2017.05.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 2461-IBPB-2-2.4511.136.2017.1.MM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.136.2017.1.MM
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę od 1 września 2011 r. jest działalność prawnicza. Począwszy od 2013 r. Wnioskodawca zawiera z emitentami obligacji (zwanymi dalej: Emitentami), oferowanymi w ramach ofert prywatnych (art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach oraz art. 33 pkt 2 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach), umowy o pełnienie funkcji administratora zabezpieczeń wierzytelności wynikających z obligacji emitowanych przez Emitentów (zwane dalej: Umowami o pełnienie funkcji administratora zabezpieczeń). Umowy o pełnienie funkcji administratora zabezpieczeń zawierane są w interesie osób trzecich, tj. obligatariuszy obligacji emitowanych przez Emitentów bowiem administrator zabezpieczeń, a w tym w szczególności administrator hipoteki i administrator zastawu, działa w imieniu własnym lecz na rachunek obligatariuszy (art. 7 ust. 1a ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach oraz art. 29 i 31 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach).

Zabezpieczenia przybierają lub mogą przybrać różną formę, a w tym hipoteki, zastawu, zastawu rejestrowego, poręczenia, bądź kaucji. W zakresie zabezpieczeń rzeczowych (hipoteki, zastawu) administrator zabezpieczeń (hipoteki, zastawu) wykonuje prawa i obowiązki wierzyciela rzeczowego. Zabezpieczania w postaci hipoteki i zastawu ustanawiane są na majątku Emitenta lub osób trzecich. Umowy o pełnienie funkcji administratora zabezpieczeń, a także przepisy ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach oraz ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach określają obowiązki administratora zabezpieczeń, do których należy m.in. dochodzenie zabezpieczenia, zasądzenia lub zaspokojenia wierzytelności wynikających z obligacji.

Administrator zabezpieczeń działając w imieniu własnym lecz na rachunek obligatariuszy, podejmuje czynności zmierzające do uzyskania środków na zaspokojenie wierzytelności z obligacji, a w tym należności głównej oraz oprocentowania obligacji. Katalog czynności faktycznych i prawnych podejmowanych przez administratora zabezpieczeń w celu zaspokojenia wierzytelności wynikających z obligacji jest szeroki. Wśród tych czynności wymienić można w szczególności: zawieranie umów z osobami trzecimi, które przystępują do długu wynikającego z obligacji lub odpowiadają rzeczowo (np. jako dłużnicy hipoteczni) za ten dług (zwanymi dalej łącznie: Dłużnikami), zawieranie z Emitentem i Dłużnikami umów i porozumień, a w tym umów przekazu, umów przewłaszczenia na zabezpieczenie, umów odnowienia, umów o uznanie długu, umów o świadczenie w miejsce wykonania poprzez dokonanie przelewu wierzytelności, które podlegają następnie ściągnięciu, a także ściąganie należności od Emitenta i Dłużników.

Administrator zabezpieczeń dochodzi także od Emitenta i Dłużników należności na zaspokojenie wynagrodzenia administratora zabezpieczeń określonego w umowach o pełnienie funkcji administratora zabezpieczeń i rozliczanego na podstawie odrębnych dokumentów księgowych (faktur). Wynagrodzenie administratora zabezpieczeń stanowi podlegający opodatkowaniu przychód z jego działalności. Do dnia złożenia niniejszego wniosku większość Emitentów, z którymi Wnioskodawca podpisał Umowy o pełnienie funkcji administratora zabezpieczeń, terminowo wykonywała zobowiązania wynikające z emitowanych przez nich obligacji, a w tym terminowo regulowała płatności na rzecz obligatariuszy.

W związku z opóźnieniem części Emitentów w wykonaniu obowiązków wynikających z obligacji Wnioskodawca planuje dokonać czynności prawnych i faktycznych oraz zrealizować zabezpieczenia, co doprowadzi do pozyskania środków pieniężnych, które:

pokryją wynagrodzenie administratora zabezpieczeń określone w Umowach o pełnienie funkcji administratora zabezpieczeń i ujęte w odrębnych dokumentach księgowych stanowiące jego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych,
zostaną przekazane obligatariuszom na zaspokojenie wierzytelności głównej i oprocentowania obligacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca wykonujący funkcję administratora zabezpieczeń obligacji i przekazujący obligatariuszom świadczenia zaspokajające wierzytelności obligatariuszy wynikające z obligacji, jest płatnikiem podatku, o którym mowa w art. 30a i art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub innych przepisach tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonujący funkcję administratora zabezpieczeń obligacji i przekazujący obligatariuszom świadczenia zaspokajające wierzytelności obligatariuszy wynikające z obligacji, nie jest płatnikiem podatku, o którym mowa w art. 30a i art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani innych przepisach tej ustawy.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a:

w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
z subkonta, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Podatkiem, o którym mowa w art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte jest oprocentowanie obligacji (art. 30a ust. 1 pkt 2). Wypłata (zwrot) należności głównej nie jest opodatkowana podatkiem, o którym mowa w art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnikiem z tytułu oprocentowania obligacji (odsetek od papierów wartościowych w rozumieniu art. 30a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy) jest posiadacz (właściciel) obligacji. Płatnikami podatku, o którym mowa w art. 30a ww. ustawy w zakresie oprocentowania obligacji są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które stawiają do dyspozycji podatnika pieniądze lub wartości pieniężne z tytułu określnego w art. 30a ust. 1 pkt 2.

Postawienie do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułu określonego w art. 30a ust. 1 pkt 2 następuje już z chwilą postawienia ich do dyspozycji administratora zabezpieczeń obligacji zaś umorzenie zobowiązania z obligacji następuje już z chwilą przekazania świadczenia administratorowi zabezpieczeń obligacji, bowiem administrator zabezpieczeń jest zastępcą pośrednim i choć działa w imieniu własnym to czyni to na rachunek obligatariuszy (art. 7 ust. 1a ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach oraz art. 29 i 31 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach).

Płatnikami podatku, o którym mowa w art. 30a ww. ustawy są Emitent lub inne podmioty zobowiązane do spełniania świadcze

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy. Na mocy art. 30a ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e. W myśl art. 5a pkt 11 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych –oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 1636 i 1948).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi – ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych rozumie się przez to:

akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,
inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).

Obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji, zwanego dalej „obligatariuszem”, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia – art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz.U. z 2015 r. poz. 238).

Dochodem z dłużnych papierów wartościowych, jakimi są m.in. obligacje, jest faktycznie otrzymana przez ich nabywcę, w momencie wykupu tych papierów wartościowych przez emitenta, kwota odsetek lub dyskonta. Istota tych papierów wartościowych polega bowiem na tym, że ich emitent poprzez propozycję nabycia skutkującą zbyciem (objęciem) uzyskuje od nabywców określoną kwotę pieniężną, którą obowiązany jest zwrócić w oznaczonym terminie oraz zapłacić określoną kwotę lub procent za korzystanie z pieniędzy nabywcy obligacji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie zaś do art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Zryczałtowany podatek dochodowy od dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5, pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące rachunki papierów wartościowych dla podatników, jeżeli dochody (przychody) te zostały uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wiążą się z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach, a wypłata świadczenia na rzecz podatnika następuje za pośrednictwem tych podmiotów (art. 41 ust. 4d ww. ustawy).

Podsumowując informacje wynikające z ww. przepisów należy stwierdzić, że od uzyskanych przychodów z odsetek od obligacji płatnik zobowiązany jest pobrać zryczałtowany 19% podatek dochodowy bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania przychodów.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca na podstawie umów zawieranych z Emitentami obligacji pełni funkcję administratora zabezpieczeń obligacji. Wnioskodawca jako administrator zabezpieczeń działa w imieniu własnym lecz na rachunek obligatariuszy, podejmując czynności zmierzające do uzyskania środków na zaspokojenie wierzytelności z obligacji, a w tym należności głównej oraz oprocentowania obligacji.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym będzie ciążyć na nim obowiązek pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w sytuacji, gdy w wyniku podjętych przez niego jako administratora zabezpieczeń obligacji czynności prawnych i faktycznych dojdzie do pozyskania środków pieniężnych i przekazania tych środków obligatariuszom na zaspokojenie wierzytelności głównej i oprocentowania obligacji.

Funkcjonowanie instytucji administratora zabezpieczeń reguluje ww. ustawa z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach. Wraz z wejściem tej ustawy w życie z dniem 1 lipca 2015 r. utraciła moc ustawa z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 730). Zgodnie z art. 29 ustawy o obligacjach – w przypadku ustanowienia zabezpieczenia innego niż hipoteka lub zastaw rejestrowy emitent może, przed rozpoczęciem emisji obligacji, zawrzeć w formie pisemnej pod rygorem nieważności umowę z administratorem zabezpieczeń, który wykonuje prawa i obowiązki wierzyciela z tytułu zabezpieczeń we własnym imieniu, lecz na rachunek obligatariuszy. Administratorem zabezpieczeń może być także bank pełniący funkcję banku-reprezentanta. Do administratora zabezpieczeń przepisy art. 80 ust. 2-5 stosuje się odpowiednio.

Zadaniem administratora zabezpieczeń, ustanawianego w przypadku zabezpieczenia innego niż hipoteka lub zastaw rejestrowy, jest wykonywanie praw i obowiązków wierzyciela z tytułu zabezpieczeń we własnym imieniu, lecz na rachunek obligatariuszy. Takie ukształtowanie praw i obowiązków administratora jest zbieżne z występującymi w nauce prawa definicjami zastępstwa pośredniego. Funkcja administratora zabezpieczeń jest instytucją zbliżoną do powiernictwa, gdyż istotą powiernictwa jest wykonywanie lub zarządzanie cudzymi prawami przez osobę powiernika, który czyni to we własnym imieniu, ale na rzecz powierzającego, do którego należą powierzone prawa. Administrator podejmuje czynności zmierzające do uzyskania środków na zaspokojenie wierzytelności z obligacji w imieniu własnym, jednak ostateczne rezultaty jego działań przypisane zostaną obligatariuszom.

Mając na uwadze powyższe informacje należy stwierdzić, że podmioty prowadzące rachunki papierów wartościowych dla podatników są zobowiązane pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, ale tylko wówczas, gdy dochody (przychody) te:

zostały uzyskane na terytorium Polski,
wiążą się z papierami wartościowymi zapisanymi na rachunkach prowadzonych przez te podmioty,
wypłata świadczeń następuje za pośrednictwem tych podmiotów.

W stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku wypłata nie dotyczy papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca na podstawie umów zawartych z Emitentem działa w imieniu własnym ale na rzecz obligatariuszy. Ponadto to nie Wnioskodawca jest zobowiązany do wypłaty odsetek na rzecz obligatariuszy, gdyż to nie Wnioskodawcę z obligatariuszami wiąże stosunek zobowiązaniowy. Obowiązkiem administratora zabezpieczeń jest m.in. dochodzenie zabezpieczenia, zasądzenia lub zaspokojenia wierzytelności wynikających z obligacji. Wnioskodawca podejmuje czynności zmierzające do uzyskania środków na zaspokojenie wierzytelności z obligacji do zaspokojenia, których jest zobowiązany inny podmiot.

Reasumując, ponieważ Wnioskodawca wykonując funkcję administratora zabezpieczeń obligacji, przekazuje jedynie obligatariuszom świadczenia zaspokajające ich wierzytelności wynikające z obligacji, które ciążą na dłużnikach i które są zaspokajane majątkiem dłużników, Wnioskodawca nie będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie ciążą na nim obowiązki płatnika w związku z przekazywaniem obligatariuszom świadczenia zaspokajającego wierzytelności obligatariuszy wynikające z obligacji, uznano za prawidłowe.

Dodatkowo informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy. Ww. przepis wprowadza bardzo istotne ograniczenie w zakresie możliwości wystąpienia o interpretację. Mianowicie, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może złożyć zainteresowany podmiot w swojej indywidualnej sprawie dotyczącej określonych przepisów prawa podatkowego, kształtujących prawa lub obowiązki zainteresowanego w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym.

Status zainteresowanego posiada zatem każdy podmiot, który chce uzyskać interpretację indywidualną w celu prawidłowej realizacji swoich praw i obowiązków w sferze prawa podatkowego – w celu wyjaśnienia, bądź ułożenia, swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Innymi słowy, do uzyskania interpretacji indywidualnej legitymowany jest podmiot, dla którego określony stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe może rodzić konsekwencje w sferze stosunków prawnopodatkowych. Przekładając powyższą argumentację prawną na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że – w świetle ww. art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – status podmiotu zainteresowanego w kwestii ustalenia czy Emitent bądź inny podmiot zobowiązany do spełnienia świadczeń zaspokajających roszczenia z obligacji jest płatnikiem podatku, o którym mowa w art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, posiada Emitent bądź inny podmiot, a nie Wnioskodawca. W związku z tym kwestia czy Emitent lub inny podmiot są płatnikami lub nie, nie była przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin