2017.04.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP2.4512.96.2017.2.AM
z 20 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.), na wezwanie Organu z dnia 23 marca 2017 r. znak sprawy 1462‑IPPP2.4512.96.2017.1.AM (skutecznie doręczone 27 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek gruntowych nabytych do majątku prywatnego i wykorzystywanych wyłącznie na cele osobiste -jest prawidłowe,
opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek gruntowych nabytych do majątku prywatnego i oddanych w odpłatną dzierżawę na cele rolnicze - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek gruntowych nabytych do majątku prywatnego i wykorzystywanych wyłącznie na cele osobiste,
opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek gruntowych nabytych do majątku prywatnego i oddanych w odpłatną dzierżawę na cele rolnicze.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.), na wezwanie Organu z dnia 23 marca 2017 r. znak sprawy 1462‑IPPP2.4512.96.2017.1.AM (skutecznie doręczone 27 marca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni planuje sprzedaż, niżej wymienionych nieruchomości gruntowych, stanowiących jej majątek prywatny. Nabytych na cele prywatne Wnioskodawczyni i jej rodziny oraz nie związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą ani nie wykorzystywanych w działalności:

Działka nr 18 obszar 23,9 ha oraz działka nr 23 obszar 3,3 ha zostały nabyte w drodze kupna od rolniczej spółdzielni produkcyjnej do majątku prywatnego dnia 4 września 2002 roku z przeznaczeniem na użytek prywatny, tzn. Wnioskodawczyni i jej rodziny. W dacie zakupu dla obszaru obejmującego te nieruchomości Gmina opracowywała plan zagospodarowania przestrzennego, z którego następnie wynikało przeznaczenie nabytej nieruchomości jako grunty budowlane. W toku tej procedury urzędowej Zainteresowana nie wnioskowała o zmianę przeznaczenie gruntów ani w żaden inny sposób w niej nie uczestniczyła. Nowy plan zagospodarowania przestrzennego został zatwierdzony dnia 23 października 2003 r. Grunty stanowiące działkę nr 18 obszar 23,9 ha oraz działkę nr 23 obszar 3,3 ha były przez Wnioskodawczynię użytkowane rolniczo odpowiednio do 2009 i 2010 roku a następnie wydzierżawione i nadal przez dzierżawiącego uprawiane rolniczo.
Działka nr 3/1 obszar 0,46 ha sklasyfikowana jako użytki rolne zabudowane i nieużytki oraz działka nr 2/16 obszar 1,4150 ha sklasyfikowana jako użytki rolne zabudowane i pastwiska zostały zakupione 31 lipca 2003 r. do majątku prywatnego Wnioskodawczyni i jej męża (na zasadzie wspólności ustawowej) od Starostwa wraz z budynkami: restauracyjno - hotelowym oraz budynkiem sanitarnym, które to budynki po kilku latach z nakazu Powiatowego Inspektora Budowlanego zostały zburzone. Niszczejący budynek w stanie surowym otwartym do chwili obecnej znajduje się na działce. Na wyżej wymienionych działkach ani budynkach nie były podejmowane żadne inwestycje. Nie zmieniło się też ich przeznaczenie.
Działka nr 56/3 obszar 0,17 ha sklasyfikowana jako grunty przemysłowe oraz sąsiadująca z nią działka nr 57/3 obszar 0,65 ha, również sklasyfikowana jako grunty przemysłowe. Działka nr 56/3 została nabyta dnia 2 października 2002 roku od osoby fizycznej, a działka 57/3 dnia 17 września 2002 roku od gminy (w drodze przetargu). Obie działki stanowią wspólność ustawową Wnioskodawczyni i jej męża. Zostały przez niego nabyte do majątku prywatnego i z zamiarem wykorzystania prywatnego. Są to grunty przemysłowe.

Wnioskodawczyni oświadcza, że w stosunku do wszystkich wymienionych wyżej nieruchomości gruntowych nie były podejmowanie żadne zorganizowane działania, takie jak: podział gruntu na mniejsze działki, łączenie działek, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych czy inne. Nie były one nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży i dotąd były wykorzystywane dla celów osobistych Wnioskodawczyni i jej rodziny. Służyły uprawom rolnym i/lub rekreacji. Działki Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać Spółce z o. o, w której posiada udziały lub innemu podmiotowi.

Wnioskodawczyni nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej. Jest natomiast, wspólnikiem w Spółce Komandytowej J. , która to jest udziałowcem Spółki prawa, handlowego pod firmą J. Spółka Komandytowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności tej spółki jest między innymi kupno i sprzedaż nieruchomości. W spółce komandytowej Wnioskodawczyni wraz z mężem są wspólnikami i do tej spółki, będącej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w 2008 roku zostały przez Zainteresowaną i jej męża wniesione, inne posiadane grunty, na których firma zamierzała budować osiedle domów. Z powodu, kryzysu w kolejnych latach ta działalność została zaniechana, budowa nie rozpoczęła się a działki stanowiące majątek Spółki były i są przez Spółkę sprzedawane wraz z należnym podatkiem VAT. Zatem w sposób formalny i wyraźny Wnioskodawczyni oddziela majątek prywatny od majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej podmiotów, z którymi wraz z mężem są powiązani.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 30 marca 2017 r., które wpłynęło do tut. Organu w dniu 5 kwietnia 2017 r., będącego odpowiedzią na wezwanie Organu, Wnioskodawczyni dodała następujące informacje:

Działka nr 18 - transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu VAT, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.
Działka nr 23 - transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu VAT, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.
Działka nr 3/1 - transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu VAT, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.
Działka nr 2/16 - transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu VAT, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.
Działka nr 56/3 - transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu VAT, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.
Działka nr 57/3 - transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu VAT, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Działki nr 18 i 23 są oddane odpłatnie w dzierżawę pod uprawy rolne. Umowa dzierżawy została zawarta w maju 2009 roku i trwa nadal. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawczyni uzyskuje dochody.

W okresie ostatnich 20 lat Wnioskodawczyni dokonywała zakupu i sprzedaży również innych niż wymienione we wniosku nieruchomości. Wszystkie te nieruchomości były kupowane w celu zaspokojenia ówczesnych lub przyszłych potrzeb Wnioskodawczyni i jej rodziny, wspólnego prywatnego wykorzystywania lub przekazania w przyszłości dzieciom. Nieruchomości służyły wypoczynkowi i rekreacji, spędzaniu wolnego czasu na łonie przyrody, biwakowaniu, wycieczkom rowerowym, niektóre były oddane w dzierżawę. Wnioskodawczyni nie szukała dzierżawców. Czasem skorzystała jedynie ze skierowanej do niej propozycji.

Łącznie dokonała siedmiu transakcji sprzedaży:

W 1999 dwie transakcje sprzedaży działek nabytych w kwietniu 1997 roku.

Działki te nabyte były na cele prywatne i nie były wykorzystywane w celu działalności gospodarczej. Nie były też nabyte w celu odsprzedaży.

działki 17/3, 18/8, 18/9 o obszarze 70 arów stanowiące jedną nieruchomość;
działki 18/6, 17/2, 18/7 o pow. 12364 m2 jako jedna nieruchomość;

W 2005 r. jedna transakcja: działka o pow. 1300 m2 nabyta w marcu 2002 roku. Działka nabyta była na cele wypoczynku i rekreacji Wnioskodawczyni i jej rodziny, które to cele będąc jej posiadaczem Wnioskodawczyni wraz z rodziną realizowała. Nieruchomość nie była wykorzystywana w celu działalności gospodarczej. Nie była też nabyta z zamiarem dalszej odsprzedaży.

W 2008 r. dwie transakcje:

działka o powierzchni 800 m2 była nabyta w celu zaspokojenia przyszłych potrzeb Wnioskodawczyni i jej rodziny. Działka powstała z podziału gruntu nabytego w 1999 roku (wycofanego ze spółki jawnej po jej likwidacji) na 16 działek, z których 5 Wnioskodawczyni darowała córce a 10 wniosła do spółki komandytowej, co już zostało wskazane we wniosku. Podział nastąpił w celu poczynienia darowizny i zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych córki Wnioskodawczyni.
działka nr 470 o pow. 2400 m2, którą Wnioskodawczyni nabyła w dniu 20 września 2002 r. na cele wypoczynku i rekreacji Wnioskodawczyni i jej rodziny, nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej. Nieruchomość nie została też nabyta z zamiarem dalszej odsprzedaży. Wnioskodawczyni dokupiła te nieruchomości, ponieważ już posiadała jedną małą działkę a planowała stworzyć tam dla rodziny domy wakacyjne.

W 2014 r. jedna transakcja. Działka 955 m2 - jest to działka wcześniej stanowiąca własność spółki jawnej, w której Wnioskodawczyni i jej mąż byli udziałowcami. Przy likwidacji tej spółki stali się wspólnie właścicielami nieruchomości w rozliczeniu za wycofanie wkładów. Stąd konieczność dokonania podziału (z nieruchomości nabytych po likwidacji spółki jawnej w formie wycofania wkładów o powierzchni 6 ha dokonali 2 podziałów) i decyzja o wydzieleniu 8 działek, które zamierzali przeznaczyć na cele prywatne. Z tego (drugiego) podziału w pierwszej kolejności jedna działka miała zostać podarowana córce (co uczyniono), tylko jedna działka została sprzedana a pozostałe nadal są w posiadaniu Wnioskodawczyni i będą przekazane w formie darowizny jej synom na cele mieszkaniowe.

W 2015 r sprzedaż nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym. Nieruchomość gruntowa została kupiona w 2002 roku, dom oddany do użytkowania w 2004 roku i od tego czasu służył wypoczynkowi i rekreacji rodziny Wnioskodawczyni. Był wykorzystywany wyłącznie na cele prywatne i nie stanowił przedmiotu działalności gospodarczej.

Poza tym w 2009 roku Wnioskodawczyni wniosła jako wkład do spółki komandytowej J. Spółka Komandytowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która to jest udziałowcem Spółki prawa handlowego pod firmą J. Spółka Komandytowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której Wnioskodawczyni jest udziałowcem wraz z mężem 10 działek będących jej własnością prywatną. Część z działek spółka sprzedała odprowadzając podatek VAT.

Zatem, w sposób formalny i wyraźny Wnioskodawczyni oddziela majątek prywatny od majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej podmiotów, z którymi wraz z mężem są powiązani.

Działka nr 3/1 jest niezabudowana.

Działka 2/16 jest zabudowana budynkiem murowanym w stanie surowym, zdewastowanym do rozbiórki lub do częściowej adaptacji murów. W planie przestrzennego zagospodarowania działki te przeznaczone są pod zabudowę usługową dla obsługi turystyki i rekreacji. Budynek, w stanie technicznym opisanym powyżej, posadowiony jest na działce 2/16.

Budynek był zakupiony w stanie surowym i nadal jest w stanie surowym, jego stan uległ znacznemu pogorszeniu, nie był i nie jest wykorzystywany do celów działalności gospodarczej ani przez Wnioskodawczynię ani przez poprzednich właścicieli.

Nie ponoszono żadnych wydatków w celu utrzymania stanu niepogorszonego ani tym bardziej na ulepszenie budynku.

Nie dokonywano ulepszeń ani remontów, nie prowadzono żadnych prac ani nie ponoszono nakładów związanych z tym niszczejącym budynkiem. Niezakończona budowla nigdy nie była wykorzystywana w jakikolwiek sposób.

Działki 53/3 i 57/3 pozostają niezabudowane i stanowią jedną nieruchomość.

Dla działek 53/3 i 57/3 istnieje plan przestrzennego zagospodarowania, który stanowi o ich przeznaczeniu na „tereny składów działalności produkcyjnej i usług rzemiosła”.

Nie wydano decyzji o warunkach zabudowy lub zagospodarowania terenu.

Transakcje nabycia wszystkich wymienionych we wniosku działek nie podlegały opodatkowaniu VAT, nie przysługiwało Wnioskodawczyni także prawo do odliczenia VAT naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana sprzedaż wymienionych działek stanowiących majątek prywatny będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest zatem łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze - czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny, musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych, co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C‑291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem w odniesieniu do wszystkich opisanych we wniosku działek Wnioskodawczyni bez wątpienia należy stwierdzić, że od kilkunastu już lat stanowią one jej majątek prywatny i w taki sposób były i są wykorzystywane. Nigdy nie wykazywała Wnioskodawczyni aktywności w przedmiocie zbycia tych nieruchomości ani nie podejmowała działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Nie można zatem przypisywać Wnioskodawczyni podmiotowości przedsiębiorcy.

Zainteresowana jest wspólnikiem J. Spółka Komandytowa, która jest udziałowcem Spółki prawa handlowego pod firmą J. Spółka Komandytowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności tej spółki jest między innymi kupno i sprzedaż nieruchomości. Nieruchomości stanowiące majątek Spółki były i są przez Spółkę sprzedawane wraz z należnym podatkiem VAT, który Spółka jako podatnik rozlicza i odprowadza. Zatem majątek prywatny i majątek służący działalności gospodarczej jest przez Wnioskodawczynię w sposób wyraźny i formalny wyodrębniony.

Wnioskodawczyni dokona sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości gruntowych stanowiących jej własność prywatną jako osoba fizyczna, która dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, ponieważ czynność ta (sprzedaż) wykonywana jest okazjonalnie i Wnioskodawczyni nie podejmuje ani nie podejmowała aktywnych działań w celu przygotowania działek do sprzedaży ani zwiększenia ich atrakcyjności, czy podniesienia wartości oznacza to, że w zakresie zbycia tych nieruchomości, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem w myśl ustawy o podatku od towarów i usług. Istotny jest też czas - kilkanaście lat - kiedy działki były przez rodzinę Wnioskodawczyni wykorzystywane. Zatem mając powyższe na uwadze stwierdza, że w stosunku do sprzedaży tych działek nie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek gruntowych nabytych do majątku prywatnego i wykorzystywanych wyłącznie na cele osobiste,

nieprawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek gruntowych nabytych do majątku prywatnego i oddanych w odpłatną dzierżawę na cele rolnicze.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017, poz. 459). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swojej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest także udział w gruncie (w prawie własności nieruchomości lub w prawie użytkowania wieczystego). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż lub przekazanie udziału w prawie własności gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza, to że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni planuje sprzedaż, niżej wymienionych nieruchomości gruntowych, stanowiących jej majątek prywatny. Nabytych na cele prywatne Wnioskodawczyni i jej rodziny oraz nie związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą ani nie wykorzystywanych w działalności;

Działka nr 18 obszar 23,9 ha oraz działka nr 23 obszar 3,3 ha zostały nabyte w drodze kupna od rolniczej spółdzielni produkcyjnej do majątku prywatnego dnia 4 września 2002 roku z przeznaczeniem na użytek prywatny, tzn. Wnioskodawczyni i jej rodziny. W dacie zakupu dla obszaru obejmującego te nieruchomości Gmina opracowywała plan zagospodarowania przestrzennego, z którego następnie wynikało przeznaczenie nabytej nieruchomości jako grunty budowlane. W toku tej procedury urzędowej Zainteresowana nie wnioskowała o zmianę przeznaczenie gruntów ani w żaden inny sposób w niej nie uczestniczyła. Nowy plan zagospodarowania przestrzennego został zatwierdzony dnia 23 października 2003 r. Grunty stanowiące działkę nr 18 obszar 23,9 ha oraz działkę nr 23 obszar 3,3 ha były przez Wnioskodawczynię użytkowane rolniczo odpowiednio do 2009 i 2010 roku a następnie wydzierżawione i nadal przez dzierżawiącego uprawiane rolniczo.
Działka nr 3/1 obszar 0,46 ha sklasyfikowana jako użytki rolne zabudowane i nieużytki oraz działka nr 2/16 obszar 1,4150 ha sklasyfikowaną jako użytki rolne zabudowane i pastwiska zostały zakupione 31 lipca 2003 r. do majątku prywatnego Wnioskodawczyni i jej męża (na zasadzie wspólności ustawowej) od Starostwa Powiatowego wraz z budynkami: restauracyjno - hotelowym oraz budynkiem sanitarnym, które to budynki po kilku latach z nakazu Powiatowego Inspektora Budowlanego zostały zburzone. Niszczejący budynek w stanie surowym otwartym do chwili obecnej znajduje się na działce. Na wyżej wymienionych działkach ani budynkach nie były podejmowane żadne inwestycje. Nie zmieniło się też ich przeznaczenie. Działka 3/1 jest niezabudowana.
Działka 2/16 jest zabudowana budynkiem murowanym w stanie surowym, zdewastowanym do rozbiórki lub do częściowej adaptacji murów. W planie przestrzennego zagospodarowania działki te przeznaczone są pod zabudowę usługową dla obsługi turystyki i rekreacji. Budynek był zakupiony w stanie surowym i nadal jest w stanie surowym, jego stan uległ znacznemu pogorszeniu, nie był i nie jest wykorzystywany do celów działalności gospodarczej ani przez Wnioskodawczynię ani przez poprzednich właścicieli.
Nie ponoszono żadnych wydatków w celu utrzymania stanu niepogorszonego ani tym bardziej na ulepszenie budynku.
Działka nr 56/3 obszar 0,17 ha sklasyfikowana jako grunty przemysłowe oraz sąsiadująca z nią działka nr 57/3 obszar 0,65 ha, również sklasyfikowana jako grunty przemysłowe. Działka 56/3 została nabyta w dniu 2 października 2002 roku od osoby fizycznej, a działka 57/3 w dniu 17 września 2002 roku od gminy (w drodze przetargu). Obie działki stanowią wspólność ustawową Wnioskodawczyni i jej męża. Zostały nabyte do majątku prywatnego oraz z zamiarem wykorzystania prywatnego. Są to grunty przemysłowe.

Wnioskodawczyni oświadczyła, że w stosunku do wszystkich wymienionych wyżej nieruchomości gruntowych nie były podejmowanie żadne zorganizowane działania, takie jak: podział gruntu na mniejsze działki, łączenie działek, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych czy inne. Nie były one nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży i dotąd były wykorzystywane dla celów osobistych Wnioskodawczyni i jej rodziny. Służyły uprawom rolnym i/lub rekreacji. Działki Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać Spółce z o. o, w której posiada udziały lub innemu podmiotowi.

Wnioskodawczyni nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej. Jest natomiast, wspólnikiem w J. Spółka Komandytowa, która to jest udziałowcem Spółki prawa handlowego pod firmą J. Spółka Komandytowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której przedmiotem działalności jest sprzedaż i zakup nieruchomości. W spółce komandytowej Wnioskodawczyni wraz z mężem są wspólnikami i do tej to spółki, będącej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w 2008 roku zostały przez nich wniesione, inne posiadane grunty. W sposób formalny i wyraźny Wnioskodawczyni oddziela majątek prywatny od majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej podmiotów, z którymi Zainteresowana i jej mąż są powiązani.

Ponadto wszystkie przeznaczone do sprzedaży działki w momencie nabycia nie podlegały opodatkowaniu VAT oraz nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w momencie ich nabycia.

Działki nr 18 i 23 są oddane odpłatnie w dzierżawę pod uprawy rolne. Umowa dzierżawy została zawarta w maju 2009 roku i trwa nadal. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawczyni uzyskuje dochody.

Łącznie dokonała siedmiu transakcji sprzedaży:

Ad 1

Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy planowana sprzedaż działek nr 3/1, 2/16, 56/3 i 57/3 stanowiących majątek prywatny będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo i odnosząc je do opisu sprawy, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. działek o numerach 3/1, 2/16, 56/3 i 57/3, które stanowią jej majątek własny nie zostanie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nie wykorzystywała ww. działek gruntowy do działalności gospodarczej. Jak wskazała w opisie sprawy dla działek tych nie były podejmowane żadne zorganizowane działania, takie jak: podział gruntu na mniejsze działki, łączenie działek, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych i inne. Nie zostały one nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży i były wykorzystywane dla celów osobistych Wnioskodawczyni i jej rodziny.

Działki te nie były dotychczas wykorzystywane przez Sprzedającą do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w szczególności do działalności rolniczej, jak również nie były przez nią wynajmowane lub wydzierżawiane osobom trzecim.

Jak wynika z treści wniosku, działki te nie zostały nabyte przez Sprzedającą w celach handlowych.

Zatem, Sprzedająca na działkach tych nie prowadziła działań, które mogą powodować konieczności opodatkowania planowanej dostawy podatkiem od towarów i usług.

W ocenie tut. Organu działania, dotyczące tych nieruchomości gruntowych nie wskazują na aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w zakresie zarządu majątkiem prywatnym.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży nieruchomości (tj. działek o numerach 3/1, 2/16, 56/3 i 57/3), nie będzie działała w charakterze podatnika (zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT), a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Sprzedaż ww. działek nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek o numerach 3/1, 2/16, 56/3 i 57/3 korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, w którym uznała, że nie będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług oraz transakcja planowanej sprzedaży działek o numerach 3/1, 2/16, 56/3 i 57/3 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawczyni ma również wątpliwości, czy planowana sprzedaż działek o numerach 18 i 23 stanowiących majątek prywatny będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak już wskazano, nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, które są implementacją art. 9 ust. 1 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. 347 z 11 grudnia 2006, str. 1 z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z przepisu art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2‑2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy – przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

Z powyższej analizy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Ponadto, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dodatkowo, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736) zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do użytkowania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będąca usługą dzierżawa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi odpłatne świadczenie usług i czynność ta jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania omawianej usługi podatkiem od towarów i usług, jeśli dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Przepisy powołanej ustawy nie definiują pojęcia ,,cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin ,,in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazuje na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Przepis art. 2 pkt 19 ww. ustawy definiuje pojęcie rolnika ryczałtowego, przez którego należy rozumieć rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Dokonując zestawienia ww. definicji stwierdzić należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę - rolnika do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy.

Pomimo, że działka nr 18 obszar 23,9 ha oraz działka nr 23 obszar 3,3 ha zostały nabyte w drodze kupna od rolniczej spółdzielni produkcyjnej do majątku prywatnego w dniu 4 września 2002 roku z przeznaczeniem na użytek prywatny i Wnioskodawczyni użytkowała te działki rolniczo, w maju 2009 roku oddała ww. działki gruntowe w odpłatną dzierżawę pod uprawy rolne – również na cele rolnicze. Jak wskazała umowa ta trwa nadal. Z tytułu tej dzierżawy Wnioskodawczyni uzyskuje dochody, zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że usługa dzierżawy, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, ponieważ wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dzierżawa, opisana we wniosku ma długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że Wnioskodawczyni w zakresie działek o numerach 18 i 23 nie będzie zbywała majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy tych działek gruntowych niezabudowanych, które były wydzierżawiane w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Zainteresowana będzie wypełniała przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Z uwagi na powyższe rozważania należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię niezabudowanych działek o numerach 18 i 23 wykorzystywanych rolniczo w ramach odpłatnej umowy dzierżawy będzie wypełniała definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy a Zainteresowana będzie występowała w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji sprzedaż tych nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że działki 18 i 23, których sprzedaż planuje Wnioskodawczyni są niezabudowane, jednak zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomości te zostały zakwalifikowane jako grunty budowlane.

Biorąc pod uwagę powyższe, przedmiotem dostawy towarów po stronie Wnioskodawczyni będzie grunt niezabudowany przeznaczony pod zabudowę (tj. grunt budowlany). W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak już wskazano, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wniosku wynika, że nabycie działek o numerach 18 i 23 nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tego tytułu.

Działki o numerach 18 i 23 były użytkowane rolniczo przez Wnioskodawczynię następnie oddane w odpłatną dzierżawę pod uprawy rolne w 2009 roku. Umowa dzierżawy trwa nadal.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy i czynność ta jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT omawianej usługi, jeśli dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Jak już wyjaśniono wyżej, gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazuje na cele, o których mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Z opisu sprawy wynika zatem, że Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu działek o numerach 18 i 23. Po nabyciu działki wykorzystywane były wyłącznie na cele rolnicze, które zwolnione są z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dla planowanej sprzedaży działek gruntowych o numerach 18 i 23 spełnione zostaną warunki do uznania Wnioskodawczyni za podatnika w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT oraz zastosowania dla tej dostawy zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie uznania, że dla planowanej dostawy działek o numerach 18 i 23 nie będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług oraz że dostawa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej małżonka. W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez Pani małżonka, winien On złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin