2017.05.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP2.4512.133.2017.1.IZ
z 5 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r.poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania urządzanych gier komputerowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania urządzanych gier komputerowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik zamierza urządzać gry komputerowe niebędące grami hazardowymi, lecz grami,w których wygrana zależy od wiedzy uczestnika, a także w pewnym, niewielkim stopniu również od zdolności manualnych i spostrzegawczości (w dalszej części gra będzie również nazywana konkursem wiedzy). Gra prowadzona jest na urządzeniach z pamięcią elektroniczną. Gra ta ma następujący przebieg:

Po wprowadzeniu do urządzenia określonej kwoty pieniężnej, program oferuje możliwość otrzymania pytań z zakresu różnego rodzaju obszarów wiedzy, na które uczestnik może udzielić odpowiedzi natychmiast, bądź odpowiedzieć na nie później (odkładając do tzw. „Banku pytań”) i przejść do kolejnego pytania. Uczestnik gry nie może odpowiedzieć później (odłożyć pytania do „Banku pytań”) na pytania najłatwiejsze, na które poprawna odpowiedź może dać nagrodę wynoszącą 105% sumy zapłaconej za możliwość otrzymania takiego pytania.

Najniższa nagroda za udział w grze - konkursie wiedzy - (najniższa nagroda za zakupione pytanie, na które została udzielona w odpowiednim czasie poprawna odpowiedź) wynosi 105% kwoty, jaką zapłacono za możliwość uzyskania tego pytania.

Pytania są sformułowane w ten sposób, że gracz ma możliwość udzielenie na nie odpowiedzi „TAK” (gdy hipoteza przyjęta w pytaniu jest prawdziwa) lub „NIE” (gdy hipoteza przyjęta w pytaniu jest fałszywa), z wyjątkiem pytań najłatwiejszych, na które poprawna odpowiedź może dać nagrodę wynoszącą 105% sumy zapłaconej za możliwość otrzymania takiego pytania. Czas odpowiedzi na te ostatnie pytania jest krótszy od pozostałych (wynosi kilka sekund - jest to jednak czas na tyle długi, że przeciętny użytkownik bez problemów powinien zapoznać się z jego treścią), zaś uczestnik gry musi oprócz prawidłowej odpowiedzi na pytanie w konwencji „TAK” jeżeli hipoteza przyjęta w pytaniu jest prawdziwa, „NIE”, gdy hipoteza przyjęta w pytaniu jest fałszywa, potwierdzić dokonany wybór poprzez wskazanie „TAK” lub „NIE” na specjalnym kole (przypominającym „koło fortuny” z umieszczonymi na niej słowami: „TAK” i „NIE”.

Za możliwość poznania treści pytania program może pobrać określoną kwotę pieniężną (o tym, czy program pobierze określoną kwotę, czy też nie pobierze jej, decyduje sam uczestnik gry), której wysokość może być zmieniana przez korzystającego, tzn. gracz przed otrzymaniem pytania może ustalić kwotę pieniężną, jaką chce zapłacić za następne pytanie (pytania droższe należą do kategorii trudniejszych, zaś za prawidłowe odpowiedzi na pytania trudniejsze uczestnik gry otrzymuje wyższe nagrody). Na przykład gracz może ustalić, że „zapłaci” 100 punktów (będących równowartością np. 10 zł), w zamian za co może otrzymać pytanie, którego wartość wynosi nie mniej niż 105 punktów, ale może zwielokrotnić zapłaconą kwotę, np. do 500 punktów (będących równowartością np. 50 zł), w zamian za co może otrzymać pytanie, którego wartość wynosić będzie w tym wypadku nie mniej niż 525 punktów.

Pytania ułożone są w sekwencji, której kolejność nie jest losowa, lecz jest ustalona przez specjalny, niemający cech losowych algorytm programu.

Do każdego pytania przypisana jest jego wartość oraz czas, w jakim uczestnik gry musi odpowiedzieć na nie by uzyskać nagrodę, w przypadku udzielenia przez uczestnika prawidłowej odpowiedzi, uczestnik ten uzyskuje możliwość wypłaty pieniędzy stanowiących wartość pytania, na które udzielono poprawnej odpowiedzi, w przypadku udzielenia przez uczestnika odpowiedzi błędnej, uczestnik traci możliwość uzyskania nagrody (tzn. wypłaty pieniędzy stanowiących wartość zadanego pytania).

Czas na udzielenie odpowiedzi na każde z pytań jest limitowany. Bezskuteczny upływ wyznaczonego na odpowiedź czasu jest równoznaczny z odpowiedzią błędną.

Pytania prezentowane przez program mają zróżnicowany poziom trudności, z którym w odpowiedni sposób skorelowana jest nagroda (pieniężna), którą można uzyskać w przypadku udzielenia prawidłowej odpowiedzi na pytanie, to znaczy odpowiedzi na pytania o wartości stanowiącej 105% sumy zapłaconej za możliwość otrzymania pytania są obiektywnie bardzo proste (np. Czy dinozaury wyginęły?), zaś odpowiedzi na pytania o wartości stanowiącej nawet kilkaset procent sumy zapłaconej za możliwość otrzymania pytania są obiektywnie trudne (np. Czy w muzyce określenie pianissimo possible oznacza możliwie najgłośniejszy dźwięk?).

W każdej chwili uczestnik może zrezygnować z uczestnictwa w grze oraz wypłacić uzyskaną w trakcie korzystania z niej sumę wszystkich nagród uzyskanych dzięki zakupionym pytaniom, wyłącznie jednak w przypadku udzielenia poprawnych odpowiedzi na zakupione pytania. Aby uzyskać prawo do wypłaty pieniędzy, które są sumą wartości wszystkich otrzymanych pytań uczestnik gry musi udzielić prawidłowej odpowiedzi nie tylko na pytania, na które odpowiadał na bieżąco, bezpośrednio po otrzymaniu pytań, ale także na pytania zgromadzone (odłożone) w „Banku pytań”.

Jak już wskazano, udział w grze umożliwia graczom uzyskanie wygranych pieniężnych. Uzyskuje się je za udzielenie prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania. Jeśli uczestnik udzieli prawidłową odpowiedź na zadane pytanie, uzyskuje on wygraną stanowiącą określony procent postawionej stawki, który jest zależny od trudności pytania - procent ten, jak wykazano wyżej, nie jest nigdy niższy od „wydanej” przez uczestnika gry kwoty na dane pytanie. Oznacza to, że uczestnik gry o wiedzy absolutnej zawsze zakończy grę z wynikiem dodatnim, zależnym tylko i wyłącznie od jego wiedzy, zaś jak wskazano wyżej, w wypadku pytań o niskim stopniu trudności, również od niezbyt wygórowanej spostrzegawczości oraz koordynacji ruchowo wzrokowej, co jest potrzebne do naciśnięcia odpowiedniej części opisanego wyżej „koła fortuny”, na którym umieszczone są słowa: „Tak” i „Nie”.

Po rozegraniu etapu gry polegającego na odpowiedzi na dane pytanie uczestnik może przejść do kolejnego jej etapu, lub też przerwać grę. Jeśli zdecyduje się na rozegranie kolejnych etapów z sekwencji charakterystycznej dla wybranego poziomu gry, może zdobyć kolejne wygrane pieniężne.

Udział w grze wiąże się z uiszczeniem opłaty. Uiszczenie opłaty umożliwia dokonanie pojedynczej próby zdobycia wygranej. Gracz może także z góry uiścić wielokrotność opłaty za jeden etap gry, co pozwoli na płynne rozegranie większej ilości etapów gry. W przypadku niewykorzystania wszystkich wpłaconych środków do opłacenia udziału w poszczególnych etapach gry, gracz może uzyskać zwrot - dokonanej wpłaty. Wypłata niewykorzystanej kwoty następuje poprzez urządzenie bankomatowe połączone z komputerem, na którym zainstalowana jest gra.

Użytkownicy mają możliwość przerwania gry w każdej chwili i natychmiastowe odebranie wygranych pieniężnych wraz ze zwrotem kwot, które zostały przedpłacone przez gracza, lecz nie zostały przez niego wykorzystane. Jak wskazano wyżej, gry mają być prowadzone przy użyciu urządzeń elektronicznych usytuowanych w różnych miejscach. Na poszczególnych urządzeniach zainstalowane jest oprogramowanie gry. Zainstalowany na tym urządzeniu program rejestruje również dane dotyczące kwot wpłaconych przez uczestnika gry, kwot, które wykorzystał on w celu opłacenia poszczególnych etapów gry czy gier, w których wziął udział, kwoty wygranych, a w końcu - kwotę wypłacaną po zakończeniu gry z podziałem na: wygraną oraz na kwotę zwracaną uczestnikowi jako zwrot kwot wpłaconych (wprowadzonych do urządzenia), lecz niewykorzystanych do opłacenia uczestnictwa w poszczególnych etapach gry czy nawet wielu grach. Powyższe dane są rejestrowane przez program i są przechowywane w trwałej pamięci elektronicznej zainstalowanej w urządzeniu. Zatem w każdej chwili możliwe będzie ustalenie kwot wpłat dokonanych przez uczestników gier za udział w nich oraz kwot dokonanych wypłat. W konsekwencji można zatem stwierdzić, że urządzenia, o których mowa we wniosku, będą umożliwiały zarejestrowanie obrotów oraz ich kontrolę, w odniesieniu do każdego, konkretnego urządzenia. Płatności dokonywane przez gracza oraz na jego rzecz są dokonywane poprzez urządzenie wpłatomatowe. Dzięki temu, każdy, pojedynczy komputer z zainstalowanym programem gry rejestruje fakt dokonania każdej wpłaty przez uczestnika gry oraz każdej pojedynczej wypłaty dokonanej na jego rzecz. Dane te są odnotowywane przez urządzenie wpłatomatowe zamontowane w każdym pojedynczym urządzeniu, a następnie są zapisywane i przechowywane w pamięci trwałej urządzenia. W konsekwencji, należy zatem stwierdzić, że wszystkie wpłaty uczestników gier i wypłaty na ich rzecz są rejestrowane za pomocą urządzeń technicznych stanowiących element urządzenia do gier, co pozwala na ustalenie rzeczywistego przebiegu transakcji. Dzięki opisanemu wyżej systemowi poboru i rejestracji opłat, w pamięci urządzenia zostaną odnotowane i zachowane dane dotyczące kwot wpłaconych przez graczy oraz kwot wypłaconych tytułem wygranych. Wskazano wyżej, że dane dotyczące gier, w szczególności wpłat oraz wypłat dokonanych poprzez poszczególne urządzenia z programem gry, są rejestrowane w pamięci tych urządzeń, które są w dyspozycji (władaniu) Wnioskodawcy. Rejestracji podlegają takie dane jak: wpłaty uczestników, dokonane na ich rzecz wypłaty, czas trwania poszczególnych gier, a także informacje związane z przebiegiem gry i rezultatami najlepszych uczestników.

Stąd też należy stwierdzić, że dzięki danym zawartym w pamięci tych urządzeń, będzie możliwe odtworzenie i analiza przebiegu gry, w szczególności zaś jej aspektów finansowych. Będzie również możliwe ustalenie, jaką kwotę mógł wyjąć z urządzenia podmiot urządzający grę jako jego przychód z tytułu prowadzonej działalności. Gry, które zamierza prowadzić Wnioskodawca przy wykorzystaniu opisanych we wniosku urządzeń, nie podlegają żadnym regulacjom prawnym. Nie są one w szczególności grami hazardowymi, a tym samym nie podlegają ustawie o grach hazardowych. Stąd też żadne przepisy prawa nie przewidują żadnych warunków technicznych, jakie muszą spełniać opisane we wniosku urządzenia, ani też nie normują zasad dopuszczania do eksploatacji tych gier, czy też urządzeń na których są one prowadzone.

Co więcej, skoro gra, którą zamierza urządzać Wnioskodawca nie podlega ustawie o grach hazardowych. Wnioskodawca nie ma uprawnienia do wystąpienia do jednostki badającej w rozumienia przepisów tej ustawy o sporządzenie opinii technicznej o spełnianiu warunków dopuszczenia urządzeń do eksploatacji.

Natomiast, ze względu na to, że gry, które zamierza prowadzić Wnioskodawca są prowadzone na standardowych urządzeniach elektronicznych (komputerach), należy stwierdzić, że te urządzenia spełniają właściwe normy przewidziane dla tego rodzaju urządzeń.

Jak wskazano wyżej, dane dotyczące przebiegu poszczególnych gier, w szczególności zaś dane dotyczące wpłat ich uczestników oraz wypłat na ich rzecz, będą rejestrowane i na trwałe zapisywane w pamięci tych urządzeń. Dane te będą mogły zostać ustalone na dowolny dzień okresu rozliczeniowego, w szczególności na koniec tego okresu. Stąd też dla rozliczenia kwoty podatku od towarów i usług Wnioskodawca będzie posiadał dane dotyczące: wpłat wszystkich uczestników gier, wypłat na rzecz uczestników gier, kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy dwiema pierwszymi kwotami. Kwota ta będzie stanowiła kwotę pozostającą dla Wnioskodawcy.

Ponadto, Wnioskodawca będzie sporządzał raporty pobrania kwot z urządzeń do gier. Suma tych kwot pobranych ze wszystkich urządzeń do gier będzie różnicą pomiędzy kwotą wpłat uczestników gier oraz wypłat na ich rzecz.

Obok tej dokumentacji, będzie również prowadzona standardowa dokumentacja, przewidziana w ustawie o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym dla podatnika podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług będzie stanowiła cała wartość wpłat dokonanych przez graczy, czy też jedynie różnica pomiędzy wartością wpłat dokonanych przez uczestników gry, a kwotą dokonanych wypłat na ich rzecz, która to kwota będzie odzwierciedlać realne środki, które podatnik (Wnioskodawca) będzie mógł „wyjąć” z urządzeń do gry i przeznaczyć na własne potrzeby, jako jego rzeczywisty przychód ?

Zdaniem Wnioskodawcy

Podatnik stoi na stanowisku, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług będzie stanowiła różnica pomiędzy wpłatami dokonanymi przez graczy i kwotami wypłaconymi graczom. Uzasadniając taki pogląd należy wskazać, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje kwestii ustalania podstawy opodatkowania w wypadku urządzania gier na automatach. Zasadniczo gry tego rodzaju podlegają opodatkowaniu podatkiem od gier hazardowych. Jednakże gra urządzana przez podatnika nie jest grą hazardową, bowiem nie zawiera elementu losowości, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od gier hazardowych.

Sama treść art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mogłaby sugerować, że podstawę opodatkowania działalności polegającej na urządzaniu gier na urządzeniach komputerowych z programem gry, jakimi dysponuje podatnik, będzie stanowiła suma wpłat dokonanych przez uczestników tych gier. Jednakże dokonując wykładni tego przepisu należy również uwzględnić obowiązujące przepisy prawa unijnego oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które zapadło na podstawie tych przepisów.

Tymczasem Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zajmował się już kwestią ustalania podstawy opodatkowania dla gier na automatach. Kwestia ta była rozstrzygnięta m.in. w wyroku z dnia 5 maja 1994 r. w sprawie H. J. Giawe Spiel- und Unterhaltungsgerate Aufsteilungsgesellschaft mbH & Co. KG v. Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst (H. J. Glawe Spiel- und Unterhaltungsgerate Aufsteilungsgesellschaft mbH & Co. KG v. Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst). W orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, że:

„Podstawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11(A)(1)(a) VI Dyrektywy stanowi wynagrodzenie faktycznie otrzymane w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygraną jako określony procent całkowitej wrzuconej stawki, wynagrodzenie faktycznie otrzymane przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej ustawowo części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom”.

Z cytowanego wyżej orzeczenia wynika zatem, że w wypadku, gdy urządzane są gry na automatach, zaś gracze mają prawo do otrzymania wygranej, zaś wygrana ta jest ustalona, kwota tej wygranej nie może wchodzić do podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej.

W wypadku gier organizowanych przez podatnika, z góry oznacza on, jaką wygraną uzyskuje gracz za każdą „wygraną grę”. Z kolei, dla każdej gry czy nawet jej etapu ustalona jest możliwa do wygrania kwota. Tym samym, kwota wygranych jest ściśle określona i ustalona z góry, w szczególności w regulaminie gry. Zatem, z góry wiadomo, jaką kwotę wpłat uczestników będzie mógł zatrzymać dla siebie podatnik, jaką zaś będzie zobowiązany przeznaczyć na wygrane, a w tej sytuacji, jeśli uwzględni się przywołane wyżej orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości z dnia 5 maja 1994 r. w sprawie H. J. Glawe Spiel- und Unterhaltungsgerate Aufsteilungsgesellschaft mbH & Co. KG v. Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst (H. J. Glawe Spiel- und Unterhaltungsgerate K; - Aufsteilungsgesellschaft mbH & Co. KG v. Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst), należy dojść do wniosku, że podstawę opodatkowania będzie stanowiła jedynie kwota, którą będzie mógł zatrzymać podatnik jako wynagrodzenie za urządzanie gier. Będzie nią zaś różnica pomiędzy wartością wpłat dokonanych przez uczestników gry, a kwotą dokonanych wypłat.

,Należy również wskazać, że kierując się podobnymi motywami, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 stycznia 2010 r. (I FSK 1846/08) uznał, iż w wypadku działalności polegającej na wymianie walut, postawę opodatkowania stanowi wynik osiągnięty na tej wymianie, nie zaś wartość wymienianej waluty. Uznał on zatem, że podstawę opodatkowania stanowi rzeczywiste wynagrodzenie, które może dla siebie zatrzymać prowadzący wymianę walut, nie zaś cały uzyskany przychód.

Podobna sytuacja występuje w wypadku urządzania gier, w których wypłacane są wygrane. W tym wypadku rzeczywistym wynagrodzeniem uzyskiwanym przez urządzającego grę jest kwota, którą może on dla siebie zatrzymać, a stanowi ją różnica pomiędzy kwotą wpłaconą przez graczy i kwotą wypłaconych wygranych, którą ci gracze uzyskują.

Należy też wskazać, że w identycznym stanie faktycznym jak przedstawiony w niniejszym wniosku wypowiadał się już Minister Finansów w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 15 grudnia 2015 r. (nr lPPP2/4512-957/15-2/AO). Uznał on, że w takim wypadku, jak opisany we wniosku podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług będzie stanowiła różnica pomiędzy kwotami wpłaconymi przez graczy i kwotami wypłaconymi graczom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a - 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy zauważyć, że wyżej powołany przepis jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.). Przepis art. 73 Dyrektywy stanowi,że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74 -77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza urządzać gry komputerowe niebędące grami hazardowymi, lecz grami, w których wygrana zależy od wiedzy uczestnika, a także w pewnym, niewielkim stopniu również od zdolności manualnych i spostrzegawczości. Po wprowadzeniu do urządzenia określonej kwoty pieniężnej, program oferuje możliwość otrzymania pytań z zakresu różnego rodzaju obszarów wiedzy, na które uczestnik może udzielić odpowiedzi natychmiast, bądź odpowiedzieć na nie później i przejść do kolejnego pytania. Najniższa nagroda za udział w grze - konkursie wiedzy - (najniższa nagroda za zakupione pytanie, na które została udzielona w odpowiednim czasie poprawna odpowiedź) wynosi 105% kwoty, jaką zapłacono za możliwość uzyskania tego pytania.

Użytkownicy mają możliwość przerwania gry w każdej chwili i natychmiastowe odebranie wygranych pieniężnych wraz ze zwrotem kwot, które zostały przedpłacone przez gracza, lecz nie zostały przez niego wykorzystane. Jak wskazano wyżej, gry mają być prowadzone przy użyciu urządzeń elektronicznych usytuowanych w różnych miejscach. Na poszczególnych urządzeniach zainstalowane jest oprogramowanie gry. Zainstalowany na tym urządzeniu program rejestruje również dane dotyczące kwot wpłaconych przez uczestnika gry, kwot, które wykorzystał on w celu opłacenia poszczególnych etapów gry czy gier, w których wziął udział, kwoty wygranych, a w końcu - kwotę wypłacaną po zakończeniu gry z podziałem na: wygraną oraz na kwotę zwracaną uczestnikowi jako zwrot kwot wpłaconych (wprowadzonych do urządzenia), lecz niewykorzystanych do opłacenia uczestnictwa w poszczególnych etapach gry czy nawet wielu grach. Powyższe dane są rejestrowane przez program i są przechowywane w trwałej pamięci elektronicznej zainstalowanej w urządzeniu. Zatem w każdej chwili możliwe będzie ustalenie kwot wpłat dokonanych przez uczestników gier za udział w nich oraz kwot dokonanych wypłat. W konsekwencji można zatem stwierdzić, że urządzenia, o których mowa we wniosku, będą umożliwiały zarejestrowanie obrotów oraz ich kontrolę, w odniesieniu do każdego, konkretnego urządzenia. Płatności dokonywane przez gracza oraz na jego rzecz są dokonywane poprzez urządzenie wpłatomatowe. Dzięki temu, każdy, pojedynczy komputer z zainstalowanym programem gry rejestruje fakt dokonania każdej wpłaty przez uczestnika gry oraz każdej pojedynczej wypłaty dokonanej na jego rzecz. Dane te są odnotowywane przez urządzenie wpłatomatowe zamontowane w każdym pojedynczym urządzeniu, a następnie są zapisywane i przechowywane w pamięci trwałej urządzenia. W konsekwencji, należy zatem stwierdzić, że wszystkie wpłaty uczestników gier i wypłaty na ich rzecz są rejestrowane za pomocą urządzeń technicznych stanowiących element urządzenia do gier, co pozwala na ustalenie rzeczywistego przebiegu transakcji. Dzięki opisanemu wyżej systemowi poboru i rejestracji opłat, w pamięci urządzenia zostaną odnotowane i zachowane dane dotyczące kwot wpłaconych przez graczy oraz kwot wypłaconych tytułem wygranych. Dane dotyczące przebiegu poszczególnych gier, w szczególności zaś dane dotyczące wpłat ich uczestników oraz wypłat na ich rzecz, będą rejestrowane i na trwałe zapisywane w pamięci tych urządzeń. Dane te będą mogły zostać ustalone na dowolny dzień okresu rozliczeniowego, w szczególności na koniec tego okresu. Stąd też dla rozliczenia kwoty podatku od towarów i usług Wnioskodawca będzie posiadał dane dotyczące: wpłat wszystkich uczestników gier, wypłat na rzecz uczestników gier, kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy dwiema pierwszymi kwotami.

Wnioskodawca będzie sporządzał raporty pobrania kwot z urządzeń do gier. Suma tych kwot pobranych ze wszystkich urządzeń do gier będzie różnicą pomiędzy kwotą wpłat uczestników gier oraz wypłat na ich rzecz.

Gra, którą zamierza urządzać Wnioskodawca nie podlega ustawie o grach hazardowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w przypadku opisanych we wniosku urządzanych gier komputerowych.

Z analizy wyżej powołanego zarówno art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług jak i art. 73 Dyrektywy 112 wynika, że co do zasady, w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika podstawą opodatkowania będzie zapłata – wynagrodzenie ustalone przez strony transakcji.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a także przepisy wspólnotowe nie zawierają szczególnej regulacji dotyczącej określania podstawy opodatkowania przy usługach w zakresie gier komputerowych.

W związku z tym zasadne jest posłużenie się wykładnią przedstawioną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). W jednym z orzeczeń (sprawa C‑38/93 H. J. Glawe Spiel- und Unterhaltungsgeräte Aufstellungsgesellschaft mbH & Co. KG v Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst) TSUE uznał, że postawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11(A) (1) (a) VI Dyrektywy stanowi zapłata faktycznie otrzymanaw zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygrane, zapłata faktycznie otrzymana przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej w regulaminie części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom.

Ustalenie wynagrodzenia sprowadza się zatem do tego, co Wnioskodawca otrzymuje z tytułu transakcji dokonywanych w związku z wykonywaniem działalności w zakresie organizacji gier komputerowych, to znaczy co jest faktycznym wynagrodzeniem za świadczenie usług. Jak wskazano we wniosku dane dotyczące przebiegu poszczególnych gier, w szczególności dane dotyczące wpłat ich uczestników oraz wypłat na ich rzecz będą rejestrowane i na trwałe zapisywane w pamięci urządzeń elektronicznych na których prowadzone są gry. Stąd też Wnioskodawca będzie posiadał dane dotyczące: wpłat wszystkich uczestników gier, wypłat na rzecz uczestników gier, kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy dwiema pierwszymi kwotami. Kwota ta będzie stanowiła kwotę pozostającą dla Wnioskodawcy. Ponadto, Wnioskodawca będzie sporządzał raporty pobrania kwot z urządzeń do gier. Suma tych kwot pobranych ze wszystkich urządzeń do gier będzie różnicą pomiędzy kwotą wpłat uczestników gier oraz wypłat na ich rzecz. Obok tej dokumentacji będzie również prowadzona standardowa dokumentacja, przewidziana w ustawie o podatku od towarów i usług.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić,że podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług VAT w przypadku urządzanych gier komputerowych będzie różnica pomiędzy wartością wpłat dokonanych przez uczestników gry,a kwotą dokonanych wypłat na ich rzecz, która to kwota odzwierciedlać będzie realne środki, które Wnioskodawca otrzyma w związku ze świadczeniem usług w zakresie organizacji gier komputerowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organuna wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin