2017.04.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.2.2017.2.BM
z 26 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 6 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zarząd Powiatu …, zamierza przenieść za wynagrodzeniem w drodze bezprzetargowej, w trybie art. 37 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 ze zm.) oraz w związku z art. 231 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.) na rzecz samoistnego posiadacza, … Spółdzielni Mieszkaniowej, własność działki gruntu położonej w … przy ul. …, oznaczonej w ewidencji gruntów obrębu … nr 85/5 o pow. 0,0107 ha, dla której w Sądzie Rejonowym w … V Wydziale Ksiąg Wieczystych, prowadzona jest księga wieczysta nr ….

Przedmiotowa działka nr 85/5 położona jest na obszarze, dla którego nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie ustalono warunków zabudowy poprzez wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzji o lokalizacji celu publicznego, natomiast zgodnie z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, miasta …, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w … Nr … z dnia 19 grudnia 2011 r, działka o nr 85/5 w …, znajduje się w obszarze funkcjonalnym „MW - tereny zurbanizowane, obszary o przewadze zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami towarzyszącymi.

Decyzją znak: … z dnia 24 października 2011 r. Wojewoda … stwierdził nabycie z dniem 1 stycznia 1999 r. z mocy prawa przez Powiat … własności m.in. nieruchomości położonej w … przy ul. …, oznaczonej jako działka nr 85/2 o pow. 0,3168 ha, która następnie decyzją znak: … z dnia 10 lutego 2015 r. Burmistrza Miasta … została podzielona na działkę nr 85/4 o pow. 0,3061 ha oraz 85/5 o pow. 0,0107 ha.

Nowo powstała działka 85/5, stanowiąca własność Powiatu …, miała zostać przeznaczona na powiększenie sąsiedniej działki 84/1, stanowiącej własność … Spółdzielni Mieszkaniowej. Zatem nie wystąpiły czynności podlegające opodatkowaniu.

Stosownie do treści art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 ze zm.), nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34 ww. ustawy. Zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2147 ze zm. ), pierwszeństwo w nabyciu przysługuje osobom fizycznym i prawnym, jeżeli przysługuje im roszczenie o nabycie nieruchomości z mocy niniejszej ustawy lub odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 231 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r, poz. 380 ze zm.), samoistny posiadacz gruntu w dobrej wierze, który wzniósł na powierzchni lub pod powierzchnią gruntu budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby właściciel przeniósł na niego własność zajętej działki za odpowiednim wynagrodzeniem.

Nieruchomość Powiatu …, której własność ma być przeniesiona za wynagrodzeniem - działka nr 85/5, została zajęta przez nawis budynku zlokalizowanego na sąsiedniej działce, przejście pod nim (posadzka) oraz część schodów i słupy podporowe - elementy monolityczne na potrzeby budynku (pawilonu handlowo-usługowego), położonego na działce o nr 84/1, stanowiącej własność … Spółdzielni Mieszkaniowej. Wskazane naniesienia znajdują się na powierzchni ok. 21 m działki nr 85/5 (co stanowi ok. 20% jej całkowitej powierzchni). Budynek – pawilon handlowo-usługowy, wraz z ww. naniesieniami, został wzniesiony przez … Spółdzielnię Mieszkaniową w latach 1984 - 1990 na podstawie Decyzji Urzędu Miasta … z dnia 31 grudnia 1984 r., znak: … o pozwoleniu na budowę oraz został sfinansowany ze środków własnych … Spółdzielni Mieszkaniowej.

W związku z powyższym, przeniesienie własności nieruchomości za wynagrodzeniem w drodze bezprzetargowej, obejmuje sam grunt, bez naniesień.

Na przedmiotowej nieruchomości Powiat … nie czynił żadnych nakładów i nie ponosił również wydatków na jej ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.).

W piśmie z dnia 6 kwietnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że z tytułu nabycia działki 85/5 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Decyzją znak: … z dnia 24.10.2011 r., Wojewoda … stwierdził nabycie z dniem 01.01.1999 r. z mocy prawa przez Powiat … własności m.in. nieruchomości zajętej pod drogę publiczną, część drogi powiatowej nr …. położonej w …, oznaczonej jako działka nr 85/2. Następnie decyzją Burmistrza Miasta …, znak: … z dnia 10.02.2015 r., zatwierdzono podział działki nr 85/2 na działki 85/4 i 85/5. Uchwałą Rady Powiatu … Nr … z dnia 20.05.2016 r., pozbawiono działkę nr 85/5 dotychczasowej kategorii drogi powiatowej, przez jej wyłączenie z użytkowania jako drogi publicznej, następnie decyzją Starosty … z dnia 28.07.2016 r., ostateczną z dniem 27.08.2016 r. orzeczono o wprowadzeniu zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków z użytku drogowego „dr” na użytek inne tereny zabudowane „Bi”.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu ”Czy działka nr 85/5, objęta zakresem pytania zadanego we wniosku, była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług?” Wnioskodawca wskazał, że Powiat … nie dokonywał na działce nr 85/5 inwestycji ani nie była ona wykorzystywana na cele jakiejkolwiek działalności, która wiązałaby się z opodatkowaniem podatkiem VAT. Natomiast w części była wykorzystywana przez właściciela sąsiedniej działki, gdyż znajdują się na niej elementy monolityczne pawilonu handlowo-usługowego, wybudowane przez właściciela sąsiedniej działki, tj. nawis budynku, przejście pod nim (posadzka), część schodów i słupy podporowe.

Nawis budynku zlokalizowanego na sąsiedniej działce, przejście pod nim (posadzka) oraz część schodów i słupy podporowe, znajdujące się na działce nr 85/5, stanowią nieodłączną część tego budynku.

Wszystkie elementy, tj. nawis budynku, przejście pod nim (posadzka), część schodów i słupy podporowe położone na działce nr 85/5 są trwale związane z gruntem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Powiat … dokonując czynności przeniesienia za wynagrodzeniem w trybie bezprzetargowym własności ww. nieruchomości - działki nr 85/5, podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U z 2016 r., poz. 710 ze zm.), który stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, przeniesienie za wynagrodzeniem w trybie bezprzetargowym własności ww. nieruchomości Powiatu …, tj. działki o nr 85/5 położonej w … w obrębie 0-8, podlega zwolnieniu z podatku VAT w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), który stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Uzasadniając przedstawione powyżej stanowisko, należy wskazać, iż przeniesienie własności obejmuje grunt, na którym faktycznie znajduje się fragment obiektu budowlanego, który stanowi nieodłączną część budynku, znajdującego się na działce sąsiedniej. Przy takiej konstrukcji budynku (monolit), nie jest możliwa rozbiórka w celu przywrócenia do stanu poprzedniego.

Przynależność części budynku do działki mającej stanowić przedmiot sprzedaży ma charakter wyłącznie faktyczny, nieformalny, niemający znaczenia dla rozporządzania tym fragmentem.

Właściciel gruntu nie może nim rozporządzać ani w sensie ekonomicznym ani prawnym.

Co więcej, przynależność do gruntu, w razie przekroczenia granic działki w czasie zabudowy, odnosić trzeba do budynku, jako całości. Budynek przypisany jest do gruntu, na którym znajduje się większa jego część (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9.02.2007 r. syg. akt III CZP 159/06).

Ponadto, dostawa będąca przedmiotem zapytania ma nastąpić w szczególnych warunkach określonych w art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 ze zm.) w zw. z art. 231 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016r. poz. 380 ze zm.). Biorąc pod uwagę charakter planowanej transakcji, jej aspekt ekonomiczny jak i cel należy stwierdzić, że przedmiotem dostawy będzie teren niezabudowany. Znajdujące się na nim naniesienia w postaci nawisu budynku zlokalizowanego na sąsiedniej działce, przejście pod nim (posadzka) oraz część schodów i słupy podporowe, w sensie ekonomicznym i prawnym przynależą do podmiotu rozporządzającego budynkiem.

Fakt, że na nieruchomości znajduje się fragment budynku nie może oznaczać, że przedmiotem sprzedaży będzie grunt zabudowany ponieważ taka interpretacja nie byłaby zgodna z rzeczywistym przebiegiem transakcji (Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20.04.2016 r., I SA/Wr 155/16).

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawodawca definiując pojęcie terenu budowlanego, odwołuje się do ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 778 ze zm ). Przepisy tej ustawy określają bowiem zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy. W kontekście powyższego o przeznaczeniu danego terenu pod zabudowę na gruncie ustawy o VAT, decydują w pierwszej kolejności zapisy zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (czyli w akcie prawa miejscowego powszechnie obowiązującego na obszarze działania organu, który ustanowił to prawo) a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego (jako akt indywidualny prawa administracyjnego wydany dla konkretnego inwestora). Natomiast dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu podlega zwolnieniu od podatku VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przedmiotowa działka gruntu nie spełnia definicji terenu budowlanego, nie jest bowiem objęta zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W analizowanej sprawie, w odniesieniu do planowanej dostawy (na podstawie umowy cywilnoprawnej) opisanej we wniosku nieruchomości, Powiat wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a powyższa czynność będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że aby stwierdzić czy dostawa nieruchomości będzie opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, czy też będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku, w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie, czy dana nieruchomość jest gruntem zabudowanym, czy też niezabudowanym.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „obiekt budowlany”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.), w myśl którego, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Ponadto, zgodnie z art. 47 § 1-3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), zwanej dalej k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W świetle przepisów Kodeksu cywilnego należy stwierdzić, że budynek co do zasady stanowi część składową gruntu.

Według art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Przytoczony przepis łączy się z art. 191 k.c., wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit („własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową”).

Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit. Inaczej przedstawia się status prawny części budynku wzniesionego na własnym (użytkowanym wieczyście) gruncie z przekroczeniem granic sąsiedniego gruntu.

W myśl art. 151 k.c., jeżeli przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia przekroczono bez winy umyślnej granice sąsiedniego gruntu, właściciel tego gruntu nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego, chyba że bez nieuzasadnionej zwłoki sprzeciwił się przekroczeniu granicy albo że grozi mu niewspółmiernie wielka szkoda. Może on żądać albo stosownego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie odpowiedniej służebności gruntowej, albo wykupienia zajętej części gruntu, jak również tej części, która na skutek budowy straciła dla niego znaczenie gospodarcze. Należy zauważyć, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, że w takim przypadku właścicielem całego budynku jest inwestor, a właściciel nieruchomości sąsiedniej może żądać – w zależności od spełnienia dalszych przesłanek określonych w art. 151 zd. 1 Kodeksu cywilnego – przywrócenia stanu poprzedniego lub roszczeń przewidzianych w art. 151 zd. 2 Kodeksu cywilnego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 1971 r., sygn. akt I CR 5/71, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt III CZP 9/05, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 października 2006 r., sygn. akt III CZP 72/06 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2007 r., sygn. akt III CZP159/06).

Jak wynika z powyższego, usytuowanie części budynku na cudzej nieruchomości nie powoduje automatycznie, że część ta staje się częścią składową tej nieruchomości, chociaż jest z nią trwale związana, lecz pozostaje nadal częścią składową całego budynku.

W konsekwencji powyższego w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy jest grunt, na którym usytuowane są części budynków znajdujących się na sąsiedniej działce (nawis budynku zlokalizowanego na sąsiedniej działce, przejście pod nim (posadzka) oraz część schodów i słupy podporowe) – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług – nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania częściami tego budynku jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy może być tylko grunt. W tym przypadku faktem pozostaje jednak to, że przedmiotem dostawy będzie grunt, którego nie można już uznać za teren niezabudowany w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro na działce będącej przedmiotem sprzedaży znajdują się: nawis budynku zlokalizowanego na sąsiedniej działce, przejście pod nim (posadzka) oraz część schodów i słupy podporowe, stanowiące nieodłączną część tego budynku, które są trwale związane z gruntem, to nie ma podstaw do przyjęcia, że dokonując sprzedaży tego gruntu dokonuje się dostawy gruntu niezabudowanego. Tym samym, w rozpatrywanej sprawie, sprzedaż opisanej we wniosku działki nr 85/5 o powierzchni 0,0107 ha, na rzecz przyszłego nabywcy nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika, aby przedmiotowa działka nr 85/5 o powierzchni 0,0107 ha wykorzystywana była przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku, zatem jej dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z uwagi na powyższe dostawę ww. działki Wnioskodawca będzie zobowiązany opodatkować stawką VAT w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przeniesienie za wynagrodzeniem w trybie bezprzetargowym własności ww. nieruchomości Powiatu …, tj. działki o nr 85/5 położonej w … w obrębie 0-8, podlega zwolnieniu z podatku VAT w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin