Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.1.2017.1.MK
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania przekazania na cele prywatne środka trwałego w postaci nieruchomości ujętych w zestawieniu środków trwałych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania przekazania na cele prywatne środka trwałego w postaci nieruchomości ujętych w zestawieniu środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą na zasadzie wpisu do Centralnej Ewidencji Indywidualnej Działalności Gospodarczej i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakres przedmiotowy prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności wchodzi m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Składnikami majątkowymi prowadzonego przedsiębiorstwa są prawo użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej wolnostojącą halą handlowo - magazynową położonej w …, oraz prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej wolnostojącą halą handlowo magazynową położoną w … oraz …. Hale zostały wybudowane i oddane w użytkowanie:

1. Hala w …, przy ul. …, prace budowlane zakończone w 2010 roku, oddana do użytkowania 25 stycznia 2010 r.
2. Hala w …, przy ul. …, prace budowalne zakończone w 2009, oddana do użytkowania na początku 2009 r.
3. Hala w …, przy ul. … - prace budowlane zakończone w 2001 roku, oddana do użytkowania 10 września 2001 r.
   
   

Początkowo Wnioskodawca wykorzystywał halę w …, przy ul. … do prowadzenia działalności gospodarczej w postaci dystrybucji dodatków krawieckich i tkanin. Od 2009 roku hala została dzierżawiona na rzecz spółki osobowej, która prowadzi działalności w przedmiocie sprzedaży wyrobów tekstylnych. Hale w … i … dzierżawione są również przez spółkę osobową do prowadzenia powyżej wskazanej działalności.

Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowane są na zasadzie stawki liniowej 19 %. Wszystkie z powyżej wymienionych nieruchomości stanowią przedmiot najmu na rzecz Spółki osobowej w której Wnioskodawca pełni funkcje komandytariusza. Jednocześnie Wnioskodawca nadmienia, iż wszystkie nieruchomości w postaci hal zostały wytworzone przez Wnioskodawcę, który jednocześnie korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu usług i materiałów budowlanych, koniecznych do wybudowania hali. Wnioskodawca wskazuje, iż poszczególne nieruchomości oddane zostały w dzierżawę w dniu:

1. Hala w …, przy ul. …, - 18 stycznia 2010 r.
2. Hala w …, przy ul. …,-18 stycznia 2010 r.
3. Hala w …, przy ul. … - 1 czerwca 2009 r.
   
   

Obecnie obowiązujące umowy dzierżawy ze spółką zawarte zostały w dniu 18 stycznia 2010 r. Zgodnie z postanowieniami stron, umowa została zawarta na czas nieokreślony. Hale zostały wytworzone przez Wnioskodawcę i w tym zakresie nie były prowadzone prace mające na celu ich ulepszenie powyżej 30% wartości początkowej.

W dalszej perspektywie Wnioskodawca nie wyklucza przekazania wszystkich lub poszczególnych nieruchomości na rzecz posiadanego majątku osobistego i skierowania prowadzonej działalności gospodarczej na inny obszar. Nadto, Wnioskodawca w celu optymalizacji kosztów utrzymania opisanych nieruchomości planuje wynajmować wycofane z działalności gospodarczej nieruchomości w ramach najmu prywatnego. Jednocześnie powyższe działania nie będą nosiły znamion ciągłej zorganizowanej, profesjonalnej działalności. Nieruchomości wskazane we wniosku przekazane zostaną na cele prywatne przedsiębiorcy poprzez ich wykreślenie z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższa okoliczność zostanie udokumentowana poprzez tzw. protokół likwidacji lub dokument księgowy LT (likwidacja środka trwałego). Przy czym Wnioskodawca będzie respektował postanowienia zawartej umowy dzierżawy, tym samym w najbliższym czasie nieruchomości dzierżawione będą na rzecz Spółki, przy czym Wnioskodawca nie wyklucza, iż w późniejszym okresie nieruchomości objęte wnioskiem mogą być oddane w użytkowanie na mocy zawartych umów najmu lub dzierżawy na rzecz innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. (we wniosku oznaczone Nr 1) Czy przekazanie środka trwałego w postaci nieruchomości ujętych w zestawieniu środków trwałych prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej na cele prywatne podatnika korzystać będzie ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1 (we wniosku oznaczone Ad. 1)

Wnioskodawca stoi na stanowisku że przekazanie nieruchomości stanowiących majątek przedsiębiorstwa na rzecz majątku osobistego podatnika stanowi czynność opodatkowaną na gruncie podatku od towarów i usług, która korzystać będzie ze zwolnienia określonego dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W konsekwencji na gruncie przytoczonych regulacji przekazanie przez Pana … nieruchomości stanowiących środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz majątku osobistego jest czynnością podlegająca opodatkowaniu na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 10 przewidział zwolnienie przedmiotowe mianowicie, jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem takiej nieruchomości a datą przekazania upłynęło, co najmniej 2 lata. W takim wypadku podatnik jest zwolniony od podatku. W świetle przywołanej regulacji kluczowa jest wykładania terminu .,pierwsze zasiedlenie”. Definicja „pierwszego zasiedlenia” uregulowana została w art. 2 ust. 14 ustawy, wedle niej pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Pierwsze zasiedlenie nie musi być dostawą towarów. Istotą pierwszego zasiedlenia jest oddanie do użytkowania, które następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem może być, więc oddanie nieruchomości w najem czy też leasing. Jest to oddanie pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Pierwszym zasiedleniem będzie, zatem tylko pierwsza czynność opodatkowana dotycząca danych budynków (ich części) lub budowli. Takie stanowisko w żaden sposób nie budzi wątpliwości zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i wydawanych interpretacji przepisów prawa podatkowego. (vide: Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 listopada 2015 r., ITPP3/4512-464/15/JK; Wyrok NSA z dnia 3 czerwca 2014 r., I FSK 956/13)

Przenosząc powyższe ustalenia na zaprezentowane we wniosku zdarzenie przyjąć należy, że posiadane przez Pana … nieruchomości oddane zostały Spółce do użytkowania na podstawie zawartych umów najmu bądź dzierżawy w terminie dalszym niż 2 lata, a niniejsze usługi stanowią czynności opodatkowane, zatem Pan … uprawniony jest w tym skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów(…).

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, polegającej na wykorzystaniu towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższych przepisów Kodeksu cywilnego, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu lub dzierżawy związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem i dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu/dzierżawy wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu i dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznym.

W konsekwencji najem/dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarcza na zasadzie wpisu do Centralnej Ewidencji Indywidualnej Działalności Gospodarczej i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakres przedmiotowy prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności wchodzi m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Składnikami majątkowymi prowadzonego przedsiębiorstwa są prawo użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej wolnostojącą halą handlowo - magazynową położonej w …, oraz prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej wolnostojącą halą handlowo – magazynową położoną w … oraz ... Obecnie obowiązujące umowy dzierżawy ze spółką zawarte zostały w dniu 18 stycznia 2010 r. Zgodnie z postanowieniami stron, umowa została zawarta na czas nieokreślony. Wszystkie nieruchomości w postaci hal zostały wytworzone przez Wnioskodawcę, który jednocześnie korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu usług i materiałów budowlanych, koniecznych do wybudowania hali. Wnioskodawca nie wyklucza przekazania wszystkich lub poszczególnych nieruchomości na rzecz posiadanego majątku osobistego i skierowania prowadzonej działalności gospodarczej na inny obszar. Wnioskodawca w celu optymalizacji kosztów utrzymania opisanych nieruchomości planuje wynajmować wycofane z działalności gospodarczej nieruchomości w ramach najmu prywatnego. W najbliższym czasie nieruchomości dzierżawione będą na rzecz Spółki, przy czym Wnioskodawca nie wyklucza, iż w późniejszym okresie nieruchomości objęte wnioskiem mogą być oddane w użytkowanie na mocy zawartych umów najmu lub dzierżawy na rzecz innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Zatem w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nieruchomości niewątpliwie są i będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę przez cały czas do działalności gospodarczej, przed wycofaniem jako środek trwały prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, po wycofaniu na cele najmu/dzierżawy tj. do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nieruchomość nie będzie natomiast w żaden sposób wykorzystywana do celów prywatnych.

W konsekwencji wykorzystywanie wskazanych we wniosku nieruchomości na cele najmu/dzierżawy stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlegać będzie opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości, które Wnioskodawca będzie wykorzystywał na cele najmu/dzierżawy, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Przedmiotowe nieruchomości bowiem - jak wynika z opisu sprawy nie zostaną przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystywane na cele prywatne, lecz w związku z ich przeznaczeniem na cele najmu/dzierżawy, będą nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem Wnioskodawca nadal będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie nieruchomości w najem/dzierżawę poza dotychczasową działalność gospodarczą – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie/dzierżawie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej, „prywatny” najem/dzierżawa nieruchomości stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że wycofanie z ewidencji środków trwałych wskazanych we wniosku nieruchomości, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie jest to czynność przewidziana w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.