Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.22.2017.1.KP
z 19 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2017 r. (data wpływu 17 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zakupiła samochód osobowy – używany w salonie samochodowym w celu przerobienia (dostosowania) na karawan pogrzebowy (na pojazd specjalistyczny).

Samochód po zakupie nie jest używany, ponieważ został odstawiony do firmy, która specjalizuje się w takich przeróbkach.

Samochód będzie przerobiony i oddany do użytku w II kwartale 2017 r.

Wartość samochodu netto wynosi 124 390,25 zł. Samochód zostanie wprowadzony w środki trwałe jako osobowy do wartości obowiązującej 20 000 euro w m-cu marcu bez odpisu amortyzacyjnego. Po przeróbce na pojazd specjalny wartość samochodu zostanie podwyższona o koszty adaptacji oraz doliczenie reszty wartości zakupu samochodu powyżej 20 000 euro plus nieodpisany VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jaką wartość początkową Wnioskodawczyni może wpisać w środki trwałe po dokonanej przeróbce i zarejestrowaniu samochodu jako pojazdu specjalnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni może ona zakupiony samochód o wartości netto 124 390,25 zł wprowadzić w środki trwałe do wartości 20 000 euro z faktury zakupowej przed przeróbką, a po oddaniu do użytku jako pojazdu specjalnego doliczyć pozostałą wartość samochodu, t.j. powyżej 20 000 euro plus 50% podatku naliczonego z faktury zakupowej oraz koszt przeróbki samochodu netto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zakupiła samochód osobowy (używany) w salonie samochodowym w celu przerobienia (dostosowania) na karawan pogrzebowy (pojazd specjalistyczny). Po zakupie samochód nie jest używany. Został odstawiony do firmy, która specjalizuje się w takich przeróbkach. Samochód będzie oddany do użytku po przeróbce w II kwartale 2017 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien – w myśl powołanego przepisu – spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Jak wynika z powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia dwóch podstawowych przesłanek, które zakładają, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła przychodu, a także wydatek ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały, musi:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• jego przewidywany okres używania być dłuższy niż rok,
• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

W konsekwencji powyższych wskazań należy uznać, że własność lub współwłasność składnika majątku jest jednym z podstawowych warunków, którego spełnienie pozwala na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej. Podatnik staje się właścicielem/współwłaścicielem środka trwałego przez jego nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie.

Drugim warunkiem zaliczenia składnika majątku do środków trwałych jest jego kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania.

Ponadto składnik majątku będzie zaliczony do środków trwałych, jeśli przewidywany okres jego użytkowania jest dłuższy niż rok. Składników majątku kompletnych i zdatnych do użytku, wykorzystywanych w działalności gospodarczej podatnika nie zalicza się do środków trwałych, jeżeli przewidywany okres ich używania nie przekracza roku.

Ostatnim warunkiem, który musi być spełniony, aby dany składnik majątku zaliczyć do środków trwałych, jest wykorzystywanie go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zakupiła używany samochód osobowy. To oznacza, że jest jego właścicielem.

Jak już wcześniej zostało wskazane, aby uznać dany składnik majątku za środek trwały musi on w dniu przyjęcia do używania być kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Przez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Ustawodawca nie określił bliżej warunków, które określają kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania danego składnika majątku, jednak należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik, który oprócz wyposażenia we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, jest także sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie.

W przypadku zakupionego samochodu osobowego celem przerobienia na karawan pogrzebowy o kryterium kompletności i zdatności przesądza jego przystosowanie do prowadzonej działalności gospodarczej.

Przede wszystkim należy zauważyć, że w chwili zakupu i wprowadzenia do ewidencji środków trwałych wskazany samochód osobowy nie był przystosowany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ, jak wskazała Wnioskodawczyni, został on nabyty w celu przerobienia na samochód specjalistyczny – karawan pogrzebowy.

Zatem samochód osobowy nie był kompletny i zdatny do użytku w chwili jego zakupu oraz nie był wykorzystywany w działalności, bo został oddany do przeróbki. Tym samym nie spełniał wszystkich warunków, aby móc uznać go za środek trwały. Wskazany samochód osobowy będzie kompletny i zdatny do użytku dopiero w chwili przerobienia go na samochód specjalistyczny – karawan pogrzebowy (tj. w miesiącu jego legalizacji prawnej) i wówczas spełni wszystkie warunki pozwalające Wnioskodawczyni wprowadzić go stosownej ewidencji środków trwałych. Wtedy też zostanie oddany do używania w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 3 tej. ustawy: za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższego na cenę nabycia składa się cena uiszczona sprzedawcy za składnik majątku oraz koszty związane z zakupem, tj. wszystkie wydatki, które powstały w bezpośrednim związku z odpłatnym nabyciem.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że wartość początkową wskazanego we wniosku pojazdu, należy ustalić zgodnie z treścią w art. 22g ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. wg ceny nabycia wynikającej z posiadanej przez Wnioskodawczynię faktury zakupu. Cenę tą Wnioskodawczyni będzie mogła powiększyć o wydatki poniesione (do dnia oddania środka trwałego do używania) na przerobienie wskazanego samochodu na samochód specjalistyczny, o ile będzie w stanie je udokumentować.

Ponadto jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo Wnioskodawczyni nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas cena nabycia będzie obejmowała również ten podatek, a co za tymi idzie powiększy on wartość początkową.

Reasumując – Wnioskodawczyni powinna wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako środek trwały, samochód specjalistyczny – karawan pogrzebowy, którego wartością początkową będzie cena nabycia netto wynikająca z faktury powiększona o wartość podatku od towarów i usług, o ile nie stanowi on podatku naliczonego albo Wnioskodawczyni nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz powiększona o poniesione wydatki na przerobienie ww. samochodu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.