Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP3.4512.12.2017.1.AP
z 27 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku z tytułu usług budowlanych nabywanych przez Spółkę od podwykonawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku z tytułu usług budowlanych nabywanych przez Spółkę od podwykonawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka … z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest podmiotem świadczącym usługi w zakresie urządzeń dźwigowych, Wnioskodawca wykonuje usługi konserwacyjne, usługi remontu oraz montażu i modernizacji wszelkiego typu urządzeń dźwigowych i dźwignicowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) klasyfikowane są do grupowania 43.29.19.0, tj. „Pozostałe roboty związane z wykonywaniem instalacji, gdzie indziej niesklasyfikowane.” W związku z ustawą z dnia 1 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (dalej: Nowelizacja), Wnioskodawca powziął wątpliwość, w jaki sposób od 1 stycznia 2017 roku winny być opodatkowane usługi świadczone przez Wnioskodawcę sklasyfikowane w grupowaniu PKWIU 43.29.19.00.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku, w przypadku gdy Wnioskodawca będzie nabywał usługi sklasyfikowane w PKWIU 43.29.19.00 od podwykonawcy, a następnie odsprzedawał je bezpośrednio na rzecz inwestora będącego podatnikiem VAT, to transakcja pomiędzy Wnioskodawcą, a podwykonawcą będzie opodatkowana na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, tj. Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia i odliczenia podatku VAT w ramach mechanizmu „odwrotnego obciążenia”?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, o którym mowa w pytaniu transakcja pomiędzy Wnioskodawcą, a podwykonawcą będącego podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT będzie opodatkowana na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, tj. Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia i odliczenia podatku VAT w ramach mechanizmu „odwrotnego obciążenia”. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku, podatnikami VAT zobowiązanymi do rozliczenia podatku będą podmioty nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednocześnie, wprowadzono zastrzeżenie (art. 17 ust. 1h ustawy o VAT), iż w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zatem należy uznać, że mechanizm odwrotnego obciążenia nie będzie miał zastosowania dla wszystkich transakcji, których przedmiotem są usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, ale ograniczony będzie wyłącznie do usług świadczonych przez podwykonawców.

Kluczowe dla prawidłowego opodatkowania świadczonych usług przewidzianych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT jest zatem właściwe określenie statusu usługodawcy jak i usługobiorcy.

W raporcie z konsultacji społecznych wskazano, iż celowo mechanizm reverse charge ma być stosowany wyłącznie w usługach świadczonych przez podwykonawców, ponieważ w tym łańcuchu usług dostrzega się najwięcej nieprawidłowości. Zdaniem Ministerstwa, w zakresie pojęcia „podwykonawca” należy posłużyć się definicją słownikową, która mówi, iż podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

W poz. 29 załącznika nr 14 do ustawy o VAT przewidziane zostały usługi sklasyfikowane w PKWIU 43.29.19.0 jako „Pozostałe roboty związane z wykonywaniem instalacji, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Grupowanie to obejmuje m.in. specjalistyczne roboty związane z instalowaniem dźwigów towarowych i wind osobowych, schodów ruchomych i ruchomych chodników, włączając naprawy i konserwację.

W konsekwencji, w sytuacji gdy Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie montażu wind (dźwigów), ich modernizacji oraz ich remontów i konserwacji, usługi te mieszczą się w powyżej wskazanej klasyfikacji, zatem aby prawidłowo określić sposób opodatkowania, tj. czy do świadczonych i ewentualnie nabywanych usług, będzie miał zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku konieczne jest ustalenie pozycji Wnioskodawcy w łańcuch usług budowlanych w tym zakresie.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca nabywa usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 43.29.19.0 od podmiotu trzeciego (które to usługi są następnie odsprzedawane na rzecz inwestora), podmiot trzeci będzie miał status podwykonawcy. W konsekwencji do tej transakcji (pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem trzecim mającym status w transakcji podwykonawcy) będzie miał zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku). Tym samym Wnioskodawca będąc nabywcą usług wskazanych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, od podwykonawcy będącego podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, będzie podatnikiem VAT zobowiązanym do rozliczenia tej transakcji w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.