Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP2.4512.110.2017.1.KM
z 22 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 7 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT z tytułu wykonywanych usług budowlanych w ramach Wariantu I oraz w ramach Wariantu II – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT z tytułu wykonywanych usług budowlanych w ramach Wariantu I oraz w ramach Wariantu II.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, związaną z projektowaniem i świadczeniem usług w zakresie pompowania betonu przy użyciu specjalnie do tego celu zaprojektowanych maszyn (pomp) obsługiwanych przez osoby posiadające niezbędne uprawnienia i kwalifikacje do ich obsługi.

Realizując projekty w zakresie pompowania betonu, Wnioskodawca wykorzystuje posiadany park ponad 400 pomp samojezdnych, które tworzą liczącą się i zróżnicowaną flotę w branży w Polsce. Wnioskodawca nie jest producentem betonu i w tym zakresie współpracuje z największymi producentami w Polsce, dzięki czemu może on zagwarantować najwyższą jakość usług, przy czym świadczenia Wnioskodawcy sprowadzają się przede wszystkim do podawania i pompowania betonu – w tym pompowania na znaczne wysokości, czy też na daleką odległość.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi pompowania betonu na obiektach następującego typu:

• budownictwa mieszkaniowego,
• użyteczności publicznej (m.in. hotele, centra handlowe, centra edukacyjne, centra opieki zdrowotnej, obiekty sportowe, biurowce, parkingi),
• innych specjalistycznych obiektach inżynierii lądowej (m.in. lotniska, stacje kolejowe, drogi, obiekty budownictwa wodnego, porty, elektrownie).
  
  

Wnioskodawca nie prowadzi prac, których efektem byłaby realizacja kompleksowej usługi budowlanej czy remontowej, a zakres jego świadczeń, jest tak jak wskazano powyżej, ograniczony wyłącznie do pompowania betonu na zlecenie podmiotów, które realizują właśnie prace budowlane o szerszym zakresie.

W ramach wykonywanej działalności zdarza się również, iż Wnioskodawca świadczy usługi wynajmu bez operatora samych maszyn znajdujących się w jego parku maszynowym (np. rozściełacza betonu). W takich przypadkach kwestia zapewnienia prawidłowej obsługi wynajmowanej maszyny leży po stronie najemcy tego typu urządzenia.

W przypadku wskazanych świadczeń podstawowych Wnioskodawcy, tj. w zakresie usługi pompowania betonu, jego wynagrodzenie kalkulowane jest najczęściej na podstawie czasu pracy pompy (liczonego w godzinach lub innych jednostkach czasu), ale może także uwzględniać ilość przepompowanego betonu (w m³). Do wynagrodzenia może również zostać doliczony odpowiedni ryczałt za dojazd urządzenia do pompowania betonu pod wskazane miejsce. Ustalenia szczegółowe w tym zakresie są uzależnione każdorazowo od oczekiwań i ustaleń z usługobiorcą.

Podstawą formalną świadczenia opisanych usług jest umowa o świadczenie usług zawarta między Wnioskodawcą a zamawiającym. W niektórych przypadkach podstawę realizacji usług stanowi umowa ramowa, zlecenie lub akceptacja cennika (oferty) przez usługobiorcę.

W zakresie kwalifikacji statystycznej realizowanych prac Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotowa usługa „pompowania betonu”, która jest realizowana przy użyciu urządzeń (pomp do betonu), będących w dyspozycji Wnioskodawcy i obsługiwanych przez operatorów zatrudnionych przez niego, to usługa grupowana wg kodu PKWiU 43.99.40 („Roboty betoniarskie”), lub usługa grupowana wg PKWiU 43.99.99.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”.

Wnioskodawca wystąpił o potwierdzenie przyjętej kwalifikacji statystycznej świadczonych usług do właściwego Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi. Niemniej jednak, dla potrzeb złożonego wniosku, Wnioskodawca wskazuje, że zakres usług realizowanych w ramach prac dotyczących „pompowania betonu” mieście się w grupowaniach PKWiU uwzględnionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.

Ze względu na specjalistyczny charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę prac, usługi te świadczone są każdorazowo na zlecenie innego podmiotu:

1. głównego wykonawcy odpowiedzialnego za wykonanie na rzecz inwestora (dewelopera) całości robót budowlanych i instalacyjnych (Wariant I),
2. podwykonawcy głównego wykonawcy (Wariant II).
   
   

Tak jak wskazano, zakres prac zlecanych Wnioskodawcy wynika z treści umowy, zawartej między Wnioskodawcą a podmiotem zlecającym, zlecenia lub cennika ogólnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca zaznacza przy tym, że nie posiada wiedzy w zakresie treści umów zawartych pomiędzy inwestorem a głównym wykonawcą oraz głównym wykonawcą a podwykonawcą zlecającym Wnioskodawcy wykonanie usługi. Kwestie te stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa tych podmiotów.

Zarówno Wnioskodawca, jak i podmiot zlecający wykonanie przedmiotowej usługi są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wartość sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę w poprzednim roku podatkowym przekroczyła kwotę 150.000 zł. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego od opodatkowania VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca w ramach Wariantu I nie jest, jako wykonawca usług budowlanych mieszczących się w treści załącznika nr 14 do ustawy o VAT, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT od takich transakcji w rozumieniu art. 17 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca w ramach Wariantu II nie jest, jako wykonawca usług budowlanych mieszczących się w treści załącznika nr 14 do ustawy o VAT, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT od takich transakcji w rozumieniu art. 17 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wykonywanie przez Wnioskodawcę usług budowlanych, w zakresie „pompowania betonu”, które są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT w ramach opisanego w stanie faktycznym wniosku Wariantu I, nie wiąże się z obowiązkiem rozpoznania i rozliczenia przez niego podatku VAT należnego.

Wnioskodawca występuje w Wariancie I w charakterze podwykonawcy, gdyż realizuje prace wyłącznie w zakresie pompowania betonu, każdorazowo na rzecz podmiotu zewnętrznego, który realizuje prace budowlane o szerszym charakterze. Tak jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego świadczenia Wnioskodawcy obejmują wyłącznie prace związane z pompowaniem

– czyli z dostarczeniem i podaniem betonu na określoną wysokość czy odległość. Wnioskodawca nie jest równocześnie producentem betonu, a więc jego świadczenia mają charakter usługowy i są realizowane zawsze na zlecenie podmiotu, który w ramach zakresu własnych świadczeń prowadzi określone prace konstrukcyjne i budowlane, w przypadku których konieczne jest podanie (wypompowanie) betonu na wymaganą wysokość/odległość. W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. obowiązek rozliczenia podatku VAT od tej transakcji spoczywać będzie na usługobiorcy (nabywcy usług Wnioskodawcy).

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Załącznik nr 14 do ustawy o VAT, do którego odwołuje się powyższy przepis, w pozycjach 2-48 określa szeroki katalog usług budowlanych, które mogą być objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Z treści wskazanych przepisów wynika zatem, iż wykonana usługa budowlana mieszcząca się przedmiotowo w katalogu usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, będzie podlegać rozliczeniu na zasadzie odwrotnego obciążenia po stronie nabywcy tej usługi, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

1. usługobiorca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym,
2. usługodawca jest podatnikiem niekorzystającym z tzw. zwolnienia podmiotowego z VAT,
3. usługodawca świadczy usługę jako podwykonawca.
   
   

Ustawodawca rozszerzając od 1 stycznia 2017 r. katalog usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia nie wprowadził równocześnie definicji legalnej pojęcia „podwykonawca” w ustawie o VAT. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy należy posłużyć się potocznym rozumieniem tego pojęcia. Zgodnie z internetowym wydaniem słownika języka polskiego podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/szukaj/podwykonawca.html). Innymi słowy, podwykonawca w procesie świadczenia usług budowlanych to podmiot realizujący usługi na rzecz głównego wykonawcy, który z kolei finalnie realizuje usługi budowlane na rzecz inwestora. W konsekwencji zatem, mechanizmem odwrotnego obciążenia objęte są transakcje poprzedzające etap świadczenia usług budowlanych na rzecz inwestora.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego wniosku należy stwierdzić, iż w Wariancie I występuje bezpośrednia relacja na linii Wnioskodawca (usługodawca) – główny inwestor (usługobiorca). Wnioskodawca jest w tym przypadku podwykonawcą w rozumieniu art. 17 ust. lh ustawy o VAT.

Reasumując, Wnioskodawca wykonując usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 w ramach Wariantu I, występuje w charakterze podwykonawcy. Oznacza to w konsekwencji, iż wykonywanie takich usług przez Wnioskodawcę w przypadku, o którym mowa w Wariancie I nie wiąże się z obowiązkiem rozpoznania i rozliczenia podatku VAT należnego przez Wnioskodawcę. Transakcja taka jest bowiem wykonywana w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia w kraju. W związku z tym, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, obowiązek rozliczenia podatku VAT od takiej transakcji spoczywać będzie na usługobiorcy (głównym wykonawcy).

Ad. 2

Wykonywanie przez Wnioskodawcę usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT w ramach opisanego w stanie faktycznym wniosku Wariantu II, nie wiąże się z obowiązkiem rozpoznania i rozliczenia przez niego podatku VAT należnego. Wnioskodawca występuje w Wariancie II w charakterze podwykonawcy. W związku z tym, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, obowiązek rozliczenia podatku VAT od tej transakcji spoczywać będzie na głównym wykonawcy znajdującym się bezpośrednio „pod” inwestorem.

Zgodnie z uwagami zawartymi w punkcie 1, przez podwykonawcę należy rozumieć firmę lub osobę wykonującą pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn. pl/szukaj/podwykonawca.html). Podwykonawcą jest więc podmiot realizujący usługi na rzecz głównego wykonawcy, który z kolei finalnie realizuje usługi budowlane na rzecz inwestora.

Jednakże, zauważyć trzeba, że przyjęcie dosłownego brzmienia powyżej definicji, zgodnie z którym za podwykonawcę należy uznać wyłącznie podmiot świadczący usługi bezpośrednio na rzecz głównego wykonawcy doprowadziłoby do wypaczenia celu jaki przyświecał ustawodawcy wprowadzając powyższe przepisy z początkiem 2017 r.

W uzasadnieniu do nowelizacji VAT przeczytać możemy, iż głównym motywem wprowadzenia mechanizmu odwrotnego obciążenia na niektóre usługi budowlane było przeciwdziałanie nadużyciom w zakresie VAT występującym na rynku budowlanym. W celu minimalizacji tych nieprawidłowości, ustawodawca zdecydował się przerzucić cały ciężar związany rozliczeniem tego podatku na największe podmioty na rynku, tj. inwestorów i głównych wykonawców. Do wszelkich rozliczeń podatku VAT pomiędzy pozostałymi uczestnikami rynku powinien natomiast znaleźć zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia.

W konsekwencji, należy przyjąć stanowisko, zgodnie z którym przy dalszych podzleceniach podwykonawca zlecający jest w stosunku do swojego podwykonawcy głównym wykonawcą swojego zakresu prac zobowiązanym jednak do rozliczenia podzleconych usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Reasumując, Wnioskodawca wykonując usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 w ramach Wariantu II, również występuje w charakterze podwykonawcy. Oznacza to, iż wykonywanie takich usług przez Wnioskodawcę w przypadku, o którym mowa w Wariancie II nie wiąże się z obowiązkiem rozpoznania i rozliczenia podatku VAT należnego przez Wnioskodawcę. Transakcja taka jest bowiem wykonywana w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia w kraju. W związku z tym, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, obowiązek rozliczenia podatku VAT od takiej transakcji spoczywać będzie na głównym wykonawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy – w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi pompowania betonu. Wskazał on, że zakres usług realizowanych w ramach prac dotyczących „pompowania betonu” mieście się w grupowaniach PKWiU uwzględnionych w załączniku nr 14 do ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.

Wnioskodawca nie prowadzi prac, których efektem byłaby realizacja kompleksowej usługi budowlanej czy remontowej, a zakres jego świadczeń, jest ograniczony wyłącznie do pompowania betonu na zlecenie podmiotów, które realizują właśnie prace budowlane o szerszym zakresie.

Ze względu na specjalistyczny charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę prac, usługi te świadczone są każdorazowo na zlecenie innego podmiotu:

1. głównego wykonawcy odpowiedzialnego za wykonanie na rzecz inwestora (dewelopera) całości robót budowlanych i instalacyjnych (Wariant I),
2. podwykonawcy głównego wykonawcy (Wariant II).
   
   

Zarówno Wnioskodawca, jak i podmiot zlecający wykonanie przedmiotowej usługi są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wartość sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę w poprzednim roku podatkowym przekroczyła kwotę 150.000 zł. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego od opodatkowania VAT.

W Wariancie I Wnioskodawca świadczy usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy na rzecz głównego wykonawcy, który działa na rzecz inwestora. Zatem Wnioskodawca działa jako podwykonawca głównego wykonawcy. Oznacza to, że dla ww. usług ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. art. 17 ust. 1h ustawy. Obowiązek rozliczenia podatku w przedmiotowej sytuacji spoczywa na nabywcy usług – głównym wykonawcy.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca w ramach Wariantu I nie jest, jako wykonawca usług budowlanych mieszczących się w treści załącznika nr 14 do ustawy, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT od takich transakcji w rozumieniu art. 17 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

W Wariancie II Wnioskodawca świadczy usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy na rzecz podwykonawcy głównego wykonawcy, a główny wykonawca działa na rzecz inwestora. Zatem Wnioskodawca również działa jako podwykonawca. Oznacza to, że dla ww. usług ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. art. 17 ust. 1h ustawy. Obowiązek rozliczenia podatku w przedmiotowej sytuacji spoczywa na nabywcy usług – podwykonawcy głównego wykonawcy.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca w ramach Wariantu II nie jest, jako wykonawca usług budowlanych mieszczących się w treści załącznika nr 14 do ustawy, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT od takich transakcji w rozumieniu art. 17 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności zaklasyfikowania świadczonych usług do odpowiedniego grupowania PKWiU, ponieważ analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.).

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r., Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi (…) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Z powyższego wynika więc, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem świadczonych usług. W konsekwencji tutejszy organ nie dokonywał klasyfikacji usług będących przedmiotem wniosku. Niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o wskazanie, że usługi budowlane świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w treści załącznika nr 14 do ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.