Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.2.2017.2.KSM
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 2 marca 2017 r., uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2017 r. (data wpływu 23 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 marca 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.2.2017.1.KSM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 marca 2017 r. (data doręczenia 17 marca 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 21 marca 2017 r. (data wpływu 23 marca 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 21 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą córkę. W dniu 2 marca 2015 r. mąż Wnioskodawczyni wyrzucił Ją wraz z córką z mieszkania. Od stycznia 2016 r. wynajmuje Ona samodzielnie mieszkanie, w którym zamieszkuje wraz z córką - ..., Pesel .... Od marca 2015 r. nie mieszka i nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z mężem. Aktualnie trwa sprawa rozwodowa przed Sądem II Instancji. Sąd wyrokiem o rozwód z dnia 21 kwietnia 2016 r., sygn. ... rozwiązał małżeństwo z winy męża. Wykonywanie władzy rodzicielskiej Sąd powierzył wyłącznie Wnioskodawczyni - matce dziecka, ograniczając władzę rodzicielską ojca dziecka (...) do współdecydowania o istotnych życiowych sprawach dziecka. W dniu 6 czerwca 2016 r. mąż Wnioskodawczyni złożył apelację od wyroku o rozwód, w której kwestionuje orzeczenie swojej winy oraz uregulowanie kontaktów z córką. Wniesiona apelacja nie kwestionuje wykonywania władzy rodzicielskiej powierzonej matce dziecka. Termin rozprawy został wyznaczony na 24 marca 2017 r., czyli de facto nie zmieni stanu faktycznego co do wykonywania władzy rodzicielskiej w 2016 r., którą w rzeczywistości wykonywała Wnioskodawczyni, jako matka dziecka. Każdorazowo, co roku ulgę prorodzinną na dziecko odliczała Wnioskodawczyni (również Ona rozliczyła ją za 2015 r.). Na początku lutego 2017 r. ojciec dziecka poinformował Wnioskodawczynię, że odliczył sobie 50% ulgi za 2016 r. (prowadzi działalność gospodarczą). Tym samym, nie dając Wnioskodawczyni możliwości wypowiedzenia się i zajęcia stanowiska w sprawie. W związku z zaistniałą sytuacją pojawiły się wątpliwości, w jaki sposób ma Ona rozliczyć PIT za 2016 r. Próbując uzyskać informację Wnioskodawczyni nie otrzymała jednoznacznej odpowiedzi. Wyrokiem o rozwód Sąd uregulował kontakty ojca z córką w taki sposób, że miałby zabierać ją w każdy wtorek i piątek w godz. od 14:00 do 19:00, w dzień urodzin od 14:00 do 19:00, w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy w godz. od 10:00 do 19:00, w co drugi weekend miesiąca od soboty od godz. 10:00 do niedzieli do godziny 18:00. W 2016 r. kontakty ojca z dzieckiem wyglądały w taki sposób, że od stycznia do dnia wydania wyroku, tj. 21 kwietnia 2016 r. ojciec dziecka spotykał się z córką we wtorki i czwartki od godz. 16:30 do 19:00, oraz co drugi weekend w sobotę bądź niedzielę od 12:00 do 18:00. Natomiast od dnia 21 kwietnia 2016 r. ojciec dziecka spotykał się z córką we wtorki i czwartki od godz. 16:00 do 19:00, oraz co drugi weekend od soboty od 14:00 do niedzieli do godz. 18:00 (zabezpieczone kontakty z dzieckiem). Ojciec dziecka poza zasądzonymi alimentami nie bierze odpowiedzialności za wychowanie i utrzymanie córki. Nie angażuje się w życie przedszkolne córki, nie zakupuje potrzebnych podręczników, zdjęć, strojów na przedstawienia, na bal, na dodatkowe zajęcia, na komitet rodzicielski itp. Gdy córka choruje, Wnioskodawczyni zapewnia jej opiekę, zakupuję potrzebne lekarstwa, co również wiąże się oczywiście z wzięciem opieki na chorą córkę, a w konsekwencji skutkuje mniejszym wynagrodzeniem za pracę. Ojciec dziecka, w sytuacji, gdy zabiera córkę w określonych godzinach, zawozi ją do swojej nowej partnerki, bądź do swoich rodziców, (w 90 proc. nie spędza z nią czasu „sam na sam”).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 marca 2017 r., Wnioskodawczyni wskazała, że w stosunku do Niej i Jej małoletniej córki nie miały zastosowania przepisy art. 30c u.p.d.o.f oraz przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym i ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Od 2 lat opiekę nad małoletnią córką Wnioskodawczyni sprawuje samodzielnie, bez udziału ojca. Zatem od dnia, kiedy zmienił zamki w drzwiach nie wykonywał również władzy rodzicielskiej nad córką. Zgodnie z wyrokiem o rozwód, wykonywanie władzy rodzicielskiej powierzono wyłącznie Wnioskodawczyni. Ojciec dziecka poza zasądzonymi alimentami i uregulowanymi kontaktami z córką, nie bierze odpowiedzialności za wychowanie i utrzymanie córki. Nie bierze najmniejszego udziału w sprawowaniu władzy. Nie angażuje się w życie córki (przedstawienia w przedszkolu, wycieczki, potrzebne podręczniki, sprzęt sportowy niezbędny do zaspokajania rozwoju córki typu - łyżwy, hulajnoga, rower, lekarstwa, wizyty u lekarza). W przypadku, gdy córka otrzymuje prezenty okazjonalne typu urodziny czy święta, zostają one u ojca. Córka nie otrzymuje ich do domu. Gdy spotyka się z córką zabiera ją do swojej nowej partnerki bądź do rodziców, czyli tak naprawdę nie angażuje się w budowanie więzi z córką.

Ojciec dziecka dokonał odliczenia połowy ulgi prorodzinnej na córkę. Nie ustalił również proporcji odliczenia ulgi, o czym mowa w art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast zdaniem Wnioskodawczyni, ulga podatkowa służy temu by pomóc rodzicom lepiej sprawować faktyczną nad dzieckiem opiekę, by środki finansowe, jakie zaoszczędzą dzięki tej uldze mogli przeznaczyć dla dzieci na ich zdrowie, rozwój, naukę, a nie własne potrzeby.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawczyni jako matce samotnie wychowującej małoletnią córkę przysługuje prawo do odliczenia kwoty ulgi w całości na córkę, w stosunku do której, w roku podatkowym 2016 wykonywała władzę rodzicielską na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, skoro wykonywanie władzy rodzicielskiej powierzono matce dziecka i tą władzę faktycznie wykonuje Wnioskodawczyni to przysługuje Jej odliczenie ulgi w całości. Nie przysługuje natomiast ojcu dziecka.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy PIT, podstawowym warunkiem, jaki musi być spełniony przez rodzica małoletniego dziecka dla zastosowania przedmiotowej ulgi jest wykonywanie przez rodzica władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego, rozumianej w szczególności jako sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem. Można również odnieść się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dna 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15, który wskazał, że „(.. ) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, tj. posiadanie władzy rodzicielskiej i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...)”.

Wnioskodawczyni wskazała, że w Jej przypadku ojciec dziecka nie spełnia jednocześnie dwóch przesłanek. Należy również podkreślić, że nie wykonuje on faktycznej władzy rodzicielskiej wobec córki. Nie wykonuje zarządu jej majątkiem, nie wychowuje, nie troszczy się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, nie zabezpiecza wszystkich potrzeb córki od bytowych po edukacyjne, zdrowotne czy emocjonalne.

Utrzymywane kontakty ojca z córką nie można uznać za wykonywanie przez niego władzy rodzicielskiej - tym bardziej w sytuacji, gdy te kontakty realizowane są bardzo rzadko, w sytuacji obecności samego ojca z córką.

Ponadto jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 5 czerwca 2012 r., sygn. akt. III CZP 72/11 w orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się jednolite stanowisko, wywodzone z wykładni językowej art. 113 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. K. r. o., że prawo do utrzymywania przez rodziców kontaktów z dzieckiem nie należy do sfery sprawowania władzy rodzicielskiej. W konsekwencji samo utrzymywanie kontaktów z dzieckiem nie jest rozstrzygające dla uznania, że ojciec wykonuje władzę rodzicielską. Dotyczy to również wykonywanie obowiązku alimentacyjnego. Można odwołać się tutaj również do wyroku z dnia 2 lipca 2011 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który stwierdził, że wykonywanie przez skarżącego ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego jest niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Dlatego Wnioskodawczyni uważa, że samo posiadane władzy rodzicielskiej bez faktycznego wykonywania jej wobec córki, podobnie jak utrzymywanie kontaktów z córką czy alimentacja nie wystarcza do odliczenia ulgi przez ojca. W sytuacji, gdy tylko Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniej córki nie ma zastosowania również zasada wyrażona w art. 27f ust. 4. W konsekwencji przysługiwanie odliczenia obojgu rodzicom w kwotach równych lub dowolnej proporcji przez nich ustalonej może mieć miejsce tytko wówczas, gdy oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);

2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

– w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Z treści wniosku wynika, że w dniu 2 marca 2015 r. mąż Wnioskodawczyni wyrzucił Ją wraz z córką z mieszkania. Od stycznia 2016 r. wynajmuję Ona samodzielnie mieszkanie, w którym zamieszkuję wraz z córką. Wnioskodawczyni od marca 2015 r. nie mieszka i nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z mężem. Aktualnie trwa sprawa rozwodowa przed Sądem II Instancji. Sąd wyrokiem o rozwód z dnia 21 kwietnia 2016 r. rozwiązał małżeństwo z winy męża. Wykonywanie władzy rodzicielskiej Sąd powierzył wyłącznie Wnioskodawczyni - matce dziecka, ograniczając władzę rodzicielską ojca dziecka do współdecydowania o istotnych życiowych sprawach dziecka. Na początku lutego 2017 r. ojciec dziecka poinformował Wnioskodawczynię, że odliczył sobie 50% ulgi za 2016 r. (prowadzi działalność gospodarczą). Wyrokiem o rozwód Sąd uregulował kontakty ojca z córką w taki sposób, że miałby zabierać ją w każdy wtorek i piątek w godz. od 14:00 do 19:00, w dzień urodzin od 14:00 do 19:00, w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy w godz. Od 10:00 do 19:00, w co drugi weekend miesiąca od soboty od godz. 10:00 do niedzieli do godziny 18:00. W 2016 r. kontakty ojca z dzieckiem wyglądały w taki sposób, że od stycznia do dnia wydania wyroku, tj. 21 kwietnia 2016 r. ojciec dziecka spotykał się z córką we wtorki i czwartki od godz. 16:30 do 19:00, oraz co drugi weekend w sobotę bądź niedzielę od 12:00 do 18:00. Natomiast od dnia 21 kwietnia 2016 r. ojciec dziecka spotykał się z córką w we wtorki i czwartki od godz. 16:00 do 19:00, oraz co drugi weekend od soboty od 14:00 do niedzieli do godz. 18:00 (zabezpieczone kontakty z dzieckiem). Wnioskodawczyni wskazała, że ojciec dziecka poza zasądzonymi alimentami nie bierze odpowiedzialności za wychowanie i utrzymanie córki. Nie angażuje się w życie przedszkolne córki, nie zakupuje potrzebnych podręczników, zdjęć, strojów na przedstawienia, na bal, na dodatkowe zajęcia, na komitet rodzicielski, sprzęt sportowy niezbędny do zaspokajania rozwoju córki typu - łyżwy, hulajnoga, rower. Gdy córka choruje, Wnioskodawczyni zapewnia jej opiekę, zakupuję potrzebne lekarstwa, co również wiąże się oczywiście z wzięciem opieki na chorą córkę, a w konsekwencji skutkuje mniejszym wynagrodzeniem za pracę. Ojciec dziecka, w sytuacji, gdy zabiera córkę w określonych godzinach, zawozi ją do swojej nowej partnerki, bądź do swoich rodziców. Nie bierze najmniejszego udziału w sprawowaniu władzy.

Stosowanie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i o kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a cyt. ustawy, sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Sąd może pozostawić władzę rodzicielską obojgu rodzicom na ich zgodny wniosek, jeżeli przedstawili porozumienie, o którym mowa w § 1, i jest zasadne oczekiwanie, że będą współdziałać w sprawach dziecka.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Sąd może pozostawić władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem, i jest zasadne oczekiwanie, że będą współdziałać w sprawach dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia (art. 107 § 2 ww. ustawy).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Jednakże, warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego, w 2016 r. wykonywanie władzy rodzicielskiej Sąd powierzył wyłącznie Jej, ograniczając władzę rodzicielską ojca dziecka do współdecydowania o istotnych życiowych sprawach dziecka. Ojciec dziecka nie angażuje się w życie córki. Ponadto, to Wnioskodawczyni ponosi wszelkie koszty leczenia córki i to ona otacza dziecko opieką w sytuacji, gdy córka jest chora. Z opisu sprawy wynika, że w ww. okresie, to wyłącznie Wnioskodawczyni sprawowała pieczę nad córka i ponosiła koszty jej utrzymania, ojciec dziecka poza zasądzonymi alimentami i uregulowanymi kontaktami z córką nie bierze odpowiedzialności za jej wychowanie i utrzymanie.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że w 2016 r. Wnioskodawczyni posiadała, jak i wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do swojej córki.

Reasumując stwierdzić należy, że przy spełnieniu wszystkich przesłanek określonych w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje Wnioskodawczyni prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy, za 2016 r. w pełnej wysokości, z uwagi na fakt, że w ww. okresie Wnioskodawczyni posiadała i jednocześnie wykonywała władzę rodzicielską nad córką.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie dzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.