2017.04.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.39.2017.1.LZ
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2017 r. (data wpływu 20 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o interpretację indywidualną ulgi prorodzinnej dotyczącą jej synów Adriana S. urodzonego dnia 23 maja 2002 r. i Jakuba S. urodzonego dnia 20 listopada 2004 r. Okres, którego dotyczy zapytanie to rok 2016. We wskazanym okresie w stosunku do Wnioskodawczyni i jej synów nie były zastosowane przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2005 r. o podatku tonażowym. Wnioskodawczyni uzyskiwała w 2016 roku dochody ze stosunku pracy oraz Zasiłku dla bezrobotnych. Synowie Wnioskodawczyni w okresie podatkowym 2016 uczyli się w szkole: Adrian w gimnazjum, natomiast Jakub w szkole podstawowej i w roku 2016 nie uzyskali oni żadnych dochodów.

Na początku stycznia 2016 roku mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się z domu i mieszka obecnie w O. W lutym złożył pozew o rozwód. W kwietniu była pierwsza sprawa rozwodowa, w grudniu druga, natomiast w lutym 2017 r. został przeprowadzone badania psychologiczne ponieważ mąż Wnioskodawczyni nie dba o dobre relacje z dziećmi. Po badaniach zostanie ustalony trzeci termin rozprawy. W postępowaniu sądowym zostało orzeczone, że dzieci zamieszkają z Wnioskodawczynią, a mąż ma wyznaczone weekendy ( II i IV Weekend miesiąca) i ma on zabierać dzieci na spotkania poza miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni.

Do 2014 roku Wnioskodawczyni rozliczała się wspólnie z mężem, ale w 2016 roku po wyprowadzeniu się mąż nie chciał rozliczyć się za 2015 r z Wnioskodawczynią, więc oboje rozliczyli się oddzielnie i skorzystali po 50% z ulgi prorodzinnej.

Mąż Wnioskodawczyni ma zasądzone alimenty, na rzecz syna Adriana 800 zł, a na rzecz syna Jakuba 700 zł, i na rzecz Wnioskodawczyni 500 zł, a jego wynagrodzenie to około 6.000 zł. W ostatnim czasie Mąż Wnioskodawczyni przestał się wywiązywać z obowiązku płacenia zasądzonych alimentów, sprawę Wnioskodawczyni zgłosiła do komornika. Mąż pracuje jako kierowca i ma wynagrodzenie duże, ale komornik może tylko ściągnąć z najniższej krajowej, nie ściąga z delegacji i diet, Wnioskodawczyni otrzymuje tylko około 600 zł. Natomiast w marcu jeszcze nic nie otrzymała.

Poza alimentami nic Męża Wnioskodawczyni nie interesuje, ponieważ twierdzi on, że wpłaca pieniądze a Wnioskodawczyni ma zapewnić dzieciom wszystko to co trzeba. Wszystkie W ostatnim czasie spotkania męża Wnioskodawczyni z dziećmi w weekendy są coraz krótsze, kilka godzin lub z całego weekendu mąż rezygnuje. Dlatego mało czasu z nimi spędzał i zainteresowanie było, małe, bo wiedział, że Wnioskodawczyni ze wszystkim sobie poradzi. Kontakt telefoniczny był i jest, ale bardzo rzadki. Wszystkie decyzje odnośnie wychowania zleca Wnioskodawczyni, ponieważ tłumaczył, że nie ma go w domu. Mimo alimentów jest ciężko, ponieważ Wnioskodawczyni pracuje i ma wynagrodzenie 1.550 zł, a została sama z całym utrzymaniem synów i domu, na rzecz którego spłaca kredyty ponad 1.000 zł. Wnioskodawczyni została ze wszystkimi obowiązkami sama, wozi synów do szkoły, młodszego na basen i ponosi opłatę z tym związaną, starszego na treningi i turnieje, ponieważ uczęszcza do klasy o profilu siatkarskim. Starszy syn odniósł ostatnio kontuzji co wiąże się z wydatkami na rehabilitację, ponieważ jest to bardzo pilne. Gdy Wnioskodawczyni poprosiłam męża o wpłatę alimentów to powiedział, że mam Ona wystarczająco od komornika i będzie to jej wina jeśli syn nie będzie miał rehabilitacji. O pomoc Wnioskodawczyni zwróciła się do swoich rodziców i to oni pomogą w kosztach rehabilitacji. Ze względu na to, że jest ciężko pieniądze z ulgi byłyby przydatne dla dzieci, ponieważ ze względu na taki profil syn Adrian ma co roku obóz sportowy a dla Wnioskodawczyni jest to zbyt kosztowne.

Synowie mają problemy z płaskostopiem, więc Wnioskodawczyni wozi ich na wizyty i rehabilitację z tym związaną, syn Jakub nosi aparat ortodontyczny, więc Wnioskodawczyni jeździ z nim na comiesięczne wizyty do sąsiedniego miasta, co wiąże się z kosztami 150 zł każdorazowa wizyta. Dzieci, rosną i chodzą do szkoły, więc duże są również wydatki związane ze szkołą i ubraniami. Tylko prawnie jest ojcem, a mimo tego nie pomaga Wnioskodawczyni w wychowaniu dzieci. W lutym 2017 Wnioskodawczyni i jej mąż odbyli badania, na które zostali skierowani przez Sąd Okręgowy a przeprowadzone zostały przez Zespół Sądowych Specjalistów i otrzymali opinię, a mąż Wnioskodawczyni otrzymał niekorzystną opinię. W opinij jest napisane, cytat: „obserwuje się wiele zachowań, które świadczą o jego niskiej dojrzałości emocjonalnej, słabej umiejętności rozumienia stanów uczuciowych innych osób, empatii, co negatywnie przekłada się na funkcjonowanie w rolach rodzicielskich.(...) Jest mało uważny na uczucia dzieci, na to jak chłopcy przeżywają sytuację rozstania rodziców i jaki mają stosunek do jego decyzji życiowych. Jest mocno skoncentrowany na własnych potrzebach. (...) M.S. jest słabo zorientowany w sprawach synów. Nie utrzymuje kontaktów ze szkołą, nie wie jakie chłopcy osiągają wyniki w nauce. Wiedzę dotyczącą funkcjonowania małoletnich pozyskuje od dzieci. Nie angażuje się w ich sprawy w wystarczającym zakresie, scedowuje na ich matkę. (...) Z badań jednoznacznie wynika, że lepsze gwarancje sprawowania codziennej pieczy daje matka, która zdecydowanie bardziej skoncentrowana na potrzebach małoletnich, ma z nimi silniejszą więź emocjonalną, jest zaangażowana w sprawy synów, troszczy się o nich, dba o poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. Ojciec jest bardziej skoncentrowany na realizacji własnych potrzeb, wykazuje obniżoną dojrzałość emocjonalną niekorzystnie przykładającą się na jego funkcjonowanie w rolach rodzicielskich."

Po dostarczeniu opinii do sądu czekają oni na kolejną sprawę rozwodową oraz na decyzje Sądu. Koszt utrzymania dzieci jest naprawdę wysoki i krzywdzącym byłoby, żeby mąż Wnioskodawczyni mimo tego, że nie mieszka z nimi, nie zajmuje się i w niczym nie pomaga, żeby odliczył sobie ulgę za dzieci. Dodatkowo oprócz alimentów nie dokłada się do utrzymania synów, dlatego odliczenie przez niego połowy ulgi prorodzinnej byłoby nieuzasadnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia w 100% ulgi prorodzinnej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wobec zaistniałej sytuacji, że mąż od 2016 roku nie mieszka w domu z dziećmi i mimo, że nie ma odebranych praw, to Wnioskodawczyni sama sprawuje opiekę nad dziećmi, a męża to nie interesowało i nie interesuje. Wnioskodawczyni sama musi myśleć, żeby zapewnić synom wszystko co jest potrzebne, związane z ich szkołą, zdrowiem, ubraniami i wyżywieniem. Ponieważ mąż w tej chwili tylko w niektóre weekendy spotyka się na kilka godzin z dziećmi a ostatni nawet ich nie zabiera na spotkania, ale są to spotkania poza domem i w niczym nie chce pomóc. Wnioskodawczyni uważa, że byłoby to niesprawiedliwe, żeby mąż skorzystał z ulgi skoro go nic nie interesuje, nie wie nawet kiedy są wizyty u ortodonty, okulisty, w poradni wad postawy, kiedy są zebrania w szkole, nie wie nawet kiedy synowie są chorzy, jakie są wydatki. Mąż Wnioskodawczyni nie rozmawia z Nią. Wnioskodawczyni też pracuje, a mimo to znajduje czas, aby umówić synów na wizyty lekarskie, treningi, do szkoły, pomoc w odrabianiu lekcji. Mąż zawsze brak zainteresowania tłumaczył pracą jaką wykonuje i uważa, że jest dobrym ojcem, dlatego Wnioskodawczyni wystąpiła o badania w sądzie. I jak się okazała Wnioskodawczyni uzyskała opinie opinię taką jak jest faktycznie. Mimo negatywnej opinii mąż dalej nie poprawił się w częstszych kontaktach z dziećmi, dalej mało rozmawia nawet telefonicznie (raz w tygodniu). Mąż Wnioskodawczyni nie rozumie tego, że ojciec potrzebny jest w wychowaniu dzieci, Dlatego Wnioskodawczyni uważa, że powinno to jej przysługiwać prawo do odliczenia w 100 % ulgi prorodzinnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczona zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władze rodzicielska;
pełnił funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starosta.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władze, pełnił funkcje albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. A;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których maja zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władze, pełnił funkcje lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim.

Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sadu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawarta miedzy rodzina zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osoba i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utrata przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separacje bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sad Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. Akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władze rodzicielska (…).”

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest wymagane w przypadku gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy. Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretna aktywność rodziców wobec dziecka.

W stanie faktycznym Wnioskodawczyni wskazała, że na początku stycznia 2016 r. ojciec dzieci wyprowadził się z domu i nie mieszka z Wnioskodawczynią i dziećmi. W lutym 2016 r. mąż Wnioskodawczyni wystąpił do Sądu z wnioskiem rozwodowym. W postępowaniu sądowym zostało orzeczone, że dzieci zamieszkają z Wnioskodawczynią, a Jej mąż ma wyznaczone weekendy ( II i IV Weekend miesiąca), Sąd zasądził również alimenty na rzecz dzieci i Wnioskodawczyni.

Poza alimentami nic Męża Wnioskodawczyni nie interesuje, ponieważ twierdzi on, że wpłaca pieniądze a Wnioskodawczyni ma zapewnić dzieciom wszystko to co trzeba. Wszystkie obowiązki dotyczące synów Wnioskodawczyni wykonywał i wykonuje samodzielnie. Wszystkie decyzje odnośnie wychowania ojciec dzieci zleca Wnioskodawczyni, ponieważ tłumaczył on, że nie ma go w domu. Wnioskodawczyni została ze wszystkimi obowiązkami sama, wozi synów do szkoły, młodszego na basen i ponosi opłatę z tym związaną, starszego na treningi i turnieje, ponieważ uczęszcza on do klasy o profilu siatkarskim. Starszy syn odniósł ostatnio kontuzji co wiąże się z wydatkami na rehabilitację. Gdy Wnioskodawczyni poprosiła męża o wpłatę alimentów to powiedział, że mam Ona wystarczająco od komornika i to będzie Jej wina jeśli syn nie będzie miał rehabilitacji. O pomoc Wnioskodawczyni zwróciła się do swoich rodziców i to oni pomogą w pokryciu kosztów rehabilitacji.

W ostatnim czasie weekendowe spotkania ojca z dziećmi są coraz krótsze (kilka godzin) lub Mąż Wnioskodawczyni rezygnuje z całego przysługującego mu spotkania w weekend, dlatego mało czasu spędzał z dziećmi i zainteresowanie było małe bo wiedział, że Wnioskodawczyni ze wszystkim sobie poradzi.

Mąż Wnioskodawczyni tylko prawnie jest ojcem, nie pomaga on w wychowaniu dzieci nie zajmuje się nimi i oprócz alimentów nie dokłada się do utrzymania synów.

W lutym 2017 Wnioskodawczyni i jej mąż odbyli badania psychologiczne na które zostali skierowani przez Sąd Okręgowy a przeprowadzone zostały przez Zespół Sądowych Specjalistów i otrzymali oni opinię. Mąż Wnioskodawczyni otrzymał niekorzystną opinię w której napisano, że cytat: „obserwuje się wiele zachowań, które świadczą o jego niskiej dojrzałości emocjonalnej, słabej umiejętności rozumienia stanów uczuciowych innych osób, empatii, co negatywnie przekłada się na funkcjonowanie w rolach rodzicielskich.(...) Jest mało uważny na uczucia dzieci, na to jak chłopcy przeżywają sytuację rozstania rodziców i jaki mają stosunek do jego decyzji życiowych. Jest mocno skoncentrowany na własnych potrzebach. (...) M.S. jest słabo zorientowany w spawach synów. Nie utrzymuje kontaktów ze szkołą, nie wie jakie chłopcy osiągają wyniki w nauce. Wiedzę dotyczącą funkcjonowania małoletnich pozyskuje od dzieci. Nie angażuje się w ich sprawy w wystarczającym zakresie, scedowuje na ich matkę. (...) Z badań jednoznacznie wynika, że lepsze gwarancje sprawowania codziennej pieczy daje matka, która zdecydowanie bardziej skoncentrowana na potrzebach małoletnich, ma z nimi silniejszą więź emocjonalną, jest zaangażowana w sprawy synów, troszczy się o nich, dba o poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. Ojciec jest bardziej skoncentrowany na realizacji własnych potrzeb, wykazuje obniżoną dojrzałość emocjonalną niekorzystnie przykładającą się na jego funkcjonowanie w rolach rodzicielskich."

W stanie faktycznym Wnioskodawczyni wskazała, że ojciec dzieci nie interesuje się nimi nie pomaga w leczeniu dzieci i oprócz alimentów nie dokłada się do utrzymania synów a wszystkie zadania związane z wychowaniem dzieci zleca Wnioskodawczyni.

Zatem mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że ojciec dzieci nie wykonywał w 2016 r. władzy rodzicielskiej.

Podkreślić bowiem należy, że zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do ulgi przysługuje rodzicowi, który w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską. Dla nabycia praw do ulgi prorodzinnej nie wystarczy wiec posiadanie władzy rodzicielskiej prawo takie daje dopiero wykonywanie takiej władzy.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami kolegami dziecka, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

„Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretna aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym) czy tez sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.” (wyrok NSA z dnia 27 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 2360/15).

Reasumując: w sytuacji gdy małżonek nie wykonywał władzy rodzicielskiej, wówczas Wnioskodawczyni w odniesieniu do małoletnich dzieci przysługuje wyłączne prawo do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni może odliczyć, w rozliczeniu za 2016 rok, ulgę prorodzinną w 100% .

Na koniec należy wyjaśnić, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. Należy też zauważyć, ze na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władze rodzicielska. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczności, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władze rodzicielska i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin