Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP1-2.4512.87.2017.2.NF
z 28 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2017 r. (data wpływu 13 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na świadczone usługi budowlane – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na świadczone usługi budowlane. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 kwietnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1. Wnioskodawca („Wnioskodawca”) jest: (i) spółką komandytowo-akcyjną, posiadającą siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych („podatek CIT”) oraz (ii) czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług („podatek VAT”).
2. Wnioskodawca w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się szeroko pojętą działalnością deweloperską. Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.10.Z).
3. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej co do zasady może występować w charakterze inwestora albo generalnego wykonawcy. Dodatkowo możliwe są sytuacje w których Wnioskodawca będzie świadczył usługi bezpośrednio na rzecz inwestora (będzie tak w sytuacji braku generalnego wykonawcy gdy Wnioskodawca oraz kilka lub kilkanaście innych podmiotów świadczą usługi budowlane bezpośrednio na rzecz inwestora). Usługi, o których mowa powyżej mieszczą się co do zasady w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.
4. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.), („Prawo Budowlane”) nie zawiera definicji legalnej inwestora. Inwestor jest wymieniony w art. 17 Prawa Budowlanego – obok inspektora nadzoru inwestorskiego, projektanta, kierownika budowy lub kierownika robót – jako uczestnik procesu budowlanego. Definicję inwestora można jednak skonstruować w oparciu o art. 18 Prawa Budowlanego wskazujący obowiązki inwestora. Zgodnie z tym przepisem, jako inwestora należy traktować podmiot do którego obowiązków należy zorganizowanie procesu budowy, z uwzględnieniem zawartych w przepisach zasad bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, a w szczególności zapewnienie:
   • opracowania projektu budowlanego i, stosownie do potrzeb, innych projektów;
   • objęcia kierownictwa budowy przez kierownika budowy;
   • opracowania planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia;
   • wykonania i odbioru robót budowlanych;
   • w przypadkach uzasadnionych wysokim stopniem skomplikowania robót budowlanych lub warunkami gruntowymi, nadzoru nad wykonywaniem robót budowlanych
   – przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych.
   Dodatkowo z art. 18 Prawa Budowlanego wynika, że inwestor może ustanowić inspektora nadzoru inwestorskiego na budowie oraz może zobowiązać projektanta do sprawowania nadzoru autorskiego (z art. 19 ust. 1 Prawa Budowlanego wynika, że te uprawnienia są obligatoryjne w przypadkach uzasadnionych wysokim stopniem skomplikowania obiektu lub robót budowlanych bądź przewidywanym wpływem na środowisko).
   Ponadto z art. 647 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), („Kodeks Cywilny”) zawierającego definicję „umowy o roboty budowlane” wynika, że inwestor to podmiot, który zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.
5. rawo Budowlane nie zawiera też pojęcia „generalnego wykonawcy”. Pośrednio zakres tego pojęcia można wywieść z przepisów Kodeksu Cywilnego dotyczących umowy o roboty budowlane (art. 647 i następne Kodeksu Cywilnego). Zgodnie z art. 647 Kodeksu Cywilnego przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej. Ponadto zgodnie z art. 647¹ Kodeksu Cywilnego w umowie o roboty budowlane, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców. Biorąc pod uwagę powyższe jako generalnego wykonawcę należy traktować podmiot, który w umowie o roboty budowlane z inwestorem zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej.
6. Prawo budowlane nie definiuje również pojęcia podwykonawcy. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy. W ocenie Wnioskodawcy, aby dany podmiot uznać za podwykonawcę, to podmiot świadczący usługi budowlane nie może ich świadczyć bezpośrednio na rzecz inwestora.
7. Wnioskodawca występując w charakterze inwestora nabywa usługi budowlane od generalnego wykonawcy albo od podmiotu niebędącego generalnym wykonawcą (w sytuacji gdy brak jest generalnego wykonawcy, a usługi budowlane są świadczone przez kilka lub kilkanaście podmiotów bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy występującego w charakterze inwestora).
8. Wnioskodawca występując w charakterze generalnego wykonawcy świadczy na rzecz inwestora usługi budowlane. Usługi budowlane świadczone w tym wypadku przez Wnioskodawcę dotyczą budowy budynków klasyfikowanych jako obiekty budownictwa mieszkaniowego zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT (ponad 50% powierzchni użytkowej tych budynków stanowią powierzchnie przeznaczone na cele mieszkalne).
9. Wnioskodawca nie występując w charakterze inwestora albo generalnego wykonawcy świadczy usługi bezpośrednio na rzecz inwestora w przypadku braku generalnego wykonawcy.
10. W dalszej części wniosku, Wnioskodawca będzie używał pojęcia „Inwestor”, „generalny wykonawca” oraz „podwykonawca” w znaczeniu przedstawionym powyżej.
    
    

W uzupełnieniu wniosku z dnia 7 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. będzie on świadczył całokształt usług budowlanych mających na celu wybudowanie budynków mieszkalnych stałego zamieszkania zaliczanych do działu 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, tj. budynków klasyfikowanych jako obiekty budownictwa mieszkaniowego zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT (ponad 50% powierzchni użytkowej tych budynków będą stanowić powierzchnie przeznaczone na cele mieszkalne);
2. wszystkie usługi budowlane wykonywane przez Wnioskodawcę – występującego w charakterze generalnego wykonawcy budynku – będą się składać na jedną kompleksową usługę polegającą na budowie budynku jako całości.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 5).

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca występujący w charakterze generalnego wykonawcy budynku klasyfikowanego zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT jako obiekt budownictwa mieszkaniowego (budynek zaliczany do działu 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych) ma prawo w odniesieniu do wszystkich usług budowlanych związanych z budową takiego budynku (w ramach jego bryły) stosować 8% stawkę podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 oraz ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, występując w charakterze generalnego wykonawcy budynku klasyfikowanego zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT jako obiekt budownictwa mieszkaniowego (budynek zaliczany do działu 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych) ma prawo w odniesieniu do wszystkich usług budowlanych związanych z budową takiego budynku (w ramach jego bryły) stosować 8% stawkę podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 oraz ust. 12 w zw. z art. 146 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT „opodatkowaniu podatkiem (...) VAT, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że „przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (...)”. Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: obiektach budownictwa mieszkaniowego – rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11”.

Art. 41 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że „dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 12 (...) ustawy o VAT”.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT „w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. (...) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 (...) ustawy o VAT oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%”.

Art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stanowi, że „stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym”. Art. 41 ust. 12a ustawy o VAT stanowi, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b”. Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT „do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²”.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT „w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej”.

Z powyższych regulacji ustawy o VAT wynika zatem, że Wnioskodawcy występującemu w charakterze generalnego wykonawcy przysługuje, co do zasady, prawo stosowania obniżonej stawki podatku VAT (8%) w przypadku świadczenia usług budowlanych polegających na budowie obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W ramach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym mieści się kilka różnych kategorii obiektów budowlanych, spośród których na uwagę zasługują przede wszystkim obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Pojęcie „obiektów budownictwa mieszkaniowego” zostało natomiast zdefiniowane w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym obiekty te definiuje się jako budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (dalej PKOB) w dziale 11. Jak wynika z powyższej definicji, do obiektów budownictwa mieszkaniowego kwalifikuje się wszystkie budynki z działu 11 PKOB.

Nie ulega wątpliwości, że pojęcie „budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym” obejmuje obiekty budownictwa mieszkaniowego, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc lokale użytkowe wchodzące w skład budynków mieszkalnych nie będą zaliczane do obiektów budownictwa mieszkaniowego. Powyższe będzie miało jednak znaczenie przy dokonywaniu sprzedaży poszczególnych lokali wchodzących w skład budynku kwalifikowanego zgodnie z PKOB w ramach działu 11. Nie oznacza to natomiast, że budowa takiego budynku, w skład którego będą wchodziły również poza lokalami mieszkalnymi, także lokale użytkowe, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg jednolitej stawki w wysokości 8%.

Jak wynika z powyższej definicji, do „obiektów budownictwa mieszkaniowego” kwalifikuje się bowiem wszystkie budynki z działu 11 PKOB. Budynki są – w PKOB – zdefiniowane jako zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Zgodnie z systematyką przyjętą na gruncie PKOB, budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne.

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to natomiast obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Jak wynika z powołanych wyżej definicji, o zakwalifikowaniu budynku jako mieszkalnego lub niemieszkalnego decyduje wielkość całkowitej powierzchni użytkowej zajmowanej na cele mieszkalne lub niemieszkalne. Pomimo, że definicje powierzchni użytkowej znajdują się w różnych aktach prawnych (w tym przykładowo w ustawie o ochronie praw lokatorów, ustawie o podatku od spadków i darowizn, normy budowlane), to oczywistym jest, że zastosowanie w analizowanym wypadku znajduje definicja przyjęta w PKOB.

Objaśnienia do PKOB wskazują, że całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

• powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
• powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
• powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.
  
  

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego – zgodnie z objaśnieniami PKOB – obejmuje z kolei pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Przyjmując zatem, że usługi budowlane świadczone przez Wnioskodawcę jako generalnego wykonawcę będą dotyczyły zawsze budynków w których powierzchnia użytkowa części mieszkaniowej budynku będzie większa od części niemieszkaniowej, to należy również przyjąć, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą w każdym wypadku dotyczyły budowy budynków klasyfikowanych zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT jako obiekty budownictwa mieszkaniowego. Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko, zgodnie z którym roboty budowlane związane z budową budynku, realizowane w systemie generalnego wykonawstwa przez Wnioskodawcę, będą podlegały w całości opodatkowaniu przy zastosowaniu obniżonej stawki VAT w wysokości 8%.

Mając na uwadze, że usługi polegające na budowie budynku mieszkalnego zaklasyfikowanego w ramach działu 11 PKOB podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wg jednolitej stawki 8%, w ocenie Wnioskodawcy nie znajdzie ponadto zastosowania przepis art. 41 ust. 12c w zw. z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, co oznacza, że wszystkie prace budowlane objęte umową w tym także prace związanie z lokalami mieszkalnymi o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m² będą podlegały opodatkowaniu przy zastosowaniu stawki VAT w wysokości 8%.

Reasumując oznacza to, że w przypadku gdy Wnioskodawca świadczy usługi budowlane których przedmiotem jest wybudowanie obiektów budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o VAT (niezależnie od tego czy w skład obiektu budownictwa mieszkaniowego wchodzą lokale użytkowe oraz lokale mieszkalne o powierzchni przekraczającej 150 m2), ma prawo w odniesieniu do całości prac budowlanych wykonywanych w ramach bryły budynku (obiektu budownictwa mieszkaniowego) zastosowania na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT obniżonej stawki 8% podatku VAT.

Potwierdzenie prawidłowości powyższego stanowiska można znaleźć np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 lutego 2015 r. nr ILPP2/443-1193/14-4/AD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016, poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy o VAT, wynosi 8%.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, stawkę podatku o której mowa w ust. 2, zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego zawiera art. 2 ust. 12 ustawy. Zgodnie z nim, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Mając na uwadze ww. przepisy należy stwierdzić, że zastosowanie stawki preferencyjnej (8%) możliwe jest jedynie dla dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

W tym miejscu należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie i w przepisach wykonawczych do ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu, budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Należy zauważyć, że przy realizacji całego zadania inwestycyjnego bez znaczenia pozostaje struktura procentowo-powierzchniowa znajdujących się w nim lokali mieszkalnych i niemieszkalnych, istotnym jest bowiem sklasyfikowanie budynku według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych do odpowiedniego grupowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca występując w charakterze generalnego wykonawcy – podmiotu, który w umowie o roboty budowlane z inwestorem zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej – świadczy na rzecz inwestora usługi budowlane. Wnioskodawca będzie świadczył całokształt usług budowlanych mających na celu wybudowanie budynków mieszkalnych stałego zamieszkania zaliczanych do działu 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, tj. budynków klasyfikowanych jako obiekty budownictwa mieszkaniowego zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT (ponad 50% powierzchni użytkowej tych budynków będą stanowić powierzchnie przeznaczone na cele mieszkalne). Wszystkie usługi budowlane wykonywane przez Wnioskodawcę – występującego w charakterze generalnego wykonawcy budynku – będą się składać na jedną kompleksową usługę polegającą na budowie budynku jako całości.

Zatem, Wnioskodawca – generalny wykonawca – świadcząc wszystkie usługi budowlane składające się na jedną kompleksową usługę polegającą na budowie budynku sklasyfikowanego w PKOB w dziale 11 będzie mógł zastosować do tej usługi stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 oraz ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy (w ramach jego bryły).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na świadczone usługi budowlane (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 5). W pozostałych zakresach wniosek został rozpatrzony w oddzielnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.