2017.03.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP3.4512.72.2017.1.ISZ
z 20 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2017 r. (data wpływu 26 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z Francji do Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z Francji do Polski.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą prawną posiadającą siedzibę we Francji, zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce, w tym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

W ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej Spółka dokonuje transakcji, których przedmiotem jest obrót metalami w stanie czystym lub w postaci stopów, w szczególności aluminium.

Na terytorium Polski Spółka dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług: przemieszczenia towarów własnych z Francji do Polski stanowiącego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz sprzedaży na terytorium kraju.

Odbiorcami towarów Spółki na terytorium Polski są kontrahenci, na rzecz których Wnioskodawca dokonuje w każdym miesiącu kilku dostaw towarów. W celu zapewnienia ich stałej dostępności, Spółka przemieszcza towary z Francji do miejsca wskazanego w Polsce przez kontrahenta, skąd następnie pobierane są one przez polskich nabywców.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że w momencie przywozu towarów do Polski nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Takie prawo przenoszone jest na kontrahentów dopiero w momencie pobrania przez nich towarów z określonego miejsca.

W tej sytuacji Spółka rozpoznaje przesunięcie towarów własnych do miejsc wskazanych w Polsce przez kontrahentów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. Transakcja ta dokumentowana jest fakturą proforma (Facture Proforma/ Invoice/ Rechnung), wystawioną na podstawie francuskich przepisów VAT (transakcja stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Francji) i uznawaną przez te przepisy za fakturę VAT. Zawiera ona między innymi następujące dane:

datę wystawienia;
numer w jednoznaczny sposób identyfikujący fakturę;
nazwę i adres siedziby Wnioskodawcy;
numer, za pomocą którego Spółka jest zidentyfikowana na potrzeby podatku od wartości dodanej we Francji;
nazwę towaru;
liczbę dostarczonych towarów;
cenę jednostkowa towaru netto;
wartość dostarczonych towarów objętych transakcję, bez kwoty podatku;
oznaczenie, że faktura nie wskazuje stawki podatku w związku z treścią art. 138 Dyrektywy Rady 2006/112/WE;
sumę wartości sprzedaży netto i zarazem kwotę należności ogółem.

Faktura wystawiana jest w dniu wysyłki towarów. Dla celów rozliczeń VAT na terytorium Francji, Wnioskodawca rozpoznaje obowiązek podatkowy dla WDT z tytułu przemieszczenia towarów własnych do Polski w dacie wystawienia faktury proforma.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z Francji do Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, obowiązek podatkowy z tytułu przemieszczenia towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Francji do Polski powstanie w momencie wystawienia przez niego faktury proforma dokumentującej takie przesunięcie.

Uzasadnienie.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

odpłatna dostawca towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe dostawę towarów.

Zgodnie zaś z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostaw), nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z przytoczonych przepisów wynika, że w świetle polskiej ustawy o VAT za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uważa się taką transakcję, w ramach której spełnione są łącznie dwa warunki:

następuje fizyczne przemieszczenie towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki;
powyższe przemieszczenie odbywa się w ramach transakcji, w wyniku której następuje nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel, lub też towary stanowiące własność podatnika przemieszczane są przez niego lub na jego rzecz na terytorium innego kraju, pod warunkiem, że towary te służyć będą działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwalą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b, niemających zastosowania w niniejszej sprawie).

Tak więc, w myśl przywołanego powyżej przepisu, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje co do zasady w momencie wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej. Jedynie wyjątkowo, w razie gdy faktura taka nie zostaje wystawiona, powstanie on 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Należy zwrócić uwagę, że ustawa o VAT nie przewiduje szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego dla transakcji zrównanej z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, co oznacza, że zastosowanie znajduje w tej sytuacji zasada ogólna. Obowiązek podatkowy powstanie zatem w momencie wystawienia faktury, o ile zostanie ona wystawiona przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o VAT, podatkiem od wartości dodanej jest podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Oznacza to zatem, że podatnikiem podatku od wartości dodanej w rozumieniu ustawy o VAT, który powinien wystawić fakturę skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów jest w omawianym przypadku Spółka, działająca jako francuski podatnik VAT. Przy czym, z uwagi na fakt, iż Spółka będzie działać w tym zakresie nie jako podatnik podatku od towarów i usług, lecz podatnik podatku od wartości dodanej (podatnik francuski), w odniesieniu do omawianej faktury zastosowanie znajdą odpowiednie zapisy francuskich przepisów VAT.

Jak zaś wskazano w opisie stanu faktycznego, faktura proforma wystawiana przez Spółkę w celu udokumentowania dokonywanych przez nią przemieszczeń towarów własnych jest na gruncie francuskich przepisów podatkowych uznawana za fakturę VAT, skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy również na potrzeby art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, za fakturę, o której mowa w tym przepisie należy uznać właśnie fakturę proforma wysławioną przez Spółkę na podstawie francuskich przepisów. To z kolei oznacza, że obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów własnych na terytorium Polski powinien zostać przez Spółkę rozpoznany w dacie wystawienia przedmiotowej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy ‒ rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 11 ust. 1 ustawy).

Jak stanowi art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (przy czym przepis art. 20 ust. 1a ustawy nie ma zastosowania w niniejszej sprawie).

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że jest osobą prawną posiadającą siedzibę we Francji, zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce, w tym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). Spółka przemieszcza towary z Francji do miejsca wskazanego w Polsce przez kontrahenta, skąd następnie pobierane są one przez polskich nabywców. W momencie przywozu towarów do Polski nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Takie prawo przenoszone jest na kontrahentów dopiero w momencie pobrania przez nich towarów z określonego miejsca. Spółka rozpoznaje przesunięcie towarów własnych do miejsc wskazanych w Polsce przez kontrahentów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

Transakcja ta dokumentowana jest fakturą proforma (Facture Proforma/ Invoice/ Rechnung), wystawioną na podstawie francuskich przepisów VAT (transakcja stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Francji) i uznawaną przez te przepisy za fakturę VAT. Zawiera ona między innymi następujące dane:

datę wystawienia;
numer w jednoznaczny sposób identyfikujący fakturę;
nazwę i adres siedziby Wnioskodawcy;
numer, za pomocą którego Spółka jest zidentyfikowana na potrzeby podatku od wartości dodanej we Francji;
nazwę towaru;
liczbę dostarczonych towarów;
cenę jednostkowa towaru netto;
wartość dostarczonych towarów objętych transakcję, bez kwoty podatku;
oznaczenie, że faktura nie wskazuje stawki podatku w związku z treścią art. 138 Dyrektywy Rady 2006/112/WE;
sumę wartości sprzedaży netto i zarazem kwotę należności ogółem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z Francji do Polski.

Stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w sytuacji gdy wystawiona przez podatnika zagranicznego faktura dokumentująca dostawę konkretnych towarów została wystawiona przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano ich dostawy, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia takiej faktury.

W pozostałych przypadkach obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy rozpoznać 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że Spółka rozpoznaje przesunięcie towarów własnych do miejsc wskazanych w Polsce przez kontrahentów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie, jak podkreśla Wnioskodawca, transakcja ta dokumentowana jest fakturą proforma (Facture Proforma/ Invoice/ Rechnung), wystawioną na podstawie francuskich przepisów VAT (transakcja stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Francji) i uznawaną przez te przepisy za fakturę VAT. Faktura wystawiana jest w dniu wysyłki towarów.

Wobec tego należy stwierdzić, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego, obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej przez Wnioskodawcę transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z Francji do Polski (o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT), powstaje, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, z chwilą wystawienia faktury dokumentującej dostawę towarów przemieszczanych z innego państwa członkowskiego (Francji) na terytorium kraju.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawidłowości rozpoznania przez Wnioskodawcę przesunięcia towarów własnych do miejsc wskazanych w Polsce przez kontrahentów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT oraz prawidłowości wystawienia przez Wnioskodawcę dla udokumentowania tej transakcji faktury proforma, wystawionej na podstawie francuskich przepisów VAT oraz uznania tego dokumentu przez te przepisy za fakturę VAT.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin