Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB3.4511.962.2016.1.AC
z 20 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2016 r. (data wpływu 9 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem złożonym dnia 20 grudnia 2016 r., pismem z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.), oraz pismem z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu odsetek uzyskanych w związku z udzieleniem pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), pismem z dnia 7 grudnia 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.862.2016.1.AC (doręczonym w dniu 13 grudnia 2016 r.), wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 20 grudnia 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 16 grudnia 2016 r.).

Ww. pismo, stanowiące uzupełnienie wniosku, nie zostało podpisane przez Wnioskodawczynię, co stanowiło brak formalny. W związku z powyższym Organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 23 grudnia 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.862.2016.2.AC (doręczonym w dniu 29 grudnia 2016 r.), wezwał ponownie Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 9 stycznia 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 4 stycznia 2017 r.).

Ww. uzupełnienie wniosku ciągle zawierało braki formalne. W związku z powyższym Organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 i§ 2 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 14 lutego 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.862.2016.3.AC (doręczonym w dniu 20 lutego 2017 r.), po raz kolejny wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 27 lutego 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 23 lutego 2017 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawczyni podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). Wnioskodawczyni jest jednym z dwóch wspólników spółki z o.o. Siedziba spółki jest zarejestrowana w Polsce. Wnioskodawczyni zamierza udzielić pożyczki spółce z o.o. Pożyczka zostanie udzielona na podstawie Uchwały Zgromadzenia Wspólników z przeznaczeniem na wykorzystanie na bieżące płatności spółki. Pożyczka zostanie zrealizowana przelewem bankowym na rachunek spółki. Spółka zamierza sporządzić uchwałę wspólników, na podstawie której podwyższy kapitał zakładowy poprzez konwersję udzielonych pożyczek na kapitał zakładowy. W uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego znajdzie się zapis, że udziały zostaną pokryte wkładem pieniężnym w formie udzielonej pożyczki. Następnie, spółka na podstawie umowy zawartej z właścicielem zamierza dokonać kompensaty wzajemnych zobowiązań (zobowiązania spółki wobec wspólników z tytułu pożyczki oraz zobowiązania wspólników wobec spółki z tytułu pokrycia udziałów). Kompensata będzie dokonana tylko z „kapitałową” częścią pożyczki, odsetki zostaną wypłacone Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym u Wnioskodawczyni powstanie przychód w postaci uzyskanych udziałów podlegający opodatkowaniu od części „kapitałowej”, czy też tylko od części „odsetkowej”?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu odsetek uzyskanych w związku z udzieleniem pożyczki. Natomiast w pozostałym zakresie wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanej powyżej sytuacji od części „odsetkowej” powstanie u Wnioskodawczyni przychód, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się: odsetki od pożyczek). Przychód ten zostanie opodatkowany 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 30a ust. 1 pkt 1, z zastrzeżeniem art. 52a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Płatnikiem podatku zryczałtowanego będzie spółka, która dokona potrącenia podatku i wpłaty na rachunek urzędu skarbowego w dniu wypłaty odsetek Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Instytucję pożyczki regulują przepisy art. 720-724 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016, poz. 380, z późn. zm.).

Umowa pożyczki jest – zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego – umową konsensualną, tj. dochodzącą do skutku poprzez samo porozumienie stron, oraz umową dwustronnie zobowiązującą. W sytuacji gdy strony zawarły umowę pożyczki z zastrzeżeniem odpowiedniego wynagrodzenia na rzecz pożyczkodawcy, po stronie biorącego pożyczkę pojawia się obowiązek zapłaty odsetek. Odsetki bowiem stanowią typowe, należne dającemu pożyczkę, wynagrodzenie.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest jednym z dwóch wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawczyni zamierza udzielić pożyczki spółce z o.o. Pożyczka zostanie udzielona na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników z przeznaczeniem na wykorzystanie na bieżące płatności spółki. Pożyczka zostanie zrealizowana przelewem bankowym na rachunek spółki. Spółka zamierza sporządzić uchwałę wspólników, na podstawie której podwyższy kapitał zakładowy poprzez konwersję udzielonych pożyczek na kapitał zakładowy. W uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego znajdzie się zapis, że udziały zostaną pokryte wkładem pieniężnym w formie udzielonej pożyczki. Następnie, spółka na podstawie umowy zawartej z właścicielem zamierza dokonać kompensaty wzajemnych zobowiązań (zobowiązania spółki wobec wspólników z tytułu pożyczki oraz zobowiązania wspólników wobec spółki z tytułu pokrycia udziałów). Kompensata będzie dokonana tylko z „kapitałową” częścią pożyczki, odsetki zostaną wypłacone Wnioskodawczyni.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 7 kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Stosownie do treści art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) – z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej – pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Zgodnie z art. 30a ust. 6 ww. ustawy, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e.

Z treści powyższych przepisów wynika, że odsetki od pożyczek zaliczane są do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych. Wyjątek stanowi tylko taka sytuacja, w której udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, a czynności te stanowią realizację przedmiotu działalności. Przychody (dochody) uzyskane z tego tytułu nie podlegają wówczas opodatkowaniu na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie natomiast do treści art. 42 ust. 1 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w związku z zawarciem umowy pożyczki pomiędzy Wnioskodawczynią a spółką z o.o., w sytuacji gdy Wnioskodawczyni jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, to odsetki od tych pożyczek, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią przychód z kapitałów pieniężnych opodatkowany – stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 1 tej ustawy – 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Jednocześnie na spółce z o.o., jako pożyczkobiorcy wypłacającemu przedmiotowe odsetki, ciążą obowiązki płatnika wynikające z przytoczonych wyżej przepisów art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego różnić się będzie od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.