Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP1.4512.128.2017.1.MN
z 3 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 3 lutego 2017 r.) uzupełnionym w dniu 29 marca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, zarejestrowany podatnik VAT, podlegający na terenie RP nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, z początkiem br. dokonał zmiany zakresu działalności. Do końca roku 2016 przedmiotem działalności Wnioskodawcy były następujące usługi:

• zarządzania i administrowania nieruchomościami na zlecenie, świadczone na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności,
• parkingowe, świadczone na rzecz osób fizycznych.

Usługi parkingowe stanowiły ok. 10% udziału w przychodach ogółem. Działalność ta miała więc charakter działalności pomocniczej.

Obrót w tyt. sprzedaży odbywał się:

• wyłącznie w formie bezgotówkowej (przelewy/wpłaty bankowe) w ramach świadczenia usług zarządzania/administrowania,
• w formie gotówkowej - w ramach świadczenia usług parkingowych.

Z uwagi na fakt, iż obrót z tyt. transakcji realizowanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przekraczał ustawowe limity (20.000 zł) Wnioskodawca, zgodnie z obowiązkiem ewidencjonował całość sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przy użyciu kasy rejestrującej.

Z uwagi na zawężenie zakresu działalności, Wnioskodawca z początkiem roku (2017) zrezygnował z prowadzenia obsługi parkingu.

W związku z powyższym nie będzie już realizowany obrót gotówkowy na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Świadczone będą wyłącznie usługi zarządzania i administrowania, dokumentowane każdorazowo fakturą VAT. Płatności z tyt. świadczonych usług odbywać się będą wyłącznie za pośrednictwem rachunku bankowego Wnioskodawcy.

Istotne jest by zastrzec, że osoby fizyczne (właściciele mieszkań) niejednokrotnie dokonują wpłat innych, aniżeli miesięczne zobowiązanie z tyt. czynszu. Częste jest również zjawisko, w którym dokonującą wpłaty na konto bankowe jest osoba inna, aniżeli właściciel mieszkania (np. rodzic, partner). W sytuacji takiej to opis transakcji wskazuje do jakiego lokalu należy przypisać płatność.

Wg zasad ustalonych u Wnioskodawcy przyporządkowanie płatności do konkretnej transakcji odbywa się dwuetapowo: w pierwszej kolejności weryfikowana jest osoba dokonująca płatności, w drugiej kolejności kontroli podlega tytuł przelewu/wpłaty. Te dwie informacje pozwalają na przyporządkowanie płatności do lokalu. 

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że klasyfikacja świadczonych przez Wnioskodawcę stanowi, zgodnie z PKWiU 2008 następujące pozycje:

68.20.1 – Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi

68.32.1 – Usługi zarządzania nieruchomościami świadczonymi na zlecenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z uwagi na zawężenie zakresu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma prawo do rezygnacji w roku 2017 z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych na podstawie punktu 39 części II załącznika do „rozporządzenia Ministra Finansów” z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących?
2. Jeżeli ww. zwolnienie nie przysługuje, to czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia określonego w pozycji nr 27, części I załącznika do ww. rozporządzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do rezygnacji z obowiązku ewidencjonowania określonego w art. 111 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania przysługuje na podstawie punktu 39 części II załącznika do „rozporządzenia Ministra Finansów” z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z tą pozycją zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej, podlega świadczenie usług, za które zapłata w całości nastąpi za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązujące go zasady ewidencjonowania wpływów od nabywców spełniają przesłankę zawartą w ww. przepisie. Każdorazowo na podstawie dowodów wpłaty (nabywca lub tytuł płatności) wynika jakiego lokalu dotyczy dana transakcja. Wątpliwości budzi jedynie fakt, iż wpłaty często są w wysokości innej aniżeli miesięczna faktura, przez co są przyporządkowywane do więcej niż jednej należności.

Jeżeli jednak, zdaniem organu, prowadzona ewidencja nie spełnia ustawowych wymogów Wnioskodawca może zastosować zwolnienie określone w pkt nr 27, części I załącznika do ww. rozporządzenia.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są już wyłącznie usługi zarządzania i administrowania oraz w całości są one potwierdzone fakturą.

Podobne stanowisko znaleźć można w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP4/443-1534/11/KG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016, poz. 710 z późn. zm.).

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Kwestie szczególne dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W okresie od 1 stycznia 2017 r. kwestie dotyczące zwolnień na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki korzystania ze zwolnienia reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2177).

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

I tak w części I załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – w poz. 26 i 27 wskazano jako czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania usługi sklasyfikowane wg PKWiU w grupowaniu odpowiednio:

• ex 68.20.1 - Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, jeżeli świadczenie tych usług w całości zostało udokumentowane fakturą lub świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła,
• ex 68.3 - usługi związane z obsługą rynku nieruchomości, jeżeli świadczenie tych usług w całości zostało udokumentowane fakturą.

Należy w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z art. 2 pkt 30 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Ponadto w części II załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – w poz. 39 wskazano jako czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że obecnie Wnioskodawca od 1 stycznia 2017 r. wykonuje i będzie wykonywał wyłącznie usługi sklasyfikowane w PKWiU w grupowaniu 68.20.1 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz 68.3 Usługi związane z obsługą rynku nieruchomości. Czynności te będą dokumentowane każdorazowo fakturą. Płatności z tyt. świadczonych usług odbywać się będą wyłącznie za pośrednictwem rachunku bankowego Wnioskodawcy. Wg zasad ustalonych u Wnioskodawcy przyporządkowanie płatności do konkretnej transakcji odbywa się dwuetapowo: w pierwszej kolejności weryfikowana jest osoba dokonująca płatności, w drugiej kolejności kontroli podlega tytuł przelewu/wpłaty. Te dwie informacje pozwalają na przyporządkowanie płatności do lokalu. 

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących ww. czynności dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, na podstawie poz. 39 załącznika do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów oraz poz. 27 tego załącznika.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż skoro jak wskazał Wnioskodawca, za świadczone usługi w całości zapłatę otrzyma za pośrednictwem rachunku bankowego, a ponadto z dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności (lokalu) dotyczyła, to Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących do dnia 31 grudnia 2017 r., na mocy § 2 ust. 1 i 2 w powiązaniu z poz. 39 załącznika do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestracyjnych.

Jednocześnie wskazać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 68.32.1 Usługi zarządzania nieruchomościami świadczonymi na zlecenie, które są dokumentowane każdorazowo fakturę, korzystają ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących do dnia 31 grudnia 2017 r., na mocy § 2 ust. 1 i 2 w powiązaniu z poz. 27 załącznika do ww. rozporządzenia. Nie będzie w przypadku tych usług miało znaczenia, czy zapłata zostanie dokonana za pośrednictwem rachunku bankowego, czy też w innej formie, np. gotówką.

Dodatkowo wskazać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 68.20.1 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, w odniesieniu do których w całości zapłatę otrzyma za pośrednictwem rachunku bankowego, a ponadto z dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności (lokalu) dotyczyła, korzystają ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących do dnia 31 grudnia 2017 r., na mocy § 2 ust. 1 i 2 w powiązaniu z poz. 26 załącznika do ww. rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, iż analiza prawidłowości zaklasyfikowania przedmiotowych usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).. W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny stanowiska odnośnie klasyfikacji statystycznej przedmiotowych usług, a niniejszej interpretacji dokonano w oparciu o klasyfikację podaną przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.