Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.2.2017.1.ISZ
z 23 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania korekty wzajemnych rozliczeń za czynność podlegającą opodatkowaniu oraz sposobu jej dokumentowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania korekty wzajemnych rozliczeń za czynność podlegającą opodatkowaniu oraz sposobu jej dokumentowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X TR sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „X TR”, „Odbiorca”) oraz X B.V. (dalej: „Dostawca”, „X BV”), zwani dalej łącznie „Wnioskodawcami”, są podmiotami międzynarodowej grupy X (dalej: „Grupa”) zajmującej się produkcją innowacyjnych towarów żywieniowych adresowanych do niemowląt i dzieci, a następnie ich dystrybucją.

X BV jest spółką prawa holenderskiego zarejestrowaną do celów podatku od towarów i usług (dalej: „VAT’) w Holandii i w Polsce. Dostawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. W ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Dostawca przemieszcza towary z Holandii do Polski. Następnie w ramach sprzedaży lokalnej opodatkowanej VAT sprzedaje towary do X TR. Dalsza dystrybucja towarów na rynku polskim jest prowadzona przez Spółkę będącą czynnym podatnikiem VAT.

Podstawę wyżej wymienionych transakcji stanowi Umowa Dystrybucyjna („Distribution and Supply Agreement” zwana dalej: „Umowa Dystrybucyjna”) zawarta pomiędzy X TR a X BV, która obowiązuje od dnia 1 czerwca 2014 r. W myśl jej zapisów X TR oraz X BV ustalają cenę zakupu towarów przed rozpoczęciem danego roku finansowego. Wyjątek stanowią jedynie nowe towary, wprowadzane na rynek w trakcie danego roku finansowego, których ceny są ustalane na bieżąco. Ceny zakupu towarów dla Spółki są ustalane w taki sposób, aby zapewnić X TR osiągnięcie odpowiedniej rentowności z prowadzonej działalności na poziomie zgodnym z zasadą ceny rynkowej („Arm’s length principle”). W Umowie Dystrybucyjnej marża operacyjna jest zdefiniowana jako wartość zysku operacyjnego rozumianego jako przychody operacyjne, tj. wartość sprzedaży towarów do odbiorców hurtowych, pomniejszona o koszty operacyjne związane z prowadzoną działalnością do wartości sprzedanych towarów netto.

W trakcie roku ceny zakupu towarów są rewidowane raz na pół roku w celu sprawdzenia czy marża operacyjna osiągnięta przez X TR jest na poziomie rynkowym.

W przypadku, gdy marża operacyjna realizowana przez X TR znajduje się w wyznaczonym przedziale ustalonym w analizie porównawczej, nie są dokonywane korekty. Jeżeli marża operacyjna jest niższa/wyższa od przedziału rynkowego dokonywana jest korekta zysku operacyjnego Spółki w formie faktury korygującej VAT. Korekta ta ma na celu zmniejszenie/zwiększenie ostatecznej ceny zakupu towarów, wynikającej z zastosowania historycznie wyższych/niższych cen towarów w trakcie roku.

Rozliczenia pomiędzy Spółką a Dostawcą, jako że dotyczą sprzedaży na terytorium Polski, dokumentowane są fakturami wystawianymi przez X BV, które zawierają polski podatek VAT. W razie potrzeby dokonania korekty ceny zakupu towarów, która wynika z przesłanek wskazanych powyżej, wystawiana jest faktura korygująca. W jej opisie znajduje się następująca treść: „final price settlement”, tj. ostateczne rozliczenie. Jednocześnie zawiera ona odwołanie do konkretnego okresu, za który dokonuje się korekty poprzez wskazanie, że taka korekta odnosi się do dostaw zrealizowanych we wskazanym okresie. Może się również tak zdarzyć, że opis faktury korygującej zawiera odniesienie do „true-up”, czyli do korekty dochodowości. Niemniej, opis nie zmienia charakteru korekty, ani też nie wpływa na sposób jej kalkulacji. Z uwagi na fakt, iż korekta dotyczy sprzedaży opodatkowanej polskim podatkiem VAT, to zawiera ona również korektę tego podatku.

X BV ujmował wyżej wymienionej faktury korygujące w ewidencji VAT sprzedaży i odpowiednio dokonywał powiększenia/pomniejszenia podatku należnego wykazywanego w składanych deklaracjach VAT-7. Spółka natomiast w momencie otrzymania niniejszych faktur odpowiednio korygowała rozliczenia podatku naliczonego.

W systemie księgowym Spółki faktury korygujące księgowane są natomiast z dwojakimi opisami, tj. albo jako ostateczne rozliczenie, albo jako „true-up” za dany okres.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisana w stanie faktycznym korekta wzajemnych rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcami polegająca na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu cen zakupu towarów, zapewniającego określoną rentowność Spółki, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT (na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT), w szczególności czy dla X BV oraz X TR stanowi odpowiednio korektę podatku należnego z tytułu dokonania odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju/korektę podatku naliczonego z tytułu lokalnych zakupów towarów?
2. Czy opisane powyżej korekty powinny być dokumentowane fakturą VAT?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych,

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawców, opisana w stanie faktycznym korekta wzajemnych rozliczeń pomiędzy nimi polegająca na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu cen zakupu towarów, zapewniającego określoną rentowność Spółki nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

W szczególności, w oparciu o wystawiony dokument korygujący Wnioskodawcy nie mają obowiązku korygować rozliczeń w zakresie podatku VAT z tytułu odpowiednio sprzedaży lokalnej / lokalnych zakupów towarów, jak również nie są zobowiązani do rozpoznania korekty cen zakupu jako odrębnego zdarzenia opodatkowanego VAT.

Ad. 2.

Przedmiotowa korekta nie powinna być dokumentowana za pomocą faktury VAT, lecz poprzez wystawienie not księgowych. Faktury korygujące, które już zostały wystawione przez X BV powinny natomiast zostać skorygowane do zera.

Uzasadnienie w przedmiocie pytania 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle przedstawionych przepisów, jak również opisu stanu faktycznego, sprzedaż towarów na rzecz Spółki stanowi dla X BV krajową dostawę towarów. Powyższe oznacza, że X BV ma obowiązek opodatkować przedmiotowe transakcje podatkiem VAT oraz wystawić faktury dokumentujące te transakcje.

W przypadku X TR otrzymanie faktury warunkuje natomiast prawo do odliczenia podatku naliczonego na tych transakcjach.

Wystawienie dokumentu korygującego co do zasady wiąże się ze zmniejszeniem lub podwyższeniem podstawy opodatkowania VAT. Obowiązek ten leżałby po stronie X BV jako sprzedawcy pod warunkiem, że otrzymana/wypłacona kwota wiązałaby się z konkretnymi nabytymi towarami i powodowałaby zmianę kwoty należnej Dostawcy z tytułu sprzedaży tych towarów. Po stronie X BV taka sytuacja skutkowałaby wiec obowiązkiem obniżenia lub podwyższenia podstawy opodatkowania, co potwierdza m.in. przepis art. 29a ust. 13 w zw. z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT. Jednocześnie otrzymanie takiego dokumentu przez X TR oznaczałoby dla Spółki konieczność skorygowania podatku naliczonego odpowiednio w górę lub w dół w miesiącu, w którym taki dokument otrzymał, stosownie do art. 86 ust. 19a ustawy o VAT. Wnioskodawcy pragną podkreślić, że w efekcie takiego działania transakcja byłaby neutralna podatkowo, tj. korekcie podatku VAT należnego dokonanej przez Dostawcę odpowiadałaby korekta podatku VAT naliczonego uwzględniona przez Spółkę.

Aby ustalić, czy zachodzi potrzeba obniżenia lub podwyższenia podstawy opodatkowania (a w konsekwencji podatku VAT należnego i naliczonego), należy zdaniem Wnioskodawców ocenić czy zachodzi powiązanie pomiędzy wyrównaniem poziomu marży operacyjnej, a kwotą należną za towary, zakupione od Dostawcy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wszelkie zmiany dotyczące uzgodnionego poziomu cen są korygowane w przypadku, gdy na skutek całokształtu okoliczności prowadzonej przez Spółkę działalności marża operacyjna X TR nie mieści się w ustalonym przedziale. Tym samym na korektę ceny zakupu towarów wpływ mają między innymi takie czynniki jak ceny sprzedawanych towarów na rynku, poziom kosztów sprzedaży, kosztów administracyjnych i kosztów ogólnego zarządu, ceny nabywanych towarów.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawców kwota korekty marży (niezależnie czy prowadzi do obniżenia czy do podwyższenia rentowności Spółki w danym roku) nie ma przełożenia na kwoty należne z tytułu poszczególnych dostaw towarów, dokumentowanych fakturami wystawianymi przez Dostawcę. Powyższe wynika z faktu, iż korekta cen zakupu towarów, mimo że odnosi się do ogółu dostaw zrealizowanych we wskazanym okresie to jest rezultatem braku osiągnięcia odpowiedniej rentowności przez Spółkę. Przyjęty mechanizm zakłada bowiem wyrównanie poziomu marży operacyjnej, a tym samym wyrównanie dochodowości, które się odbywa poprzez korektę w górę lub dół cen kupowanych przez Spółkę towarów. Dopiero analiza stosunku wszystkich kosztów operacyjnych poniesionych przez Spółkę w toku prowadzonej działalności gospodarczej, a nie tylko cen zakupionych towarów handlowych, do osiągniętych przychodów ze sprzedaży pozwala określić, czy w ogóle potrzebna jest korekta, a jeśli tak, to w jakim zakresie i w którym kierunku (tj. w górę czy w dół).

Tym samym, korekta cen zakupu za dany okres odnosi się zarówno do konkretnych zdarzeń z przeszłości, jak i do ogółu okoliczności mających wpływ na poziom rentowności Spółki w danym okresie. Na dochodowość X TR mają bowiem wpływ zarówno zewnętrzne warunki rynkowe (takie jak: konkurencja, inflacja, kursy walutowe, pozostałe warunki makroekonomiczne), jak i poziom kosztów generowanych przez Spółkę (np. wynagrodzenia pracownicze). Z uwagi na fakt, iż Spółka ma przypisaną w grupie rolę (funkcje, ryzyka) oraz ma równocześnie zapewnione osiągnięcie dochodowości na określonym poziomie (choćby warunki rynkowe powodowały generowanie strat), X BV ma obowiązek wyrównać dochodowość do poziomu rynkowego.

Takie intencje mają przełożenie na sposób dokumentowania korekty cen zakupu, która nie będzie się odwoływać do konkretnych faktur zakupowych, poszczególnych pozycji tych faktur, ale wyłącznie do danego okresu, w którym były realizowane dostawy przez X BV na rzecz Spółki. Odwołanie do poszczególnych faktur zakupowych byłoby po części sztuczne i nieuzasadnione, bowiem celem korekty jest ustalenie dochodowości Spółki (w całości za dany okres) na poziomie rynkowym poprzez określenie ostatecznej ceny zakupu.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawców, nie zachodzi obowiązek korygowania wysokości podatku należnego po stronie X BV i jednocześnie podatku naliczonego przez X TR. Zwrócić bowiem należy uwagę na fakt, że ustalenie ostatecznej ceny (poprzez korektę zarówno na plus, jak i na minus) nie ma związku ze zmianą kwoty należnej z tytułu zakupu konkretnych towarów. Wynika to natomiast z przyjętej strategii gospodarczej i potrzeby wyrównania dochodowości. Dochodzi do niej na skutek weryfikacji wypracowanego poziomu marży operacyjnej z docelowym jej poziomem zgodnym z zasadą ceny rynkowej. Następstwem weryfikacji jest dokonanie korekty przez X BV kosztu zakupionych towarów (odpowiednio w górę lub w dół), tak aby ostatecznie osiągnięty poziom kosztów operacyjnych pozwalał X TR na realizację wyznaczonej dochodowości. Nie sposób zatem uznać korekty ogółu kosztów operacyjnych za dany okres za równoznaczny z obniżeniem lub podwyższeniem wynagrodzenia należnego Spółce za konkretne zakupione przez Odbiorcę towary.

Wyrównanie do poziomu dochodowości odbywa się niezależnie od wolumenu zakupów dokonanych w danym okresie. Dlatego też, ze względu na brak bezpośredniego związku pomiędzy nabywanymi towarami z wyrównaniem dochodowości, podstawa opodatkowania dla towarów sprzedanych Spółce nie powinna - w ocenie Wnioskodawców - ulegać zmianie na skutek dokonanego rozliczenia.

Charakter wyrównawczy marży - sprzedaż towarów, a korekta cen zakupu.

Zgodnie z tym co Wnioskodawcy wykazali powyżej, wyrównanie dochodowości nie stanowi zdarzenia powodującego obowiązek dokonania korekty podatku z tytułu sprzedaży towarów. Stanowi ono zdarzenie odrębne od uprzednio dokonanych na rzecz Spółki dostaw.

Niemniej, celem wykazania neutralności rozliczenia korekty dla potrzeb VAT, Wnioskodawcy prezentują argumentację potwierdzającą, iż wyrównanie dochodowości nie stanowi rozliczenia za dostawę towarów lub wynagrodzenia za świadczenie usług.

Jak wynika z art. 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Biorąc to pod uwagę, z pewnością po stronie Dostawcy nie dochodzi do żadnej dostawy towarów, za którą wyrównanie marży operacyjnej mogłoby stanowić wynagrodzenie. Tym samym, rozważenia wymaga, czy w przypadku wyrównania poziomu marży dochodzi do świadczenia usług.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT pod pojęciem usługi (świadczenia), należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Nie oznacza to jednak, że powyższa definicja obejmuje swoim zakresem wszystkie sytuacje gospodarcze zaistniałe pomiędzy kontrahentami, których efektem jest powstanie przysporzenia pieniężnego po jednej stronie na skutek określonego działania bądź zaniechania drugiej strony.

Definicja świadczenia usług w ustawie o VAT jest bardzo szeroka i nie wskazuje na konkretne przesłanki, które przesądzają, że dana czynność stanowi - lub też nie stanowi - świadczenia usług. Niemniej, w swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wypracował klasyfikację określonych świadczeń jako usługi dla celów podatku VAT.

W dotychczasowych wyrokach TSUE (przykładowo, wyroki w sprawach C-154/80 - Staatssecretaris van Financien przeciwko Cooperative Aadappeienbewaarplaats GA, C-102/86 - Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, C-16/93 - R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbeiasting Leeuwarden, C-213/99 - José Teodoro de Andrade przeciwko Director da AIfândega de Leixôes, C-404/99 - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej) sformułował następujące przesłanki, pozwalające uznać daną czynność za usługę podlegającą opodatkowaniem VAT:

• występowanie bezpośredniego beneficjenta świadczenia, tj. podmiotu, który odnosi korzyść z tytułu realizacji świadczenia;
• istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, w wykonaniu którego usługa jest świadczona;
• świadczeniu odpowiada świadczenie wzajemne (wynagrodzenie);
• istnienie bezpośredniego i wyraźnego związku pomiędzy świadczeniem a otrzymanym w zamian za nie wynagrodzeniem.
  
  

Powyższa argumentacja jest akceptowana również przez polskie organy podatkowe (Stanowisko Ministra Finansów zaprezentowane w interpretacjach z dnia 1 sierpnia 2014 r. nr IPPP1/443-607/14-2/MP oraz z dnia 7 sierpnia 2013 r. nr IPPP1/443-595/13-3/MP).

Co więcej, również polskie sądy administracyjne podzielają wyżej zaprezentowany pogląd. Między innymi Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 stycznia 2015 r. (I FSK 1980/13) potwierdził, że „(...) o usługach za wynagrodzeniem w rozumieniu ustawy o VAT można mówić jedynie w sytuacji, kiedy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może być uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Taki pogląd Sądu pierwszej instancji znajduje bowiem swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości, gdzie podkreśla się, że koncepcja świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą i uzyskiwanym wynagrodzeniem.”

W świetle powyższego należy uznać, że czynność podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Co warte podkreślenia, sama kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć TSUE.

I tak w przywołanym wcześniej wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

W świetle zaprezentowanego orzecznictwa TSUE związek pomiędzy wynagrodzeniem, a usługą powinien być wyraźny i bezpośredni. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Podmiot świadczący usługę powinien zaś mieć prawo do żądania od nabywcy lub osoby trzeciej zapłaty czyjej ekwiwalentu (np. świadczenia wzajemnego).

W przedmiotowym stanie faktycznym kwota wynikająca z korekty cen zakupu/korekty poziomu marży nie jest wypłacana pod warunkiem określonych zachowań wymaganych od drugiej strony. Co więcej, w trakcie roku Wnioskodawcy nie są w stanie przewidzieć, w którą stronę trzeba będzie dokonać korekty, tj. czy to Dostawca Spółce, czy Spółka Dostawcy będzie wypłacała wyrównanie.

Porównując przytoczone przepisy oraz poglądy ze stanem faktycznym niniejszego wniosku, należy zauważyć, że do rozliczenia w ramach wyrównania poziomu marży poprzez korektę cen zakupu do ustalonego przez podmioty poziomu nie da się przypisać w sposób wyraźny i bezpośredni żadnego świadczenia.

Wobec tego, obniżenie lub podwyższenie poziomu marży poprzez korektę ceny zakupu towarów nie stanowi wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, przez co działania te nie powinny zostać rozpoznane jako czynność opodatkowana na gruncie VAT.

Uzasadnienie w przedmiocie pytania 2.

W kontekście powyższego należy odnieść się również do kwestii dokumentowania powyższych zdarzeń. W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrz wspólnotowa dostawę towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż korekty wzajemnych rozliczeń polegające na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu cen zakupu towarów, zapewniającego określoną rentowność Spółki powinny pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT, w opinii Wnioskodawców, nie ma podstaw by dokumentować je fakturą VAT. Obowiązek istnieje jedynie w przypadku czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a zgodnie z przedstawionym stanowiskiem niniejsze korekty nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji, dla celów dokumentacji korekt wzajemnych rozliczeń polegających na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu cen zakupu towarów, zapewniającego określoną rentowność Spółki wystarczającym będzie wystawienie not księgowych (lub innego dokumentu księgowego niebędącego fakturą VAT).

Wnioskodawcy pragną ponadto podkreślić, że prezentowane przez nich stanowisko znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych w tym zakresie, na którą wskazują następujące interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 września 2016 r., sygn. IBPP1/4512-439/16-1/AW,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 lipca 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-144/16-2/PR,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 lipca 2016 r., sygn. ITPP2/4512-312/16/AK,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-120/16-2/PR,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2016 r., sygn. IPPP3/4512-207/16-2/IG,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 lutego 2016 r., sygn. IPPP3/4512-1048/15-2/JF,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 lutego 2016
  
  

Na podstawie przedstawionej powyżej argumentacji, w ocenie Wnioskodawców, korekta cen zakupu stanowiąca wyrównanie marży operacyjnej do poziomu rynkowego udokumentowana fakturą korygującą zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym nie ma wpływu na zakres opodatkowania VAT. Oznacza to, iż Wnioskodawcy nie mają obowiązku korygować rozliczeń w zakresie podatku VAT z tytułu odpowiednio sprzedaży lokalnej/lokalnych zakupów towarów, jak również nie są zobowiązani do rozpoznania korekty cen zakupu jako odrębnego zdarzenia opodatkowanego VAT.

W konsekwencji wystawione do tej pory faktury korygujące przez X BV powinny zostać skorygowane do zera, a korekta cen zakupu stanowiąca wyrównanie marży operacyjnej powinna zostać udokumentowana dokumentem księgowym innym niż faktura VAT.

Jednocześnie, Wnioskodawcy pragną zaznaczyć, że po otrzymaniu odpowiedzi na niniejszy wniosek potwierdzającej zaprezentowane stanowisko dokonają stosownych korekt swoich rozliczeń za okresy wcześniejsze, w których takie korekty zostały uwzględnione w ich rozliczeniach VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.