoszą one wartości nieruchomości (zgodnie z wyceną rzeczoznawcy majątkowego) i nie są przedmiotem zainteresowania potencjalnego nabywcy (zakup gruntu na powiększenie gospodarstwa rolnego), to faktycznie będą one przedmiotem dostawy. Dopiero w przypadku skutecznej sprzedaży obydwu działek Spółka będzie miała podstawy do wykreślenia wskazanych budowli z ewidencji środków trwałych.

Art. 29a ust. 8 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W niniejszej sprawie rzeczoznawca odstąpił od wyceny poszczególnych budowli z uwagi na ich stan techniczny, niemniej jednak wyceny dokonał ostatecznie dla konkretnej nieruchomości, na którą składają się zarówno grunty, bądź prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz budynki i inne naniesienia trwale z gruntem związane. W stosunku do budowli znajdujących się na obydwu działkach Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka również nie ponosiła wydatków na ulepszenie budowli, w stosunku do których miałaby prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, literalna treść przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 29a ust. 8 ustawy o VAT upoważnia do zwolnienia od podatku planowanej transakcji sprzedaży obydwu działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• (…)
  
• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6);
  
• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt 7).

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Oświadczenie, zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane − na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy − rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu − zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie o zasadach opodatkowania wskazanej dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu (działki nr … i …) decyduje całokształt okoliczności towarzyszących przedstawionej transakcji. Jak wynika ze wskazań Wnioskodawcy naniesienia znajdujące się na nieruchomości stanowią, według protokołu opisu stanu zabudowy nieruchomości uwzględniającego przepisy prawa budowlanego, budowle trwale związane z gruntem. Nabywca jest zainteresowany nabyciem nieruchomości na powiększenie gospodarstwa rolnego, przy czym ewentualne starania o zmianę przeznaczenia tych gruntów pozostaną w gestii nabywcy i realizowane byłyby po dokonaniu sprzedaży przez Spółkę przedmiotowych działek. Wobec tego stwierdzić należy, że dostawa wskazanych budowli znajdujących się na gruncie (prawo użytkowania wieczystego tego gruntu – działki nr … i …) korzystać będzie ze zwolnienia od podatku. Poczynić jednakże należy następujące zastrzeżenia.

Po pierwsze, analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie opisanych budowli, od którego upłynęły 2 lata. A zatem zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy. Tym samym, wbrew opinii Wnioskodawcy, nie znajdzie zastosowania zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Po drugie, okoliczność, że zastosowanie znajdzie ww. zwolnienie od podatku nie może przesądzić o zastosowaniu tego zwolnienia automatycznie w odniesieniu do całej nieruchomości. W szczególności nie będzie to wynikało z normy art. 29a ust. 8 ustawy. Zaznaczenia wymaga bowiem, że taka wykładnia tego przepisu pociągałaby za sobą nieuprawnione rozszerzenie zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Takie zwolnienie byłoby niewspółmierne do wielkości (powierzchni) naniesień znajdujących się na nieruchomości w stosunku do powierzchni sprzedawanego terenu (działka nr … o pow. …ha oraz działka nr … o pow. …ha). W rezultacie do pozostałej części gruntu znajdującego się w użytkowaniu wieczystym (tu: nieznajdującego się bezpośrednio pod ww. budowlami) znajdą zastosowanie zasady ogólne. Okoliczności sprawy nie pozwalają na przyjęcie, że dostawa w tym zakresie wyczerpie znamiona pozwalające na zastosowanie zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (nie jest to grunt wykorzystywany wyłacznie do czynności zwolnionych od podatku), a także w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – nie wynika, że grunty niezabudowane stanowią tereny nieprzeznaczone pod zabudowę (nabywca ewentualnie będzie starał się o zmianę przeznaczenia nabywanych gruntów przeznaczonych aktualnie na działalność produkcyjną, bazy, składy, usługi i oczyszczalnie ścieków – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego). A zatem w tym zakresie należy zastosować stawkę VAT w wysokości 23%.

Reasumując, opisana dostawa budowli będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy. Natomiast w pozostałym zakresie (grunty znajdujące się w użytkowaniu wieczystym, które nie znajdują się bezpośrednio pod budowlami) będzie podlegała opodatkowaniu według 23% stawki VAT.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, z którego wynika, że przedmiotowe działki są zabudowane budowlami trwale związanymi z gruntem w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo zastrzega się, że przedmiotem merytorycznej analizy nie były dokumenty załączone do złożonego wniosku, albowiem wykracza to poza dyspozycję art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.