Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-1.4515.33.2017.1.HK
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U., poz. 1948, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 stycznia 2017 r. (data wpływu – 27 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wynikających dla współmałżonki wspólnika spółki cywilnej, a związanych z wycofaniem składników majątkowych ze spółki i przekazaniem ich do majątku wspólnika objętego wspólnością majątkową małżeńską – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wynikających dla współmałżonki wspólnika spółki cywilnej, a związanych z wycofaniem składników majątkowych ze spółki i przekazaniem ich do majątku wspólnika objętego wspólnością majątkową małżeńską.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni na dzień złożenia niniejszego wniosku pozostaje w związku małżeńskim, w którym pomiędzy małżonkami panuje wspólność majątkowa małżeńska. Mąż Wnioskodawczyni wraz z inną osobą fizyczną prowadzą w ramach spółki cywilnej działalność gospodarczą na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Spółka). Udziały męża Wnioskodawczyni oraz drugiego wspólnika w zyskach i stratach Spółki są równe (po 50%).

Na podstawie umowy kupna-sprzedaży zawartej w 2007 r. wspólnicy Spółki nabyli prawo użytkowania wieczystego gruntu położonego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz prawo własności budynków i urządzeń na gruncie tym położonych. Wyżej opisane prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami i urządzeniami stanowiącymi odrębną nieruchomość jest majątkiem wspólników spółki cywilnej, ujętym w ewidencji środków trwałych.

Wspólnicy Spółki zamierzają powziąć uchwałę, na podstawie której zobowiążą się do nieodpłatnego przeniesienia na swoją rzecz (wycofania ze Spółki), przysługującego im – na zasadach wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej – prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością budynków i urządzeń stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, w udziałach po ½ do swoich majątków prywatnych, nieobjętych wspólnością łączną wspólników spółki cywilnej, odpowiadających udziałom wspólników w zyskach i stratach w Spółce.

W wykonaniu wymienionej uchwały wspólnicy spółki cywilnej zamierzają zawrzeć umowę (nienazwaną) nieodpłatnego przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością budynków i urządzeń stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, na swoją rzecz w udziałach po ½, odpowiadających udziałom wspólników spółki cywilnej w zyskach i stratach.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego część przypadająca na męża Wnioskodawczyni wejdzie do majątku wspólnego Wnioskodawczyni oraz jej męża.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja nieodpłatnego przeniesienia ze Spółki prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością budynków i urządzeń stanowiących odrębny od grunty przedmiot własności do majątku wspólnego Wnioskodawczyni oraz jej męża w ½ udziału, odpowiadającemu udziałom męża w zyskach i stratach Spółki, będzie skutkowała powstaniem u Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana przez jej męża oraz drugiego ze wspólników Spółki transakcja wycofania składników majątkowych z majątku Spółki do majątków odrębnych wspólników, nie pociąga za sobą skutków podatkowych w podatku od spadków i darowizn dla Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

W myśl ust. 2 tego przepisu podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Stosownie natomiast do art. 1a powołanej ustawy, przepisy ustawy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego:

1. nabycia własności rzeczy wspólnej (wspólnego prawa majątkowego) albo jej części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność;
2. wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.
   
   

Wnioskodawczyni stwierdziła, że w literaturze wskazuje się, iż w ww. przepisach ustawodawca w sposób enumeratywny wymienia tytuły, z którymi związany jest obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Oznacza to, że ustawodawca zawęża przedmiot opodatkowania jakim jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tylko do tych przypadków, gdy nabycie wynika (ma związek) z tych konkretnie wskazanych tytułów prawnych.

Dla przykładu Wnioskodawczyni wskazała, że nabycie korzyści na skutek zawarcia umowy użyczenia, która jest umową nieodpłatną (bezpłatną, art. 710 ustawy z dnia 23 maja 1964 r. – Kodeks cywilny; Dz.U. Nr 16, poz. 94, ze zm.), nie podlega podatkowi od spadków i darowizn (S. Babiarz, A. Mariański, W. Nykiel, Ustawa o podatku od spadków i darowizn. Komentarz, LEX, Warszawa 2010).

W kontekście powyższego Wnioskodawczyni zauważyła, że nabycie do majątku wspólnego Wnioskodawczyni oraz jej małżonka przedmiotowych składników majątkowych nie stanowi zwłaszcza umowy darowizny, o której mowa w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. „Pomimo, że darowizna jest świadczeniem tylko jednej strony na rzecz drugiej, nie jest czynnością jednostronną, lecz stosunkiem obligacyjnym (umową). Do jej zawarcia, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest więc zgodne oświadczenie woli obu stron umowy. Jedną stroną umowy darowizny jest darczyńca, drugą – obdarowany. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.” (S. Brzeszczyńska, Podatek od spadków i darowizn. Komentarz, Wyd. 3. Warszawa 2009).

W zdarzeniu przyszłym opisanym w treści niniejszego wniosku tj. do nabycia przedmiotowych praw przez Wnioskodawczynię nie dojdzie na skutek złożenia przez nią jakiegokolwiek oświadczenia woli, lecz z mocy samego prawa tj. na podstawie art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, ze zm.). Zgodnie z powołanym przepisem, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Przepis ten znajduje zastosowanie do stanów faktycznych, takich jak opisany w niniejszym wniosku, z uwagi na ziszczenie się wszystkich przesłanek w art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego opisanych, tj. istnienie małżeństwa, wspólności majątkowej małżeńskiej oraz nabycie składnika majątkowego przez jednego małżonka w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawczyni wskazała, że prawidłowość niniejszego stanowiska potwierdza orzecznictwo Sądu Najwyższego oraz sądów powszechnych. W wyroku z dnia 16 stycznia 2013 r. Sąd Najwyższy stwierdził, iż majątek nabyty przez wspólnika spółki cywilnej na skutek likwidacji spółki, wchodzi do majątku wspólnego jego oraz jego małżonka, jako że: „wyjątki od zasady surogacji zachodzą, gdy przepis szczególny stanowi inaczej. Przepisem takim jest art. 31 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w części wskazującej, że do majątku wspólnego należą przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez jednego z małżonków. Pojęcie „przedmioty majątkowe”, w rozumieniu art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, obejmuje wszelkie prawa majątkowe” (Postanowienie SN z dnia z 16.1.2013 r., II CSK 193/12, Legalis).

Zdaniem Wnioskodawczyni okoliczność, iż to jedynie jej małżonek jest wspólnikiem spółki cywilnej, z której to działalnością związane są uzyskiwane składniki majątkowe, pozostaje bez znaczenia dla uznania przedmiotowej czynności za umowę darowizny w rozumieniu art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w zdarzeniu przyszłym opisanym w treści wniosku z pewnością nie dojdzie do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawczynią, a którymkolwiek ze wspólników, jako że Wnioskodawczyni nie złoży jakiegokolwiek oświadczenia woli, a do nabycia składników majątkowych przez Wnioskodawczynię dojdzie z mocy samego prawa.

Jak wskazuje się w literaturze: „kryterium zaliczenia konkretnego prawa do majątku wspólnego jest nabycie tego prawa choćby przez jednego z małżonków w czasie trwania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Wejście do majątku wspólnego następuje z mocy prawa i nie zależy od woli, a nawet świadomości, małżonka nabywającego określony składnik majątkowy.” (K. Gromek, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz. Wyd. 5, Warszawa 2016).

Wnioskodawczyni wskazała, że nie bez znaczenia pozostaje również okoliczność, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie uzyska jakiegokolwiek przysporzenia kosztem drugiego ze wspólników, jako że każdy ze Wspólników Spółki otrzyma taką wartość składników majątkowych, jaka odpowiada jego udziałom w zyskach i stratach Spółki.

W istocie uzyskanie praw przez Wnioskodawczynię wynika zatem tylko i wyłącznie z okoliczności pozostawania przez Wnioskodawczynię w związku małżeńskim z jednym ze wspólników, w którym to małżeństwie istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, również żadna inna norma objęta przepisem art. 1 oraz 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn nie znajduje zastosowania do zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku, skutkiem czego zamierzona transakcja wycofania składników majątkowych ze Spółki i wejście przez Wnioskodawczynię w ich posiadanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do powołanego art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem tylko Wnioskodawczyni może czerpać z wydanej interpretacji ochronę prawną.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.