Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.41.2017.1.GF
z 28 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) i w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonanego na mocy ugody sądowej przeniesienia własności udziałów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonanego na mocy ugody sądowej przeniesienia własności udziałów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 czerwca 2015 roku na mocy postanowienia sądu Wnioskodawczyni nabyła 1/12 części spadku po zmarłym 16 listopada 1989 r. jej dziadku oraz 1/10 części spadku po zmarłym 13 maja 1998 r. stryjku (bracie ojca Wnioskodawczyni, który zmarł 28 października 1989 r.). W skład nabytego spadku wchodziło gospodarstwo rolne wraz z budynkami gospodarczymi, budynek mieszkalny oraz lasy i grunty leśne. Wartość majątku spadkowego po dziadku została wyceniona na kwotę 300.000 zł., z czego przypadająca Wnioskodawczyni 1/12 części spadku to 25.000 zł.

Spadek po stryjku stanowił 1/6 wartości spadku nabytego przez niego po jego ojcu, a dziadku Wnioskodawczyni, czyli kwotę 50.000 zł. 1/10 części spadku przypadająca Wnioskodawczyni to 5.000 zł. Razem wartość nabytego przez Wnioskodawczynię spadku stanowiła kwotę 30.000 zł. W wyniku postępowania podatkowego w Urzędzie Skarbowym odnośnie nabytego przez Wnioskodawczynię spadku (po uprzednim złożeniu zeznań podatkowych o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych SD-3), Wnioskodawczyni otrzymała Decyzje o umorzeniu postępowania podatkowego w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia praw do spadku zarówno po dziadku jak i stryjku Wnioskodawczyni.

Dnia 10 lutego 2016 r. postanowieniem sądu, postępowanie sądowe zostało umorzone. Następnie na mocy ugody sądowej w dniu 10 lutego 2016 r. Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na przeniesienie własności swoich udziałów w spadku na rzecz jednego ze spadkobierców, który tytułem spłaty zobowiązał się do zapłaty Wnioskodawczyni kwoty w wysokości 42.000 zł. w III ratach (I rata w kwocie 20.000 zł. do dnia 31 marca 2016 r., II rata w kwocie 11.000 zł. do dnia 31 grudnia 2016 r., III rata w kwocie 11.000 zł. do dnia 31 marca 2017 r.). W 2016 roku, zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 31.000 zł. W związku z powyższym spłata jaką Wnioskodawczyni otrzymała w 2016 roku przekroczyła wartość udziałów w spadku o kwotę 1.000 zł, natomiast spłata, jaką Wnioskodawczyni ma otrzymać w 2017 r. spowoduje różnicę między wartością przysługujących udziałów w spadku o kwotę 11.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od różnicy stanowiącej przekroczenie wartości udziałów spadkowych z tytułu otrzymanej spłaty, ciąży na Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z poźn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
  
  

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.-Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93, z poźn. zm. ) - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Czyli spadek po dziadku został nabyty przez Wnioskodawczynię w 1989 r. a spadek po stryjku Wnioskodawczyni nabyła w roku 1998.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że mimo to, że spłata jaką otrzymała, przewyższyła wartość udziałów w spadku, nie ciąży na niej obowiązek zapłaty podatku dochodowego, gdyż powołując się na przepis zawarty w art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ten formułuje zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw, nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie, nie jest źródłem przychodu, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię części nieruchomości nabytych z tytułu spadku, (rok 1989 i 1998 ) nastąpiło po upływie 5 lat od od nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy
   
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Użyte w powyższym przepisie określenie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów. W myśl art. 155 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła 1/12 części spadku po zmarłym 16 listopada 1989 r. jej dziadku oraz 1/10 części spadku po zmarłym 13 maja 1998 r. stryjku . Razem wartość nabytego przeze Wnioskodawczynię spadku stanowiła kwotę 30.000 zł. Na mocy ugody sądowej w dniu 10 lutego 2016 r. Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na przeniesienie własności swoich udziałów w spadku na rzecz jednego ze spadkobierców, który tytułem spłaty zobowiązał się do zapłaty Wnioskodawczyni kwoty w wysokości 42.000 zł w III ratach. W 2016 roku, zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 31.000 zł. W związku z powyższym spłata jaką Wnioskodawczyni otrzymała w 2016 roku przekroczyła wartość udziałów w spadku o kwotę 1.000 zł, natomiast spłata, jaką Wnioskodawczyni ma otrzymać w 2017 r. spowoduje różnicę między wartością przysługujących udziałów w spadku o kwotę 11.000 zł.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego. Zauważyć należy, że pomiędzy prawem podatkowym a cywilnym istnieje wiele powiązań, wynikających chociażby z faktu, że następstwa zdarzeń bądź czynności prawnych związanych z określonymi instytucjami prawa cywilnego wywołują również skutki wynikające z prawa podatkowego. Jeżeli zatem określone pojęcia nie są odmiennie zdefiniowane dla celów prawa podatkowego, to należy je – biorąc pod uwagę fakt, że obie gałęzie prawa (cywilne i podatkowe) składają się na jeden system prawa – interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności – w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) – jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Stosownie do art. 195 ustawy Kodeks cywilny – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Analiza powyższego wskazuje, że zniesienie współwłasności może polegać na podziale rzeczy i przyznaniu każdemu z dotychczasowych współwłaścicieli jej części. W sytuacji natomiast, gdy na skutek podziału, wartość nabytej na wyłączną własność części rzeczy wspólnej jest mniejsza od wartości udziału we współwłasności, podział może wiązać się ze stosownymi spłatami od współwłaściciela nabywającego ponad dotychczas przysługujący udział. W takim przypadku zniesienie współwłasności następuje zatem za odpłatnością w formie spłaty. Czynność taka, w świetle prawa cywilnego, stanowi formę odpłatnego zbycia. Powoduje to jednocześnie, że mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem, o którym mowa w cytowanym na wstępie przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w wyniku przeniesienia swoich udziałów w spadku na rzecz jednego ze spadkobierców, otrzymując spłatę Wnioskodawczyni dokona odpłatnego zbycia udziałów jakie jej przysługiwały w spadku. Jednakże mając na uwadze, że nabycie przez Wnioskodawczynię udziałów miało miejsce w drodze spadku w dniu 16 listopada 1989 r. (data śmierci dziadka) i w dniu 13 maja 1998 r. (data śmierci stryjka), to jego zbycie z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie spowoduje obowiązku uiszczenia podatku dochodowego.

Tym samym zniesienie współwłasności nieruchomości ze spłatą na rzecz Wnioskodawczyni (spłata przekroczyła wartość udziałów Wnioskodawczyni w spadku) w związku z przeniesieniem własności udziałów Wnioskodawczyni na rzecz jednego ze spadkobierców, z uwagi na upływ pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do ich nabycia – nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uzyskany przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.