Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.117.2017.1.JK3
z 5 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2017 r. (data wpływu 8 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w związku z przeznaczeniem środków ze sprzedaży na remont domu będącego własnością małżonki Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w związku z przeznaczeniem środków ze sprzedaży na remont domu będącego własnością małżonki Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Współwłaścicielami odziedziczonego lokalu mieszkalnego byli rodzice Wnioskodawcy zgodnie z wypisem z Ksiąg Wieczystych z dnia 16 stycznia 2008 roku. Dziedziczenie tej nieruchomości nastąpiło w dwóch etapach. Najpierw dnia 8 grudnia 2012 roku zmarła mama Wnioskodawcy. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 24 kwietnia 2013 r. spadek po mamie wraz z bratem nabył Wnioskodawca wprost na podstawie testamentu notarialnego po 1/2 części spadku każdy z nich. Wnioskodawca wraz z bratem stali się obaj właścicielami po 1/4 udziałów lokalu mieszkalnego z wpisem do księgi wieczystej, z dnia 13 września 2013 r. Druga połowa lokalu mieszkalnego należała do ojca. Formularz SD-Z2 -zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym dnia 24 września 2013 r.

Ponieważ ojciec Wnioskodawcy poważnie zachorował, udzielił Wnioskodawcy i Jego bratu pełnomocnictwa do administrowania i rozporządzania, w tym do sprzedaży - całego przysługującego mu udziału 1/2 części we współwłasności nieruchomości stanowiącej odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego.

Wspólnie z ojcem i z bratem Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny notarialnie dnia 27 czerwca 2014 r. Otrzymał wówczas dnia 30 czerwca 2014 r. od kupującego kwotę 125.000 zł, przelewem bankowym za 1/4 udziału w lokalu mieszkalnym drogą dziedziczenia po matce. Kwota ta podlega opodatkowaniu. Ojciec równocześnie otrzymał kwotę za 1/2 udziału, a brat za 1/4 udziału.

Niestety w dniu 11 lipca 2014 r. roku ojciec Wnioskodawcy zmarł i razem z bratem nabył spadek po nim w drodze dziedziczenia, na podstawie testamentu notarialnego r z dnia 8 kwietnia 2008 r. potwierdzonym notarialnie „Aktem Poświadczenia Dziedziczenia” . Fakt ten zgłosił w dniu 12 grudnia 2014 r. na druku SD-Z2, że odziedziczył środki pieniężne po ojcu. Kwota ta nie podlegała zatem opodatkowaniu.

Wnioskodawca postanowił wyremontować dom i dnia 30 kwietnia 2015 r., zgodnie z przepisami, złożył w Urzędzie Skarbowym, PIT-39 - przeznaczony dla podatników, którzy w roku podatkowym uzyskali przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Kwotę tę Wnioskodawca przeznaczył w całości na cele mieszkaniowe, a nawet ją przekroczyłem (127.000 zł).

Dom z gospodarstwem rolnym Wnioskodawca kupił razem z żoną dnia 31 sierpnia 1999 roku na zasadach wspólności ustawowej - akt notarialny. Od 26 stycznia 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną wprowadzili w związku małżeńskim ustrój rozdzielności majątkowej polegający na tym, że każdy z małżonków zarządzał i rozporządzał swoim majątkiem samodzielnie.

Następnie w dniu 27 lutego 2004 r. Wnioskodawca dokonał notarialnie podziału swojego majątku w ten sposób, że gospodarstwo i dom stały się wyłączną własnością żony. Decyzję tę Wnioskodawca podjął z uwagi na swój ówczesny stan zdrowia i chęć zabezpieczenia żony na przyszłość. Z tego powodu, Wnioskodawca nie posiada żadnej nieruchomości na własność.

Wnioskodawca nadmienia, że małżeństwem wraz z żoną są od 27 września 1973 r. i cały czas są razem, prowadząc wspólne gospodarstwo. W 2004 r. po przekazaniu części majątku małżonce, żona udzieliła Wnioskodawcy notarialnie pełnomocnictwa do prowadzenia wszelkich spraw związanych z gospodarstwem. Na tej podstawie na nazwisko Wnioskodawcy wystawiono wszystkie faktury na remont domu, w którym mieszka od 31 sierpnia 1999 r i nadal jest zameldowany zgodnie z dowodem osobistym, wydanym przez Burmistrza dnia 15 kwietnia 2008 r. Mieszkając Wnioskodawca uprawia kilkanaście hektarów ziemi i dba o bieżącą konserwację domu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki jakie Wnioskodawca poniósł w latach 2014-2016 na remont domu, w którym mieszka – można zaliczyć na cel mieszkaniowy, a w związku z tym, czy wydatkowana kwota spełnia warunki do zwolnienia jej z podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości (1/4 udziału w spadku po matce )?

Zdaniem Wnioskodawcy, żałoba i stres po śmierci ojca, a równocześnie fakt otrzymania pieniędzy, za które może wraz z żoną wreszcie wyremontować stary dom, przesłoniła spojrzenie na prawną sytuację.

Mając pełnomocnictwo żony do wszelkich działań w gospodarstwie Wnioskodawca podjął się remontu domu, nie zdając sobie sprawy, że z prawnego punktu widzenia nie jest według dokumentów właścicielem domu, będąc równocześnie pełnoprawnym gospodarzem.

Wnioskodawca wyraża ubolewanie, bo do końca nie zdawał sobie sprawy, że działa na własną niekorzyść, bo mogliby wraz z żoną wcześniej podjąć kroki prawne, aby przywrócić wspólnotę majątkową po nabyciu spadku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy Wnioskodawca uznał, że poniesione wydatki na cele mieszkaniowe udokumentowane fakturami będą podstawą do zwolnienia z opodatkowania z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości po zmarłej matce. Podatek ten wyniósłby 19% od kwoty 125.000 zł, tj. 23.750 zł (zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy (poz. 27), co byłoby niemożliwe dla Wnioskodawcy do spłacenia.

Wnioskodawca uważa zatem, że wydatkował prawidłowo przychód uzyskany ze sprzedaży (1/4 udziału w spadku po mamie ), prowadząc wspólne gospodarstwo domowe z żoną. Przychód ten według Wnioskodawcy podlega zwolnieniu z opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat od daty jej nabycia, bo przychód ten został w całości wydatkowany na cele mieszkaniowe, czyli remont domu, który stanowi dla Wnioskodawcy i żony centrum życiowe od lat siedemnastu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy- przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zmiany.

W świetle powyższych przepisów, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższego przepisu należy wyjaśnić, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwila jego śmierci przechodzą na jedna lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 8 grudnia 2012 r. w spadku po zmarłej mamie Wnioskodawca nabył udział w wysokości 1/4 do lokalu mieszkalnego. Przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. 27 czerwca 2014 r. Wnioskodawca wraz z ojcem i bratem (pozostałymi współwłaścicielami) sprzedał lokal mieszkalny.

Mając na uwadze powyższy przepis i przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego po stronie Wnioskodawcy powstało źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 30e ww. ustawy.

W świetle powyższego, dla określenia skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Wskazać bowiem należy, że ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia (sprzedaży) mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny zbywanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w zbyciu nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem odpłatnego zbycia nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jak wynika z art. 22 ust. 6e ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Podsumowując, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę między przychodem ustalonym zgodnie z ww. art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a koszami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia.

Z istoty rozwiązania zawartego w ww. przepisach wynika, że aby kwota uzyskana z odpłatnego zbycia mogła korzystać z omawianego zwolnienia, podatnik winien przeznaczyć ją m.in. na remont własnego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, a więc budynku lub lokalu, do którego podatnikowi przysługuje tytuł własności. Warunek ten nierozerwalnie związany jest ze stwierdzeniem zawartym w zacytowanym art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) w związku z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak podkreślić, że z powyższego zwolnienia, związanego z przeznaczeniem uzyskanego przychodu w okresie dwóch lat licząc od końca roku, w którym został on uzyskany na remont budynku lub lokalu mieszkalnego, oprócz podatnika, będącego w momencie wydatkowania przychodu właścicielem lub współwłaścicielem budynku lub lokalu mieszkalnego, może również skorzystać podatnik, który przed upływem tego okresu nabędzie własność lub współwłasność budynku lub lokalu.

Zatem warunkiem koniecznym do skorzystania z opisanej ulgi jest wymóg posiadania prawa własności lub współwłasności do lokalu mieszkalnego. Ten warunek nierozerwalnie związany jest ze stwierdzeniem zawartym w cytowanym powyżej przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) w związku z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że zwolnienie przysługuje w przypadku przeznaczenia przychodu na remont własnego budynku mieszkalnego, przy czym przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przy czym nawet jeżeli w chwili ponoszenia wydatków na remont domu podatnik nie dysponuje tytułem własności (współwłasności), to najpóźniej tytuł taki podatnik powinien uzyskać ostatniego dnia okresu o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kiedy może wydatkować środki na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Tymczasem z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że środki uzyskane ze sprzedaży w 2014 r. lokalu mieszkalnego Wnioskodawca przeznaczył na remont budynku mieszkalnego, który stanowi wyłącznie własność żony Wnioskodawcy.

Oznacza to, że skoro Wnioskodawca przeznaczył środki uzyskane z odpłatnego zbycia nabytego w 2013 r. lokalu mieszkalnego na remont budynku mieszkalnego należącego do majątku osobistego małżonki Wnioskodawcy, to środki ze zbycia nie zostały wydatkowane przez Wnioskodawcę na remont budynku mieszkalnego, do którego Wnioskodawcy przysługuje tytuł własności lub współwłasności. Zatem takie wydatkowanie środków z odpłatnego zbycia nie uprawnia Wnioskodawcy do zwolnienia dochodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie przysługuje bowiem w związku z remontem własnego budynku a nie w związku z samym zakupem materiałów budowlanych. Nie mając prawa własności do budynku mieszkalnego, Wnioskodawca ponosił tylko wydatki na zakup materiałów budowlanych a takiego przeznaczenia przychodu nie przewiduje art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który jest katalogiem zamkniętym.

Również fakt wspólnego zamieszkiwania, prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego nie czyni z Wnioskodawcy właściciela ani współwłaściciela budynku mieszkalnego będącego własnością Jego małżonki. Wnioskodawca nie spełnił wymogu posiadania tytułu prawnego, o którym mowa w art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie nabył prawa własności/współwłasności do budynku mieszkalny w okresie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać natomiast należy, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania – skutkuje zwolnieniem dochodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów. Dlatego nie można – wbrew literalnemu brzmieniu przepisów przyznać prawa do zwolnienia Wnioskodawcy.

Reasumując, Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, ponieważ środków uzyskanych ze zbycia lokalu mieszkalnego nie wydatkował zgodnie z wolą ustawodawcy na remont własnego budynku mieszkalnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.