Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.176.2017.1.HS
z 16 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 § 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 23 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym renty wypłacanej z Holandii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym renty wypłacanej z Holandii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że składa wniosek z powodu podwójnego opodatkowania renty, którą otrzymuje po zmarłym mężu pracującym w Holandii w latach 2008-2013. W dniu 17 marca 2014 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł nagle z powodu choroby. Wnioskodawczyni wystąpiła do holenderskiego SVB Sociale Verzekeringsbank o przyznanie świadczenia rentowego na córkę urodzoną 31 grudnia 2008 r. w związku ze zgonem męża. W dniu 20 października 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję, w której zawarto informację o przyznaniu wnioskowanego świadczenia. W listopadzie 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 13 680,60 zł euro brutto, po potrąceniu podatku w Holandii (282,92 euro), do wypłaty 13 397,68 zł euro brutto. Podczas wypłaty w banku 16 listopada 2016 r. całości kwoty Wnioskodawczyni zorientowała się, że kwota do wypłaty została pomniejszona o podatek w Polsce.

Wnioskodawczyni nie rozumie dlaczego nastąpiło podwójne opodatkowanie świadczenia. Wnioskodawczyni wskazuje, że we właściwym urzędzie skarbowym nie uzyskała pełnej i jasnej wykładni prawa odnośnie do swojej sytuacji. Wnioskodawczyni zwróciła się więc o pomoc do Posła na Sejm oraz prawników udzielających konsultacji prawnych w biurze poselskim. W wyniku przeprowadzonych rozmów Wnioskodawczyni podjęła decyzję o wystosowaniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Na jakich podstawach prawnych dokonuje się w Polsce potrąceń podatku dochodowego od przyznanego Wnioskodawczyni świadczenia, skoro dokonuje tego już holenderskie SVB?
2. Jakie działania Wnioskodawczyni może podjąć, aby przyznane na córkę świadczenie rentowe podlegało tylko jednokrotnemu opodatkowaniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie przyznane w jednym kraju członkowskim powinno podlegać tylko raz opodatkowaniu. Umowy bilateralne między Polską a Holandią powinny wprost regulować sporne kwestie, gdyż w obecnej sytuacji Wnioskodawczyni nie wie, na jakiej podstawie przyznane jej świadczenie rentowe podlega podwójnemu opodatkowaniu. Wnioskodawczyni nadmienia, że aktualnie jest w trudnej sytuacji spowodowanej osobistym dramatem, a przyznane świadczenie na dziecko może stanowić ekwiwalent, dzięki któremu będzie mogła zapewnić bezpieczną i lepszą przyszłość córce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustaw – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a cyt. ustawy – przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zauważyć ponadto należy, że podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni mieszkająca na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, otrzymała świadczenie rentowe na małoletnią córkę w związku ze śmiercią męża pracującego w Holandii w latach 2008-2013, które wypłacane jest z SVB Sociale Verzekeringsbank, tj. – jak wynika z powszechnie dostępnych informacji – instytucji odpowiedzialnej za realizację ubezpieczeń społecznych Holandii. Podatek od powyższego świadczenia został pobrany w Holandii. Podczas wypłaty całości otrzymanej kwoty w banku Wnioskodawczyni zorientowała się, że kwota do wypłaty została pomniejszona o podatek w Polsce. Wnioskodawczyni uważa, że ww. świadczenie przyznane w jednym kraju członkowskim winno podlegać opodatkowaniu tylko jeden raz.

W związku z tym, że świadczenie rentowe jest otrzymywane z Holandii w omawianej sprawie zastosowanie będzie miała umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Holandią.

Stosownie do art. 18 ust. 1 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120) – z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce).

Stosownie do art. 18 ust. 2 ww. konwencji – bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana, zgodnie z prawem tego Państwa:

1. jeżeli, i o ile, tytuł do takiej emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty w Umawiającym się Państwie, z którego jest uzyskiwana, jest zwolniony z opodatkowania, lub składki związane z emeryturą lub innym podobnym świadczeniem albo rentą dokonywane na rzecz funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej były odpisywane w przeszłości przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w tym Państwie lub kwalifikowały się do innych ulg podatkowych w tym Państwie; i
2. jeżeli, i o ile, taka emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta nie jest opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania, według powszechnie stosowanej stawki od dochodu z pracy najemnej, lub jest opodatkowana od mniej niż 90% kwoty brutto emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty; i
3. jeżeli łączna kwota brutto emerytur i innych podobnych świadczeń oraz rent, a także emerytura lub inne wypłaty, dokonane na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych Państwa, w jakimkolwiek roku kalendarzowym przekroczy kwotę 20 000 euro.
   
   

W myśl art. 18 ust. 5 ww. konwencji – wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

W świetle powyższego, dochody uzyskane ze świadczeń wypłacanych z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii, będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Postanowienie zawarte w konwencji, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) należy bowiem czytać w ten sposób , że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji – zamieszkania).

Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności. Zatem renty uzyskane z Holandii podlegają opodatkowaniu zarówno w Holandii jak i w Polsce. Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a) ww. konwencji polsko-holenderskiej – jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Powyższa metoda unikania podwójnego podatkowania znajduje odzwierciedlenie w przepisie art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Wobec powyższych przepisów, wypłacana według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii renta – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni – podlega opodatkowaniu zarówno w państwie źródła, tj. Holandii, jak i w państwie miejsca zamieszkania, tj. w Polsce.

Podsumowując, opisana we wniosku renta otrzymywana z Holandii podlega opodatkowaniu zarówno w Holandii jak i w Polsce. Podstawą prawną ww. twierdzenia jest cytowany wyżej art. 18 ust. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zatem w tym przypadku znajduje zastosowanie ww. metoda unikania podwójnego opodatkowania, tj. tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

W tej sytuacji dochodzi bowiem do podwójnego opodatkowania, którego należy unikać stosownie do przywołanych wyżej przepisów (art. 23 ust. 5 lit. a ww. Konwencji oraz art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem można odliczyć od podatku od łącznego dochodu kwotę równą podatkowi od dochodu zapłaconemu w Holandii, jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Holandii.

Nie można więc podzielić stanowiska sprowadzającego się do twierdzenia, że z uwagi na to, że świadczenie wypłaca organ holenderski to podatek winien być zapłacony tylko raz i tylko w jednym państwie.

Wnioskodawczyni, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu ww. dochodu w Polsce, winna złożyć zeznanie podatkowe za 2016 r. (PIT-36) i zastosować wskazaną metodę unikania podwójnego opodatkowania. Ponadto, w związku z tym, że Wnioskodawczyni przychód osiągnęła z zagranicy, składając PIT-36, uzyskane dochody i kwotę zapłaconego podatku w Holandii powinna wykazać również w PIT/ZG.

Wypełniając PIT-36 należy rentę z Holandii wykazać jako przychód w poz. 85 „Inne źródła niewymienione w wierszach od 1 do 8 (w tym emerytury – renty z zagranicy).” Kwotę pobranego podatku przez bank w Polsce należy wykazać w poz. 89. Następnie należy kwotę renty z Holandii zsumować z pozostałymi dochodami osiągniętymi w Polsce wykazanymi w części D.1 zeznania PIT-36. Od sumy dochodów po pomniejszeniu ich o kwotę składek na ubezpieczenie społeczne jeśli były odprowadzane od dochodów Wnioskodawczyni i o odliczenia od dochodu jeśli Wnioskodawczyni ma prawo z nich korzystać należy obliczyć podatek według skali podatkowej. W poz. 193 zeznania należy wykazać kwotę podatku z Holandii, którą można odliczyć w Polsce. Należy pamiętać, że odliczenie to nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w Holandii. Aby ustalić jaką część podatku zapłaconego w Holandii można odliczyć od podatku obliczonego od łącznych dochodów osiągniętych w Polsce i w Holandii należy kwotę podatku obliczonego od dochodów z Polski i Holandii pomnożyć przez kwotę dochodu uzyskanego w Holandii a następnie podzielić przez kwotę łącznego dochodu uzyskanego w Holandii i w Polsce. Tak obliczoną kwotę podlegającego odliczeniu podatku zapłaconego w Holandii należy wykazać właśnie w poz. 193 zeznania PIT-36 i odjąć ją od kwoty podatku wykazanej w poz. 191 zeznania. W załączniku PIT/ZG kwotę renty z Holandii należy wykazać w poz. 24 a całą kwotę podatku zapłaconego w Holandii w poz. 25.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.