Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/415-5/13/CzP
z 14 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2013 r. (data wpływu do BKIP 19 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów w ramach programu lojalnościowego skierowanego do pracowników Spółki i pracowników podmiotów trzecich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2013 r. wpłynął do BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów w ramach programu lojalnościowego skierowanego do pracowników Spółki i pracowników podmiotów trzecich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi sklep internetowy, za pośrednictwem którego dokonuje sprzedaży detalicznej odzieży, obuwia oraz akcesoriów oraz zamierza stworzyć sieć sklepów oferujących ww. produkty. W celu zwiększenia wolumenu sprzedaży oferowanych przez siebie towarów Spółka zamierza cyklicznie organizować promocje polegające w szczególności na udzieleniu rabatu w różnej wysokości, w tym w wysokości 25%, dla nieograniczonej liczby osób, z tym że grono osób uprawnionych do rabatu w poszczególnych przypadkach może również zostać ustalone rodzajowo. W ramach działań mających na celu zwiększenie wolumenu sprzedaży oraz lojalności pracowników i kontrahentów Spółka zamierza zorganizować program lojalnościowy skierowany m.in. do:

• pracowników Spółki,
• pracowników podmiotów trzecich.
  
  

Wysokość rabatu udzielanego w ramach programu lojalnościowego może ulegać zmianie. Warunki sprzedaży towarów po obniżonej cenie będą takie same dla wszystkich uczestników programu lojalnościowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota rabatów udzielanych pracownikom w ramach programu lojalnościowego kierowanego do pracowników Spółki oraz pracowników podmiotów trzecich powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako częściowo nieodpłatne świadczenie i w konsekwencji od kwoty rabatu powinna zostać pobrana zaliczka na podatek dochodowy?

Zdaniem Spółki, kwoty rabatów udzielane pracownikom w ramach programu lojalnościowego kierowanego do Jej pracowników oraz pracowników podmiotów trzecich nie podlegają opodatkowaniu jako częściowo nieodpłatne świadczenie, a zatem nie powinna zostać pobrana od nich zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Rabat, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). W praktyce udzielenie rabatu polega na obniżeniu cen towarów lub usług. Ceną - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. nr 97, poz.1050 ze zm.), jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest zobowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Analiza art. 11 ust. 2b w kontekście ust. 2 i 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) pozwala stwierdzić, że nie może być mowy o częściowo nieodpłatnym świadczeniu w sytuacji, gdy cena oferowanego towaru nie odbiega od ceny rynkowej. Nie można mówić o cenie odbiegającej od wartości rynkowej w sytuacji, gdy Spółka, w ramach innych promocji, na rzecz podmiotów innych niż Jej pracownicy udziela rabatu w wysokości takiej samej jak w ramach programu lojalnościowego. Należy zauważyć, że warunki cenowe oferowane pracownikom Spółki są analogiczne cenowo do warunków proponowanych również innym grupom kontrahentów w ramach akcji promocyjnych oraz programu lojalnościowego prowadzonych przez Spółkę i kierowanych do innych adresatów niż Jej pracownicy. Należy zauważyć, że skoro grono beneficjentów programu lojalnościowego nie jest ograniczone wyłączne do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników programu nie powstanie. Fakt korzystania z programu, obok pracowników, przez osoby niezwiązane ze Spółką żadnymi więzami prawnymi sprawia, że program jest neutralny podatkowo dla wszystkich jego uczestników.

Należy ponadto podkreślić, że samo stworzenie ograniczonej grupy osób uprawnionych do rabatu w ramach programu lojalnościowego nie powinno powodować dodatkowego obciążenia podatkowego dla pracowników. Zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie „z przychodem ze stosunku pracy mamy do czynienia jedynie w przypadku, gdy świadczenie może uzyskać jedynie pracownik” (tak wyrok NSA z 26 marca 1993, III SA 2219/92, LEX nr 23077). W ramach programu lojalnościowego rabat kierowany do określonego kręgu odbiorców może otrzymać także osoba niezwiązana ze Spółką więzami prawnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm. określana dalej skrótem „updof”) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 updof, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 updof, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 20 ust. 1 updof, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Zgodnie z art. 42a updof, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi sklep internetowy, za pośrednictwem którego dokonuje sprzedaży detalicznej odzieży, obuwia oraz akcesoriów oraz zamierza stworzyć sieć sklepów oferujących ww. produkty. W celu zwiększenia wolumenu sprzedaży oferowanych przez siebie towarów Spółka zamierza cyklicznie organizować promocje polegające w szczególności na udzieleniu rabatu w różnej wysokości, w tym w wysokości 25% dla nieograniczonej liczby osób, z tym że grono osób uprawnionych do rabatu w poszczególnych przypadkach może również zostać ustalone rodzajowo. W ramach działań, mających na celu zwiększenie wolumenu sprzedaży oraz lojalności pracowników i kontrahentów Spółka zamierza zorganizować program lojalnościowy skierowany m.in. do:

• pracowników Spółki,
• pracowników podmiotów trzecich.
  
  

Wysokość rabatu udzielanego w ramach programu lojalnościowego może ulegać zmianie. Warunki sprzedaży towarów po obniżonej cenie będą takie same dla wszystkich uczestników programu lojalnościowego.

Należy zauważyć, iż updof nie definiuje pojęcia rabatu. Słownik wyrazów obcych Kopalińskiego definiuje pojęcia „bonifikata, rabat, opust, upust” jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 05 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat) a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Należy zauważyć, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie ogranicza kręgu uprawnionych do uczestnictwa w programie lojalnościowym, gdyż jest on skierowany do osób fizycznych będących pracownikami Spółki, a także do osób fizycznych będących pracownikami podmiotów trzecich. Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 updof) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą. W myśl art. 12 ust. 4 updof, za „pracownika” w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu w programie lojalnościowym jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie pracowników podmiotów trzecich wskazanych we wniosku. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki i inne osoby, jako uprawnione, będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników. Wobec powyższego, Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów oraz w stosunku do pozostałych osób wskazanych we wniosku do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.