2017.04.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP3.4512.38.2017.2.IG
z 6 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948) z późn. zm., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2017 r.), uzupełniony w dniu 28 marca 2017 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 marca 2017 r. otrzymane przez wnioskodawcę w dniu 21 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia przewłaszczonej nieruchomości w celu zaspokojenia przysługujących wierzytelności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia przewłaszczonej nieruchomości w celu zaspokojenia przysługujących wierzytelności. Wniosek został uzupełniony w dniu 28 marca 2017 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 marca 2017 r. otrzymane przez wnioskodawcę w dniu 21 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono zdarzenie przyszłe:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej "Wnioskodawca") udziela pożyczek korporacyjnych innym przedsiębiorcom (dalej „Pożyczkobiorcom”). Spłata Pożyczek zabezpieczona jest zawsze przez Pożyczkobiorcę lub innego dłużnika rzeczowego przeniesieniem na Wnioskodawcę własności nieruchomości (dalej "Nieruchomość"). Zgodnie z postanowieniami umowy pożyczki oraz umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie spłaty pożyczki Wnioskodawca udziela Pożyczkobiorcy pożyczki w określonej kwocie, a Pożyczkobiorca zobowiązuje się zwrócić pożyczkę wraz z odsetkami w terminie nie dłuższym niż 24 miesiące. Po spłacie pożyczki Wnioskodawca przeniesie własność Nieruchomości z powrotem na dłużnika, co zabezpiecza dodatkowo w Księdze Wieczystej wpisem roszczenia dłużnika o zwrot Nieruchomości. W okresie trwania pożyczki Pożyczkobiorca lub dłużnik rzeczowy będzie jedynym posiadaczem samoistnym Nieruchomości uprawnionym do czerpania pożytków z Nieruchomości.

W razie gdyby Pożyczkobiorca nie spłacił pożyczki w terminie Wnioskodawca będzie uprawniony do zbycia przewłaszczonej Nieruchomości by zaspokoić swoje roszczenia z ceny sprzedaży. Na potrzeby tego zbycia dłużnik będzie zobowiązany do wydania Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy lub ostatecznego nabywcy Nieruchomości. Po zbyciu Nieruchomości Wnioskodawca będzie zobowiązany rozliczyć się z dłużnikiem, zwracając mu ewentualną nadwyżkę ceny sprzedaży Nieruchomości ponad wartość długu Pożyczkodawcy na dzień zbycia Nieruchomości.

Wnioskodawca prowadzi jedynie działalność finansową, która jest zwolniona z podatku VAT, stąd nie jest czynnym podatnikiem VAT. Przeważającą formą działalności wykonywanej jest:

(PKD 64.99.Z) pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych oraz (PKD 64.92.Z) pozostałe formy udzielania kredytów.

Nieruchomości, które zostaną nabyte w formie przewłaszczenia na zabezpieczenie nie będą wykorzystywana przez Wnioskodawcę w celach gospodarczych, a będą jedynie stanowić zabezpieczenie udzielonej przez Wnioskodawcę pożyczki.

W przypadku braku spłaty pożyczki, Wnioskodawca nie zatrzyma Nieruchomości, ale sprzedaje w celu zaspokojenia długu z ceny sprzedaży. Wnioskodawca nie będzie też ponosił żadnych wydatków na ulepszenie Nieruchomości. Jedyne wydatki, które Wnioskodawca może ponieść to takie, które będą niezbędne do zabezpieczenia Nieruchomości do czasu jej sprzedaży, jednak będą one niższe niż 30% wartości początkowej Nieruchomości.

Nieruchomości stanowiące zabezpieczenie opisanej wyżej pożyczki to grunty niezabudowane składające się z 4 działek:

Działka budowlana;
Działka leśna;
Działka drogowa;
Działka rolna.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 marca 2017 r. wyjaśniono, że:

Wskazana w wniosku nieruchomość będzie składać się z czterech działek o odrębnych księgach wieczystych. Działki są niezabudowane o różnym przeznaczeniu. Jedna działka o przeznaczeniu budowlanym, jedna działka rolna, działka drogowa i jedna działka leśna. Dla działek nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, jednak dla działki budowlanej wydano decyzję o warunkach zabudowy, przewidującą budownictwo wielorodzinne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zbywając przewłaszczoną nieruchomość w celu zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności będzie zobowiązany do naliczenia i zapłaty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia przewłaszczonych Nieruchomości w celu zaspokojenia wierzytelności Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia i zapłaty podatku VAT.

W przypadku zbycia działki budowlanej i drogowej zastosowanie będzie miał art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT), a w przypadku działki rolnej i leśnej zastosowanie będzie miał art. 43 ust. 1 pkt 9.

Zdaniem Wnioskodawcy z chwilą wydania Nieruchomości, będącej zabezpieczeniem pożyczki przez dłużnika na rzecz Wnioskodawcy lub ostatecznego nabywcy dojdzie do dostawy w myśl ustawy o VAT. W artykule 41 ustawy VAT ustawodawca zdefiniował podstawową stawkę podatku. Zarówno jednak w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy VAT przez towary rozumiemy również wszelkie nieruchomości.

Zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy VAT: „Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, stąd w przypadku działek budowlanych Wnioskodawca nie naliczy podatku VAT przy zbyciu Nieruchomości.

Jak wspomniano wcześniej Wnioskodawca nie będzie dokonywał żadnych wydatków na rzecz ulepszenia Nieruchomości. Wnioskodawca nie będzie też uprawniony do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości. Jak wyjaśniono wcześniej jedyną korzyścią jaką Wnioskodawca osiąga w wyniku transakcji są prowizja za udzielenie i odsetki od pożyczki, a przewłaszczona Nieruchomość zostanie nabyta przez Wnioskodawcę wyłącznie w celu zabezpieczenia spłaty pożyczki. Również ewentualne zbycie Nieruchomości może służyć jedynie zaspokojeniu wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki, ponieważ ewentualna nadwyżka z ceny sprzedaży ponad wartość wierzytelności będzie zwrócona Dłużnikowi. Więc nabycie Nieruchomości służy osiągnięciu przychodów w całości zwolnionych z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy o VAT, stąd konsekwentnie na podstawie art. 86 pkt 1 ustawy o VAT, nabycie to nie daje prawa do obniżenia podatku naliczonego ani w momencie nabycia, ani w momencie zbycia w celu zaspokojenia wierzytelności.

Gdyby przyjąć interpretację odmienną i uznać, że z faktu, że Wnioskodawca przewiduje możliwość zbycia Nieruchomości, wynika prawo do obniżenia podatku naliczonego przy jego nabyciu, to art. 43 ust. 2 byłby przepisem nigdy niemożliwym do zastosowania. Przepis ten bowiem zwalnia od podatku dostawę towarów pod wskazanymi warunkami. Warunki te więc muszą być możliwe do spełnienia. Nie można więc z faktu zbycia towarów wyciągnąć wniosku zawsze uniemożliwiającego spełnienie warunku zwolnienia z podatku.

Należy też zwrócić uwagę na cel omawianego przepisu, który został implementowany do krajowego porządku za art. 136 dyrektywy VAT z 2006 r. Jest nim zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu towaru (kiedy to podatek mógłby zostać naliczony od podatku lub kiedy koszt nie mógł być faktycznie odliczony) (por. Komentarz LEX VAT 9. Wydanie Komentarza Adama Bartosiewicza i Ryszarda Kubackiego, Adam Bartosiewicz, wyd. Lex Wolters Kluwer, Warszawa 2015, str. 594-598).

W przypadku omawianej sytuacji zbycie Nieruchomości służy jedynie zaspokojeniu długu, więc Wnioskodawca może z niej zatrzymać jedynie wartość długu na dzień zbycia, nadwyżkę przekazując dłużnikowi. Zbycie to nie generuje Wnioskodawcy żadnej marży stąd ewentualny podatek zostałby nałożony na kapitał zwracanej pożyczki, a nie na dochód Wnioskodawcy.

Zatem Wnioskodawca spełnia warunki zwolnienia z podatku opisanego art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku działek budowlanych.

W przypadku działek pozostałych zastosowanie ma art. 43 ust. 1 pkt 9, który nie wymaga komentarza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT ilekroć w jej przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca udziela pożyczek korporacyjnych innym przedsiębiorcom. Spłata Pożyczek zabezpieczona jest zawsze przez Pożyczkobiorcę lub innego dłużnika rzeczowego przeniesieniem na Wnioskodawcę własności nieruchomości. Zgodnie z postanowieniami umowy pożyczki oraz umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie spłaty pożyczki Wnioskodawca udziela Pożyczkobiorcy pożyczki w określonej kwocie, a Pożyczkobiorca zobowiązuje się zwrócić pożyczkę wraz z odsetkami w terminie nie dłuższym niż 24 miesiące. Po spłacie pożyczki Wnioskodawca przeniesie własność Nieruchomości z powrotem na dłużnika, co zabezpiecza dodatkowo w Księdze Wieczystej wpisem roszczenia dłużnika o zwrot Nieruchomości. W okresie trwania pożyczki Pożyczkobiorca lub dłużnik rzeczowy będzie jedynym posiadaczem samoistnym Nieruchomości uprawnionym do czerpania pożytków z Nieruchomości.

Wnioskodawca prowadzi jedynie działalność finansową, która jest zwolniona z podatku VAT, stąd nie jest czynnym podatnikiem VAT. Przeważającą formą działalności wykonywanej jest:

Nieruchomości stanowiące zabezpieczenie opisanej wyżej pożyczki to grunty niezabudowane składające się z 4 działek:

Działka budowlana;
Działka leśna;
Działka drogowa;
Działka rolna.

Dla działek nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, jednak dla działki budowlanej wydano decyzję o warunkach zabudowy, przewidującą budownictwo wielorodzinne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy zbywając przewłaszczoną nieruchomość w celu zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności będzie zobowiązany do naliczenia i zapłaty podatku VAT.

Odnosząc się do opisanego zdarzenia przyszłego i obowiązujących w tym zakresie przepisów należy wskazać, że umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie należy do umów nienazwanych i jest zawierana na podstawie przepisów art. 155, art. 156 oraz art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Przewłaszczenie na zabezpieczenie polega na zabezpieczeniu wierzytelności przez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy (oznaczonych rzeczy) z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z rzeczy w sposób oznaczony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Przeniesienie własności następuje causa cavendi (w celu zabezpieczenia), a między zbywcą (dłużnikiem) i nabywcą (wierzycielem) rzeczy nawiązuje się szczególny stosunek powiernictwa. W przypadku niespełnienia świadczenia przez dłużnika wierzyciel może zaspokoić się z rzeczy – według wcześniejszego umownego uzgodnienia – przez definitywne zachowanie własności rzeczy, jej sprzedaż, wynajęcie itp.

Przedmiotowo istotnym elementem takiej umowy, cechą ją identyfikującą, jest zamieszczenie w jej treści zastrzeżenia o zwrotnym przeniesieniu własności po spełnieniu świadczenia. Zatem przeniesienie prawa własności następuje w takim przypadku warunkowo (celem nie jest wyzbycie się własności rzeczy) i ma charakter nieodpłatny. Ponadto, w okresie przewłaszczenia nabywca może rozporządzać rzeczą tylko w zakresie uzgodnionym w umowie. Pomimo przeniesienia prawa własności rzeczy na wierzyciela, nie może on swobodnie rozporządzać tymi rzeczami (np. dokonać ich zbycia).

Wcześniejsze umowne uzgodnienie pozwala wierzycielowi zaspokoić się z rzeczy, w przypadku niespełnienia świadczeń przez dłużnika.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że nieruchomość która będzie przedmiotem sprzedaży składa się z czterech działek o odrębnych księgach wieczystych. W związku z tym należy odrębnie przeanalizować sprzedaż poszczególnych działek przez Wnioskodawcę.

Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę, pochodzące z przewłaszczenia, spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju i Wnioskodawca z tytułu tej sprzedaży będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a dostawa ta podlegać będzie uregulowaniom ustawy o VAT.

Jak wskazano wcześniej, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku i jego uzupełnienia wynika, że niezabudowane działki: leśna, drogowa i rolna nie spełniają kryteriów terenu budowlanego, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy, gdyż dla powyższych działek nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego oraz dla żadnej z tych działek nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. W związku z tym dostawy działki leśnej, drogowej i rolnej będą korzystały ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ stanowią tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane.

Odmienna sytuacja występuje w przypadku działki budowlanej. Przedmiotowa działka spełnia warunki terenu budowlanego, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy, gdyż dla tej działki wydano decyzję o warunkach zabudowy przewidującą budownictwo mieszkaniowe. Zatem sprzedaż tej działki nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z tym należy dokonać analizy możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z powyższej cytowanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wynika, że zastosowanie zwolnienia jest możliwe dla dostawy towarów (w tym Nieruchomości) wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oznacza to, że towary te muszą być wykorzystywane na cele takiej działalności. W konsekwencji z tego zwolnienia nie mogą skorzystać dostawy towarów, które nigdy nie zostały wykorzystane do działalności zwolnionej.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której w wyniku umowy przewłaszczenia Wnioskodawca nabywa Nieruchomość gruntową składającą się z 4 działek: działki budowlanej, działki leśnej, działki drogowej i działki leśnej. Celem bezpośrednim nabycia tej Nieruchomości jest jej sprzedaż, w celu zaspokojenia swoich należności. Zatem, nie można w niniejszej sytuacji stwierdzić, że Nieruchomość będzie wykorzystywana w działalności zwolnionej prowadzonej przez Wnioskodawcę (udzielanie pożyczek), gdyż nabycie Nieruchomości następuje, celem jej odsprzedaży, a Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał jej do działalności zwolnionej. Jak wskazał sam Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego nieruchomości, które zostaną nabyte w formie przewłaszczenia na zabezpieczenie, nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach gospodarczych a będą jedynie stanowić zabezpieczenie udzielonej pożyczki.

Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że nabycie Nieruchomości służy osiągnięciu przychodów w całości zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy o VAT. Nabycie gruntów odbędzie się w celu dokonania ich odpłatnego zbycia w celu odzyskania kwoty udzielonej pożyczki. W sprawie bez znaczenia jest fakt, że kwota przekraczająca wartość długu zostanie zwrócona dłużnikowi.

W konsekwencji nie będzie spełniony warunek, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczący wykorzystywania towaru (działek) wyłącznie na cele działalności gospodarczej.

Zatem sprzedaż działki budowlanej nie będzie korzystać również ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym sprzedaż działki budowlanej winna być opodatkowana według obowiązującej stawki VAT w wysokości 23%.

W konsekwencji sprzedaż działki leśnej, drogowej i rolnej podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, natomiast sprzedaż działki budowlanej podlega opodatkowaniu stawką podstawową.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy analizowane jako całość należy uznać za nieprawidłowe, pomimo, że Wnioskodawca doszedł do prawidłowego stanowiska, że sprzedaż działki rolnej i leśnej będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin