Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB4.4511.61.2017.1.JG
z 5 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 1 czerwca 2012 r. Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem działkę budowlaną położoną we wsi (…) (nr działki 29/28). Zakup sfinansowany był ze środków własnych. Koszt działki wyniósł 35.000 zł, plus koszty notarialne, opłaty i podatek w łącznej kwocie 2.030,80 zł. We wrześniu 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskała kredyt hipoteczny na budowę systemem gospodarczym nieruchomości mieszkalnej w wysokości 250.000 zł. Nieruchomość budowana była systemem gospodarczym, wiele rzeczy robiono we własnym zakresie, natomiast sama konstrukcja domu (jest to dom szkieletowy w konstrukcji kanadyjskiej) kupiona została na podstawie umowy z wykonawcą, który zapewniał materiał niezbędny do wykonania domu „pod klucz”. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie dysponuje fakturami VAT zakupu materiałów na budowę nieruchomości. Bank uruchamiał transze kredytu na podstawie zdjęć z poszczególnych etapów budowy, nie wymagał od Wnioskodawczyni dokumentacji w postaci faktur VAT. Do nieruchomości Wnioskodawczyni wprowadziła się w grudniu 2014 r. Wybudowany dom zaspokajał własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawczyni przez okres 2 lat. Jednak w wyniku zmiany sytuacji finansowej oraz rodzinnej Wnioskodawczyni nie była w stanie wywiązywać się ze zobowiązań kredytowych i zmuszona została pilnie sprzedać nieruchomość (nie mogła czekać aż upłynie 5 lat od nabycia działki).

Nieruchomość została sprzedana w dniu 23 grudnia 2016 r. za kwotę 300.000 zł. Zgodnie z zapisem z aktu notarialnego:

• 20.000 zł trafiło na konto Wnioskodawczyni tytułem zadatku,
• 8.500 zł na spłatę pożyczki hipotecznej,
• 240.000 zł tytułem spłaty kredytu hipotecznego,
• reszta kwoty na konto Wnioskodawczyni tytułem pozostałości po rozliczeniu kredytu.

Sprzedaż ww. nieruchomości nie była dla Wnioskodawczyni formą zarobkowania lecz przykrą koniecznością, o czym świadczy niewygórowana cena zbycia nieruchomości.

Ponieważ od zakupu działki do sprzedaży nieruchomości nie minęło 5 lat na Wnioskodawczyni spoczywa obowiązek zapłaty podatku od odpłatnego zbycia nieruchomości. Z informacji zamieszczonych na stronie Ministerstwa Finansów wynika, że Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi podatkowej wydatkując środki na własne cele mieszkaniowe oraz „do wydatków na cele mieszkaniowe zalicza się też wydatki na spłatę kredytu wraz z odsetkami, w tym także tzw. kredytu refinansowanego i konsolidacyjnego, zaciągniętych na sfinansowanie własnych potrzeb mieszkaniowych, przy czym ważne jest aby kredyt zaciągnięty został przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia”. Chociaż kredyt Wnioskodawczyni został zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, problem w świetle interpretacji tego przez Urząd Skarbowy stanowi fakt, że był to kredyt zaciągnięty na budowę nieruchomości, która została sprzedana i przyjęcie spłaty tego kredytu jako „wydatku na cele mieszkaniowe” doprowadziłby do dwukrotnego odliczenia wydatków poniesionych na nabycie nieruchomości: raz przez pomniejszenie przychodu uzyskanego z jego sprzedaży o koszt nabycia sfinansowany zaciągniętym kredytem, a drugi raz przez ujęcie jako wydatku na cele mieszkaniowe spłaty tego samego kredytu hipotecznego. Wnioskodawczyni nie posiada faktur VAT na zakup materiałów na budowę domu. Jedynym udokumentowanym kosztem pomniejszającym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości jest zakup działki budowlanej.

W zaistniałym stanie faktycznym w rubryce „koszt uzyskania przychodu” zeznania PIT-39 Wnioskodawczyni zamierza umieścić jedynie koszt zakupu działki budowlanej udokumentowany aktem notarialnym, nie ujmie natomiast jako kosztu żadnych wydatków związanych z budową nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi przyjmując jako „wydatek na cele mieszkaniowe” spłatę kredytu zaciągniętego 19 września 2013 r. na budowę domu mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, po zapoznaniu się z wieloma interpretacjami oraz wyrokami WSA w podobnych sprawach, w których argumentem do nieuznania spłaty kredytu za wydatek na cele mieszkaniowe jest fakt, że doprowadziłoby to do dwukrotnego odliczenia wydatków związanych z kredytem, np. wyrok WSA we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 2497/14, Wnioskodawczyni uważa, że w Jej przypadku taka sytuacja nie ma miejsca ponieważ kwotę kredytu chce ująć jedynie jako wydatek na cele mieszkaniowe, nie ujmując tej samej kwoty w pozycji „koszty uzyskania przychodu” w zeznaniu PIT-39. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że nie ma przeszkód w skorzystaniu z ulgi podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Stanowi on, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Podkreślenia wymaga, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Zwolnieniu podatkowemu podlega dochód jako różnica między przychodem a kosztami jego uzyskania. Zatem cały dochód będzie podlegał zwolnieniu, jeżeli cały przychód ze sprzedaży uzyskany przez Wnioskodawczynię zostanie przeznaczony na własny cel mieszkaniowy.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in. wydatki poniesione na:

1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

• w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Regulacja prawna określona w art. 21 ust. 30 ww. ustawy zapobiega sytuacji dwukrotnego odliczenia tego samego wydatku, tj. raz jako poniesionego na zakup (wybudowanie) nieruchomości, drugi raz jako wydatek poniesiony na spłatę kredytu, którym zostało sfinansowane to nabycie (wybudowanie).

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z treścią ustępu 2 tego artykułu podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przepis ten określa sposób obliczenia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 6f ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Powołany powyżej art. 22 ust. 6c ustawy w sposób jednoznaczny przesądza, co stanowi koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży). Przepis ten posługuje się pojęciem kosztu nabycia (wytworzenia) oraz udokumentowanych nakładów. Kosztem wytworzenia bez wątpienia jest zatem kwota wydatków poniesionych na wybudowanie budynku mieszkalnego, niezależnie od tego, czy zostały one sfinansowane kredytem bankowym, czy też środki na ten cel pochodziły z oszczędności nabywcy.

Kosztem wytworzenia nie jest więc kwota kredytu zaciągniętego na wybudowanie domu jednorodzinnego.

Powyższe oznacza, że w przypadku dokonanego w dniu 23 grudnia 2016 r. odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości wraz z domem mieszkalnym, kosztem uzyskania przychodu mogą być udokumentowane wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię związane z nabyciem w 2012 r. nieruchomości gruntowej oraz prowadzoną do 2014 r. budową domu jednorodzinnego (w części odpowiadającej udziałowi jaki przysługiwał Wnioskodawczyni) oraz udokumentowane nakłady poniesione w trakcie jego posiadania (również w części odpowiadającej udziałowi przysługującemu Wnioskodawczyni).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne w kontekście okoliczności przedstawionych we wniosku nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że wydatkiem na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy, będzie spłata kredytu hipotecznego, zaciągniętego na budowę sprzedanej nieruchomości. Bez wątpienia kredyt zaciągnięty m.in. przez Wnioskodawczynię był kredytem zaciągniętym przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. Zauważyć jednak należy, że w omawianej sprawie znajdzie zastosowanie regulacja zawarta w przywołanym wyżej art. 21 ust. 30 ww. ustawy. Wnioskodawczyni rozliczając transakcję sprzedaży nieruchomości zobowiązana jest bowiem uwzględnić wydatki na jej nabycie i budowę w postaci kosztów uzyskania przychodu. Skoro zatem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości będzie uwzględniony koszt jej wytworzenia, to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania spłaty kredytu zaciągniętego na budowę (wytworzenie) jako wydatku na własne cele mieszkaniowe. Uwzględnienie spłaty kredytu jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że Wnioskodawczyni odliczyłaby dwukrotnie te same wydatki, a tego zabrania wprost art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.