Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB1-2.4511.119.2017.2.TR
z 11 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 23 marca 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.119.2017.1.TR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 23 marca 2017 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 28 marca 2017 r.), zaś w dniu 4 kwietnia 2017 r. (data nadania 31 marca 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 15 czerwca 2011 r. aktem notarialnym matka Zainteresowanego, będąca właścicielem nieruchomości:

1. „Z” – działki wraz z budynkiem,
2. „R” – mieszkania spółdzielczo-własnościowego,

dokonała darowizny tymże aktem ze służebnością na Zainteresowanego.

W dniu 4 października 2013 r. aktem notarialnym Wnioskodawca dokonał sprzedaży nieruchomości „Z” za kwotę 70 000 zł.

Mieszkanie w „Y” Wnioskodawca kupił w następujący sposób:

• 130 000 zł opłacone przelewem w dniu aktu notarialnego,
• spłaty pozostałej należności w wysokości 32 000 zł Zainteresowany dokonał po sprzedaży mieszkania „R” w dniu 15 września 2015 r., aktem notarialnym.
  
  

W tym akcie matka Wnioskodawcy zgodziła się na unieważnienie służebności na rzecz Zainteresowanego, a poprzez ustną umowę z nią Zainteresowany zobowiązał się do wpisania tegoż obowiązku w przyszłym zakupionym mieszkaniu. Uczynił to oświadczeniem w dniu 4 grudnia 2015 r., co zostało potwierdzone przez burmistrza.

Z kwoty 80 000 zł za sprzedaż mieszkania „R” Zainteresowany zakupił 1 października 2015 r. aktem notarialnym mieszkanie w „X”.

Koszt zakupu 45 325 zł plus opłaty notarialne 1 947,90 zł, co daje sumę 47 573 zł.

Pozostałą kwotę 32 000 zł Zainteresowany przeznaczył na spłatę mieszkania w „Y”; tym samym Wnioskodawca uważa, że wszystkie dochody ze sprzedaży nieruchomości zostały w całości przeznaczone na zakup mieszkania w „Y” i „X”.

Daty kupna-sprzedaży nieruchomości:

1. 4 października 2013 r. – sprzedaż nieruchomości „Z”: cena 70 000 zł,
2. 15 września 2015 r. – sprzedaż mieszkania „R”: cena 80 000 zł.
   
   

Kupno nieruchomości:

1. 12 sierpnia 2015 r. – kupno mieszkania w „Y”: 130 000 zł + 4 547 zł (koszt notarialny) + 32 000 zł (spłacane od 20 października do 20 stycznia 2017 r.) = 162 000 zł,
2. 1 października 2015 r. – kupno mieszkania w „X”: 45 625 zł + 1 947,90 zł (koszt notarialny) = 47 573 zł.
   
   

Sprzedaż mieszkania „R”: 80 000 zł – kupno mieszkania w „X”: 47 573 zł = kwota, którą Zainteresowany chciałby rozliczyć na cele mieszkaniowe: 32 427 zł.

Jak podał Zainteresowany, chodzi mu o zajęcie stanowiska co do kwoty 32 000 zł spłaconej sprzedającemu mieszkanie w „Y” w terminie określonym w akcie notarialnym, a wynikającej z różnicy między sprzedażą mieszkania „R” a zakupem mieszkania w „X”. Kwotę tę chciałby uwzględnić jako rozliczoną na cele mieszkaniowe. Pozostała kwota 427 zł pozostaje do opodatkowania.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wyjaśnił, co następuje.

Za kwotę uzyskaną w wyniku sprzedaży nieruchomości „Z” (70 000 zł) plus oszczędności w kwocie 60 000 zł, Wnioskodawca dokonał zakupu mieszkania w „Y” w ten sposób, że gotówką wpłacił (70 000 zł plus 60 000 zł) 130 000 zł, a pozostałą część, tzn. 32 000 zł, miał dopłacić po zawarciu aktu notarialnego ze sprzedającym, który wyraził zgodę na taką formę zapłaty za to mieszkanie.

Transakcja ta została zawarta w dniu 12 sierpnia 2015 r.

Natomiast za sumę uzyskaną ze sprzedaży lokalu R, w części 48 708 zł zakupił mieszkanie w „X”. Z kwoty 80 000 zł ze sprzedaży lokalu pozostała część w wysokości 31 202 zł, którą to sumą Wnioskodawca spłacił należność powstałą w wyniku umowy notarialnej, a dotyczącą mieszkania w „Y”.

Jak wyjaśnił Zainteresowany, problemem spornym są tu stosunek: daty sprzedaży lokalu „R” – 15 września 2015 r. do daty nabycia mieszkania w „Y”– 12 sierpnia 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu od sprzedaży mieszkania „R” i nieruchomości zabudowanej „Z” za łączną kwotę 150 000 zł? Czy urząd skarbowy uzna kwotę 32 000 zł za rozliczoną wspólnie za sprzedaż dwóch nieruchomości i kupno dwóch mieszkań?

Jak zawęził i wyjaśnił swoje żądanie Wnioskodawca, chodzi mu o zajęcie stanowiska co do kwoty 32 000 zł spłaconej sprzedającemu mieszkanie w „Y” w terminie określonym w akcie notarialnym, a wynikającej z różnicy między sprzedażą mieszkania „R” a zakupem mieszkania w „X”. Kwotę tę chciałby uwzględnić jako rozliczoną na cele mieszkaniowe. Pozostała kwota 427 zł pozostaje do opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydał na zakup tych dwóch mieszkań, w „Y” i „X”, całą sumę uzyskaną ze sprzedaży mieszkania „R” i nieruchomości „Z”. Kwotę 60 000 zł Zainteresowany dopłacił z własnych środków. Opodatkowanie Wnioskodawcy z kwoty 32 000 zł Zainteresowany uważałby za karę, za pobrane niesłusznie.

Zainteresowany wniósł ze względu na sprawiedliwość społeczną o uznanie kwoty 32 000 zł za spełniającą przepisy podatkowe, mimo różnic w dacie sprzedaży i kupna mieszkań podlegających zwolnieniu z opodatkowania tej kwoty, w przypadku gdyby urząd skarbowy nałożył na Wnioskodawcę taki obowiązek.

Wnioskodawca zwrócił również uwagę na sytuację swoją i matki, która otrzymuje emeryturę w wysokości 830 zł i z tego się utrzymuje. Zainteresowany zaznaczył, że koszty opłat za mieszkanie w „X”, w którym mieszka matka, wynoszą: czynsz plus energia około 600 zł, więc jej pomaga finansowo, również ponosząc koszty utrzymania mieszkania w „Y”, swojego ośmioletniego syna i partnerki życiowej. W takiej sytuacji obciążenie Wnioskodawcy kwotą „należnego” podatku zdecydowanie pogorszyłoby warunki jego rodziny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie informuje się, że zgodnie z zawężeniem i wyjaśnieniem żądania przez Zainteresowanego oraz przedstawionym na wezwanie jego własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnienia wydatkowania opisanej kwoty 32 000 zł ze sprzedaży mieszkania „R” na nabycie mieszkania w „Y” w kontekście zwolnienia przedmiotowego.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i forma ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 15 czerwca 2011 r. Zainteresowany nabył w darowiźnie od matki działkę wraz z budynkiem oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które sprzedał odpowiednio: 4 października 2013 r. oraz 15 września 2015 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że każda z przedmiotowych sprzedaży stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ obie zostały dokonane przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
• dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
  
  

W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

W terminie określonym w ust. 1 (tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym), z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3 (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że – co do zasady – dochód osiągnięty przez Zainteresowanego z opisanych sprzedaży podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, na zasadach wynikających z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże od powyższej zasady w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy ustawodawca ustanowił pod pewnymi warunkami wyjątek. Zgodnie bowiem z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia opisanego spółdzielczego prawa do lokalu spółdzielczego, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x (W/P)

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W rozpatrywanej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy przeznaczenie środków ze sprzedaży w dniu 15 września 2015 r. mieszkania „R” na poczet nabycia w dniu 12 sierpnia 2015 r. mieszkania w „Y” jest wydatkiem na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy, a tym samym czy uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że w rozpatrywanej sprawie nabycie mieszkania w „Y” miało miejsce przed sprzedażą mieszkania „R”. Tymczasem z przywołanych przepisów (art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wynika, że warunkiem uznania za własne cele mieszkaniowe poniesionych wydatków jest aby zarówno środki ze sprzedaży (wydatek) jak i samo nabycie (przeniesienie prawa własności) nastąpiły nie wcześniej niż w dniu sprzedaży mieszkania „R”, z której to sprzedaży dochód ma być zwolniony od opodatkowania. Nabycie, jak i wydatki związane z tym nabyciem, winny być dokonane po sprzedaży mieszkania „R”.

Wnioskodawca nie spełnił więc jednego z koniecznych warunków, aby środki ze sprzedaży mogły zostać zwolnione od opodatkowania, bowiem nabycie mieszkania w „Y” miało miejsce przed dniem uzyskania przychodu ze zbycia mieszkania „R”. Ww. zwolnieniu mogą podlegać wyłącznie wydatki na nabycie poniesione począwszy od dnia odpłatnego zbycia nieruchomości.

Reasumując: na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wydatkowanie przez Wnioskodawcę przedmiotowej kwoty 32 000 zł z przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania „R” na poczet dokonanego wcześniej nabycia mieszkania w „Y” nie może być uznane za wydatkowanie tego przychodu na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby dany wydatek mógł zostać zwolniony z podatku zarówno zapłata ceny, jak i samo przeniesienie własności (nabycie), musiałyby nastąpić nie wcześniej niż począwszy od dnia sprzedaży mieszkania „R”, a taka sytuacja nie miała miejsca w niniejszej sprawie.

W konsekwencji, w odniesieniu do przedmiotowej kwoty Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, wobec czego kwota ta podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach, wynikających z art. 30e cyt. ustawy podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, informuje się również, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej organ interpretacyjny nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Wnioskodawcę i stanowiskiem Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.