Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.27.2017.2.KSM
z 9 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 21 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 kwietnia 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.27.2017.1.KSM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 kwietnia 2017 r. (data doręczenia 14 kwietnia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem złożonym w dniu 21 kwietnia 2017 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 19 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wskazał, że według Jego wiedzy, zgodnie z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma On prawo rozliczyć (jako ojciec) 50% przypadającej na dany rok podatkowy sumy. Małżonka Wnioskodawcy twierdzi, że skoro dzieci mają adres zamieszkania przy niej, to jej należy się więcej. Wnioskodawca podał, że w orzeczeniu sądowym wskazano: „władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi stron (…) pozostawia się obojgu rodzicom”. Sąd nie ustalił (nakazał) dni opieki. Wnioskodawca wraz z małżonką podzielili się obowiązkami. Z uwagi na kłótnie o Święta Bożego Narodzenia, Sylwester, Wielkanoc Wnioskodawca wystąpił o uregulowanie konkretnego czasu przeznaczonego dla dzieci przez Wnioskodawcę i Jego żonę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że przedmiotowy wniosek dotyczy 2016 r. Wnioskodawca w ww. okresie osiągał dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest zatrudniony jako nauczyciel. Jego dochody przekroczyły kwotę 56 000 zł. Wnioskodawca wskazał, że prowadził działalność gospodarczą na zasadach ogólnych (nie jest vatowcem). W dniu 13 września 2016 r. orzeczono rozwód między Wnioskodawcą a Jego żoną, a w dniu 25 kwietnia 2017 r. jest rozprawa apelacyjna o zmianę orzeczenia o winie. Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi prorodzinnej na troje swoich dzieci w wieku: dwa, pięć i osiem lat. Utrzymuje z nimi regularny kontakt. Sąd w wyroku rozwodowym nie ograniczył kontaktów, ani opieki żadnej ze stron - Wnioskodawca i Jego była żona mają współopiekę.

Weekendy mają naprzemiennie: od odebrania dzieci ze szkoły, przedszkola, żłobka w piątek do 20.00-21.00 w niedzielę. W tygodniu, we wtorki rano Wnioskodawca odwozi dzieci do szkoły, przedszkola, żłobka. Tego samego dnia odbiera je z placówek oświatowych i dzieci spędzają z nim dzień do 20.00-21.00 (starszego syna Wnioskodawca wozi w międzyczasie na trening). W środy odbiera dzieci ze szkoły, przedszkola, żłobka i również dzieci spędzają dzień u Wnioskodawcy do 20.00-21.00 (z córeczką w tym czasie ma zajęcia umuzykalniające). Jako że Wnioskodawca i Jego była żona są nauczycielami i w tym samym czasie mają wakacje, ferie, przerwy świąteczne etc., to wszystkie te okresy są podzielone 50/50. Poza alimentami Wnioskodawca płaci za: szachy syna, obiady syna, zajęcia muzyczne córki, basen drugiego syna. Ponadto kupuje sprzęt sportowy jak narty, łyżwy, akcesoria rowerowe etc. Również żywi, kupuje lekarstwa (jeśli choroba trafia na czas pobytu u Wnioskodawcy), chemię, kosmetyki i częściowo ubiera swoje dzieci.

Wnioskodawca nadmienia, że mieszka 25 km od domu gdzie zameldowane są dzieci i ciężar finansowy (zakup paliwa) spoczywa na Nim zarówno w dowożeniu, jak i odwożeniu dzieci do/z miejsca zamieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca ma prawo do ulgi na każde z trójki nieletnich dzieci w wysokości 50% w 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w rozumieniu art. 27 ustawy o podatku dochodowym ma On pełne prawo do odliczenia 50% wartości ulgi podatkowej na każde dziecko z osobna w 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

– w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Z treści wniosku wynika, że w 2016 r. Wnioskodawca osiągał dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest zatrudniony jako nauczyciel. Jego dochody przekroczyły kwotę 56 000 zł. Wnioskodawca wskazał, że prowadził działalność gospodarczą na zasadach ogólnych. W dniu 13 września 2016 r. orzeczono rozwód między Wnioskodawcą a Jego żoną. Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi prorodzinnej na troje swoich dzieci w wieku: dwa, pięć i osiem lat. Utrzymuje z nimi regularny kontakt. Sąd w wyroku rozwodowym nie ograniczył kontaktów, ani opieki żadnej ze stron - Wnioskodawca i Jego była żona mają współopiekę. W orzeczeniu sądowym wskazano: „władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi stron (…) pozostawia się obojgu rodzicom”. Sąd nie ustalił (nakazał) dni opieki. Wnioskodawca i Jego była żona naprzemiennie zajmują się dziećmi od odebrania dzieci ze szkoły, przedszkola, żłobka w piątek do 20.00-21.00 w niedzielę. W tygodniu, we wtorki rano Wnioskodawca odwozi dzieci do szkoły, przedszkola, żłobka. Tego samego dnia odbiera je z placówek oświatowych i dzieci spędzają z nim dzień do 20.00-21.00 (starszego syna Wnioskodawca wozi w międzyczasie na trening). W środy odbiera dzieci ze szkoły, przedszkola, żłobka i również dzieci spędzają dzień u Wnioskodawcy do 20.00-21.00 (z córeczką w tym czasie ma zajęcia umuzykalniające). Jako że Wnioskodawca i Jego była żona są nauczycielami i w tym samym czasie mają wakacje, ferie, przerwy świąteczne etc., to wszystkie te okresy są podzielone 50/50. Poza alimentami Wnioskodawca płaci za: szachy syna, obiady syna, zajęcia muzyczne córki, basen drugiego syna. Ponadto kupuje sprzęt sportowy jak narty, łyżwy, akcesoria rowerowe etc. Również żywi, kupuje lekarstwa (jeśli choroba trafia na czas pobytu u Wnioskodawcy), chemię, kosmetyki i częściowo ubiera swoje dzieci.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Przedstawiony we wniosku opis pozwala stwierdzić, że w 2016 r. każdemu z rodziców przysługiwała władza rodzicielska oraz każdy z rodziców władzę tę wykonywał w różnym zakresie. Jak bowiem wynika z wniosku wykonywanie władzy rodzicielskiej Sąd powierzył zarówno matce dzieci, jak i Wnioskodawcy. Wnioskodawca pozostaje w stałym i regularnym kontakcie z dziećmi, dzieląc się z byłą żoną opieką nad dziećmi naprzemiennie. W powołanym wyżej art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Wskazać przy tym należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że (…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych”.

Reasumując wobec powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo do skorzystania w 2016 r. z ulgi określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na trójkę małoletnich dzieci, bowiem w okresie tym wykonywał On władzę rodzicielską w stosunku do swoich dzieci. Odliczenia należy dokonać – przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie – w proporcji ustalonej z matką dzieci, z tym, że łączna kwota odliczenia, dokonana przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty przysługującego odliczenia. Natomiast w sytuacji braku porozumienia z byłą małżonką, Wnioskodawcy przysługuje odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi na każde z trójki dzieci.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie dzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.