2017.03.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB2.4511.8.2017.1.BK
z 17 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U z 2016, poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest matką trojga dzieci w wieku 12,12, 7 lat. W okresie od czerwca 2003 r. do listopada 2014 r. Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim z ojcem dzieci Radosławem P. Wyrokiem z dnia 21 listopada 2014 r. Sąd rozwiązał poprzez rozwód małżeństwo Wnioskodawczyni z winy małżonka, jak również powierzył władzę rodzicielską obojgu rodzicom ustalając miejsce pobytu dzieci przy Wnioskodawczyni. Sąd ustalił kontakty ojca z dziećmi w ten sposób, że przyznał ojcu prawo do zabierania dzieci z ich miejsca zamieszkania w następującym czasie:

w co drugi i czwarty weekend miesiąca od godziny 11.00 w sobotę do niedzieli do godziny 17.00;
w każdy drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia, w latach nieparzystych w pierwszy dzień Świąt Wielkanocy, a w latach parzystych w drugi dzień Świąt Wielkanocy od godziny 10.00 do godziny 19.00;
w każdą Wigilię Bożego Narodzenia od godziny 15.00 do godziny 17.00;
jeden tydzień ferii zimowych oraz dwa tygodnie wakacji w terminach uzgodnionych z Wnioskodawczynią.

Ojciec dzieci władzę rodzicielską posiada, jednak faktycznie wykonuje ją w znikomym stopniu. Jego spotkania z dziećmi od czasu rozwodu są nieregularne i trwają najwyżej kilka godzin. Przed zabraniem dzieci niejednokrotnie zastrzega, że mają być najedzone. Dzieci zabiera zaś do swoich rodziców. Od czasu rozwodu tylko raz zabrał dzieci na jedną noc do swojego brata i jego rodziny. Nie zabiera ich ani na ferie, ani na wakacje. Czasem pojawia się na wywiadówkach w szkole dzieci, (które odbywają się 3-4 razy w ciągu roku szkolnego). Na co dzień to Wnioskodawczyni opiekuje się dziećmi. Prowadzi gospodarstwo domowe. Kupuje jedzenie, leki, ubrania, książki i wszelkie pomoce szkolne, odprowadza dzieci do szkoły i je odbiera. Zapewnia dzieciom wizyty u lekarzy, również specjalistów oraz wizyty wraz z dojazdami na terapię najmłodszego syna (synowie wymagają specjalistycznego leczenia). Zapewnia dzieciom również wypoczynek w trakcie ferii i wakacji. Nawet kiedy ojciec zabiera dzieci, to o wybranej przez siebie porze np. po południu i odprowadza kiedy mu wygodnie np. po dwóch, trzech godzinach, zatem to Wnioskodawczyni musi w tym czasie być w domu i czekać na dzieci. Ojciec dzieci nie ponosił i nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów utrzymania dzieci poza alimentami (850 zł na miesiąc). Alimentów nie płaci jednak dobrowolnie, ściąga je komornik.

Wnioskodawczyni składając zeznanie podatkowe za 2015 r. pytała w Urzędzie Skarbowym, czy ze względu na taką sytuację może całkowicie odliczyć ulgę na dzieci. Poinformowano Ją, że przepis wskazuje, iż wystarczy posiadać władzę rodzicielską, aby mieć prawo do odliczenia ulgi. W przypadku, gdy odliczy całą ulgę a ojciec dzieci będzie chciał odliczyć połowę będzie zobowiązana do zwrotu połowy ulgi z odsetkami. W rozliczeniu podatku za 2015 r. Wnioskodawczyni odliczyła ulgę za 6 miesięcy, tj. 50%. Ojciec dzieci uprzedził Wnioskodawczynię, że będzie odliczał ulgę na dzieci, ponieważ płaci alimenty i ma do tego prawo. Wnioskodawczyni uzyskuje dochód z umowy o pracę, nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć ulgę prorodzinną w pełnej wysokości za cały 2015 rok poprzez korektę zeznania podatkowego za 2015 rok?

Czy ma prawo odliczyć ulgę prorodzinną w pełnej wysokości za cały 2016 rok?

Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo odliczyć ulgę prorodzinną w pełnej wysokości za cały rok 2015 poprzez korektę zeznania podatkowego za 2015 rok oraz za cały 2016 rok. W każdym z dwóch lat wykonywała faktyczną władzę rodzicielską, podejmowała wszystkie decyzje odnośnie dzieci. Czas poświęcony przez ojca na faktyczne wykonywanie władzy rodzicielskiej nie przekracza łącznie w ciągu roku kilku dni. Ulga prorodzinna nie jest rekompensatą ze strony Państwa dla rodzica płacącego alimenty, ale pomocą Państwa dla rodzica, który zapewnia dziecku możliwość rozwoju i kształcenia.

Swoje stanowisko Wnioskodawczyni opiera na faktycznym wykonywaniu przez Nią władzy rodzicielskiej, którą reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Ojciec choć posiada władzę rodzicielską, to faktycznie wykonuje ją w znikomym stopniu. Zgodnie zaś z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27f, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:

92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
166,67 zł na trzecie dziecko,
225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082 z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

Podkreślenia przy tym wymaga, iż separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawczyni jest matką trojga dzieci w wieku 12,12, 7 lat. W okresie od czerwca 2003 r. do listopada 2014 r. Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim z ojcem dzieci Radosławem P. Wyrokiem z dnia 21 listopada 2014 r. Sąd rozwiązał poprzez rozwód małżeństwo Wnioskodawczyni z winy małżonka, jak również powierzył władzę rodzicielską obojgu rodzicom ustalając miejsce pobytu dzieci przy Wnioskodawczyni. Sąd ustalił kontakty ojca z dziećmi w ten sposób, że przyznał ojcu prawo do zabierania dzieci z ich miejsca zamieszkania w następującym czasie:

w co drugi i czwarty weekend miesiąca od godziny 11.00 w sobotę do niedzieli do godziny 17.00;
w każdy drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia, w latach nieparzystych w pierwszy dzień Świąt Wielkanocy, a w latach parzystych w drugi dzień Świąt Wielkanocy od godziny 10.00 do godziny 19.00;
w każdą Wigilię Bożego Narodzenia od godziny 15.00 do godziny 17.00;
jeden tydzień ferii zimowych oraz dwa tygodnie wakacji w terminach uzgodnionych z Wnioskodawczynią.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do dzieci małoletnich zarówno Wnioskodawczyni jak i były małżonek wykonują władzę rodzicielską są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, iż w powołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że (…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych”

Wobec przedstawionych uregulowań prawnych, w sytuacji, gdy ojciec małoletnich dzieci Wnioskodawczyni wykonuje wobec nich władzę rodzicielską, choć w znacznie mniejszym stopniu niż Ona, tutejszy organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że sama sprawuje faktyczną władzę rodzicielską nad dziećmi, a tym samym ma wyłączne prawo do odliczenia ulgi w wysokości 100%. Ww. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uprawniają bowiem do skorzystania z ww. ulgi tylko dla rodzica, który w większym stopniu ponosi ciężar wychowania.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny - przy spełnieniu przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za rok 2015 Wnioskodawczyni miała prawo skorzystać z ulgi prorodzinnej w wysokości 50% kwoty ulgi.

Wobec tego korygowanie zeznania podatkowego za 2015 r. z tytułu odliczenia ulgi na dzieci jest niezasadne.

Wskazać również należy, że w przypadku dalszego braku porozumienia z byłym małżonkiem w sytuacji, gdy zarówno Wnioskodawczyni jak i ojciec dzieci przez cały rok podatkowy 2016 wykonywali władzę rodzicielską, Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć od podatku jedynie połowę kwoty ulgi i uwzględnić ją w rozliczeniu za 2016 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin