Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP4.4512.8.2017.2.LG
z 19 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 10 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 12 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi dostawy i montażu stolarki budowlanej na budowanym obiekcie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi dostawy i montażu stolarki budowlanej na budowanym obiekcie. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 lutego 2017 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 17 lutego 2017 r. znak: 2461-IBPP4.4512.8.2017.1.LG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Aktualnie Spółka planuje podpisać umowę na wykonanie usługi budowlanej z kontrahentem z innego kraju UE. Spółka nie jest zarejestrowana do VAT w tym kraju UE w którym ma być wykonywana usługa budowlana. Usługa budowlana polegałaby na wykonaniu w Polsce w siedzibie Wnioskodawcy odpowiednich konstrukcji budowlanych, przewiezieniu ich na miejsce budowy oraz tam zmontowanie i zainstalowanie na budowanym obiekcie. Wspomniane konstrukcje budowlane stanową drzwi, okna oraz fasady budynków. Zgodnie z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług miejscem opodatkowania przedmiotowej usługi będzie kraj w którym położona jest nieruchomość. Stawka podatku dla sprzedaży przedmiotowych konstrukcji budowlanych na terenie Polski wynosi 23%.

Dostawa konstrukcji budowlanych wraz z montażem to dostawa kompleksowa, która w rozumieniu przepisów prawa budowlanego jest usługą o roboty budowlane.

PKD tej działalności to 4332 „Montaż Stolarki budowlanej”. Spółka będzie produkować oraz odpowiedzialna jest za montaż stolarki budowlanej na obiektach: Powyższa działalność dla konkretnego klienta określana jest w jednej umowie na wykonanie robót budowlanych.

Reasumując jeszcze raz: Spółka konstruuje oraz produkuje elementy budowlane, fasady, drzwi, okna na podstawie opracowanych przez Spółkę projektów. Przedmiotowe fasady, drzwi i okna dedykowane są na konkretne budynki. Następnie Spółka w ramach tej jednej usługi dostarcza fasady, okna, i drzwi na miejsce budowy oraz organizuje i odpowiada za ich montaż. Jest to jedno kompleksowe świadczenie które zamówił klient Wnioskodawcy.

Ponadto w piśmie z 12 lutego 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Kontrahent z innego kraju członkowskiego z którym Wnioskodawca zamierza podpisać umowę jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.
2. Elementem dominującym jest wartość specyficznej konstrukcji budowalnej, a na wartość świadczenia (usługi budowalnej) będącego przedmiotem wniosku składają się szacunkowo poniższe koszty:
1. 60% to koszty materiałów (głównie aluminium i szkło) – z tych materiałów powstają konstrukcje budowalne, które mają być zamontowane na budowach,
   
2. 20% - koszty projektów (służących prefabrykacji w Polsce oraz instrukcji montażowych),
   
3. 20% - koszty montażu na miejscu budowy.
3. Instalacja nie jest prostym montażem, wymaga specjalistycznych umiejętności polegających na montażu konstrukcji budowalnych na złożonych i skomplikowanych budynkach.
4. Umowa nie będzie zawierać informacji o momencie przejścia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Wnioskodawca zobowiązany będzie wykonać, dostarczyć i zamontować konstrukcje budowalne na budynku w innym kraju UE. Odbiór prac odbywać się będzie po ich wykonaniu na podstawie protokołu odbioru. W momencie podpisania protokołu odbioru kontrahent z innego kraju UE odbierze wykonane prace i będzie mógł nimi rozporządzać.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przemieszczenie przez Spółkę towarów, które to towary mają być elementem wykonywanej przez Spółkę usługi na nieruchomości, z Polski do innego kraju UE należy wykazywać w ewidencjach VAT jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów tzw. nietransakcyjną?
2. Czy w przypadku uznania, przedmiotowego przemieszczenia za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (nietransakcyjną) z uwagi na fakt nieposiadania przez Spółkę numeru VAT UE innego niż polski podlegałaby ta dostawa opodatkowaniu VAT stawką 23% na terenie Polski?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1

Opisane we wniosku przemieszczenie towarów na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 1 nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lecz jest elementem usługi na nieruchomości, którą wykonuje Spółka.

Ad. 2

Przemieszczenie towaru przez Polskiego podatnika, niezarejestrowanego w innych krajach UE do transakcji wewnątrzwspólnotowych, z jednego kraju UE do drugiego kraju UE celem wykonania przy wykorzystaniu przedmiotowego towaru usługi budowlanej w innym kraju UE nie podlega opodatkowaniu na terenie Polski, świadczy o tym art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług. Samoopodatkowanie przemieszczenia stawką 23% stanowiłoby naruszenie neutralności podatku od towarów i usług, oraz de facto miałoby podobne a nawet jeszcze bardziej negatywne skutki jak ograniczenie prawa do odliczenia VAT gdyby takie miało miejsce dla tego typu transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. Nr 710, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 1 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku, gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz.

Powołany przepis art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Powyższy przepis art. 13 ust. 4 pkt 1 ustawy określił przypadek nieuznania przemieszczenia towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, tj. sytuacji gdy towary są przemieszczane przez podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz i dokonuje się ich montażu lub instalacji, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejsce świadczenia jest określane wg miejsca ich montażu lub instalacji. Należy jednak zaznaczyć, że z sytuacji tej wyłączony został montaż lub instalacja będące prostymi czynnościami umożliwiającymi funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

W sprawie Wnioskodawca (czynny podatnik podatku VAT zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych) zamierza podpisać umowę z zagranicznym kontrahentem (podatnikiem podatku od wartości dodanej) na wykonanie usługi budowlanej na konkretnym obiekcie. Umowa ta ma obejmować wyprodukowanie i dostarczenie oraz montaż konstrukcji budowlanych w postaci drzwi, okien oraz fasad budynków. Montaż będzie odbywał się na nieruchomości położonej na terytorium kraju członkowskiego Unii Europejskiej innego niż terytorium kraju. Wnioskodawca wskazał, że jest to jedno kompleksowe świadczenie, które zamówił klient. Elementem dominującym jest w transakcji towar (konstrukcja budowlana). Skład procentowy świadczenia kształtuje się następująco: 60% to koszty materiałów z których powstają konstrukcje budowlane, 20% to koszty projektów oraz pozostałe 20% to koszty montażu. Wnioskodawca wskazał, że instalacja konstrukcji budowlanych nie jest prostym montażem, wymaga specjalistycznych umiejętności polegających na montażu konstrukcji budowlanych na złożonych i skomplikowanych obiektach.

Mając na uwadze powyższe w planowanej transakcji wystąpi dostawa towarów będącą przeważającą częścią świadczenia.

Zatem, Wnioskodawca, będący zarejestrowanym podatnikiem VAT UE, dokona dostawy towarów z montażem - konstrukcji budowalnych (okien, drzwi, fasad) - na rzecz kontrahentów z państw członkowskich UE podatników podatku od wartości dodanej. Nastąpi przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego w wyniku przedmiotowej transakcji dostawy towarów (tj. w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy), których instalacja nie jest prostym montażem, wymaga specjalistycznych umiejętności.

Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stwierdzenia, że przedmiotowe przemieszczenie towarów jest elementem usługi na nieruchomości gdyż w sprawie wystąpi dostawa towarów.

Należy jednak zgodzić się z Wnioskodawcą, że przemieszczenie towarów (konstrukcji budowlanych) nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wynika to z art. 13 ust. 4 pkt 1 ustawy. Jednocześnie miejsce dostawy towarów (opodatkowania) zostanie ustalone w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, tj. będzie to miejsce, w którym towary będą instalowane lub montowane. Oznacza to, że miejscem opodatkowania dostawy konstrukcji budowalnych będzie miejsce ich montażu na konkretnej nieruchomości, tj. terytorium kraju unijnego innego niż Polska.

Tym samym w sprawie nie wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów nazwana przez Wnioskodawcę jako nietransakcyjna, lecz dostawa towarów z montażem opodatkowana w kraju montażu towarów. W sprawie nie będzie miała miejsce również dostawa towarów jako element usługi na nieruchomości.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Wnioskodawcy (oceniane całościowo) dotyczące pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Należy również zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotowe przemieszczenie towaru nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, jednakże nie wynika to z art. 28e ustawy – tak jak to wskazał Wnioskodawca – lecz z ww. art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Równocześnie należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zatem ww. art. 28e ustawy reguluje miejsce opodatkowania konkretnych usług a w sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów. Tym samym postanowienia art. 28e ustawy nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Natomiast prawidłowo Wnioskodawca wskazał, że przemieszczenia towarów nie należy opodatkować stawką 23% na terytorium kraju (Wnioskodawca określił to samoopodatkowaniem). Opodatkowania należy dokonać na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium tego państwa.

Jednakże ze względu na wskazanie przez Wnioskodawcę nieprawidłowego przepisu w zakresie miejsca opodatkowania stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy jest ono nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.