Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.46.2017.1.KP
z 15 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości szacowania przez organy podatkowe dochodów uzyskanych z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości szacowania przez organy podatkowe dochodów uzyskanych z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje utworzenie spółki komandytowej, w której zostanie komandytariuszem. Na pokrycie wkładu w spółce komandytowej wniesie wkład gotówkowy. Przedmiotem działalności spółki komandytowej będzie działalność budowlana.

Komplementariuszem zostanie osoba prawna – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka z o.o.” lub „Komplementariusz”). Spółka z o.o. rozważa wniesienie wkładu pieniężnego oraz wniesienie aportem wybranych nieruchomości, które będą wykorzystywane w działalności spółki komandytowej. Prezesem Zarządu Spółki z o.o. jest córka Wnioskodawcy.

Z tytułu wniesionych wkładów wspólnikom spółki komandytowej będzie przysługiwało roszczenie względem tej spółki o zwrot wniesionych wkładów w momencie wystąpienia ze spółki, rozwiązania spółki lub jej likwidacji.

Wspólnicy ukształtują podział zysków w spółce komandytowej niezależnie od wniesionych wkładów. Z uwagi na planowane znacznie większe zaangażowanie pracy w osiągane przychody z działalności spółki komandytowej może zdarzyć się tak, że udział Wnioskodawcy w zysku spółki komandytowej będzie znacznie przewyższał udział Komplementariusza. Prawdopodobny jest scenariusz, w którym Wnioskodawca otrzyma ponad 90% udziału w zysku spółki komandytowej.

W spółce komandytowej prawo do prowadzenia spraw spółki i reprezentowania jej na zewnątrz zostanie przyznane Komplementariuszowi. Nie jest wykluczone, że prawa te zostaną przyznane również komandytariuszowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie tak ukształtowanego podziału w zysku spółki komandytowej, niezależnego od wartości wniesionych wkładów, organ podatkowy może szacować dochody komandytariusza w oparciu o przepisy art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy organ nie ma prawa badać sposobu podziału zysków w spółce komandytowej, ponieważ przepisy z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych, w tym art. 25 u.p.d.o.f., nie mają zastosowania do umowy spółki komandytowej. Dochód osiągnięty przez komandytariusza z tytułu posiadanego udziału w spółce komandytowej powinien zostać opodatkowany na zasadach wynikających z art. 8 u.p.d.o.f.

Podatnikami podatku dochodowego są wspólnicy spółki komandytowej – podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych jest Spółka z o.o., a podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest komandytariusz. Pomiędzy komplementariuszem – Spółką z o.o. a komandytariuszem – osobą fizyczną, jako podatnikami podatku dochodowego, nie istnieją powiązania. Zasadnicze pytanie sprowadza się do tego, czy powiązania występują pomiędzy osobami pełniącymi funkcje zarządzające/kontrolne i nadzorcze w podmiotach będących podatnikami podatku dochodowego.

W celu rozstrzygnięcia należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm., dalej „k.s.h.”). Zgodnie z art. 118 § 1 k.s.h. komandytariusz może reprezentować spółkę jedynie jako pełnomocnik. Natomiast na podstawie art. 121 § 1 k.s.h. komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 k.s.h.).

Jeżeli zatem na mocy umowy spółki komandytowej komandytariusz nie zostanie umocowany do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania, a także do sprawowania kontroli lub nadzoru nad działalnością spółki komandytowej, komandytariusz nie będzie osobą pełniącą funkcje zarządzające/kontrolne/nadzorcze. Zatem pomiędzy wspólnikami spółki komandytowej nie będą istnieć powiązania, o których mowa w art. 25 u.p.d.o.f. W konsekwencji organ nie będzie miał prawa szacować dochodów, jako komandytariusza, z tytułu nieproporcjonalnego w stosunku do wniesionego wkładu udziału w zysku spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578 z późn. zm.): użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza – spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 102 ww. ustawy: spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Stosownie do art. 123 § 1 i § 3 Kodeksu spółek handlowych: komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. W razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stracie jedynie do wartości umówionego wkładu.

Zgodnie natomiast z art. 51 ww. Kodeksu spółek handlowych (dotyczącym spółki jawnej lecz stosowanym odpowiednio także do spółki komandytowej na podstawie cyt. art. 103 Kodeksu spółek handlowych): każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Przy czym na mocy art. 37 § 1 Kodeksu spółek handlowych: przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej. Co do zasady spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatków dochodowych, a dochody takiej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 5a pkt 6 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przy czym w myśl art. 5b ust. 2 ww. ustawy: jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 tej ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje utworzenie spółki komandytowej (dalej: Spółka), w której zostanie komandytariuszem. Komplementariuszem w Spółce zostanie osoba prawna – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka z o.o.), w której prezesem zarządu jest córka Wnioskodawcy. Wnioskodawca wniesie do Spółki wkład pieniężny, natomiast Spółka z o.o. wkład pieniężny oraz wybrane nieruchomości, które będą wykorzystywane w działalności Spółki. Wspólnicy zamierzają ukształtować podział zysku w Spółce niezależnie od wartości wniesionych wkładów. Z uwagi na planowane znacznie większe zaangażowanie pracy w osiągane przychody z działalności Spółki może zdarzyć się, że udział Wnioskodawcy w zysku Spółki będzie znacznie przewyższał udział Spółki z o.o. Niewykluczone, że Wnioskodawca otrzyma ponad 90 % udziału w zysku Spółki komandytowej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że co do zasady przypadający na podatnika, wspólnika spółki komandytowej, przychód uzyskany z tytułu prowadzonej w formie tej spółki działalności, ustala się proporcjonalnie w takiej wysokości, w jakiej wspólnik ten uczestniczy w zysku spółki. Przy czym udział wspólnika w zysku spółki określa się na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którymi wspólnicy spółki osobowej uczestniczą w zysku spółki w częściach równych (a komandytariusze spółki komandytowej proporcjonalnie do wysokości wniesionego wkładu), chyba że inne zasady określone zostaną w umowie spółki.

Kodeks spółek handlowych pozostawia zatem wspólnikom spółki komandytowej swobodę w kształtowaniu wysokości udziału poszczególnych wspólników w zysku oraz stratach spółki. Natomiast przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazują przypisywać wspólnikowi spółki osobowej taką część przychodu uzyskanego przez spółkę, jaka proporcjonalnie przypada na tego wspólnika zgodnie z zapisami umowy spółki (bądź przepisami Kodeksu spółek handlowych), a w przypadku gdy z ww. regulacji nie wynika wprost wysokość udziału wspólnika w zysku spółki, nakazuje przypisywać wspólnikom spółki przychody w częściach równych. W takiej samej proporcji należy przypisać każdemu wspólnikowi część kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez spółkę oraz wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Nie oznacza to jednak, że w odniesieniu do Wnioskodawcy nie może znaleźć zastosowania art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten jest bowiem regulacją szczególną i znajduje zastosowanie w sytuacji, w której do zmiany poziomu opodatkowania (przerzucania dochodów z jednego podmiotu na inny) wykorzystywane są powiązania osobowe lub kapitałowe między podmiotami.

I tak – zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

– i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Stosownie do art. 25 ust. 4 ww. ustawy: przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Zgodnie z art. 25 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Przez pojęcie powiązań rodzinnych, o których mowa w ust. 5, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia (art. 25 ust. 6 ww. ustawy).

Cytowany art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest przepisem szczególnym i dotyczy podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane, jednak znaczenie podatkowe ma wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu. Celem tej regulacji jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych relacjach warunków różniących się od tych, jakie istnieją między podmiotami niepowiązanymi, po to aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy. O przerzucaniu dochodu można mówić wówczas, gdy wykaże się, że podatnik miał możliwość osiągnięcia dochodu, jakiego należałoby oczekiwać. Oznacza to, że zawarte w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych unormowania chronią interesy fiskalne wierzyciela przed erozją podstawy opodatkowania na skutek zawierania przez podmioty pozostające ze sobą w szczególnych związkach relacji, których warunki odbiegają od wolnorynkowych, tj. odbiegają od warunków, jakie ustaliłyby ze sobą podmioty niepowiązane. Przysługująca organowi podatkowemu na podstawie art. 25 ww. ustawy kompetencja do szacunkowego ustalenia dochodów podatnika stanowi odstępstwo od ogólnych zasad dotyczących ustalania podstawy opodatkowania. Jednocześnie, szczegółowy sposób i tryb oszacowania przez organy podatkowego dochodów, o których mowa w tej regulacji, został uregulowany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób fizycznych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób fizycznych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1176).

Z opisu sprawy jasno wynika, że między Wnioskodawcą – osobą fizyczną oraz Spółką z o.o. – osobą prawną, w której prezesem zarządu jest córka Wnioskodawcy, istnieją powiązania o charakterze rodzinnym. Stąd też zawarcie umowy Spółki, która ustala m.in. udziały w zysku poszczególnych wspólników (tu: Wnioskodawcy i Sp. z o.o.) ma miejsce między podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 4 w zw. z art. 25 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że z regulacji zawartej w art. 25 ust. 1 ww. ustawy nie wynika, że określone w niej „warunki” (różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty) dotyczą tylko warunków w transakcjach zawieranych między podmiotami (podatnikami) powiązanymi. Takie „warunki” (różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty) dotyczyć więc mogą np. sposobu ustalenia praw do udziału w zyskach utworzonej przez podmioty powiązane spółki osobowej (komandytowej), czy utworzonego wspólnego przedsięwzięcia, jeżeli podstawą ustalenia tych warunków nie są czynniki rynkowe, lecz warunki takie zostały narzucone lub ustalone w wyniku istniejących powiązań między wspólnikami spółki.

Ponadto podkreślić należy, że użycie w art. 25 ust. 1 ww. ustawy zwrotu „w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty” świadczy o zamiarze ustawodawcy objęcia hipotezą tej normy prawnej celowego działania podmiotów powiązanych, w kierunku takiego układania stosunków gospodarczych, które zmierzałoby do uchylania się od opodatkowania.

Odnosząc powyższe do opisanego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że nie ma przeszkód prawnych, aby wspólnicy Spółki ustalili wysokość ich udziałów w zysku Spółki w sposób niezależny od wysokości wniesionych wkładów. Nie oznacza to jednak, że w odniesieniu do Wnioskodawcy nie będzie mógł znaleźć zastosowania art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem jeżeli przyczyną zastosowanego podziału zysku nie będą obiektywne przesłanki, jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, lecz powiązania rodzinne istniejące między Wnioskodawcą a jego córką (która jest prezesem zarządu Spółki z o.o., będącej drugim wspólnikiem Spółki) i wyniku takiego działania Wnioskodawca nie wykaże dochodów, jakich można by oczekiwać, gdyby te powiązania nie istniały (na co wpływ ma ustalony sposób uczestnictwa w zysku Spółki), to jego dochody uzyskane z tytułu uczestnictwa w Spółce będą mogły zostać oszacowane na podstawie regulacji art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym do dochodów Wnioskodawcy uzyskiwanych ze Spółki będzie mógł znaleźć zastosowanie art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, regulujący możliwość szacowania dochodów podatnika, jeżeli okaże się, że przyczyną zastosowanego przez wspólników Spółki sposobu podziału zysku (udział w zysku niezależny od wysokości wniesionych wkładów) były powiązania rodzinne istniejące między Wnioskodawcą a prezesem zarządu Spółki z o.o. (córką Wnioskodawcy), a nie obiektywne przesłanki, jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w skutek czego Wnioskodawca wykazał dochody niższe niż można by oczekiwać, gdyby powiązania te nie istniały.

Reasumując – na podstawie tak ukształtowanego podziału w zysku spółki komandytowej, niezależnego od wartości wniesionych wkładów, organ podatkowy może szacować dochody Wnioskodawcy na podstawie o przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.