Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB1.4511.32.2017.2.ES
z 12 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 27 marca 2017 r. Nr 1462-IPPB1.4511.32.2017.1.ES (data nadania 27 marca 2017 r., data odbioru 28 marca 2017 r.)o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązku sporządzenia wykazu składników majątku oraz spisu z natury towarów - jest nieprawidłowe,
  
• możliwości amortyzacji samochodu w nowej firmie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia wykazu składników majątku oraz spisu z natury towarów oraz możliwości amortyzacji samochodu w nowej firmie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 25 listopada 2010 roku Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej o profilu sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewaga żywności (PKD 47.11.Z). Z Urzędem Skarbowym rozliczała się za pomocą deklaracji VAT -5. W kwietniu 2013 r. zaciągnęła kredyt na samochód na swoją działalność gospodarczą. Od zakupu tego Wnioskodawczyni dokonała częściowego odliczenia VAT-u. Samochód był amortyzowany od maja 2013 r. do 19 grudnia 2014 r. zamortyzowana kwota 24.500 zł. Wartość początkowa samochodu to 73.500 zł (wartość netto + nieodliczony podatek VAT). Samochód ten został zakupiony na kredyt dla firmy, na dzień dzisiejszy do spłacenia pozostało jeszcze 16 rat.

Niestety w toku prowadzenia działalności gospodarczej przestała ona przynosić zadowalające rezultaty, z tego względu w dniu 19 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wpis w CIDG informacji o zawieszeniu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Prowadzenie działalności miało być zawieszone na okres 24 miesięcy. W dniu 22 grudnia 2016 r., po uprzednim sprawdzeniu w CIDG czy prowadzona przez nią działalność gospodarcza nie została wykreślona, Wnioskodawczyni złożyła wniosek o odwieszenie zawieszonej dotychczas działalności gospodarczej. Urzędniczka zapewniła Wnioskodawczynię, że najpóźniej w dniu następnym dokona zmiany wpisu w CIDG. Niestety w dniu 27 grudnia 2016 r. przy okazji załatwiania innych spraw urzędowych Wnioskodawczyni powzięła informację, że prowadzona przez nią działalność gospodarcza została wykreślona z CIDG z urzędu z dniem 26 grudnia 2016 r. Pomimo interwencji Wnioskodawczyni czynności tej nie udało się zmienić.

Wobec powyższego w tym samym dniu Wnioskodawczyni zarejestrowała nową działalność gospodarczą o tym samym profilu i tych samych danych, a także dokonała zgłoszenia do ZUS.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 marca 2017 r. Nr 1462-IPPB1.4511.32.2017.1.ES Wnioskodawczyni przeformułowała pytania Nr 3, 4, 5 oraz przedstawiła własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy okres między zapisem w CEIDG o wykreśleniu z ewidencji, a jej ponownej rejestracji (1 dzień roboczy) będzie skutkował wykreśleniem mnie jako podatnika VAT z ewidencji prowadzonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego i złożenia przez Wnioskodawczynię na tę okoliczność VAT-Z?
2. Czy od dnia ponownej rejestracji działalności w CEIDG z dniem 27-12-2016 r. pozostanie status podatnika VAT jeśli nie złożyłam zgłoszenia VAT-Z na okoliczność niezamierzonego przez mnie wykreślenia z ewidencji CEIDG z datą 26.12.2016 r.?
3. Czy na dzień wykreślenia z ewidencji CEIDG tj. 26 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni powinna sporządzić wykaz składników majątku, jaki należy sporządzać na dzień likwidacji działalności gospodarczej, o którym mowa art. 24 ust. 3a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz spis z natury towarów, jaki należy sporządzać na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 14 ust. 5 Ustawy o podatku od towarów i usług?
4. Czy w związku z wykreśleniem z ewidencji CEIDG na dzień 26 grudnia 2016 r., posiadane w pierwszej firmie towary handlowe mogą być wykorzystywane w nowej firmie (tożsamej) zarejestrowanej 27 grudnia 2016 r.?
   
5. Czy w związku z wykreśleniem z ewidencji CEIDG na dzień 26 grudnia 2016 r., nabyty na kredyt samochód ujęty w ewidencji środków trwałych w pierwszej firmie, może być wykorzystywany i amortyzowany w nowej firmie (tożsamej) zarejestrowanej 27 grudnia 2016 r.?
   
   

Odpowiedź na pytania Nr 3 i 5 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. W zakresie pytania Nr 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. W zakresie podatku od towarów i usług została wydana w dniu 23 lutego 2017 r. interpretacja indywidualna o numerze 1462-IPPP2.4512.4.2017.1.DG.

Zdaniem Wnioskodawcy, na dzień wykreślenia z ewidencji CEIDG tj. 26 grudnia 2016 r. nie powinna sporządzać wykazu składników majątku, o którym mowa art. 24 ust. 3a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie powinna sporządzać spisu z natury towarów na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 14 ust. 5 Ustawy o podatku od towarów i usług.

Towary handlowe posiadane w pierwszej firmie mogą być nadal wykorzystywane w nowej firmie (tożsamej) zarejestrowanej 27 grudnia 2016 r.

Ponadto nabyty na kredyt samochód ujęty w ewidencji środków trwałych w pierwszej firmie, może być wykorzystywany i amortyzowany w nowej firmie (tożsamej) zarejestrowanej 27 grudnia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• obowiązku sporządzenia wykazu składników majątku oraz spisu z natury towarów jest nieprawidłowe,
  
• możliwości amortyzacji samochodu w nowej firmie jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1829 z późn. zm.) , przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Stosownie do art. 14a ust. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku i trwa do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej lub do dnia wskazanego w tym wniosku, który nie może być wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku.

Zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas nadal pozostaje podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn.zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, w tym także prowadzonych w formie spółki niebędącej osobą prawną, lub wystąpienia wspólnika z takiej spółki sporządza się wykaz składników majątku na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej lub na dzień wystąpienia wspólnika z takiej spółki. Wykaz powinien zawierać co najmniej następujące dane: liczbę porządkową, określenie (nazwę) składnika majątku, datę nabycia składnika majątku, kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku oraz kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów, wartość początkową, metodę amortyzacji, sumę odpisów amortyzacyjnych oraz wysokość wypłaconych środków pieniężnych należnych wspólnikom z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną na dzień wystąpienia lub likwidacji.

Z powyższego przepisu wynika, zatem, iż podatnicy, którzy zlikwidują działalność gospodarczą są zobowiązani do sporządzenia wykazu składników majątku pozostałych na dzień likwidacji tej działalności.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Stosownie natomiast do § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037 ze zm.), podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym, zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Odnosząc się do możliwości wykorzystywania i amortyzowania nabytego na kredyt samochodu ujętego w ewidencji środków trwałych wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na treść art. 22c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wobec powyższego, wraz z zawieszeniem działalności gospodarczej zawieszeniu uległa także amortyzacja środka trwałego. Oznacza to, że samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie podlegał amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono tę działalność, czyli od miesiąca stycznia 2015 r.

W myśl art. 22g ust. 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Natomiast z art. 22g ust. 13 wynika, że przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

1. podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,
   
2. zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki niebędącej osobą prawną,
   
3. (uchylony)
   
4. (uchylony)
   
5. zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków

- jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Art. 22h ust. 3 ww. ustawy stanowi, że podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Wobec powyższego przedmiotowy samochód Wnioskodawczyni w ewidencji środków trwałych nowej firmy winna ująć w wysokości wartości początkowej określonej we wcześniej prowadzonej działalności z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych i metody amortyzacji.

Reasumując stwierdzić należy, że na dzień likwidacji działalności, zgodnie z powołanym art. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni obowiązana jest sporządzić wykaz składników majątku. Na dzień likwidacji działalności winna także sporządzić spis z natury o którym mowa w § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Za prawidłowe uznano natomiast stanowisko zgodnie z którym nabyty na kredyt samochód ujęty w ewidencji środków trwałych w pierwszej firmie, może być wykorzystywany i amortyzowany w nowej firmie (tożsamej) zarejestrowanej 27 grudnia 2016 r.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.