Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB2.4511.40.2017.1.ŁS
z 31 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zamiany nieruchomości– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zamiany nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem zabudowanej nieruchomości o powierzchni 498 m2 wraz z budynkiem mieszkalnym położonej w O. W dniu 24 października 2012 r. aktem notarialnym nastąpiło poświadczenie dziedziczenia przez Wnioskodawcę 1/2 części nieruchomości po zmarłej w dniu 17 grudnia 2007 r. matce Wnioskodawcy. Pozostała część nieruchomości stanowiła własność ojca Wnioskodawcy. W dniu 4 grudnia 2012 r. w drodze umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego ojciec Wnioskodawcy darował cały przysługujący Mu udział wynoszący 3/4 części (na którą składała się także cześć oddziedziczona po zmarłej matce Wnioskodawcy) Wnioskodawcy. Jednocześnie Wnioskodawca ustanowił na rzecz ojca dożywotnią i nieodpłatną służebność osobistą, polegającą na prawie korzystania z całej pierwszej kondygnacji (parteru) budynku mieszkalnego posadowionego na działce oraz z całej działki. Obecnie pomimo, iż od dnia nabycia przez Wnioskodawcę własności całości nieruchomości nie upłynęło 5 lat, z uwagi na wysokie koszty utrzymania domu i ciężkie warunki materialne Wnioskodawcy oraz Jego ojca, Wnioskodawca zmuszony jest dokonać zbycia nieruchomości. Wnioskodawca zaznacza, że dom wraz z działką był oferowany do sprzedaży od około 3 lat. Do chwili obecnej nikt nie złożył oferty kupna. Wnioskodawca aktualnie ma możliwość zamiany domu na dwa mieszkania, których łączna wartość jest równa wartości nieruchomości Wnioskodawcy (nie występuje żadna dopłata). W jedynym z mieszkań zamieszkiwałby Wnioskodawca i w nim byłby również zameldowany. W drugim mieszkaniu, które także stanowiłoby własność Wnioskodawcy, zamieszkiwałby ojciec Wnioskodawcy na rzecz którego Wnioskodawca ustanowiłby ponownie dożywotnią i nieodpłatną służebność osobistą polegającą na prawie korzystania z całości mieszkania. Wnioskodawca wskazuje, że Jego ojciec nie posiada innej nieruchomości, ani prawa do innego lokalu mieszkalnego, nie jest także najemcą innego lokalu mieszkalnego. Drugie z mieszkań jest Wnioskodawcy niezbędne do realizacji Jego celów mieszkaniowych, ponieważ także nie posiada innej nieruchomości, prawa do lokalu mieszkalnego i nie jest najemcą żadnego lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym powstałby po stronie Wnioskodawcy obowiązek uiszczenia podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianej sytuacji nastąpi przeznaczenie środków uzyskanych z umowy zamiany na cele mieszkaniowe w całości. Nastąpi bowiem zamiana domu na dwa mieszkania w tej samej cenie i dwa mieszkania zostaną spożytkowane na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy, ponieważ obecnie ojciec Wnioskodawcy korzysta ze służebności osobistej – prawa korzystania z połowy domu i tą służebność Wnioskodawca przeniesie na jedno z mieszkań, w którym ojciec Wnioskodawcy będzie zameldowany. Z tych przyczyn Wnioskodawca uważa, że jest zwolniony z obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od zamiany nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Użyte w cytowanym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 „odpłatne zbycie” obejmuje swoim zakresem nie tylko umowę sprzedaży, ale każdą inną umowę, na mocy której dochodzi do odpłatnego przeniesienia prawa własności, w tym również umowę zamiany. Umowa zamiany jest umową konsensualną, odpłatną i wzajemną, w której świadczenia obu stron mają charakter niepieniężny.

Zgodnie z art. 603 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Ekwiwalentem w tym wypadku jest inna rzecz, a nie wartości pieniężne. Stosownie do art. 604 ww. Kodeksu do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Umowa zamiany jest zatem umową o podobnym charakterze co umowa sprzedaży, nie można jej jednak utożsamiać ze sprzedażą. Obie umowy stanowią o odpłatnym zbyciu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem zabudowanej nieruchomości o powierzchni 498 m2 wraz z budynkiem mieszkalnym położonej w O. W dniu 24 października 2012 r. aktem notarialnym nastąpiło poświadczenie dziedziczenia przez Wnioskodawcę 1/2 części nieruchomości po zmarłej w dniu 17 grudnia 2007 r. matce Wnioskodawcy. Pozostała część nieruchomości stanowiła własność ojca Wnioskodawcy. W dniu 4 grudnia 2012 r. w drodze umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego ojciec Wnioskodawcy darował cały przysługujący Mu udział wynoszący 3/4 części (na którą składała się także cześć oddziedziczona po zmarłej matce Wnioskodawcy) Wnioskodawcy. Jednocześnie Wnioskodawca ustanowił na rzecz ojca dożywotnią i nieodpłatną służebność osobistą, polegającą na prawie korzystania z całej pierwszej kondygnacji (parteru) budynku mieszkalnego posadowionego na działce oraz z całej działki. Obecnie pomimo, iż od dnia nabycia przez Wnioskodawcę własności całości nieruchomości nie upłynęło 5 lat, z uwagi na wysokie koszty utrzymania domu i ciężkie warunki materialne Wnioskodawcy oraz Jego ojca, Wnioskodawca zmuszony jest dokonać zbycia nieruchomości. Wnioskodawca zaznacza, że dom wraz z działką był oferowany do sprzedaży od około 3 lat. Do chwili obecnej nikt nie złożył oferty kupna. Wnioskodawca aktualnie ma możliwość zamiany domu na dwa mieszkania, których łączna wartość jest równa wartości nieruchomości Wnioskodawcy (nie występuje żadna dopłata). W jedynym z mieszkań zamieszkiwałby Wnioskodawca i w nim byłby również zameldowany. W drugim mieszkaniu, które także stanowiłoby własność Wnioskodawcy zamieszkiwałby ojciec Wnioskodawcy, na rzecz którego Wnioskodawca ustanowiłby ponownie dożywotnią i nieodpłatną służebność osobistą polegającą na prawie korzystania z całości mieszkania. Wnioskodawca wskazuje, że Jego ojciec nie posiada innej nieruchomości, ani prawa do innego lokalu mieszkalnego, nie jest także najemcą innego lokalu mieszkalnego. Drugie z mieszkań jest Wnioskodawcy niezbędne do realizacji Jego celów mieszkaniowych, ponieważ także nie posiada innej nieruchomości, prawa do lokalu mieszkalnego i nie jest najemcą żadnego lokalu.

Wobec powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 oraz art. 925 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeku cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 155 § 1 ww. Kodeksu umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W konsekwencji w sytuacji przedstawionej we wniosku do nabycia przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomość, doszło zarówno w dniu 17 października 2007 r. (w dacie śmierci matki) w części odpowiadającej Jego udziałowi w spadku, jak też w 2012 r. w wyniku darowizny przekazanej od ojca Wnioskodawcy.

Dokonując więc oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że odpłatne zbycie w postaci zamiany nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2007 r. w dacie śmierci matki Wnioskodawcy, nie stanowi źródła przychodu, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, zamiana przez Wnioskodawcę tego udziału nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast w przypadku zamiany nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi, który Wnioskodawca nabył w 2012 r. w wyniku otrzymanej darowizny będzie źródłem przychodu, w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jeżeli zamiana nastąpi przed upływem okresu przewidzianego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W przypadku odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) dochód ustala się u każdej ze stron umowy na zasadach, o których mowa w ust. 2 (art. 30e ust. 3 ustawy).

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Przychodem z odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw majątkowych, a także innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, u każdej ze stron umowy przenoszącej własność jest wartość nieruchomości, rzeczy lub prawa zbywanego w drodze zamiany. Przepisy ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Natomiast zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy jest zatem fakt wydatkowania nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychodu uzyskanego z tego tytułu na własne cele mieszkaniowe, które wskazane zostały przez ustawodawcę w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 3 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wartość otrzymanego w ramach odpłatnego zbycia w drodze zamiany znajdującego się w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, lub
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, lub udziału w tych prawach, lub
3. gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, lub
4. gruntu, udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z budynkiem lub lokalem wymienionym w lit. a).

Podkreślenia wymaga iż za uprawniające do zwolnienia uznać można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na „własne cele mieszkaniowe”. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie, zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych powinna polegać na tym, że przychód z odpłatnego zbycia (zamiany) powinien zostać przeznaczony na nabycie lokalu lub budynku mieszkalnego (zamianę) albo spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie lub wybudowanie lokalu lub budynku mieszkalnego, w którym podatnik faktycznie powinien takie cele realizować, a więc mieszkać. Nie wystarczy być zatem jedynie właścicielem lub współwłaścicielem mieszkania. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”, dążenie, aby w tym nowym miejscu mieszkać. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe”, należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie w znaczeniu przedmiotowym.

W omawianym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, ze zamierza dokonać zamiany nieruchomości nabytej zarówno w 2007 r. jak i w 2012 r. na dwie nieruchomości (mieszkania). W jednym z mieszkań zamieszkałby Wnioskodawca realizując własne cele mieszkaniowe, a w drugim ustanowiłby na rzecz ojca dożywotnią i nieodpłatną służebność osobistą polegającą na prawie korzystania z całości mieszkania.

Wskazać należy, że służebność osobista, w tym służebność mieszkania uregulowana w art. 301 i 302 Kodeksu cywilnego polegająca na uprawnieniu osoby fizycznej do korzystania z cudzego budynku mieszkalnego (lokalu mieszkalnego) lub jego części, jest obciążeniem nieruchomości na rzecz indywidualnie oznaczonej osoby fizycznej. Na skutek ustanowienia służebności właściciel nieruchomości obciążonej ma obowiązek znosić w określonym zakresie korzystanie z jego nieruchomości przez osobę uprawnioną. Funkcją służebności osobistej jest zaspokojenie osobistych potrzeb uprawnionego, w związku z czym często pełni ona funkcję alimentacyjną, zawsze jednak ściśle związaną z osobą uprawnionego. Kwestią istotną z punktu widzenia omawianej sprawy jest fakt, że służebność zaliczona została przez ustawodawcę do kategorii ograniczonych praw rzeczowych, które zasadniczo są prawami na rzeczy cudzej. W odniesieniu do nich ustawodawca precyzyjnie określa uprawnienia, jakie składają się na treść każdego z nich. Polegają one na wykonywaniu niektórych uprawnień na cudzej rzeczy (korzystaniu z niej w oznaczonym, ograniczonym zakresie), przysługujących w zwykłych warunkach właścicielowi. W takim też zakresie stanowią obciążenie prawa własności. Nigdy jednak nie posuwają się do zupełnego pozbawienia wszystkich jego uprawnień względem rzeczy, jak również nie wpływają na kwestię własności.

Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów, właściciel nieruchomości obciążonej służebnością osobistą pozwala na to, aby inna osoba z niej korzystała. Natomiast jak zostało wskazane wyżej do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy nie jest wystarczające aby podatnikowi przysługiwało prawo własności lub współwłasności do nabytej nieruchomości koniecznym jest również poniesienie wydatków wiążących się z zaspokajaniem celów mieszkaniowych.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i przytoczone powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że dokonanie zamiany nieruchomości, w części nabytej w 2007 r. w spadku po matce Wnioskodawcy nie stanowić będzie źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z upływem okresu pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a tym samym nie będzie rodzić obowiązku zapłaty podatku dochodowego. Opodatkowaniu podlegać będzie natomiast zamiana udziału w nieruchomości nabytego w 2012 r. w wyniku darowizny, jeżeli do zamiany dojedzie przed upływem okresu przewidzianego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowanie nastąpi na podstawie art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca będzie mógł jednak uwzględnić, przy ustalaniu dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 3 ustawy, wartość otrzymanej w ramach odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości, nabytej w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych. W przypadku drugiej nieruchomości, której właścicielem zostanie Wnioskodawca, a w której ojciec Wnioskodawcy będzie mieszkać na podstawie ustanowionej służebności osobistej, nie będzie możliwe skorzystanie ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem Wnioskodawca nie będzie realizował tam własnych celów mieszkaniowych, a potrzeby mieszkaniowe ojca.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.