2017.04.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.40.2017.1.ISZ
z 19 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2017 r. (data wpływu 24 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży Nieruchomości o nr ewidencyjnym 70 i 277 zabudowanych budynkiem ośrodka wypoczynkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży Nieruchomości o nr ewidencyjnym 70 i 277 zabudowanych budynkiem ośrodka wypoczynkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Sprzedający”) planuje sprzedaż nieruchomości gruntowych zabudowanych, oznaczonych numerem ewidencyjnym 70 i 277 (dalej: „Nieruchomości”) o obszarze 31.407 m². Dla Nieruchomości w Sądzie Rejonowym Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta, dalej: „KW Nieruchomości”).

Na Nieruchomościach znajduje się budynek ośrodka wypoczynkowego. Budynek w złym stanie technicznym, zdewastowany, nadaje się do rozbiórki. Budynek został wybudowany w konstrukcji murowanej, częściowo podpiwniczony, dwukondygnacyjny, dach pokryty papą. Zgodnie z protokołem z kontroli rocznej stanu technicznego z dnia 4 grudnia 2015 r., budynek nie nadaje się do użytkowania i należy przeprowadzić procedurę mającą na celu rozbiórkę budynku.

Nieruchomości nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy.

W KW Nieruchomości ujawniono na czas nieoznaczony odpłatną służebność gruntową, na prawie własności działek numer 63/19 objętej księga wieczystą i numer 63/20 objętej księgą wieczystą na rzecz, każdoczesnych właścicieli Nieruchomości, polegającą na prawie swobodnego przychodu oraz przejazdu. Sprzedający nie ma wiedzy o nieujawnionych w KW Nieruchomości obciążeniach lub ograniczeniach w rozporządzaniu Nieruchomościami, jak również o roszczeniach osób trzecich nieujawnionych w KW Nieruchomości.

Nieruchomość nie stanowi samodzielnego przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części w rozumieniu Ustawy o VAT.

Zgodnie z decyzją Prezesa (obecnie: X.; dalej: „X.”) z dnia 16 czerwca 2011 r. w sprawie zmian organizacyjnych, mienie użytkowane przez jednostkę organizacyjną X. pod nazwą Ośrodek Szkoleniowo - Wypoczynkowy wraz z m.in. Nieruchomościami stanowiło zorganizowaną część przedsiębiorstwa i zostały wniesione przez Skarb Państwa (w imieniu którego X. wykonywała prawo własności) jako wkład niepieniężny do Sprzedającego w 2011 r., co potwierdza akt notarialny z dnia 30 czerwca 2011 r.

Sprzedającemu przy nabyciu Nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Po nabyciu Nieruchomości Sprzedający nie poniósł na nie żadnych nakładów, w stosunku do których przysługiwałoby mu prawo do odliczenia podatku VAT.

Sprzedający jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy, w świetle przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, sprzedaż Nieruchomości o nr ew. 70 i 277 przez Sprzedającego będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT?
Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie będzie negatywna, czy w świetle przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT, sprzedaż Nieruchomości o nr ew. 70 i 277 przez Sprzedającego będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym sprzedaż Nieruchomości o nr ew. 70 i 277 będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.
W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, jeśli Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży Nieruchomości o nr ew. 70 i 277 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT (pytanie nr 1), sprzedaż Nieruchomości będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a Ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f Ustawy o VAT, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13 Ustawy o VAT, art. 109 ust. 2 Ustawy o VAT i art. 110 Ustawy o VAT, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że dostawa budynków, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia o którym stanowi w art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego. W myśl art. 43 ust. 10 Ustawy VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 Ustawy o VAT oświadczenie, o którym stanowi art. 43 ust. 10 pkt 2 Ustawy o VAT, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku VAT, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Należy zauważyć, że w Ustawie o VAT brak jest definicji budynku. Należy się zatem posłużyć jej definicją wynikającą z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. 89 poz. 414, z późn. zm.) (dalej: „Ustawa prawo budowlane”). Zgodnie z art. 3 Ustawy prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;
budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
2a) budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;
budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do skorzystania ze zwolnienia przy sprzedaży Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy budynek mimo, iż jest w złym stanie technicznym i nadaje się do rozbiórki, nadal spełnia przesłanki „budynku” w rozumieniu Ustawy prawo budowlane. Budynek jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiada fundament i dach.

Dlatego w niniejszej sprawie w pierwszej kolejności należy przeanalizować czy sprzedaż Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Zwolnienie dostawy budynków, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, nie dotyczy przypadków, gdy ta dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (lub przed nim) lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Istotne jest zatem przeanalizowanie, czy w niniejszej sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia.

NSA w wyroku z 30 października 2014 r. (sygn. akt I FSK 1545/13) stwierdził, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, spełnia warunek przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. W kwestii wydania obiektu na rzecz „pierwszego nabywcy” lub „użytkownika” NSA stwierdził, iż oznaczenie tej osoby jest niezbędne do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jednocześnie definicję użytkownika będzie spełniał każdy, kto rozpoczął korzystanie z obiektów.

Ponadto NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. (sygn. I FSK 382/14), stwierdził, że „definicja "pierwszego zasiedlenia (zajęcia)" zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji "pierwszego zasiedlenia" wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit a) ustawy o VAT warunku "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu". Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że budynek znajdujący się na Nieruchomościach był użytkowany po ich wybudowaniu m.in. przez X., która w imieniu Skarbu Państwa wniosła zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa tytułem wkładu niepieniężnego, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie miało już miejsce pierwsze zasiedlenie. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą Nieruchomości minął okres 2 lat.

Zatem, planowana sprzedaż budynku znajdującego się na Nieruchomościach będzie korzystała ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT. Podobnie jak budynek posadowiony na Nieruchomościach, również grunt będący przedmiotem sprzedaży będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, stosownie do art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT.

Ponadto, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT i wybór opodatkowania dostawy budynku znajdującego się na Nieruchomościach, pod warunkiem, że Wnioskodawca i nabywca spełnią przesłanki o których mowa w art. 43 ust. 10 Ustawy o VAT w zw. z art. 43 ust. 11 Ustawy o VAT.

Ad 2

W przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawcy przy nabyciu budynku znajdującego się na Nieruchomościach nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż Wnioskodawca nabył budynek w drodze wkładu niepieniężnego, którego przedmiotem była zorganizowana część przedsiębiorstwa. Ponadto Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenie budynku znajdującego się na Nieruchomościach. Tym samym należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy odpowiedź na pytanie 1 będzie nieprawidłowa, Wnioskodawcy przy sprzedaży Nieruchomości będzie przysługiwało prawo do zwolnienia od VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT w zw. z przepisem art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle powołanego przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, odpłatna dostawa gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem, stanowi dostawę towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%,z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 42 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżenie stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei, przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej „pierwsze zasiedlenie” należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu budynku po jego wybudowaniu musi dojść do jego zajęcia, używania, w tym również na potrzeby własnej działalności.

Z przywołanego art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części, co do zasady, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że planuje sprzedaż nieruchomości gruntowych zabudowanych, oznaczonych numerem ewidencyjnym 70 i 277. Na Nieruchomościach znajduje się budynek ośrodka wypoczynkowego. Budynek w złym stanie technicznym, zdewastowany, nadaje się do rozbiórki. Budynek został wybudowany w konstrukcji murowanej, częściowo podpiwniczony, dwukondygnacyjny, dach pokryty papą. Zgodnie z protokołem z kontroli rocznej stanu technicznego z dnia 4 grudnia 2015 r., budynek nie nadaje się do użytkowania i należy przeprowadzić procedurę mającą na celu rozbiórkę budynku. Nieruchomości nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Nieruchomość nie stanowi samodzielnego przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części w rozumieniu Ustawy o VAT. Zgodnie z decyzją Prezesa X. (obecnie X.) z dnia 16 czerwca 2011 r. w sprawie zmian organizacyjnych, mienie użytkowane przez jednostkę organizacyjną X. pod nazwą Ośrodek Szkoleniowo - Wypoczynkowy wraz z m.in. Nieruchomościami stanowiło zorganizowaną część przedsiębiorstwa i zostały wniesione przez Skarb Państwa (w imieniu którego X. wykonywała prawo własności) jako wkład niepieniężny do Sprzedającego w 2011 r., co potwierdza akt notarialny z dnia 30 czerwca 2011 r.

Po nabyciu Nieruchomości Sprzedający nie poniósł na nie żadnych nakładów, w stosunku do których przysługiwałoby mu prawo do odliczenia podatku VAT. Sprzedający jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy w świetle przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, sprzedaż Nieruchomości o numerach ewidencyjnych 70 i 277, będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Decydujące dla rozstrzygnięcia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jest rozstrzygnięcie kwestii, czy względem budynku ośrodka wypoczynkowego nastąpiło pierwsze zasiedlenie oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą przedmiotowego budynku upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W treści wniosku Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że nieruchomości gruntowe oznaczone numerami ewidencyjnymi 70 i 277, zabudowane budynkiem ośrodka wypoczynkowego były użytkowane przez jednostkę organizacyjną X. pod nazwą Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy. Wnioskodawca podniósł, że nabył przedmiotowe Nieruchomości na podstawie aktu notarialnego z dnia 30 czerwca 2011 r. Sprzedający, po nabyciu Nieruchomości, nie poniósł na nie żadnych nakładów, w stosunku do których przysługiwałoby mu prawo do odliczenia podatku VAT. Jednocześnie Wnioskodawca we wniosku wskazał też, że Nieruchomość nie stanowi samodzielnego przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części w rozumieniu Ustawy o VAT. Budynek mimo, że jest w złym stanie technicznym i nadaje się do rozbiórki, nadal spełnia przesłanki „budynku” w rozumieniu ustawy prawo budowlane. Budynek jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiada fundament i dach.

Wobec tego, w odniesieniu do opisanych we wniosku nieruchomości oznaczonych numerami ewidencyjnymi 70 i 277, które są zabudowane budynkiem ośrodka wypoczynkowego, doszło do pierwszego zasiedlenia w momencie używania tych nieruchomości przez jednostkę organizacyjną X. (obecnie X.) i od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Przy tym, co istotne, w odniesieniu do tego budynku, nie były ponoszone nakłady na jego ulepszenie.

Tym samym sprzedaż nieruchomości oznaczonych numerami ewidencyjnymi 70 i 277, które są zabudowane budynkiem ośrodka wypoczynkowego, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z jednoczesną możliwością rezygnacji z tego zwolnienia i opodatkowania przedmiotowej transakcji podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 ustawy, pod warunkiem spełnienia wymogów wskazanych w art. 43 ust. 11 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W związku z tym, że w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym uznano, że sprzedaż Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, z możliwością rezygnacji ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, tj. odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, pytanie nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Zaznacza się r, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin