Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-1.4515.506.2016.2.MCZ
z 17 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2016 r. (data wpływu – 23 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych tytułem zachowku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2016 r. wpłynął do Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych tytułem zachowku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Matka Wnioskodawcy zmarła 19 września 2002 r. Przed jej śmiercią aktem darowizny z 16 lutego 2000 r. rodzice Wnioskodawcy podarowali wnukom A.G. i M.G., w równych częściach, działkę gruntową stanowiącą odrębny majątek matki Wnioskodawcy, zabudowaną budynkiem mieszkalnym wybudowanym z funduszy objętych wspólnością majątkową małżeńską wraz z prawem i roszczeniami przysługującymi ojcu Wnioskodawcy z tytułu wybudowania domu mieszkalnego. Jednocześnie obdarowani A.G. i M.G. ustanowili na rzecz darczyńców bezpłatną dożywotnią służebność osobistą mieszkania polegającą na prawie korzystania ze wszystkich pomieszczeń znajdujących się na parterze domu mieszkalnego i garażu.

Postanowieniem z 20 września 2004 r. Sąd stwierdził, że spadek po matce Wnioskodawcy nabyli: mąż spadkodawczyni oraz dzieci: Wnioskodawca i jego siostra B.G., po 1/3 każde z ich.

W związku z uczynioną 16 lutego 2000 r. darowizną, w kwietniu 2005 r. Wnioskodawca wystąpił do Sądu z pozwem o zapłatę należnego zachowku po matce przez obdarowanych A.G. i M.G.

Pismem z 27 maja 2009 r. urząd skarbowy wezwał Wnioskodawcę do złożenia zeznania podatkowego w sprawie nabycia spadku po matce.

Wnioskodawca w piśmie z czerwca 2009 r. poinformował urząd skarbowy o podjętych staraniach uzyskania zachowku po zmarłej matce.

W dniu 28 grudnia Sąd Rejonowy wydał wyrok z nadaną klauzulą wykonalności z 28 stycznia 2010 r. o zapłatę zachowku na rzecz Wnioskodawcy przez A.G. i M.G.

Od A.G. Sąd zasądził kwotę 44.580 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 19 kwietnia 2005 r. a od M.G. kwotę 44.580 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 19 kwietnia 2005 r. Sąd zasądził również solidarnie od A.G. i M.G. kwotę 9.300 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz na rzecz Skarbu Państwa kwotę 550 zł tytułem brakującego wpisu sądowego.

Ponieważ pozwani A.G. i M.G nie wykazywali chęci dobrowolnej zapłaty zasądzonego przez Sąd zachowku Wnioskodawca został zmuszony do oddania sprawy do komornika i dokonał wpisu hipoteki na nieruchomościach należących do dłużników.

Komornik sądowy na podstawie tytułu wykonawczego w okresie od 30 grudnia 2011 r. do 10 czerwca 2014 r. wyegzekwował od dłużnika:

• M.G. należności z tytułu: zwrotu zaliczki na wydatki, koszty zastępstwa egzekucji, koszty procesu, koszty opłaty korespondencji i koszty odsetek od kwoty głównej w łącznej wysokości 27.265,65 zł, w tym odsetki od kwoty głównej 13,750,41 zł, które Wnioskodawca wykazał w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-36 za lata 2013-2015, w pozycji inne dochody i zapłacił podatek dochodowy;
• A.G. należności z tytułu: koszty zastępstwa egzekucji, zwrotu zaliczki na wydatki, koszty procesu, koszty opłaty korespondencji i koszty odsetek – została łącznie wyegzekwowana kwota 2.420,69 zł; odsetki Wnioskodawca ujął w zeznaniu rocznym PIT-36 za rok 2015 i zapłacił podatek dochodowy.
  
  

W roku 2015 komornik umorzył postępowania komornicze z braku dalszej możliwości sciągania należności z wynagrodzeń dłużników.

Jednocześnie od 2011 r. na podstawie prawomocnego tytułu wykonawczego i postanowienia Sądu toczyło się postępowanie komornicze z nieruchomości dłużników położonej w A. Licytacja komornicza została wyznaczona na 10 marca 2016 r., na godzinę 8.30.

Na dzień przed licytacją komorniczą, tj. 9 marca 2016 r. dłużnik M.G. stawił się w Kancelarii Komorniczej i wpłacił całość zadłużenia, tj. należność główną zachowku 44.580 zł oraz odsetki od kwoty głównej 36.880,82 zł.

W dniu 11 marca 2016 r. Kancelaria Komornicza przelała na konto bankowe Wnioskodawcy kwotę 84.907,83 zł. Tym samym 11 marca 2016 r. została zaspokojona wierzytelność Wnioskodawcy od M.G. z tytułu zachowku po matce.

W dniu 15 marca 2016 r. dłużniczka A.G. stawiła się w Kancelarii Komorniczej i wpłaciła do kasy kancelarii całość zadłużenia, tj. kwotę główną zachowku 44.580 zł oraz odsetki od kwoty głównej 55.672 zł.

W dniu 16 marca 2016 r. Kancelaria Komornicza przelała na konto bankowe Wnioskodawcy kwoty wpłacone komornikowi przez A.G.

W związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę należnego od A.G. i M.G. zachowku 29 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenia SD-Z2, w którym wykazał całą kwotę zachowku 44.580 zł otrzymaną od M.G. i do którego dołączył kopie przelewu bankowego oraz postanowienie komornika z 5 marca 2016 r. oraz całą kwotę zachowku 44.580 zł otrzymaną od A.G., do którego dołączył kopie przelewu bankowego oraz postanowienie komornika z 15 marca 2016 r. Należne otrzymane odsetki od ww. dłużników Wnioskodawca ujmie w PIT-36 za 2016 r. i zapłaci podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zachowek nabyty po matce zmarłej 19 września 2002 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 4a tej ustawy, ponieważ Wnioskodawca spełnił wszystkie wymagania, w tym warunki formalne, co Wnioskodawca opisał powyżej. Spełnienie przez Wnioskodawcę tychże warunków oznacza, że kwoty otrzymanego zachowku nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Jednocześnie w opinii Wnioskodawcy, nie ma w tym przypadku znaczenia, że matka Wnioskodawcy zmarła w 2002 r., czyli przed wejściem w życie nowej ustawy o podatku od spadków i darowizn i tym samym przed wejściem w życie art. 4a tej ustawy, ponieważ ustawodawca wprowadził przepisy przejściowe, które regulują sytuację, gdy śmierć spadkodawcy nastąpiła przed wejściem w życie art. 4a ww. ustawy zaś otrzymanie zachowku nastąpiło po wejściu w życie art. 4a, tj. po 1 stycznia 2007 r.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z regulacjami IV księgi Kodeksu cywilnego – spadki, w momencie śmierci spadkodawcy uzyskuje się jedynie roszczenie o wypłatę kwoty stanowiącej równowartość zachowku a nie sam zachowek. Roszczenie o wypłatę zachowku to jedynie uprawnienie do żądania wypłaty kwoty pieniężnej, czyli możliwość żądania przeniesienia własności rzeczy i praw majątkowych w przyszłości, z którego to uprawniony do zachowku może skorzystać, lub nie. Jednocześnie jeżeli uprawniony do zachowku korzysta z roszczenia o jego wypłatę, to otrzyma zachowek w formie pieniężnej, jednak nabycie prawa własności kwoty pieniężnej wchodzącej w skład zachowku następuje dopiero z chwilą jej otrzymania, a nie z chwilą otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy). Jeśli zaś uprawniony nie skorzysta z możliwości dochodzenia roszczenia o wypłatę zachowku, to nigdy nie nabędzie własności rzeczy i praw majątkowych po zmarłym spadkodawcy.

Wnioskodawca podkreślił, że ustawodawca uzależnił zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn tylko i wyłącznie od momentu nabycia prawa własności rzeczy i praw majątkowych a nie od innych zdarzeń, w tym od momentu śmierci spadkodawcy. Art. 3 ustawy zmieniającej odnosi się bowiem wyłącznie do momentu nabycia własności rzeczy i praw majątkowych, jako kryterium, według którego oceniane będą skutki podatkowo określonego zdarzenia (w tym przypadku otrzymania zachowku), pomijając całkowicie moment śmierci spadkodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, o tym czy zastosowanie znajdzie zwolnienie wynikające z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn zadecyduje tylko wyłącznie moment faktycznego otrzymania kwoty pieniężnej należnego zachowku. Skoro więc nabycie własności rzeczy (pieniędzy) następuje dopiero z chwilą wypłaty zachowku, to w przypadku Wnioskodawcy nabycie kwoty pieniężnej tytułem zachowku nastąpiło dopiero 5 marca 2016 r. i 15 marca 2016 r., i zostało potwierdzone wpłatami na konto bankowe Wnioskodawcy 11 marca 2016 r. i 16 marca 2016 r. Dlatego też w celu ustalenia skutków podatkowych wypłaty Wnioskodawcy zachowku ma zastosowanie ustawa o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., czyli zastosowanie znajdzie zwolnienie podatkowe wynikające z art. 4a ww. ustawy.

Wnioskodawca podkreślił, że zgodnie z art. 991 Kodeksu cywilnego nabył jedynie roszczenie o wypłatę zachowku, a to nastąpiło dopiero w 2010 r. na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego. Faktycznie zachowek Wnioskodawca nabył w chwili przelania przez Kancelarię Komorniczą na rachunek bankowy Wnioskodawcy, tj. 11 marca 2016 r. i 16 marca 2016 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że w jego przypadku mają zastosowanie przepisy obowiązujące po 1 stycznia 2007 r., a więc zwolnienie z art. 4a ww. ustawy.

Z przedstawionych faktów wynika, że w ustawowym terminie, tj. 6 miesięcy zgłosił do naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie na druku SD-Z2 o otrzymaniu zachowku.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną dotyczącą poruszonego we wniosku zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu.

Stosownie do art. 5 tej ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku nabycia tytułem zachowku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zaspokojenia roszczenia – art. 6 ust. 1 pkt 2a tejże ustawy.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy do grupy I zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że matka Wnioskodawcy zmarła 19 września 2002 r. Przed jej śmiercią aktem darowizny z 16 lutego 2000 r. rodzice Wnioskodawcy podarowali wnukom A.G. i M.G., w równych częściach działkę gruntową stanowiącą odrębny majątek matki Wnioskodawcy, zabudowaną budynkiem mieszkalnym wybudowanym z funduszy objętych wspólnością majątkowa małżeńską. Postanowieniem Sądu z 20 września 2004 r. spadek po matce Wnioskodawcy nabyli: mąż spadkodawczyni oraz dzieci: Wnioskodawca i jego siostra B.G., po 1/3 każde z ich.

W kwietniu 2005 r. Wnioskodawca wystąpił do Sądu z pozwem o zapłatę należnego zachowku po matce przez ww. obdarowanych. W dniu 28 grudnia Sąd Rejonowy wydał wyrok z nadaną klauzulą wykonalności z 28 stycznia 2010 r. o zapłatę zachowku na rzecz Wnioskodawcy przez A.G. i M.G. Od A.G. Sąd zasądził na rzecz Wnioskodawcy kwoty po 44.580 zł od każdego z dłużników z ustawowymi odsetkami od dnia 19 kwietnia 2005 r. W dniu 9 marca 2016 r. dłużnik M.G. stawił się w Kancelarii Komorniczej i wpłacił całość zadłużenia z tytułu zachowku, tj. należność główną zachowku 44.580 zł oraz odsetki od kwoty głównej 36.880,82 zł.

W dniu 15 marca 2016 r. dłużniczka A.G. stawiła się w Kancelarii Komorniczej i wpłaciła do kasy kancelarii całość zadłużenia, tj. kwotę główną zachowku 44.580 zł oraz odsetki od kwoty głównej 55.672 zł. W dniu 11 marca 2016 r. i 16 marca Kancelaria Komornicza przelała na konto bankowe Wnioskodawcy ww. kwoty. W związku z otrzymaniem należnego od A.G. i M.G. zachowku 29 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenia SD-Z2, w którym wykazał całą kwotę zachowku 44.580 zł otrzymaną od M.G. i kwotę 44.580 zł otrzymaną od A.G.

Instytucja zachowku ściśle łączy się ze spadkiem i procedurą związaną ze spadkobraniem. Zachowek nie jest jednak składnikiem spadku. Stanowi on swoistą ochronę interesów określonej grupy osób najbliższych zmarłemu, w przypadku pominięcia ich przy spadkobraniu. Zgodnie bowiem z treścią art. 991 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni - dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach - połowa wartości tego udziału (zachowek). Jak z kolei wynika z § 2 tego przepisu jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia. Jeżeli uprawniony nie może otrzymać należnego mu zachowku od spadkobiercy lub osoby, na której rzecz został uczyniony zapis windykacyjny, może on żądać od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę doliczoną do spadku, sumy pieniężnej potrzebnej do uzupełnienia zachowku. Jednakże obdarowany jest obowiązany do zapłaty powyższej sumy tylko w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny – art. 1000 § 1 Kodeksu cywilnego.

Z zacytowanych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że zachowek jest odrębnym od spadkobrania tytułem nabycia podlegającym opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Osoby uprawnione do zachowku nie uzyskują własności rzeczy i praw majątkowych wynikających z ww. prawa z chwilą otwarcia spadku. Przeniesienie takie następuje z chwilą wykonania tego prawa przez osoby zobowiązane na rzecz osób uprawnionych.

Momentem nabycia rzeczy i praw majątkowych tytułem zachowku jest więc chwila jego wykonania. Moment ten decyduje z kolei o możliwości stosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 4a ust. 1 zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
   
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo -kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawach wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

Zwolnienie określone w art. 4a ww. ustawy stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

Podkreślić należy, że rolą Organu interpretacyjnego działającego na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej nie jest rozstrzyganie jaka czynność (jaki rodzaj nabycia) ma miejsce, lecz ocena skutków podatkowych wskazanej czynności. Jeżeli zatem Wnioskodawca twierdzi, że nabycie środków pieniężnych w ww. kwotach w 2016 r. nastąpiło tytułem zachowku, to Organ przyjmuje tę informację jako element opisu stanu faktycznego i dokonuje oceny skutków podatkowych nabycia zachowku.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż nabycie własności rzeczy i praw majątkowych tytułem zachowku, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, co do zasady podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Nabycie tytułem zachowku następuje z chwilą wykonania tego prawa – zaspokojenia roszczenia lub jego części.

Zatem w rozpatrywanej sprawie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstał w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych tytułem zachowku.

Wobec tego – mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny – Wnioskodawca z tytułu otrzymania zachowku po matce, korzysta ze zwolnienia zawartego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.