Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.1376.2016.2.MS2
z 29 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 3 marca 2017 r. (data nadania 3 marca 2017 r, data wpływu 7 marca 2017 r.) na wezwanie z dnia 21 lutego 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1376.2016.1.MS2 (data nadania 22 lutego 2017 r., data doręczenia 1 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest:

• nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia z opodatkowania wydatków poniesionych przed dniem zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz wydatków poniesionych od dnia odpłatnego zbycia na zakup piekarnika, lodówki, pralki oraz płyty indukcyjnej,
  

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21 lutego 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1376.2016.1.MS2 (data nadania 22 lutego 2017 r., data doręczenia 1 marca 2017 r.) tutejszy Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 3 marca 2017 r. (data nadania 3 marca 2017 r., data wpływu 7 marca 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni (Podatnik) na mocy Umowy Rezerwacyjnej z dnia 4 lipca 2015 r. zarezerwowała nieruchomość, którą zamierzała nabyć. Aby uzyskać środki na ten cel, na mocy aktu notarialnego z dnia 4 sierpnia 2015 r. zawarła umowę przedwstępną sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w W. Na poczet ceny zakupu otrzymała kolejno kwotę 50.000,00 zł w dniu 5 sierpnia 2015 r. oraz kwotę 150.000,00 zł w dniu 26 sierpnia 2015 r. Następnie w dniu 17 września 2015 r. - dysponując powyższymi środkami - zawarła umowę przedwstępną zakupu nieruchomości w M. uiszczając jednocześnie zaliczkę 120.000,00 zł. Drugą ratę w wysokości 54.000,00 zł zapłaciła deweloperowi w dniu 13 października 2015 r. Następnie w dniu 15 stycznia 2016 r. zawarła umowę przyrzeczoną sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w W. W dniu 21 stycznia 2016 r. uzyskała resztę zapłaty w wysokości 250.000,00 zł Uzyskaną kwotę przeznaczyła na zakup nieruchomości w miejscowości M., której dotyczyła umowa z dnia 4 sierpnia 2015 r., a także na budowę budynku na gruncie stanowiącym własność małżonka w miejscowości P. Grunt ten razem z wybudowanym przez Wnioskodawczynię budynkiem został przez nią nabyty w dniu 31 października 2016 r. mocą umowy notarialnej rozszerzającej majątkową wspólność małżeńską o tę nieruchomość. Umowa przyrzeczona - mocą której Wnioskodawczyni nabędzie prawo własności nieruchomości w M. - zostanie zawarta w terminie najbliższych kilku tygodni. Cena zakupu została całkowicie uiszczona.

Zdaniem Wnioskodawczyni wydatkując środki na obie te nieruchomości (M. oraz P.) realizuje ona tzw. własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131) Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), bowiem bez względu na terminy zawierania poszczególnych umów, środki otrzymywane tytułem zaliczek za sprzedawany lokal w W. wydatkowała kolejno na własne cele mieszkaniowe:

1. wznosząc dom mieszkalny na gruncie w miejscowości P., oraz
   
2. nabywając nieruchomość w miejscowości M.
   
   

Za sprzedaż lokalu w Warszawie Wnioskodawczyni otrzymała środki w łącznej wysokości 450.000,00 zł. Na nabycie nieruchomości w miejscowości M. Wnioskodawczyni przeznaczyła łącznie 179.000,00 zł. Na budowę domu w miejscowości P. Wnioskodawczyni przeznaczyła dotychczas część tych środków. Według posiadanej przez Wnioskodawczynię wiedzy od przychodów z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b u.p.d.o.f. pobiera się, co do zasady podatek dochodowy. Zasada ta nie ma jednak zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f, którzy przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1) lit. a - e u.p.d.o.f., przy czym udokumentuje, że w terminie 2 lat od końca roku podatkowego w którym nastąpiło odpłatne zbycie wydatkował uzyskany przychód na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. W analizowanym przypadku warunkiem zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży w określonym terminie i na własne cele mieszkaniowe. Kwota podlegająca opodatkowaniu to różnica pomiędzy przychodem, ze zbycia lokalu mieszkalnego w W. (450.000,00 zł), a poniesionymi kosztami na wybudowanie domu mieszkalnego w P. (koszt budowy oraz koszty notarialne), oraz na nabycie nieruchomości w M. (179.000,00 zł nieruchomość oraz koszty notarialne).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała o następujące informacje:

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało nabyte przez Wnioskodawczynię w drodze umowy darowizny z dnia 26 stycznia 2011 r. Czynność ta zgodnie z przepisami nie podlegała obowiązkowi uiszczenia podatku od darowizny. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedaż lokalu mieszkalnego położonego w Warszawie nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej. Sprzedana nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Nieruchomość w M. Wnioskodawczyni zakupiła z zamiarem realizacji własnych celów mieszkaniowych. Wnioskodawczyni mieszka tam 10 dni w miesiącu, opiekuje się tam swoimi rodzicami. Nieruchomość nie jest przeznaczona do innych celów, niż osobiste, w szczególności nie była, nie jest, ani nie będzie w przyszłości wynajmowana, sprzedawana, wykorzystywana w działalności gospodarczej, itp. Nieruchomość gruntowa w P. oraz wzniesiony na niej przez Wnioskodawczynię budynek mieszkalny służy zaspokojeniu własnych celów mieszkaniowych, tj. Wnioskodawczyni mieszka tam razem z mężem i córką. Nieruchomość ta nie jest i nie będzie przeznaczona do innych celów, w szczególności nie będzie wynajmowana, sprzedawana, ani wykorzystywana do działalności gospodarczej. Środki pieniężne na wybudowanie budynku mieszkalnego znajdującego się na gruncie stanowiącym własność małżonka Wnioskodawczyni zostały wydatkowane przez Wnioskodawczynię przed dniem zawarcia umowy notarialnej rozszerzającej majątkową wspólność małżeńską o tę właśnie nieruchomość, tj. wydatki zostały dokonane w okresie od 5 sierpnia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r., a umowa notarialna rozszerzająca majątkową wspólność małżeńską zawarta została w dniu 31 października 2016 r. Celem Wnioskodawczyni było dokonywanie tych wydatków wyłącznie na własne cele mieszkaniowe, tj. już po zawarciu małżeństwa (27 października 2012 r.) i po otrzymanej obietnicy od męża rozszerzenia majątkowej wspólności małżeńskiej o tę nieruchomość. Wraz z mężem już przed ślubem Wnioskodawczyni ustaliła zawarcie takiej umowy notarialnej, jednak z powodu narodzin dziecka wizyta u notariusza przesunęła się w czasie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni zachowała prawo do przedmiotowego zwolnienia mimo wydatkowania środków pochodzących ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na nieruchomości, w stosunku do których w czasie wydatkowania nie dysponowała jeszcze tytułem własności, a uzyskała/uzyska go niedługo po tym czasie (mieszcząc się jednak w terminie 2 lat od dnia sprzedaży prawa do lokalu)?
   
2. Czy Wnioskodawczyni może odliczyć od podatku następujące wydatki na własne cele mieszkaniowe:
   1. armatura łazienkowa (wanna, umywalka, muszla klozetowa, misa wisząca, zestaw prysznicowy),
      
   2. panele podłogowe - materiały oraz montaż,
      
   3. piekarnik, lodówka, pralka, płyta indukcyjna,
      
   4. płytki ścienne,
      
   5. malowanie ścian, układanie glazury,
      
   6. kamień dekoracyjny,
      
   7. pomiar kuchni,
      
   8. piec węglowy - materiały i montaż?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Ad. 1. Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia zdaniem Wnioskodawczyni nie utraciła prawa do przedmiotowego zwolnienia mimo wydatkowania środków.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej (ITPB2/415-610a/13/BK) stwierdził, że nawet, jeśli do faktycznego prawnego nabycia nieruchomości dojdzie po dokonanych wydatkach, to można je uznać za dokonane na własne cele mieszkaniowe pod warunkiem, że faktycznie wkrótce dojdzie do nabycia nieruchomości, na którą Wnioskodawczyni poniosła nakłady.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystkie wydatki wymienione w pytaniu nr 2 są związane z budową budynku mieszkalnego (z całością inwestycji) i spełniają dyspozycje art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym podlegają odliczeniu od dochodu ze sprzedaży nieruchomości, przeznaczonego na budowę domu. Wnioskodawczyni będzie mogła je odliczyć od dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, o ile dokona ich w terminie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło jego odpłatne zbycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia z opodatkowania wydatków poniesionych przed dniem zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz wydatków poniesionych od dnia odpłatnego zbycia na zakup piekarnika, lodówki, pralki oraz płyty indukcyjnej,
  

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  
  

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na mocy Umowy Rezerwacyjnej z dnia 4 lipca 2015 r. zarezerwowała nieruchomość w miejscowości M. Aby uzyskać środki na ten cel, na mocy aktu notarialnego z dnia 4 sierpnia 2015 r. zawarła umowę przedwstępną sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w W. (nabytego przez Wnioskodawczynię w drodze umowy darowizny z dnia 26 stycznia 2011 r.). Na poczet ceny zakupu otrzymała kolejno kwotę 50.000,00 zł w dniu 5 sierpnia 2015 r. oraz kwotę 150.000,00 zł w dniu 26 sierpnia 2015 r. Następnie w dniu 17 września 2015 r. - dysponując powyższymi środkami - zawarła umowę przedwstępną zakupu nieruchomości w M. uiszczając jednocześnie zaliczkę 120.000,00 zł. Drugą ratę w wysokości 54.000,00 zł zapłaciła deweloperowi w dniu 13 października 2015 r. Następnie w dniu 15 stycznia 2016 r. zawarła umowę przyrzeczoną sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w W. W dniu 21 stycznia 2016 r. uzyskała resztę zapłaty w wysokości 250.000,00 zł. Uzyskaną kwotę przeznaczyła na zakup nieruchomości w miejscowości M., której dotyczyła umowa z dnia 4 sierpnia 2015 r., a także na budowę budynku na gruncie stanowiącym własność małżonka w miejscowości P. Środki pieniężne na wybudowanie budynku mieszkalnego znajdującego się na gruncie stanowiącym własność małżonka Wnioskodawczyni zostały wydatkowane przez Wnioskodawczynię przed dniem zawarcia umowy notarialnej rozszerzającej majątkową wspólność małżeńską o tę właśnie nieruchomość, tj. wydatki zostały dokonane w okresie od 5 sierpnia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r., a umowa notarialna rozszerzająca majątkową wspólność małżeńską zawarta została w dniu 31 października 2016 r. Umowa przyrzeczona - mocą której Wnioskodawczyni nabędzie prawo własności nieruchomości w M. - zostanie zawarta w terminie najbliższych kilku tygodni. Cena zakupu została całkowicie uiszczona.

Aby zatem dokonać oceny, czy sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego stanowi dla Wnioskodawczyni – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegające opodatkowaniu źródło przychodu, niezbędne jest ustalenie momentu ich nabycia.

Pod pojęciem „nabycie” należy rozumieć każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w efekcie której dochodzi do przeniesienia prawa własności do nieruchomości.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Umowa darowizny jest zatem jedną z form nabycia, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2016 r. ww. lokalu mieszkalnego, który został nabyty przez Wnioskodawczynię w 2011 r., w drodze darowizny stanowi źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przy czym, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
   
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Uwzględniając treść zacytowanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie otrzymanego przychodu w ustawowym terminie i wyłącznie na własne cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania, ma charakter wyczerpujący (enumeratywny), które powinny zaspokajać własne potrzeby mieszkaniowe podatnika a nie innych osób, np. członków rodziny czy najemców.

Istota odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie sprowadza się zatem do interpretacji ustawowego terminu „własne cele mieszkaniowe”. W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na nabycie lokalu mieszkalnego (nieruchomości) nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska przedstawionego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca nie odniósł skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania w nowym lokalu (nieruchomości) jedynie w chwili jego nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym czasie. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany podmiotowo - przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy - zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych. W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiada własne miejsce zamieszkania, nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu lub remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem. Same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu lokalu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu lokali mieszkalnych i późniejszych decyzji co do dalszych losów tych lokali. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym losem lokali do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

Ustawodawca regulując omawiane zwolnienie nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do jednego z wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy celów, jednakże - przy spełnieniu pozostałych przesłanek - wydatkowanie przychodu musi być ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą do nabycia tylko jednej nieruchomości. Zatem podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości lub praw może przeznaczyć go na zakup więcej niż jednej nieruchomości lub prawa, zachowując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże każdy z zakupów ma służyć faktycznemu zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika. Innymi słowy podatnik, który nabywa lokal mieszkalny dla własnych potrzeb ma w tym lokalu faktycznie mieszkać. Lokal, który nie jest zamieszkały przez podatnika, jest niewykorzystywany przez niego do zamieszkania lub jest wykorzystywany do innych celów niż zaspokojenie własnych potrzeb podatnika (np. zamieszkują go inne niż podatnik osoby) nie jest lokalem, którego zakup mógłby zostać uznany za realizację własnego celu mieszkaniowego.

W przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wyraźnie sprecyzował warunki, od spełnienia których uzależnione jest prawo podatnika do skorzystania z ulgi podatkowej. Istotny jest więc zapis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, z którego wynika, że zwolnienie może obejmować jedynie ten dochód z odpłatnego zbycia, który będzie wydatkowany począwszy od dnia odpłatnego zbycia (np. sprzedaży). To oznacza, że dla obliczenia dochodu zwolnionego z opodatkowania uwzględnione mogą być jedynie wydatki poniesione najwcześniej w dniu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw. Zwrot „począwszy od” wyraża w swoim znaczeniu pierwszy moment od jakiego można dokonać określonych czynności lub podjąć określone działanie. W powyższym przepisie ograniczeniem nie jest zatem moment uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, ograniczeniem jest moment wydatkowania tego przychodu. Ustawodawca jednoznacznie wprowadził do treści przepisu zapis, że zwolnienie obejmuje dochód z odpłatnego zbycia wydatkowany począwszy od dnia odpłatnego zbycia. To oznacza, że nie jest istotny moment otrzymania przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia (w tym zadatku, zaliczki), istotne jest, aby był wydatkowany nie wcześniej niż rozpoczynając od dnia odpłatnego zbycia, zgodnie z treścią tego przepisu.

Wskazać należy, że umowa przedwstępna jest instytucją prawa zobowiązań służącą stronom, które dążą do zawarcia określonej umowy, ale z różnych powodów nie chcą lub nie mogą jej zawrzeć, a pragną zapewnić sobie jej zawarcie w przyszłości. Można powiedzieć, że umowa przedwstępna tworzy swoisty mechanizm obligacyjny i organizuje tym samym proces zawierania umowy. Jednakże zgodnie z normami prawa cywilnego ani umowa przedwstępna, ani wpłata zaliczki, zadatku czy przedpłaty nie przenosi własności nieruchomości.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, a art. 158 Kodeksu cywilnego określa wyraźnie formę tej czynności prawnej. I tak zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości. Stosownie zaś do przepisu art. 389 Kodeksu cywilnego umowa, przez którą jedna ze stron lub obie strony zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowy przedwstępnej), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej oraz termin, w ciągu którego ma być ona zawarta.

Rozpatrując kwestię umowy przedwstępnej na gruncie prawa podatkowego zauważyć należy, że cytowany art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, posługuje się terminem „zbycie”. Zatem aby wywołać skutek prawnopodatkowy z tego tytułu musi nastąpić przeniesienie prawa własności np. sprzedaż nieruchomości. Samo zawarcie umowy przedwstępnej nie powoduje skutków podatkowych, gdyż w tej sytuacji nie możemy mówić o przeniesieniu własności nieruchomości, a jedynie o zobowiązaniu do takiego przeniesienia w określonym terminie. Umowa przedwstępna jest więc niejako przyrzeczeniem dokonania sprzedaży, która nastąpi dopiero w momencie zawarcia umowy sprzedaży, przenoszącej własność nieruchomości. Innymi słowy umowa przedwstępna nie przenosi własności nieruchomości – nieruchomość w wyniku zawarcia umowy przedwstępnej nie zostaje sprzedana.

Momentem wydatkowania przez podatnika kwot uzyskanych ze sprzedaży na nabycie rzeczy lub praw określonych w tym przepisie jest bowiem data faktycznego wydatkowania przychodu, np. data dokonania przedpłaty na poczet ceny określonej w umowie przedwstępnej i umowie sprzedaży, pod warunkiem sfinalizowania oraz właściwego udokumentowania zawartej transakcji.

Niemniej jednak podkreślić należy, że samo zawarcie umowy przedwstępnej nie jest przesłanką wystarczającą. Niezbędne jest jeszcze zawarcie definitywnej umowy przeniesienia własności w formie aktu notarialnego, choć ta umowa nie musi być istotnie łączona z datą wydatkowania środków ze sprzedaży w terminie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zwolnienie przedmiotowe uwarunkowane jest nabyciem, pod pojęciem którego należy rozumieć otrzymanie czegoś na własność, przy czym w znaczeniu potocznym nabycie wiąże się ze świadczeniem wzajemnym, zwykle z zapłatą ceny. Zarówno zawarcie umowy przedwstępnej, jak też dokonanie wpłat na poczet ceny, bez wątpienia mogą prowadzić do nabycia własności lokalu mieszkalnego, ale nie są z nim równoznaczne. Przeniesienie własności nieruchomości wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego i tylko umowa zawarta w tej formie przenosi jej własność. W rezultacie brak zawartej umowy przeniesienia własności ma oczywisty skutek w postaci braku nabycia własności tej nieruchomości, a tym samym nie można również uznać, że faktycznie wydatek został poczyniony na tak określony cel. Zwolnienie może mieć zatem zastosowanie również w sytuacjach, gdy umowa przyrzeczona zostanie zawarta po terminie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Niemniej jednak, okoliczność ta może podlegać ocenie wyłącznie w trakcie postępowania prowadzonego w innym trybie przez organy podatkowe.

Reasumując należy wyjaśnić, że pomimo, że umowa przedwstępna nie jest umową przenoszącą własność lokalu mieszkalnego - wydatkowanie po jej podpisaniu środków na jego nabycie można uznać za wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że w terminie późniejszym dojdzie do zrealizowania umowy przyrzeczonej, tj. do podpisania właściwej umowy sprzedaży przenoszącej własność lokalu mieszkalnego. Powyższe oznacza, że wydatki na zakup przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego będą mogły być uwzględnione przy obliczeniu dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale wyłącznie w sytuacji, kiedy dojdzie do przeniesienia na Jej rzecz własności tego lokalu mieszkalnego najpóźniej ostatniego dnia okresu o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy oraz tylko w tej części, którą Wnioskodawczyni wydatkowała na zakup ww. lokalu dopiero po dacie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, tj. po dniu 15 stycznia 2016 r. Natomiast kwota (zadatek), którą Wnioskodawczyni wydatkowała na zakup lokalu mieszkalnego przed datą odpłatnego zbycia nieruchomości, tj. przed dniem zawarcia umowy przyrzecznej w dniu 15 stycznia 2016 r. nie korzysta ze zwolnienia.

Przechodząc natomiast do kwestii wydatkowania przez Wnioskodawczynię dochodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego w Warszawie na budowę budynku na gruncie stanowiącym własność małżonka w miejscowości P., należy wskazać, że z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy jasno wynika, że wydatkiem na cele mieszkaniowe jest wydatek na budowę własnego budynku mieszkalnego, a więc takiego, do którego podatnik posiada prawo własności lub współwłasności. To oznacza, że podatnik poniesie wydatki na budowę własnego budynku mieszkalnego tylko wówczas, gdy będzie posiadał prawo własności do gruntu. Nie można bowiem budować własnego budynku, jeżeli nie posiada się własności gruntu. Ustawodawca pozwolił wydatkować dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Zatem w momencie wydatkowania środków ze sprzedaży, względnie w okresie jaki został przewidziany przez ustawodawcę na wydatkowanie środków ze sprzedaży, musi być spełniony warunek określony tym przepisem, czyli grunt, na którym budowany jest budynek mieszkalny musi stanowić własność lub współwłasność podatnika. Jeżeli nawet w chwili ponoszenia wydatków na budowę domu podatnik nie dysponuje tytułem własności (współwłasności) do gruntu, to najpóźniej tytuł taki podatnik powinien uzyskać ostatniego dnia okresu, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kiedy może wydatkować środki na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Zwolnienie przysługuje bowiem w związku z budową własnego budynku, a nie w związku z samym zakupem materiałów budowlanych. Nie mając prawa własności do działki, na której budowany jest budynek mieszkalny, Wnioskodawczyni ponosiłaby tylko wydatki na zakup materiałów budowlanych, a takiego przeznaczenia przychodu nie przewiduje art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który jest katalogiem zamkniętym. Warunkiem skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia środków wydatkowanych na budowę budynku mieszkalnego posadowionego na działce należącej do małżonka Wnioskodawczyni jest zatem nabycie prawa własności tejże nieruchomości i co istotne, zwolnienie obejmować będzie tylko tę część wydatków, które Wnioskodawczyni poniosła na budowę budynku mieszkalnego dopiero po dacie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, tj. po dniu 15 stycznia 2016 r. Natomiast kwota (zadatek), którą Wnioskodawczyni wydatkowała na budowę budynku mieszkalnego przed datą odpłatnego zbycia nieruchomości, tj. przed dniem zawarcia umowy przyrzecznej w dniu 15 stycznia 2016 r., nie korzysta ze zwolnienia.

Należy wyjaśnić, że początkiem terminu, od jakiego można ponosić wydatki, które zostaną uwzględnione do obliczenia dochodu zwolnionego zgodnie z wcześniejszymi wyjaśnieniami jest – co wynika wprost z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – dzień odpłatnego zbycia, czyli dzień w którym została zawarta przez Wnioskodawczynię umowa sprzedaży nieruchomości, tj. 15 stycznia 2016 r. W przepisie tym, liczy się tylko data sprzedaży. Umowa przedwstępna sprzedaży nie przenosi prawa własności nieruchomości. Prawo własności nieruchomości przenosi dopiero umowa sprzedaży. Skoro umowa sprzedaży została zawarta w dniu 15 stycznia 2016 r., to oznacza, że dopiero od daty zawarcia tej umowy Wnioskodawczyni mogła ponosić wydatki, które zostają uwzględniane do zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że środki pieniężne wydatkowane przez Wnioskodawczynię na zakup lokalu mieszkalnego oraz na wybudowanie budynku mieszkalnego można rozpatrywać pod katem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale wyłącznie w sytuacji, kiedy dojdzie do przeniesienia na rzecz Wnioskodawczyni własności ww. nieruchomości najpóźniej ostatniego dnia okresu, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, oraz tylko w tej części, którą Wnioskodawczyni wydatkowała po podpisaniu przyrzeczonej umowy sprzedaży, tj. po dniu 15 stycznia 2016 r.

Odnosząc się natomiast do kwestii wydatków poniesionych na zakup materiałów potrzebnych do wykończenia budynku mieszkalnego należy wskazać, że nie wszystkie wydatki wymienione przez Wnioskodawczynię będą mogły podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Zauważyć bowiem należy, że zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Przy czym w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, które ze wskazanych wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię stanowią wydatki na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont, tj. czy armatura łazienkowa (wanna, umywalka, muszla klozetowa, misa wisząca, zestaw prysznicowy), panele podłogowe - materiały oraz montaż, piekarnik, lodówka, pralka, płyta indukcyjna, płytki ścienne, malowanie ścian, układanie glazury, kamień dekoracyjny, pomiar kuchni, piec węglowy - materiały i montaż są wydatkami poniesionymi na ww. cele w rozumieniu rozpatrywanego zwolnienia.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia budowa, to właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.). W myśl art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego – ilekroć w ustawie jest mowa o budowie należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także budowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Przez budynek rozumie się obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego). Przenosząc powyższe na grunt prawa podatkowego należy stwierdzić, że przez budowę budynku mieszkalnego w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać wykonanie robót budowlanych zgodnie z przedłożonym projektem budowlanym. Dla procesu budowy budynku mieszkalnego istotne jest wykonanie tylko tych elementów, które stanowią jego substancję lub są trwale z tym budynkiem związane, np. wykonanie wszystkich przyłączy i uzbrojeń działki w media (gaz, woda, kanalizacja, energetyka).

Wskazać należy, że nie będzie stanowić wydatku na własne cele mieszkaniowe zakup piekarnika, lodówki, pralki i płyty indukcyjnej. Wydatki te związane są bowiem z wyposażeniem domu i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami na budowę własnego domu. Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) nie może być podstawą do zastosowania ulgi w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia domu, zatem nie ma charakteru prac budowlanych – tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt II FSK 639/05.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia wskazać należy, że w odniesieniu do tej części przychodu jaki Wnioskodawczyni wydatkowała na zakup piekarnika, lodówki, pralki i płyty indykcyjnej nie znajdzie zastosowania omawiane zwolnienie, nawet jeżeli wydatki te zostały poniesione od dnia odpłatnego zbycia nieruchomości. Tym samym ta część dochodu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 30e ww. ustawy.

Natomiast za wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni może uznać wydatki poniesione na armaturę łazienkową (wannę, umywalkę, muszlę klozetową, misę wiszącą, zestaw prysznicowy), panele podłogowe (materiały oraz montaż), płytki ścienne, malowanie ścian, układanie glazury, piec węglowy (materiały i montaż), kamień dekoracyjny, czy pomiar kuchni, bowiem wydatki te spełniają dyspozycję przepisu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże tylko w tej części, w której Wnioskodawczyni wydatkowała środki pieniężne na zakup ww. materiałów po podpisaniu przyrzeczonej umowy sprzedaży, tj. po dniu 15 stycznia 2016 r.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji organu podatkowego wskazać należy, że dotyczy ona konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.