Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB2.4515.13.2017.1.MZ
z 20 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 26 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zasiedzenia działki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zasiedzenia działki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Rodzice wnioskodawcy 17 marca 1954 r. kupili 73/1294 niewydzielonych części w nieruchomości o pow. 4 ha 82 a 93 m². W ramach tego udziału mieli ogrodzoną nieruchomość, na której pobudowali dom i mieszkali tam do śmierci. Z dokumentów geodezyjnych wynika, że ich nieruchomość stanowi oznaczoną zabudowaną działkę o numerze 372/1, o pow. 2400 m². Zgodnie z tymi danymi, na konkretną, zabudowaną działkę o numerze 372/1 przychodził wymiar podatku od nieruchomości i rodzice Wnioskodawcy uiszczali podatek za tę zabudowaną nieruchomość.

W księdze wieczystej, znajduje się działka nr 372/1 oraz inne działki i inni współwłaściciele, którzy w przeszłości nabywali niewydzielone udziały w nieruchomości o pow. 4 ha 82 a 93 m² (w latach 40-50-tych - jak rodzice wnioskodawcy). Rodzice Wnioskodawcy wpisani byli w dziale II w udziale 73/1294. Faktycznie jest tak, że osoby wpisane w księdze mają swoje wydzielone działki i osobne księgi wieczyste jednak w księdze wieczystej nie zostało to uregulowane i działka 372/1 pozostała w tej księdze z innymi nieruchomościami, co do których wnioskodawca nie rości praw i nigdy one nie były przedmiotem zainteresowań rodziny. Od chwili nabycia udziału 73/1294, rodzice wnioskodawcy korzystali w ramach tego udziału z faktycznie wydzielonej działki, która po pomiarach geodezyjnych została oznaczona jako nr 372/1 i miała pow. 2400 m². Powierzchnia działki mieści się w ramach udziału 73/1294. W związku z tym, że wnioskodawca - jako spadkobierca po rodzicach, chce uregulować stan prawny nieruchomości, tak by oznaczona działka nr 372/1, była opisana w osobnej księdze wieczystej i żeby jako właściciele działki 372/1 zostali wpisani spadkobiercy po rodzicach Wnioskodawcy. Jedynym sposobem by uregulować stan prawny dla tej działki okazało się wniesienie sprawy do sądu z wnioskiem o zasiedzenie działki 372/1 - co też wnioskodawca uczynił i trwa postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia działki 372/1 na rzecz rodziców Wnioskodawcy (Sąd Rejonowy). Wnioskodawca wnosi o zasiedzenia działki 372/1 na rzecz rodziców, na podstawie map dla celów sądowych sporządzonych przez geodetę, gdzie dokładnie wymierzona działka 372/1 ma powierzchnię 2391 m².

Czesław G. zmarł w dniu 29 czerwca 1998 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 3.10.2013 r., spadek po zmarłym Czesławie G. na podstawie ustawy nabyli:

• żona Irena G. w udziale 4/16
  
• syn Mirosław G. w udziale 3/16
  
• syn Radosław G. w udziale 3/16
  
• syn Dariusz G. w udziale 3/16
  
• syn Włodzimierz G. w udziale 3/16 -tj. wnioskodawca.
  
  

W dniu 5 marca 2014 r. złożono zeznanie podatkowe SD-3, a w dniu 09.07.2014 r. korektę zeznania. Jako masę spadkową zgłoszono udział 1/2 cz. zabudowanej nieruchomości. Wartość masy ustalono na 178.000 zł i decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego wymierzono za nabyty przez wnioskodawcę udział spadkowy w wysokości 3/16, w masie spadkowej obejmującej 1/2 nieruchomości, podatek od spadku w wysokości 680 zł, który to został przez wnioskodawcę uiszczony.

Irena G. zmarła 15 października 2015 r. Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 22 kwietnia 2016 r., stwierdzono, że na mocy ustawy spadek wprost w częściach równych nabyli:

• Włodzimierz G. w 1/4 części spadku (wnioskodawca)
  
• Radosław G. w 1/4 części spadku
• Ireneusz G. w 1/4 części spadku
  
• Dariusz G. w 1/4 części spadku.
  
  

W ciągu 6 miesięcy od aktu poświadczenia dziedziczenia, wnioskodawca złożył deklarację podatkową, gdzie jako masę spadkową po Irenie G. wskazał 1/2 części nieruchomości. Jako, że był synem zmarłej Ireny G., skorzystał ze zwolnienia od obowiązku uiszczenia podatku od spadku. Na podstawie ww. postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po Czesławie G. i akcie poświadczenia dziedziczenia po Irenie G., wnioskodawca do księgi wieczystej wniósł o wpisanie do udziału 73/1294 spadkobierców Ireny i Czesława G. i aktualnie w ww. księdze wieczystej wpisani są Ireneusz G., Włodzimierz G., Radosław G., Dariusz G. po 584/41408 części każdy z nich. W przypadku stwierdzenia przez Sąd zasiedzenia działki nr 372/1 na rzecz Ireny i Czesława G. nie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od zasiedzenia, z uwagi na to, że zasiedzenie zostanie stwierdzone na rzecz osób zmarłych. W przypadku stwierdzenia zasiedzenia przez Sąd działki nr 372/1 na rzecz Ireny i Czesława G., zasiedziana powierzchnia działki będzie mieściła się w ramach nabytego przez Irenę i Czesława G. niewydzielonego udziału 73/1294 w 4 ha 82 a 93 m², zatem nie zwiększy się masa spadkowa po Irenie i Czesławie G.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przypadku zasiedzenia działki nr 372/1 na rzecz zmarłych Ireny i Czesława G., spadkobierca Włodzimierz G. będzie musiał dokonać korekty zeznań spadkowych po Irenie i Czesławie G., w sytuacji kiedy po śmierci Czesława i Ireny G. zgłaszał do Urzędu Skarbowego, że w skład masy spadkowej wchodzi nieruchomość stanowiąca działkę 372/1 i od udziału w tej masie uiszczał podatek/zgłosił nabycie spadku, a zasiedziana powierzchnia działki się nie zwiększyła?

Jakie czynności przed Urzędem Skarbowym będzie musiał dokonać wnioskodawca Włodzimierz G., w sytuacji gdy Sąd stwierdzi zasiedzenie działki nr 372/1 na rzecz jego rodziców, spadkodawców Ireny i Czesława G.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w ocenie wnioskodawcy, w sytuacji kiedy Sąd stwierdzi zasiedzenie działki 372/1 na rzecz jego rodziców Ireny i Czesława G., nie będzie on obowiązany do korekty zeznań podatkowych po rodzicach, gdyż składając zeznania podatkowe po rodzicach wnioskodawca podawał, że w skład masy spadkowej wchodziły właśnie udziały w działce 372/1, a zasiedzenie nie doprowadzi do zwiększenia tej masy, powierzchnia działki nie ulegnie zwiększeniu. W przypadku stwierdzenia zasiedzenia na rzecz rodziców wnioskodawcy działki 372/1, po stronie wnioskodawcy nie dochodzi do nabycia nowego składnika masy spadkowej po zmarłych rodzicach, gdyż w swoich zeznaniach podatkowych wnioskodawca wskazywał, że masą spadkową po zmarłym Czesławie G. i Irenie G. był udział po 1/2 cz. w części nieruchomości. Wobec czego wnioskodawca prawidłowo wskazywał przedmiot masy spadkowej po rodzicach, a podjęte przez wnioskodawcę czynności zmierzające do uregulowania stanu prawnego nieruchomości, w przypadku stwierdzenia zasiedzenia nie spowodują nabycia przez wnioskodawcę nowego składnika masy spadkowej (nie zwiększą podawanego składnika masy spadkowej), wymagającego zgłoszenia. Wszczęta sprawa o zasiedzenie nieruchomości ma na celu uporządkowanie stanu prawnego nieruchomości i nie doprowadzi do zmian w masie spadkowej po Irenie i Czesławie G. czy zmian stanu faktycznego nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. Zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.).

W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 tejże ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 ww. Kodeksu, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z powołanych wyżej artykułów wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca.

Natomiast kwestia zasiedzenia uregulowana została generalnie w art. 172-177 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 172 § 1 ustawy Kodeks cywilny posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Po upływie trzydziestu lat posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Zasiedzenie jest tzw. instytucją dawności, służącą korygowaniu rzeczywistego stanu posiadania ze stanem prawnym. Prowadzi ono do nabycia przez posiadacza własności na skutek długotrwałego posiadania przez niego rzeczy, czemu towarzyszy utrata własności przez dotychczasowego właściciela, który w przeszłości utracił posiadanie rzeczy. Poprzez zasiedzenie można nabyć własność rzeczy ruchomych i nieruchomych, udziału we współwłasności, prawa użytkowania wieczystego, służebność gruntową. Zasiedzenie jest instytucją prowadzącą do nabycia prawa na skutek upływu czasu. Umożliwia ono, sankcjonując stan faktyczny, usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym a stanem posiadania. Na skutek zasiedzenia, które następuje ex lege, dotychczasowy uprawniony traci swoje prawo, a nabywca uzyskuje je niezależnie od niego; jest więc ono pierwotnym sposobem nabycia prawa podmiotowego.

Jak z powyższego wynika nabycie tytułem zasiedzenia jest tytułem odrębnym od nabycia tytułem dziedziczenia (spadku).

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu (art. 17a ust. 3 ww. ustawy).

W związku z powyższym Wnioskodawca, w przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, obowiązany był do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedziała się o ich nabyciu.

Stosownie z art. 4a ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
   
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Jeżeli nabywca dowiedział się o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych po upływie terminów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, gdy nabywca zgłosi te rzeczy lub prawa majątkowe naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu, oraz uprawdopodobni fakt późniejszego powzięcia wiadomości o ich nabyciu.

Z treści wniosku wynika, że rodzice wnioskodawcy Irena i Czesław G. 17 marca 1954 r. kupili 73/1294 niewydzielonych części w nieruchomości o pow. 4 ha 82 a 93 m². W ramach tego udziału mieli ogrodzoną nieruchomości, na której pobudowali dom i mieszkali tam do śmierci. Z dokumentów geodezyjnych w Starostwie wynika, że ich nieruchomość stanowi oznaczoną zabudowaną działkę o numerze 372/1, o pow. 2400 m². Zgodnie z tymi danymi, na konkretną, zabudowaną działkę o numerze 372/1 przychodził wymiar podatku od nieruchomości i Irena i Czesław uiszczali podatek za tę zabudowaną nieruchomość. W księdze wieczystej, znajduje się działka nr 372/1 oraz inne działki i inni współwłaściciele, którzy w przeszłości nabywali niewydzielone udziały w nieruchomości o pow. 4 ha 82 a 93 m² (w latach 40-50-tych - jak rodzice wnioskodawcy). Irena i Czesław G. wpisani byli w dziale II w udziale 73/1294. Faktycznie jest tak, że osoby wpisane w księdze mają swoje wydzielone działki i osobne księgi wieczyste jednak w księdze wieczystej nie zostało to uregulowane i działka 372/1 pozostała w tej księdze z innymi nieruchomościami, co do których wnioskodawca nie rości praw i nigdy one nie były przedmiotem zainteresowań rodziny G. Od chwili nabycia udziału 73/1294, rodzice wnioskodawcy korzystali w ramach tego udziału z faktycznie wydzielonej działki, która po pomiarach geodezyjnych została oznaczona jako nr 372/1 i miała pow. 2400 m². Powierzchnia działki mieści się w ramach udziału 73/1294. W związku z tym, że wnioskodawca - jako spadkobierca po Irenie i Czesławie G., chce uregulować stan prawny nieruchomości, tak by oznaczona działka nr 372/1, była opisana w osobnej księdze wieczystej i żeby jako właściciele działki 372/1 zostali wpisani spadkobiercy po Irenie i Czesławie G.. Jedynym sposobem by uregulować stan prawny dla tej działki okazało się wniesienie sprawy do sądu z wnioskiem o zasiedzenie działki 372/1, – co też wnioskodawca uczynił i trwa postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia działki 372/1 na rzecz Ireny i Czesława G. (Sąd Rejonowy). Wnioskodawca wnosi o zasiedzenia działki 372/1 na rzecz Ireny i Czesława G., na podstawie map dla celów sądowych sporządzonych przez geodetę, gdzie dokładnie wymierzona działka 372/1 ma powierzchnię 2391 m². Czesław G. zmarł w dniu 29 czerwca 1998 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 3.10.2013 r., spadek po zmarłym Czesławie G. na podstawie ustawy nabyli: żona Irena G. w udziale 4/16, syn Mirosław G. w udziale 3/16, syn Radosław G. w udziale 3/16, syn Dariusz G. w udziale 3/16, syn Włodzimierz G. w udziale 3/16 - tj. wnioskodawca. W dniu 5 marca 2014 r. złożono zeznanie podatkowe SD-3, a w dniu 09.07.2014 r. korektę zeznania. Jako masę spadkową zgłoszono udział 1/2 cz. zabudowanej nieruchomości. Wartość masy ustalono na 178.000 zł i decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego wymierzono za nabyty przez wnioskodawcę udział spadkowy w wysokości 3/16, w masie spadkowej obejmującej 1/2 nieruchomości, podatek od spadku w wysokości 680 zł, który to został przez wnioskodawcę uiszczony. Irena G. zmarła 15 października 2015 r. Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 22 kwietnia 2016 r., stwierdzono, że na mocy ustawy spadek wprost w częściach równych nabyli: Włodzimierz G. w 1/4 części spadku (wnioskodawca), Radosław G. w 1/4 części spadku, Ireneusz G. w 1/4 części spadku, Dariusz G. w 1/4 części spadku. W ciągu 6 miesięcy od aktu poświadczenia dziedziczenia, wnioskodawca złożył deklarację podatkową, gdzie jako masę spadkową po Irenie G. wskazał 1/2 części nieruchomości. Jako, że był synem zmarłej Ireny G., skorzystał ze zwolnienia od obowiązku uiszczenia podatku od spadku. Na podstawie ww. postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po Czesławie G. i akcie poświadczenia dziedziczenia po Irenie G., wnioskodawca do księgi wieczystej wniósł o wpisanie do udziału 73/1294 spadkobierców Ireny i Czesława G. i aktualnie w ww. księdze wieczystej wpisani są Ireneusz G., Włodzimierz G., Radosław G., Dariusz G. po 584/41408 części każdy z nich. W przypadku stwierdzenia przez Sąd zasiedzenia działki nr 372/1 na rzecz Ireny i Czesława G. nie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od zasiedzenia, z uwagi na to, że zasiedzenie zostanie stwierdzone na rzecz osób zmarłych. W przypadku stwierdzenia zasiedzenia przez Sąd działki nr 372/1 na rzecz Ireny i Czesława G., zasiedziana powierzchnia działki będzie mieściła się w ramach nabytego przez Irenę i Czesława G. niewydzielonego udziału 73/1294 w 4 ha 82 a 93 m², zatem nie zwiększy się masa spadkowa po Irenie i Czesławie G.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że Wnioskodawca miał obowiązek wykazania w masie spadkowej po każdym z rodzicach udział w nieruchomości nr 372/1. Przyjmując za Wnioskodawcą, że nieruchomość ta została wykazana w korekcie zeznania (po ojcu) oraz w deklaracji (po matce), na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek podatkowy w powyższym zakresie w podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.