Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB2.4511.11.2017.2.MK
z 10 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 21 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności (podział majątku) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2017 r. wpłynął do organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności (podział majątku).

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 8 lutego 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.11.2017.1.MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 9 lutego 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 lutego 2017 r.). W dniu 21 lutego 2017 r. (nadano w dniu 20 lutego 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Po śmierci ojca, …., Wnioskodawca nabył w całości spadek po nim. Ojciec Wnioskodawcy wraz z małżonką, panią …, nabyli do majątku wspólnego lokal mieszkalny nr 6/224 …., gmina … oraz samochód osobowy marki Fiat Panda. Jako spadkobierca Wnioskodawca nabył prawo do 1/2 majątku. W skład majątku spadkowego wchodził udział w prawie do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność oraz udział w samochodzie osobowym marki Fiat Panda.

W związku z tym, że Pani …. nadal zamieszkiwała lokal …, a samochód osobowy był jej niezbędny do pracy, uzgodniła wspólnie z Wnioskodawcą, że w ramach podziału majątku dokona spłaty na rzecz Wnioskodawcy w miarę swoich możliwości finansowych. Wnioskodawca zgodził się na to i wspólnie, dokonali podziału majątku, poprzez akt notarialny zawarty w kancelarii notarialnej we …. Spłata wyniosła 20 000 zł. Taki sposób załatwienia sprawy był podyktowany chęcią uniknięcia procesu sądowego o podział majątku. Wnioskodawca zaznacza, że Pani …. nie jest w żaden sposób z Nim spokrewniona, jest dla Niego osobą obcą.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że Jego ojciec zmarł w dniu 1 października 2014 r. Ojciec Wnioskodawcy pozostawił testament, w którym powołał do całego spadku Wnioskodawcę. Podział majątku został dokonany w dniu 13 maja 2015 r. Majątek stanowił lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość oraz samochód osobowy marki Fiat Panda.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy spłata, otrzymana z tytułu podziału majątku, stanowi źródło przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), podział majątku dokonany w ten sposób, między Wnioskodawcą a Panią …. był najlepszym rozwiązaniem w zaistniałej sytuacji. Był formą ugody zawartej między nimi, a nie umową kupna - sprzedaży nieruchomości. Pieniądze, które otrzymał od Pani …. – 20 000 zł, są kwotą nie stanowiącą nawet połowy wartości nieruchomości. Wnioskodawca uważa, że nie doszło do sprzedaży nieruchomości przez Niego i nie jest zobligowany do złożenia zeznania PIT-39.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - d) ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast, w odniesieniu do odpłatnego zbycia innej rzeczy, jeżeli zbycie nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży innej rzeczy lub udziału w niej w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z treści wniosku wynika, że ojciec Wnioskodawcy wraz z małżonką (która jest dla Wnioskodawcy obcą osobą), nabyli do majątku wspólnego lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność oraz samochód osobowy marki Fiat Panda.

Ojciec Wnioskodawcy zmarł w dniu 1 października 2014 r. Ojciec Wnioskodawcy pozostawił testament, w którym powołał do całego spadku Wnioskodawcę. Wnioskodawca jako jedyny spadkobierca nabył (na mocy testamentu) prawo do 1/2 majątku spadkowego. W skład majątku spadkowego wchodził udział w prawie do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność oraz udział w samochodzie osobowym marki Fiat Panda.

W związku z tym, że żona spadkodawcy, nadal zamieszkiwała w lokalu odziedziczonym przez Wnioskodawcę (jego udziale), a samochód osobowy był jej niezbędny do pracy, uzgodniła wspólnie z Wnioskodawcą, że w ramach podziału majątku dokona spłaty na rzecz Wnioskodawcy. W dniu 13 maja 2015 r. Wnioskodawca i żona spadkodawcy, dokonali podziału ww. majątku poprzez akt notarialny ze spłatą na rzecz Wnioskodawcy, która stanowiła kwotę 20 000 zł.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Stosownie do art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego - powołanie do spadku, czyli przekazanie w spadku majątku, wynika z ustawy albo z testamentu, jednakże dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest zawsze data śmierci spadkodawcy. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. W myśl art. 959 ww. Kodeksu, spadkodawca może powołać do całości lub części spadku jedną lub kilka osób.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny, jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ww. Kodeksu, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Natomiast zgodnie z art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie udziału w rzeczy po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującego mu udziału w rzeczy otrzyma spłatę pieniężną. Wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem (nabyciem) udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, że użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres czynności. Określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży, czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do nieruchomości lub rzeczy.

Zatem, po stronie dokonującego odpłatnego zbycia (np. w zamian za spłatę), udziału w nieruchomości lub innej rzeczy powstaje obowiązek podatkowy, o ile zdarzenie to ma miejsce w odniesieniu do nieruchomości udziału w niej lub praw przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego lokalu, a w przypadku innej rzeczy – jeśli zbycie następuje przed upływem pół roku od nabycia.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dokonane zniesienie współwłasności między Wnioskodawcą a osobą trzecią (żoną spadkodawcy) składników majątku nieruchomego i ruchomego, ze spłatą na rzecz Wnioskodawcy, w wyniku którego Wnioskodawca przeniósł na współwłaściciela swój udział w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną własność i swój udział w samochodzie osobowym marki Fiat Panda, stanowi przysporzenie majątkowe dla Niego. Wnioskodawca otrzymał bowiem określoną sumę środków pieniężnych – spłatę, w zamian za przeniesienie prawa własności do określonych udziałów składników majątku (nieruchomości i ruchomości), nabytych w spadku.

Analizując zatem skutki podatkowe odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną własność należy stwierdzić, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia udziału w ww. nieruchomości, nabytego w drodze spadku po ojcu Wnioskodawcy, tj. w dniu 1 października 2014 r. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że odpłatne zbycie zostało dokonane w dniu 13 maja 2015 r., czyli przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odpłatne zbycie w dniu 13 maja 2015 r. udziału w samochodzie osobowym marki Fiat Panda nabytego przez Wnioskodawcę w drodze spadku w dniu 1 października 2014 r. z uwagi na fakt, że odpłatne zbycie zostało dokonane po upływie pół roku od nabycia, nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z treścią art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, (PIT-39) wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 30e ust. 5 ww. ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Nadmienić należy, że w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe zawiera art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, dokonane w dniu 13 maja 2015 r., zniesienie współwłasności (podział majątku) w odniesieniu do nieruchomości tj. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność, polegające na przyznaniu na wyłączną własność drugiemu ze współwłaścicieli (żonie spadkodawcy), z jednoczesnym zobowiązaniem się przez tę osobę, która stała się wyłącznym właścicielem przedmiotowej nieruchomości do dokonania spłaty na rzecz drugiego współwłaściciela, tj. Wnioskodawcy - stanowi dla Wnioskodawcy formę odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, bowiem odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a dokonana spłata na rzecz Wnioskodawcy stanowi wyrażoną w pieniądzu równowartość udziału we wspólnym prawie. W związku z powyższym, zbycie przez Wnioskodawcę w dniu 13 maja 2015 r. udziału w prawie do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność, nabytego w drodze spadku po ojcu w 2014 r., stanowi źródło w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e tej ustawy.

Natomiast, odnosząc się do zniesienia współwłasności innej rzeczy, tj. samochodu osobowego marki Fiat Panda wchodzącego, stwierdzić należy, że ww. zniesienie współwłasności stanowi odpłatne zbycie innej rzeczy (udziału), jednakże zostało dokonane w dniu 13 maja 2015 r., czyli po upływie pół roku od nabycia przez Wnioskodawcę, które nastąpiło w dniu 1 października 2014 r. Zatem nie stanowi ono dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać w całości za nieprawidłowe, ponieważ dokonując własnej oceny prawnej Wnioskodawca wskazał, że dokonany podział majątku, był formą ugody zawartej między Nim i inną osobą (żoną spadkodawcy), a nie umową kupna – sprzedaży, czyli Wnioskodawca nie zaliczył czynności do odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.