Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461.IBPB-2-1.4515.41.2017.3.JKu
z 15 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2017 r. (data wpływu – 6 lutego 2017 r.), uzupełnionym 29 marca oraz 19 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn:

• w części dotyczącej zastosowania zwolnienia określonego w art. 4 ust 1 pkt 1 ustawy w związku z nabyciem nieruchomości w drodze zasiedzenia – jest prawidłowe.
• w pozostałej części – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości. Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w pismach z 21 marca oraz 7 kwietnia 2017 r. znak: 2461-IBPB-2-1.4515.41.2017.1.JKu oraz 2461-IBPB-2-1.4515.41.2017.2 wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 29 marca oraz 19 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nosi się z zamiarem złożenia wniosku o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości na swoją rzecz. Od 1984 r. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości o powierzchni 0,7220 hektara (0,7950 hektara do 2007 r., kiedy sprzedał działkę budowlaną). Do wspomnianych nieruchomości przylega jedna niewielka działka o powierzchni około 0,2 hektara a w odległości około kilometra od gospodarstwa Wnioskodawcy znajduje się kolejna działka o powierzchni około 0,3 hektara (łącznie 0,4946 hektara).

Ujawnionym w księgach wieczystych właścicielem wspomnianych dwóch działek jest babcia Wnioskodawcy – Maria H, która zmarła we wrześniu 1981 r. Do dziś nie stwierdzono nabycia po niej spadku.

Wówczas w posiadanie samoistne omawianych działek weszli rodzice Wnioskodawcy – Krystyna oraz Ludwik B., którzy prowadzili na nim gospodarstwo rolne. Ojciec Wnioskodawcy zmarł w grudniu 1982 r., a w posiadanie całego gospodarstwa rolnego weszła matka Wnioskodawcy. Po powrocie ze służby zasadniczej w wojsku przez jakiś czas Wnioskodawca pracował w gospodarstwie rolnym wraz z matką, która zmarła w grudniu 1992 r. i od tej pory Wnioskodawca objął w posiadanie samoistne wszystkie wchodzące w skład gospodarstwa rolnego ziemie. Przez cały okres do końca 1997 r. Wnioskodawca płacił podatek rolny od całości posiadanych nieruchomości. Następnie w 1998 r. zaczął płacić oddzielne podatki od nieruchomości co do części, której był właścicielem oraz co do części, w stosunku do której został uznany za administratora. Następnie od 2003 r. miejscowi urzędnicy uznali, że Wnioskodawca powinien płacić podatek rolny od całości posiadanych nieruchomości, jednak wystawiany na dwóch osobnych dokumentach (w jednym jako właściciel płacił za 0,67 ha, w drugim jako „współwłaściciel” bądź „administrator” Wnioskodawca płacił za pozostałe 0,49 ha). Ten stan rzeczy trwa do dziś. Od września 1981 r. rodzice Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca (z przerwą w latach 1998-2003) płacili regularnie podatek rolny od posiadanych nieruchomości, mimo że w świetle prawa jego część nie stanowiła ich własności. W prawdopodobnym dniu nabycia własności nieruchomości współwłaścicielami spadku po babci Wnioskodawcy było rodzeństwo Wnioskodawcy (siostra i brat) po 1/16 części oraz pozostali dalsi krewni, do których należało łącznie 13/16 spadku.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami w momencie uprawomocnienia orzeczenia sądu w tym przedmiocie dojdzie dopiero do powstania zobowiązania podatkowego w wymiarze 7% rynkowej wartości nabytych nieruchomości. Najbardziej prawdopodobny termin stwierdzenia nabycia spornych nieruchomości przypada na 1 września 2011 r. (30 lat po śmierci Marii H.) bądź 18 grudnia 2012 r. (30 lat po śmierci Ludwika B.), co – jak wskazał Wnioskodawca – ma istotne znaczenie dla rozpatrywania kształtu obowiązującej wówczas ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabycie opisanych działek nastąpi w 15/16 przez zasiedzenie oraz w 1/16 poprzez przeprowadzenie postępowania spadkowego po babci i matce Wnioskodawcy (odpowiednie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku). Jeśli chodzi o nabycie 15/16 udziału w prawie własności nieruchomości opisanych działek to 2/16 pochodzą od rodzeństwa, natomiast pozostałe 13/16 od dalszych krewnych (kuzyni, ciotka, dzieci i małżonkowie rodzeństwa). Tytułem do nabycia omawianych działek jest w 15/16 części zasiedzenie (postanowienie o stwierdzeniu zasiedzenia 15/16 udziału w prawie własności nieruchomości) oraz w 1/16 dziedziczenie (postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku). Wskazane okoliczności wynikają z faktu, że w świetle obowiązujących przepisów nie jest możliwe zasiedzenie własności nieruchomości przeciwko samemu sobie.

Wnioskodawca w uzupełnieniu sprostował przedmiot wniosku, a co za tym idzie pytanie nr 1, wskazując iż z przebiegu sprawy wynika, że do orzeczenia nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia dojdzie najprawdopodobniej na dzień 2 marca 1985 r. Nabyta w drodze zasiedzenia nieruchomość o powierzchni 0,4946 ha w momencie jej nabycia (2 marca 1985 r.) weszła w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością Wnioskodawcy.

Organ wystawiający decyzje podatkowe uznawał, że ziemie te stanowią jedno gospodarstwo rolne wraz z należącymi do Wnioskodawcy gruntami o powierzchni 0,7950 ha. Podatek rolny, zgodnie z decyzjami wydawanymi przez odpowiednie organy administracyjne, był opłacany przez Wnioskodawcę całościowo za ww. grunty rolne (1,28 ha gruntów) od 1985 r. do 1997 r. Następnie grunty te (0,4946 ha) były w decyzjach podatkowych określane jako grunty własne użytkowane rolniczo (decyzje podatkowe dotyczące poszczególnych gruntów były wydawane oddzielnie), a od 2003 r. do 2010 r. ponownie opłacano za te grunty podatek rolny (w dalszym ciągu w dwóch oddzielnych transzach). Dopiero od 2011 r. grunty te w decyzjach podatkowych określane były jako grunty rolne niewchodzące w skład gospodarstwa rolnego. W brzmieniu przepisów o podatku rolnym na dzień nabycia zasiedzianej nieruchomości Wnioskodawca był właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 0,7950 ha (wówczas wystarczające było posiadanie gruntów rolnych o powierzchni przekraczającej 0,5 ha). Gospodarstwo rolne, do którego weszły nabyte w drodze zasiedzenia działki było prowadzone przez okres niespełna 13 lat, tj. do końca 1997 r. (ostatnia decyzja podatkowa burmistrza miasta stwierdzająca prowadzenie gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni 1,28 ha). Nabyta w drodze zasiedzenia nieruchomość nie stanowiła żadnego z wyjątków określonych w art. 4 ust. 1 pkt 1 pkt a-d ustawy o podatku od spadków i darowizn w jej brzmieniu na dzień nabycia nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w razie prawomocnego stwierdzenia przez sąd nabycia omawianych nieruchomości w 1985 r. zastosowanie znajdzie ustawa o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu z dnia nabycia tej nieruchomości czy też z dnia uprawomocnienia orzeczenia o stwierdzeniu nabycia spadku (art. 4 oraz art. 4a ustawy)? Kluczowe znaczenie ma tu przepis art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw i odpowiedź na pytanie czy ma on zastosowanie również do nabycia własności poprzez zasiedzenie w przedstawionym stanie faktycznym;
2. Czy dla wykazania, że nabyta nieruchomość jest częścią gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym wystarczający jest fakt regularnego opłacania podatku rolnego i faktyczne posiadanie obszaru gruntów o łącznej powierzchni przekraczającej 1 hektar?
3. Czy w przedstawionym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie zwolnienie przedmiotowe podatku od nabycia zasiedzianej nieruchomości określone w art. 4 ust. 1 pkt 1 wskazanej w punkcie 1 ustawy?;
4. Czy, w świetle niedawnych zmian legislacyjnych omawianej ustawy, zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym znajdzie (w razie spełnienia wymogu prawidłowego zgłoszenia) zwolnienie podmiotowe określone w art. 4a ust. 1 (w stosunku do 2/16 części nieruchomości nabytych od rodzeństwa), mając przy tym na uwadze wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2014 r. o sygn. akt II FSK 883/12?
5. Która z wymienionych form zwolnienia z podatku ma pierwszeństwo/powinna być wykazana przez podatnika w pierwszej kolejności? A może powoływać powinno się je łącznie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, brak podstaw dla wyłączenia stosowania treści przepisu przejściowego określonego w art. 50 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw do nabycia własności w drodze zasiedzenia. Zatem zastosowanie będą miały przepisy dotychczasowe tj. te, które obowiązywały w dniu nabycia nieruchomości.

W przedstawionym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie zwolnienie przedmiotowe określone w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn w jej brzmieniu z dnia nabycia. Spełniony jest warunek nabycia nieruchomości, która stanowiła część gospodarstwa rolnego będącego własnością Wnioskodawcy, a ponadto gospodarstwo to było prowadzone przez co najmniej 5 lat od momentu zasiedzenia nieruchomości.

Zajmując stanowisko w zakresie pytania nr 3 Wnioskodawca wskazał, iż zastosowanie powinno również znaleźć to zwolnienie podatkowe, jednak orzeczenie NSA nie ma charakteru zasady prawnej, stąd też organy administracji podatkowej się do niego nie stosują. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, podstawy zwolnienia z ostrożności powinno podawać się łącznie.

Powyższe stanowisko odnosi się wyłącznie do pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 3, 4 oraz 5. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Na wstępie Organ pragnie zaznaczyć, iż ponieważ opisane we wniosku nabycie, nastąpi – jak zostało wskazane w uzupełnieniu – w dacie 2 marca 1985 r., w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2006 r., Nr 222, poz. 1629, ze zm.) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem:

1. spadku;
2. darowizny;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w postaci powołania do spadku albo w postaci zapisu.
   
   

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy. Natomiast na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze zasiedzenia – z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Stosownie do regulacji zawartych w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nabycie własności w drodze zasiedzenia podlega opodatkowaniu w wysokości 7% podstawy opodatkowania. W tym przypadku nie stosuje się przepisu dotyczącego kwoty wolnej od opodatkowania na podstawie zaliczenia nabywcy do odpowiedniej grupy podatkowej, bowiem art. 9 ust. 1, który stanowi o tejże kwocie wolnej nie ma – na mocy powołanego art. 15 ust. 2 ww. ustawy – w tym przypadku zastosowania.

Zgodnie z art. 17a ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „zasiedzenie”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459).

Stosownie do treści art. 172 Kodeksu cywilnego, posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

W myśl art. 176 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, obecny posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swego poprzednika. Jeżeli jednak poprzedni posiadacz uzyskał posiadanie nieruchomości w złej wierze, czas jego posiadania może być doliczony tylko wtedy, gdy łącznie z czasem posiadania obecnego posiadacza wynosi przynajmniej lat trzydzieści. Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy obecny posiadacz jest spadkobiercą poprzedniego posiadacza (art. 176 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zasiedzenie jest tzw. instytucją dawności, służącą korygowaniu rzeczywistego stanu posiadania ze stanem prawnym. Prowadzi ono do nabycia przez posiadacza własności na skutek długotrwałego posiadania przez niego rzeczy, czemu towarzyszy utrata własności przez dotychczasowego właściciela, który w przeszłości utracił posiadanie rzeczy. Poprzez zasiedzenie można nabyć własność rzeczy ruchomych i nieruchomych, udziału we współwłasności, prawa użytkowania wieczystego, służebność gruntową.

Zasiedzenie jest instytucją prowadzącą do nabycia prawa na skutek upływu czasu. Umożliwia ono, sankcjonując stan faktyczny, usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym a stanem posiadania. Na skutek zasiedzenia, które następuje ex lege, dotychczasowy uprawniony traci swoje prawo, a nabywca uzyskuje je niezależnie od niego; jest więc ono pierwotnym sposobem nabycia prawa podmiotowego.

Skutkiem zasiedzenia jest zatem pierwotne nabycie własności przez posiadacza, który może wystąpić do sądu z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia. Samo nabycie własności następuje z mocy samego prawa, a orzeczenie stwierdzające nabycie własności przez zasiedzenie ma jedynie charakter deklaratywny.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, iż Wnioskodawca zamierza złożyć wniosek o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości działek, których właścicielką była babcia Wnioskodawcy – Maria H, która zmarła we wrześniu 1981 r. Do dziś nie stwierdzono nabycia po niej spadku. Wówczas w posiadanie samoistne omawianych działek weszli rodzice Wnioskodawcy – Krystyna oraz Ludwik B., którzy prowadzili na nim gospodarstwo rolne. Ojciec Wnioskodawcy zmarł w grudniu 1982 r., a w posiadanie całego gospodarstwa rolnego weszła matka Wnioskodawcy. Po powrocie ze służby zasadniczej w wojsku przez jakiś czas Wnioskodawca pracował w gospodarstwie rolnym wraz z matką, która zmarła w grudniu 1992 r. i od tej pory Wnioskodawca objął w posiadanie samoistne wszystkie wchodzące w skład gospodarstwa rolnego ziemie. Nabycie ww. działek nastąpi w 15/16 przez zasiedzenie oraz w 1/16 poprzez przeprowadzenie postępowania spadkowego po babci i matce Wnioskodawcy (odpowiednie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku). Jeśli chodzi o nabycie 15/16 udziału w prawie własności nieruchomości opisanych działek to 2/16 pochodzą od rodzeństwa, natomiast pozostałe 13/16 od dalszych krewnych (kuzyni, ciotka, dzieci i małżonkowie rodzeństwa). Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, z przebiegu sprawy wynika, że do nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia dojdzie najprawdopodobniej na dzień 2 marca 1985 r.

Wnioskodawca wskazał, że w przedstawionym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu z dnia nabycia. Wnioskodawca uważa również, iż spełniony jest warunek nabycia nieruchomości, która stanowiła część gospodarstwa rolnego będącego własnością Wnioskodawcy.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej stanowiska Wnioskodawcy w pierwszej kolejności zauważyć należy, iż skoro jak wskazuje Wnioskodawca opisane we wniosku nabycie tytułem zasiedzenia nastąpi 2 marca 1985 r., to w niniejszej sprawie, jak zostało już wyżej wskazane, znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Powyższe wynika z treści przepisu przejściowego określonego w art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2006 r., Nr 222, poz. 1629, ze zm.).

Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie nie ma zastosowania powołany przez Wnioskodawcę art. 50 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw, gdyż jest to przepis przejściowy, który ma zastosowanie do nabycia w innym okresie niż opisane we wniosku (tj. 1985 r.).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., zwalnia się od podatku nabycie własności i prawa użytkowania wieczystego gospodarstwa rolnego lub jego części oraz innych praw do takiego gospodarstwa lub jego części, jak również działki przyzagrodowej, z wyjątkiem:

1. budynków mieszkalnych,
2. budynków zajętych na cele specjalistycznego chowu i wylęgu drobiu lub specjalistycznej hodowli zwierząt wraz z urządzeniami i ze stadem hodowlanym,
3. urządzeń do prowadzenia upraw specjalnych, jak: szklarnie, inspekty, pieczarkarnie, chłodnie, przechowalnie owoców.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „gospodarstwa rolnego”, odsyłając w tej kwestii do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 1984 r., nr 52, poz. 268).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, za gospodarstwo rolne dla celów podatku rolnego uważa się obszar użytków rolnych, lasów i gruntów leśnych, gruntów pod stawami oraz gruntów pod zabudowaniami związanymi z prowadzeniem tego gospodarstwa o łącznej powierzchni przekraczającej 0,5 ha, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu:

1. osoby fizycznej lub osoby prawnej nie będącej jednostką gospodarki uspołecznionej,
2. jednostki gospodarki uspołecznionej,
3. dwóch lub więcej osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących wspólną gospodarkę rolną.
   
   

Jak wynika z treści powołanego art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, aby móc skorzystać z tego zwolnienia, nabywana nieruchomość winna stanowić gospodarstwo rolne lub jego część. W opisie zdarzenia Wnioskodawca wskazał, iż łączna powierzchnia nabywanych działek wynosi 0,4946 ha – nie stanowi zatem gospodarstwa rolnego. Należy zatem rozważyć czy opisane działki stanowią część gospodarstwa rolnego.

W treści stanowiska Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe działki stanowią część gospodarstwa rolnego będącego własnością Wnioskodawcy. Z tym twierdzeniem nie można się zgodzić. Art. 4 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., nie obejmował swym zakresem nieruchomości, które w związku z ich nabyciem miały wejść w skład gospodarstwa rolnego. Przepis ten odnosił się wyłącznie do nabycia gospodarstwa rolnego lub jego części. A zatem, aby dana nieruchomość mogła korzystać ze zwolnienia winna stanowić albo gospodarstwo rolne albo część gospodarstwa rolnego. Z treści wniosku wynika, iż rodzice Wnioskodawcy na tych działkach prowadzili gospodarstwo rolne. Jeżeli zatem działki, których nabycie nastąpi w drodze zasiedzenia stanowiły w momencie nabycia część gospodarstwa rolnego, to znajdzie do nich zastosowanie powołane przez Wnioskodawcę zwolnienie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tej części zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nie można z kolei zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, w którym wskazuje na zastosowanie zwolnienia określonego w art. 4a ustawy w stosunku do tej części nieruchomości, która nabyta będzie od rodzeństwa.

Jak wyżej wskazano, nabycie tytułem zasiedzenia jest tzw. nabyciem pierwotnym dokonywanym przez posiadacza nieruchomości niebędącego jej właścicielem. Zasiedzenie jest zatem tytułem nabycia przez posiadacza własności na skutek długotrwałego posiadania przez niego rzeczy (lub przez jego poprzedników, których czas posiadania może zostać doliczony, o ile zostaną spełnione wymogi określone w cyt. powyżej Kodeksie cywilnym), czemu towarzyszy utrata własności przez dotychczasowego właściciela.

Posiadacz uzyskuje zatem prawo własności niezależnie od poprzedniego właściciela, który je traci na skutek upływu czasu. Nabycie przez zasiedzenie jest nabyciem pierwotnym ex lege, tj. z mocy prawa, nie istnieje zatem stosunek prawny między poprzednim właścicielem a nabywcą nieruchomości w drodze zasiedzenia. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie nabywa on 2/16 części nieruchomości od rodzeństwa. Należy również odróżnić poprzednich posiadaczy nieruchomości, których to czas posiadania nieruchomości będącej przedmiotem zasiedzenia można doliczyć do biegu terminu zasiedzenia od faktycznych właścicieli nieruchomości, którzy w wyniku upływu terminu zasiedzenia utracili swoją własność. Skoro zatem nabycie tytułem zasiedzenia jest nabyciem pierwotnym, to nie ma drugiej strony stosunku prawnego – nie ma zatem zbywcy, stąd też w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn (dotyczące nabycia od osób najbliższych). Przepis ten ma zastosowanie do wszystkich przypadków nieodpłatnego nabycia majątku (bez względu na przedmiot nabycia), wymienionych w art. 1 ustawy, z wyjątkiem nabycia z drodze zasiedzenia, które zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego ma charakter pierwotny (następuje wskutek jego długotrwałego posiadania samoistnego).

Organ nie podziela zatem stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonego w wyroku z 19 marca 2014 r. o sygn. akt II FSK 883/12, który Wnioskodawca przywołał w treści wniosku.

Skoro zatem art. 4a nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, to bezprzedmiotowa jest analiza, które ze wskazanych zwolnień ma pierwszeństwo.

Reasumując, Organ uznał, iż w związku z nabyciem nieruchomości w drodze zasiedzenia, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 4 ust. 1 pkt 1 (przy spełnieniu warunku jaki stanowi nabycie części gospodarstwa rolnego). W tej części stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe. W pozostałej części stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.