Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP1.4512.31.2017.1.AWa
z 20 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. –Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 10 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w przypadku gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego – bez uwzględnienia powierzchni garażu – przekracza 150 m² – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w przypadku gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego – bez uwzględnienia powierzchni garażu – przekracza 150 m².

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik (Wnioskodawca) jest osobą prawną, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka prowadzi działalność deweloperską. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca jest w trakcie wznoszenia budynku mieszkalnego wielorodzinnego z częścią usługowo-handlową. Po wybudowaniu Wnioskodawca wyodrębni w budynku lokale mieszkalne, które będą stanowić odrębny przedmiot prawa własności. Lokale są oferowane przyszłym nabywcom wraz z przynależnościami w postaci znajdujących się na kondygnacji podziemnej garaży. Garaże zlokalizowane będą w obrębie jednego budynku. Garaże będą znajdować się na kondygnacji innej niż lokale mieszkalne, nie mniej jednak stanowić będą część składową danego lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny wraz z garażem będą objęte jedną księgą wieczystą.

Powierzchnia użytkowa niektórych lokali mieszkalnych – bez uwzględnienia powierzchni garażu – będzie przekraczała 150 m².

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, jaką stawką podatku od towarów i usług powinien opodatkować część ceny nabycia odnoszącą się do garaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku od towarów i usług powinna być opodatkowana część ceny nabycia lokalu mieszkalnego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu o następujących cechach:

1. znajduje się w części podziemnej budynku, w którym zlokalizowany jest lokal mieszkalny,
2. jest częścią składową lokalu mieszkalnego i nie stanowi odrębnego przedmiotu prawa własności,
3. jest sprzedawany razem z lokalem mieszkalnym i jest objęty jedną księgą wieczystą,

w przypadku, gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego – bez uwzględnienia powierzchni garażu – przekracza 150 m²?

Zdaniem Wnioskodawcy, do części ceny nabycia lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu, który posiada następujące cechy:

1. znajduje się w części podziemnej budynku, w którym zlokalizowany jest lokal mieszkalny,
2. jest częścią składową lokalu mieszkalnego i nie stanowi odrębnego przedmiotu prawa własności,
3. jest sprzedawany razem z lokalem mieszkalnym i jest objęty jedną księgą wieczystą,

w przypadku, gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego – bez uwzględnienia powierzchni garażu – przekracza 150 m², powinny być zastosowane dwie stawki podatku VAT: 8% i 23% stosowane do podstawy opodatkowania obliczonej zgodnie z poniższym algorytmem: Wnioskodawca powinien ustalić proporcję odpowiadającą udziałowi powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej tego mieszkania (art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług). Część ceny nabycia lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu Wnioskodawca powinien pomnożyć przez tak ustaloną proporcję i do tak wyliczonej podstawy opodatkowania zastosować stawkę 8%. Pozostałą część ceny w zakresie nabycia garażu opodatkować stawką 23%.

Wnioskodawca uzyskał interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2016 r. (sygn. sprawy IBPP2/4512-19/16/KO), w której organ upoważniony do jej wydania potwierdził, że do powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług, nie wlicza się powierzchni garaży i dodatkowych pomieszczeń gospodarczych. Powierzchnię lokalu mieszkalnego, która upoważnia do stosowania obniżonej stawki podatku VAT określonej w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 ustawy, ustala się bez uwzględnienia powierzchni garaży i dodatkowych pomieszczeń gospodarczych. Jednocześnie, z uwagi na to, że powierzchnie garaży, które są pomieszczeniami przynależnymi i objętymi jedną księgą wieczystą, stanowią jeden przedmiot sprzedaży ich dostawa objęta jest jedną stawką podatku od towarów i usług właściwą dla samego lokalu mieszkalnego.

Takie poglądy ugruntowane są w orzecznictwie sądów administracyjnych:

• wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1798/07,
• wyrok NSA z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt I FSK 945/05,
• wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I FSK 103/05.

Ustawodawca określił zasady opodatkowania dostawy mieszkania o metrażu większym niż 150 m² w przepisie art. 41 ust. 12c ustawy, a przepis ten powinien mieć zastosowanie do wszystkich elementów wchodzących w skład przedmiotu sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawcy, także w przypadku garaży stanowiących jeden przedmiot sprzedaży z lokalami mieszkalnymi, których powierzchnia – bez uwzględnienia powierzchni garażu – przekracza 150 m², do podstawy opodatkowania w zakresie ceny nabycia garażu zastosowanie ma, określona w art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług, proporcja.

Brak jest podstawy prawnej do odmiennego opodatkowania części ceny nabycia lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu, w stosunku do zasad dotyczących opodatkowania takiego mieszkania. Potwierdzają to wymienione wyżej orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Na gruncie art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowanie części ceny obejmującej cenę garaży, będących częściami składowymi lokali mieszkalnych, powinno być traktowane tak samo jak opodatkowanie ceny powierzchni samych lokali mieszkalnych – bez uwzględnienia powierzchni garaży. Ustawodawca nie przewiduje innej stawki dla części ceny nabycia lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu.

Inna wykładania art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12-12c, naruszałaby art. 2 Konstytucji, z którego wynika zasada demokratycznego państwa prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów, opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega obecnie dostawa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12. Jednocześnie z prawa do zastosowania obniżonej stawki podatku 8% wyłączone są lokale użytkowe.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, dział PKOB 11 obejmuje: budynki mieszkalne jednorodzinne – 111, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112, budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

Z objaśnień wstępnych do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wynika, że budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Budynki obejmują również samodzielne podziemne obiekty budowlane przystosowane do ochrony ludzi, zwierząt lub przedmiotów (np. podziemne: schrony, szpitale, centra handlowe oraz warsztaty i garaże).

Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne.

Budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

• powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
• powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
• powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie itp.).

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Treść przywołanych wyżej przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Jak wynika z powyższego, ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Mieszkaniem – stosownie do § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia – jest zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego. Z kolei przez pomieszczenie techniczne należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12). Natomiast pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych – § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia.

Na podstawie powyższych uregulowań można m.in. stwierdzić, że garaże zlokalizowane w obrębie jednego budynku, które będą znajdować się na kondygnacji podziemnej – innej niż lokale mieszkalne, nie mieszczą się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, stanowią wydzieloną do celów użytkowych część lokalu użytkowego.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Zgodnie natomiast z art. 47 § 2 k.c., częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl art. 47 § 3 k.c., przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji prawnych z prawa do stosowania obniżonej stawki korzystają tylko obiekty objęte społecznym programem mieszkaniowym, do którego nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Jednocześnie w art. 41 ust. 12c ustawy postanowiono, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, obniżoną stawkę podatku, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zatem w sytuacji, gdy powierzchnia lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego będzie przekraczała powyższe limity, wówczas będą miały do dostawy zastosowanie dwie stawki podatku – obniżona i podstawowa.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność deweloperską. Zainteresowany jest w trakcie wznoszenia budynku mieszkalnego wielorodzinnego z częścią usługowo-handlową. Po wybudowaniu Wnioskodawca wyodrębni w budynku lokale mieszkalne, które będą stanowić odrębny przedmiot prawa własności. Lokale są oferowane przyszłym nabywcom wraz z przynależnościami w postaci znajdujących się na kondygnacji podziemnej garaży. Garaże zlokalizowane będą w obrębie jednego budynku. Garaże będą znajdować się na kondygnacji innej niż lokale mieszkalne, nie mniej jednak stanowić będą część składową danego lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny wraz z garażem będą objęte jedną księgą wieczystą. Powierzchnia użytkowa niektórych lokali mieszkalnych – bez uwzględnienia powierzchni garażu – będzie przekraczała 150 m².

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii ustalenia stawki podatku od towarów i usług dla części ceny nabycia lokalu mieszkalnego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu o następujących cechach:

1. znajduje się w części podziemnej budynku, w którym zlokalizowany jest lokal mieszkalny,
2. jest częścią składową lokalu mieszkalnego i nie stanowi odrębnego przedmiotu prawa własności,
3. jest sprzedawany razem z lokalem mieszkalnym i jest objęty jedną księgą wieczystą,

w przypadku, gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego – bez uwzględnienia powierzchni garażu – przekracza 150 m².

Jak wskazano wyżej ustalenie właściwej stawki podatku VAT w przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest budynek mieszkalny/lokal mieszkalny i garaż, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla sprzedaży garażu ma bowiem sposób jego sprzedaży i przynależność do lokalu mieszkalnego.

W zaistniałej sytuacji analizie poddać należy zatem okoliczność, czy garaż może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, czy też garaż, jako że stanowi pomieszczenie przynależne do lokalu mieszkalnego i jest integralnie związany z prawem własności obiektu mieszkalnego może być sprzedawany tylko i wyłącznie z tym obiektem mieszkalnym.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji 8% stawka podatku VAT może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym lub ich części w sytuacji, gdy obiekty te służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych ludzi. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych. Obiektem takim jest np. garaż, który – w świetle przepisów ustawy o własności lokali, jak i rozporządzenia w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – jest lokalem użytkowym, służy bowiem w sensie funkcjonalnym, zaspokajaniu innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi. Zatem, co do zasady, dla dostawy garaży nie można stosować stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Niemniej jednak w sytuacji, gdy w ramach jednej transakcji nastąpi sprzedaż obiektu budownictwa mieszkaniowego wraz z pomieszczeniem przynależnym w postaci garażu, to w przypadku, gdy garaż ten stanowić będzie pomieszczenie integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego i nie będzie mógł być przedmiotem odrębnej sprzedaży, to taka transakcja na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 2 pkt 12 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Powyższe wynika z faktu, że zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę) to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W okolicznościach niniejszej sprawy, będącej przedmiotem zapytania, należy uznać, że w sytuacji, gdy powierzchnia lokalu mieszkalnego będzie przekraczała limity wskazane w art. 41 ust. 12b ustawy, wówczas do dostawy lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem w przypadku, gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego – bez uwzględnienia powierzchni garażu – przekracza 150 m², będą miały zastosowanie dwie stawki podatku – obniżona i podstawowa.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że skoro przedmiotem jednej dostawy będzie lokal mieszkalny wraz z garażem, który – jak wskazano – nie stanowi w analizowanym przypadku lokalu użytkowego, lecz część wspólną budynku oraz nie może być przedmiotem samodzielnego obrotu i będzie objęty jedną księgą wieczystą wraz z lokalem mieszkalnym, to sprzedaż ta podlegać będzie preferencyjnej stawce podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, tylko w stosunku do części podstawy opodatkowania, odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej ten lokal do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (do powierzchni nieprzekraczającej 150 m²) w całkowitej powierzchni użytkowej lokalu pomnożonej przez cenę ustaloną dla przedmiotowej transakcji (do której wliczona jest również cena garażu). Natomiast w pozostałej części, nieobjętej stawką preferencyjną, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Biorąc powyższe pod uwagę należy podkreślić, że brak jest podstaw do tego, aby w związku z realizacją kompleksowego świadczenia (jakim jest dostawa mieszkania wraz z garażem) w celu wyliczenia podatku należnego ustalać odrębnie podstawę opodatkowania mieszkania i odrębnie garażu.

Tym samym, z uwagi na wskazany we wniosku sposób wyliczenia, zgodnie z którym „Wnioskodawca powinien ustalić proporcję odpowiadającą udziałowi powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej tego mieszkania (art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług). Część ceny nabycia lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu Wnioskodawca powinien pomnożyć przez tak ustaloną proporcję i do tak wyliczonej podstawy opodatkowania zastosować stawkę 8%. Pozostałą część ceny w zakresie nabycia garażu opodatkować stawką 23%.”, stanowisko Wnioskodawcy w całości należało uznać za nieprawidłowe. Zwrócić też należy uwagę, że w przedmiotowej sprawie zapytanie Wnioskodawcy nie dotyczyło kwestii opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego i dostawy garażu, lecz dostawy lokalu mieszkalnego wraz z garażem stanowiących jeden przedmiot dostawy, wobec faktu, że są one objęte jedną księgą wieczystą. Wskazane wyżej przepisy mają niewątpliwie odniesienie do całego przedmiotu dostawy, a nie odrębnie do lokalu mieszkalnego i odrębnie do garażu. Zatem, w niniejszej sprawie sposób opodatkowania garażu, stanowiącego wraz z lokalem mieszkalnym jeden przedmiot dostawy, winien być tożsamy z opodatkowaniem samego lokalu mieszkalnego, mając oparcie we wskazanych wyżej regulacjach art. 41 ust. 12, ust. 12a i ust. 12b w związku z art. 41 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.