Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB4.4511.29.2017.1.SK
z 16 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 3 października 2009 r. zawarł związek małżeński. Pomiędzy Nim a małżonką powstał ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej.

W dniu 31 października 2014 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zakupił prawo własności nieruchomości – działkę gruntu zabudowaną domem mieszkalnym (dalej dom) oraz 1/3 prawa własności nieruchomości gruntowej, przez którą biegła droga dojazdowa łącząca dom z drogą publiczną (dalej: działka drogi dojazdowej). Przedmiotowy dom oraz działka drogi dojazdowej, zostały nabyte do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego małżonki (wspólność bezułamkowa).

W miesiącu grudniu 2016 r. Wnioskodawca z małżonką, z zachowaniem formy aktu notarialnego, zmodyfikowali łączący ich ustrój majątkowy małżeński. Małżonkowie zawarli umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej oraz umowę o podziale majątku wspólnego, który to podział ograniczony został do nieruchomości gruntowej wraz z domem posadowionym na tej nieruchomości i dokonany został w ten sposób, że od chwili zawarcia umowy, małżonce Wnioskodawcy przysługuje na zasadzie wyłączności prawo własności do nieruchomości gruntowej wraz z domem, położonego w miejscowości … (powiat …, województwo ….). Równocześnie małżonka Wnioskodawcy zobowiązała się względem Niego, że dokona spłaty Jego udziału w tejże nieruchomości (tj. 1/2 prawa własności w nieruchomości) kwotą 300 000 zł. Przedmiotowa kwota, wedle wiedzy Wnioskodawcy, odpowiada cenie rynkowej 1/2 prawa własności nieruchomości. Wnioskodawca przedmiotową spłatę otrzymał od małżonki do końca roku 2016 na rachunek bankowy. Małżonkowie ponadto oświadczyli, że w zakresie podziału majątku wspólnego, nie zachowują względem siebie żadnych roszczeń. Podział majątku wspólnego objął więc jedynie nieruchomość gruntową wraz z posadowionym na niej domem. Była to pierwsza umowa majątkowa małżeńska małżonków, wcześniej żadnych tego rodzaju umów nie zawierali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, który otrzymał od małżonki kwotę 300 000 zł, tytułem spłaty Jego udziału w podzielonym majątku wspólnym, jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymując przedmiotową spłatę od małżonki w kwocie 300 000 zł, nie jest On zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, z tej przyczyny, że przychód ten wyłączony jest z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych, o czym stanowi art. 1 tej ustawy.

Przychodem z podziału majątku wspólnego jest wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymywanych przez jednego z tytułu podziału majątku wspólnego z mocy zawartej umowy. Wartość majątku oraz wartość spłat uzyskanych z tego tytułu przez małżonków nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Stanowisko powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, znajduje oparcie w indywidualnych interpretacjach podatkowych, wydawanych w zbliżonych stanach faktycznych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 maja 2013 r., sygn. akt IPTPB2/415-103/13-4/AP,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 7 sierpnia 2013 r., sygn. akt ITPB2/415-475/13/MU,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 lutego 2014 r., sygn. akt ITPB2/415-1039/13/MN,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. akt IBPBI/1/4511-340/15/Z), oraz
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt ITPB2/4511-351/16/AB.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ponadto, wskazać należy, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei z treści art. 2 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy wynika, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z ww. przepisu wynika zatem, że wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej, jak również przychody z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Stosunki między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2016 r., poz. 406, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego:

1. małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową (np. ustanawiającą ustrój rozdzielności majątkowej),
2. z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie współwłasności,
3. wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków lub też ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.
   
   

Treść art. 43 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustanie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału tego majątku.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 tej ustawy) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 ww. ustawy).

Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Natomiast – w myśl art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Zgodnie zaś z art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 3 października 2009 r. zawarł związek małżeński. Pomiędzy Nim a małżonką powstał ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej. W dniu 31 października 2014 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zakupił prawo własności nieruchomości – działkę gruntu zabudowaną domem mieszkalnym (dalej dom) oraz 1/3 prawa własności nieruchomości gruntowej, przez którą biegła droga dojazdowa łącząca dom z drogą publiczną (dalej: działka drogi dojazdowej). Przedmiotowy dom oraz działka drogi dojazdowej, zostały nabyte do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego małżonki (wspólność bezułamkowa). W miesiącu grudniu 2016 r. Wnioskodawca z małżonką, z zachowaniem formy aktu notarialnego, zmodyfikowali łączący ich ustrój majątkowy małżeński. Małżonkowie zawarli umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej oraz umowę o podziale majątku wspólnego, który to podział ograniczony został do nieruchomości gruntowej wraz z domem posadowionym na tej nieruchomości i dokonany został w ten sposób, że od chwili zawarcia umowy, małżonce Wnioskodawcy przysługuje na zasadzie wyłączności prawo własności do nieruchomości gruntowej wraz z domem, położonego w miejscowości … (powiat …., województwo ….). Równocześnie małżonka Wnioskodawcy zobowiązała się względem Niego, że dokona spłaty Jego udziału w tejże nieruchomość (tj. 1/2 prawa własności w nieruchomości) kwotą 300 000 zł. Przedmiotowa kwota, wedle wiedzy Wnioskodawcy, odpowiada cenie rynkowej 1/2 prawa własności nieruchomości. Wnioskodawca przedmiotową spłatę otrzymał od małżonki do końca roku 2016 na rachunek bankowy. Małżonkowie ponadto oświadczyli, że w zakresie podziału majątku wspólnego, nie zachowują względem siebie żadnych roszczeń. Podział majątku wspólnego objął więc jedynie nieruchomość gruntową wraz z posadowionym na niej domem. Była to pierwsza umowa majątkowa małżeńska małżonków, wcześniej żadnych tego rodzaju umów nie zawierali.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymane w 2016 r. przez Wnioskodawcę środki pieniężne tytułem spłaty wynikającej z podziału majątku wspólnego nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku obliczenia i odprowadzenia z tego tytułu podatku dochodowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym, jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawcy. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.