2017.02.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-2-2.4511.1091.2016.1.MMA

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.1091.2016.1.MMA
z 27 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 listopada 2016 r. (data otrzymania 12 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z programem zakupów rabatowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z programem zakupów rabatowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący Spółką Akcyjną (dalej: „Spółka”) prowadzi poza programem dostępnym dla każdego klienta sklepów Wnioskodawcy aktualnie trzy programy zakupów rabatowanych:

pierwszy program skierowany jest do pracowników Wnioskodawcy,
drugi skierowany jest do członków organów Wnioskodawcy, wybranych osób współpracujących i wybranych firm świadczących stałe usługi na rzecz Wnioskodawcy, natomiast
trzeci skierowany jest do tzw. VIP-ów.

Warunki pierwszych dwóch programów (I. oraz II.) są identyczne, a tym samym pracownicy, członkowie organów Wnioskodawcy, współpracownicy oraz osoby prowadzące działalność gospodarczą lub prowadzące spółki stale współpracujące z Wnioskodawcą (świadczące stałe usługi na rzecz Spółki) uzyskują takie same rabaty na zakupy w sklepach prowadzonych przez Wnioskodawcę. Rabaty te liczone są od ceny podstawowej brutto i wynoszą:

30% rabatu na zakupy z grupy: rowery, narty, buty narciarskie, urządzenia fitness, odżywki, napoje;
45% rabatu na pozostałe zakupy za wyjątkiem grup wymienionych w pkt 1 powyżej
80% rabatu na usługi serwisowe dla 10 usług w okresie rozliczeniowym.

Każda osoba ma przyznany indywidualnie limit owych zakupów, który nie jest uzależniony od bycia pracownikiem lub nie. Jest to program realizowany przez Wnioskodawcę stale i ma na celu promocję własnych produktów oraz zwiększenie obrotu Spółki.

Dotychczasowa praktyka Spółki traktowała zakupy rabatowane jako nieodpłatne świadczenie na rzecz osób uprawnionych do rabatowanego zakupu, a tym samym przyjmowała, że wartość udzielonego rabatu, będącego różnicą w cenie pomiędzy obowiązującą ceną w sklepie w dniu zakupu, a ceną nabycia towaru przez daną osobę, stanowi przychód pracownika zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych i ulega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W tej sytuacji Wnioskodawca w stosunku do pracowników oblicza i pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób które z zakupów dokonanych z rabatem korzystały, natomiast w stosunku do pozostałych osób sporządza dokument PIT-8C. Jednakże dokładna analiza relewantnych przepisów w ocenie Spółki pozwala na twierdzenie, że aktualnie w świetle dotychczasowego orzecznictwa nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu na rzecz osób uprawnionych, a tym samym nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu przychodu w postaci świadczenia niepieniężnego. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób które dokonały zakupów z uwzględnieniem przyznanych rabatów, ani też do wystawiani dokumentów PIT-8C.

Ponadto Wnioskodawca zamierza zmienić regulaminy zakupów rabatowanych w ten sposób ażeby stworzyć w miejsce programów I. i II. – jeden program skierowany do pracowników Wnioskodawcy, osób współpracujących z Wnioskodawcą na podstawie umów cywilnoprawnych, członków organów Spółki, wspólników i właścicieli firm współpracujących z Wnioskodawcą (świadczących stałe usługi na rzecz Spółki), jak również do członków rodzin osób uprawnionych.

Z karty rabatowej będzie mogła korzystać osoba, na której rzecz wydana została dana karta jak również członek rodziny tejże osoby. Wszystkie wymienione osoby będą korzystały z programu na identycznych zasadach, w tym znaczeniu, że udzielony zostanie im rabat w takiej samej wysokości – bez względu na to czy są pracownikami Wnioskodawcy czy też nie, różny natomiast może być przyznany limit kwotowy do którego można dokonywać rabatowanych zakupów, jednakże wysokość przyznanego limitu kwotowego nie będzie uzależniona od bycia pracownikiem lub nie.

Aktualnie Wnioskodawca uważa, że obecnie nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu na rzecz osób uprawnionych do zakupów rabatowanych, a tym samym nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu przychodu w postaci świadczenia niepieniężnego. To powoduje, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób które dokonały zakupów z uwzględnieniem przyznanych rabatów ani wystawiania dokumentu PIT-8C. Sytuacja taka będzie miała również miejsce w przypadku zmiany regulaminu zakupów pracowniczych opisanych powyżej, na podstawie którego to regulaminu dostęp do zniżek uzyska nieograniczone grono osób.

W związku z powyższym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania.

Czy w przypadku dokonywania przez pracowników Spółki zakupów rabatowanych na podstawie prowadzonego w spółce programu rabatowego opisanego powyżej należy zaliczyć wartość udzielonego rabatu jako świadczenie niepieniężne i uwzględnić je jako przychód ze stosunku pracy, a tym samym czy Wnioskodawca ma obowiązek obliczyć i potrącić zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dokonania zakupów rabatowanych? Analogicznie czy w przypadku dokonywania przez osoby nie będące pracownikami Spółki zakupów rabatowanych na podstawie prowadzonego w spółce programu rabatowego opisanego powyżej należy uwzględnić wartość udzielonego rabatu jako świadczenie niepieniężne i wystawić dokument PIT-8C?
Czy w przypadku dokonywania przez pracowników Spółki zakupów rabatowanych na podstawie prowadzonego w Spółce programu rabatowego, który ulegnie zmianie w ten sposób, że będzie skierowany nie tylko do konkretnych osób (m.in. pracowników, członków organów, osób świadczących usługi na rzecz Spółki) ale również do członków ich rodzin (a szczegółowo opisanego powyżej) należy zaliczyć wartość udzielonego rabatu jako świadczenie niepieniężne i uwzględnić je jako przychód ze stosunku pracy, a tym samym czy Wnioskodawca ma obowiązek obliczyć i potrącić zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dokonania zakupów rabatowanych? Analogicznie czy w przypadku dokonywania przez osoby nie będące pracownikami Spółki zakupów rabatowanych na podstawie zmodyfikowanego programu rabatowego (skierowanego do potencjalnie nieograniczonej liczby osób a opisanego powyżej należy uwzględnić wartość udzielonego rabatu jako świadczenie niepieniężne i wystawić dokument PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu na rzecz osób uprawnionych do zakupów rabatowanych, a tym samym nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu przychodu w postaci świadczenia niepieniężnego. To powoduje, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób które dokonały zakupów z uwzględnieniem przyznanych rabatów ani wystawiania dokumentu PIT-8C. Sytuacja taka będzie miała również miejsce w przypadku zmiany regulaminu zakupów pracowniczych opisanych powyżej, na podstawie którego to regulaminu dostęp do zniżek uzyska nieograniczone grono osób. W obu przypadkach dokonywanie zakupów z uwzględnieniem udzielonego rabatu jest neutralne podatkowo dla wszystkich osób.

Stosownie do postanowień art. 9 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jednocześnie w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wskazał, że przychodami (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Treść art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Tym samym, stosownie do powyższych analiz relewantnych przepisów należy stwierdzić, że nie można zakwalifikować kart rabatowych do przychodów ze stosunku pracy czy też do przychodów z innych źródeł, jako świadczenia w naturze czy też nieodpłatne świadczenia. Wynika to z faktu, że karty rabatowe są i będą przyznawane nie tylko pracownikom ale również osobom współpracującym z Wnioskodawcą na podstawie umów cywilnoprawnych jak również osobom prowadzącym działalność gospodarczą i współpracującym z Wnioskodawcą, a ponadto po zmianie regulaminu z kart rabatowych będą mogły korzystać nie tylko osoby, na rzecz których karty zostały wydane, ale również członkowie ich rodzin. Tym samym krąg osób potencjalnie korzystających z karty rabatowej będzie nieograniczony. W świetle art. 12 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie sposób zatem zakwalifikować możliwości korzystania z kart rabatowych udostępnionych przez Wnioskodawcę za przychody ze stosunku pracy, skoro karty są przekazywane pracownikom Spółki oraz innym ww. osobom, a będą przyznawane również członkom ich rodzin.

Ponadto należy zauważyć, iż art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia – w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych – są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”. Tym samym konieczny jest realny charakter świadczenia w przypadku tego przychodu. W odniesieniu do pieniędzy (wartości pieniężnych) owo skonkretyzowanie i przypisanie ich jako przychodu będącego podstawą opodatkowania jest możliwe bez elementu realnego, tj. wydania sumy podatnikowi. Natomiast w odniesieniu do innych nieodpłatnych świadczeń bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia brak podstaw do określenia jego wysokości. Zdaniem Wnioskodawcy, podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Wnioskodawca uważa, że nie można przewidzieć, czy pracownicy będą korzystać z przedmiotowych kart rabatowych, a co za tym idzie – nie sposób potraktować tych kart jako przychodu po stronie pracowników. Skorzystanie z tych kart rabatowych przez pracowników i ich członków rodzin nie zmienia sytuacji – trudno jest bowiem określić wartość otrzymanego świadczenia. Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych fundamentalną zasadą jest bowiem zindywidualizowany obowiązek podatkowy oraz indywidualne określony podatek wynikający z obowiązujących przepisów podatkowych.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat” zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). Natomiast ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 zdanie pierwsze ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług z dnia 9 maja 2014 r. – jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym.

Skoro cena towarów – poprzez uzyskanie rabatu – ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Wnioskodawca wskazuje: że jednolite stanowisko w tym zakresie prezentują organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 14 maja 2013 r. Znak: IBPBI/2/415-5/13/CzP uznał, że „skutkiem uzyskania rabatu (...) jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, po stronie pracowników – którzy taki rabat otrzymają – nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników spółki i inne osoby, będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników”;
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 8 listopada 2013 r. Znak: ITPB2/415-753/13/RS uznał, że „w sytuacji, gdy grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników programu nie wystąpi”;
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 11 grudnia 2013 r. Znak: IBPBII/1/415-872/13/MK uznał, że „przychód podatkowy po stronie pracowników nie powstanie, jeśli krąg osób uprawnionych do uzyskania rabatu nie będzie zawężony wyłącznie do pracowników i będzie potencjalnie nieograniczony”;
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 2 grudnia 2013 r. Znak: IBPBII/1/415-829/13/BJ uznał, że „o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może otrzymać je wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”;
W sprawie, będącej przedmiotem interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 23 września 2013 r. Znak: IPTPB1/415-458/13-2/DS spółka, handlująca sprzętem AGD, udzielała rabatów cenowych różnym grupom klientów, tj. jej pracownikom oraz członkom ich rodzin, gościom wizytującym spółkę oraz osobom współpracującym ze spółką na podstawie umów. Na pytanie spółki, czy w tej sytuacji udzielone pracownikom rabaty będą stanowiły dla tych osób przychód podatkowy, organ podatkowy uznał, że przychód taki nie powstanie, gdyż „o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba niezwiązana z pracodawcą. W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu rabatowego przez pracowników Spółki wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla pracowników Spółki. Zatem po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.”;
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2010 r. Znak: IPPB2/415-714/09-3/MK stwierdził, że „o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą”;
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 10 grudnia 2014 r. Znak: IPPB2/415-740/14-2/MK uznał, że „korzystanie na jednakowych warunkach z programu rabatowego przez pracowników Spółki wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla pracowników Spółki. Zatem, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, a Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych”;
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 4 czerwca 2013 r. Znak: ILPB2/415-215/13-2/TR również potwierdził, że „w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników Wnioskodawcy oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników. Wobec powyższego, Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów oraz do wystawienia stosownych informacji podatkowych”;
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 10 grudnia 2014 r. Znak: IPPB2/415-740/14-2/MK uznał, że „korzystanie na jednakowych warunkach z programu rabatowego przez pracowników Spółki wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla pracowników Spółki. Zatem, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, a Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych”;
w interpretacji indywidualnej z 26 sierpnia 2016 r. Znak: IPPB4/4511-1009/16-2/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że „należy zauważyć, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do karty rabatowej jedynie pracowników Wnioskodawcy, gdyż z kart rabatowych (paliwowych) będą mogły skorzystać również osoby niebędące pracownikami – tj. członkowie rodzin. Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu na podstawie karty rabatowej będzie obniżenie ceny zakupu paliwa, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników Wnioskodawcy oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie na jednakowych warunkach z kart rabatowych przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, zgodnie z którym o tym, czy świadczenie w postaci rabatu udzielonego pracownikowi na zakup towarów lub usług sprzedawanych przez pracodawcę jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy rabat udzielony pracownikom przewyższa wysokość rabatu udzielonego innym kontrahentom, osobom, klientom (podmiotom niebędącym pracownikami). Zdaniem sądów, jeśli wysokość udzielonego pracownikom rabatu nie odbiega od wysokości rabatów udzielanych innym podmiotom niebędącym pracownikami, to nie można uznać, że warunki cenowe oferowane pracownikom są bardziej korzystne od oferowanych innym osobom, niebędącym pracownikami.

Wynika to m.in. z rozstrzygnięcia zawartego w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 października 2014 r. sygn. akt II FSK 2451/12 (powołanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 lutego 2015 r. Znak: IPPB2/415-184/11/15-5/S/MG), w którym Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika, że przyjęcie stanowiska prezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 13 maja 2011 r. Znak: IPPB2/415-184/11-2/MG, a następnie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku sygn. akt III SA/Wa 2500/11, prowadziłoby do sytuacji, w której „pracownicy Spółki korzystający z analogicznych programów rabatowych jak ogół klientów, byliby traktowani w mniej korzystny sposób z punktu widzenia obciążeń finansowych niż pozostałe osoby korzystające z takich akcji promocyjnych. Biorąc zatem pod uwagę fakt, że w porównaniu z innymi grupami klientów pracownicy nie uzyskują jakiejkolwiek dodatkowej korzyści, formalne kryterium statusu danej osoby jako pracownika Spółki nie może, w ocenie Sądu różnicować konsekwencji podatkowych omawianego zdarzenia. To naruszałoby bowiem nie tylko przepisy prawa materialnego podatkowego, ale także podstawowe zasady praworządności i sprawiedliwości społecznej wskazane w ustawie zasadniczej”.

Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 14 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1683/09. Sąd stwierdził, że jeżeli pracownicy Spółki korzystają na podstawie pracowniczego programu rabatowego z takich samych rabatów, jak inni klienci w ramach programów rabatowych adresowanych dla nich – to skorzystanie w takiej sytuacji przez pracownika z rabatu oferowanego mu przez pracodawcę nie stanowi dla niego przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym. Zdaniem Sądu, możliwość uzyskania rabatu przez innych klientów nie musi koniecznie wynikać z tego samego programu lojalnościowego. Wystarczy jedynie, aby podobne rabaty były udzielane również innym grupom odbiorców w ramach tych samych bądź odrębnych programów lojalnościowych. O tym, czy dane świadczenie stanowi przychód ze stosunku pracy decyduje bowiem to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, czy również inna osoba nie związana tego rodzaju stosunkiem prawnym (musi wystąpić związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy).

W tym miejscu należy jeszcze podkreślić, że zgodnie ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawartym w wyroku z 20 sierpnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 625/08 świadczenie nieodpłatne (niepieniężne) będzie stanowiło przychód podatnika wyłącznie w sytuacji, kiedy zostanie przez niego faktycznie otrzymane. W niniejszej sytuacji podatnik niczego nie otrzymuje, a jedynie cena którą płaci jest niższa.

Celem wprowadzenia zakupów rabatowanych jest dotarcie do szerokiego kręgu osób i zachęcenie ich do zakupów w sieci sklepów Wnioskodawcy, a co za tym idzie zwiększenie obrotów Spółki.

Wobec powyższych rozważań w ocenie Spółki korzystanie z rabatu w jednakowej wysokości przez pracowników Wnioskodawcy wraz z innymi uprawnionymi, w tym także tymi niezwiązanymi w żaden sposób z Wnioskodawcą jest neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników. Sytuacja taka ma miejsce zarówno aktualnie, jak również będzie miała miejsce po zmianie regulaminu.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy po stronie pracowników Wnioskodawcy nie powstaje przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu w sytuacji aktualnie obowiązującego regulaminu, a po stronie innych osób nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Sytuacja taka niewątpliwie już będzie miała również miejsce w przypadku dokonania zmian opisanych we wstępie niniejszego wniosku, i tym samym dokonywanie zakupów rabatowanych będzie dla wszystkich podmiotów neutralne podatkowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W świetle art. 13 pkt 7 ustawy – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej – z wyjątkiem przychodów na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9 (art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi poza programem dostępnym dla każdego klienta również trzy programy zakupów rabatowych: I – dla swoich pracowników, II – dla członków organów Spółki (Wnioskodawcy), wybranych współpracowników i firm świadczących stałe usługi na rzecz Wnioskodawcy oraz III – dla tzw. VIP-ów. Warunki pierwszych dwóch programów są identyczne a tym samym każda osoba objęta programem zakupów rabatowych uzyskuje takie same rabaty na zakupy w sklepach prowadzonych przez Wnioskodawcę. W przyszłości Wnioskodawca zamierza zmienić regulamin zakupów rabatowych w ten sposób, że stworzy w miejsce programów I i II – jeden program skierowany do pracowników Wnioskodawcy, osób współpracujących z Wnioskodawcą na podstawie umów cywilnoprawnych, członków organów Spółki, wspólników i właścicieli firm współpracujących z Wnioskodawcą. Ww. programem objęci zostaną również członkowie rodzin osób uprawnionych. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do obowiązków płatnika w stosunku do osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej w związku z prowadzonym w Spółce programem zakupów rabatowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia bonifikaty, rabatu. Słownik wyrazów obcych Kopalińskiego definiuje pojęcie – bonifikata, rabat, opust, upust, jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. z 2013 r., poz. 385) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, w tym także tych wydanych jako rabat, a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Należy zauważyć, że opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do uczestnictwa w programie, gdyż zakupami premiowymi są i będą objęci nie tylko pracownicy Wnioskodawcy ale również członkowie organów Spółki, wybrani współpracownicy i firmy świadczące stałe usługi na rzecz Wnioskodawcy a w przyszłości również członkowie rodzin ww. uprawnionych. Korzystanie z programu zakupów premiowych przez pracowników będzie się odbywać na takich samych zasadach jak przez innych uczestników.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Co do zasady, wartość udzielonych pracownikom i pozostałym uprawnionym rabatów będzie stanowić nieodpłatne świadczenie po stronie pracowników. Jednakże, należy zauważyć, że opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do rabatu jedynie do pracowników Wnioskodawcy. Zatem krąg uprawnionych do rabatów jest/będzie potencjalnie nieograniczony.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że w omawianej sprawie po stronie pracowników oraz innych uprawnionych nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu uzyskania rabatu zarówno w aktualnie obowiązującym programie jak i po poszerzeniu go o członków rodzin osób uprawnionych. Korzystanie z rabatu przez pracowników Wnioskodawcy i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Wobec powyższego, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne w związku z korzystaniem przez osoby uprawnione a w przyszłości osoby uprawnione i członków ich rodzin z rabatu.

Wnioskodawca nie ma więc obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy ani wystawienia PIT-8C.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin