Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB1.4511.98.2017.2.KS1
z 17 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia z dnia 7 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.) na wezwanie nr 1462-IPPB1.4511.98.2017.1.KS1 z dnia 20 kwietnia 2017 r. (data nadania 21 kwietnia 2017 r., data odbioru 24 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązku zapłaty podatku dochodowego w związku ze sprzedażą nieruchomości - jest prawidłowe,
• możliwości skorzystania ze zwolnienia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku dochodowego w związku ze sprzedażą nieruchomości i możliwości skorzystania ze zwolnienia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. W dniu 30 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej użytkowanie wieczyste działki nr 3362/38 wraz z prawem własności znajdującego się na tej działce murowanego piętrowego budynku z poddaszem użytkowym o powierzchni użytkowej 195,64 m². Sprzedający zbył nieruchomość w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z czym wystawił fakturę VAT dokumentującą sprzedaż. Wnioskodawca rozliczył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej 1/2 kwoty podatku VAT naliczonego przez sprzedającego.

Budynek, którego własność Wnioskodawca nabył wraz z małżonką ma charakter nieruchomości użytkowo-mieszkalnej. W budynku nie zostały wyodrębnione prawnie lokale. Wnioskodawca zlecił sporządzenie inwentaryzacji budynku technikowi budowlanemu, posiadającemu uprawnienia i wpisanemu do Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. Dokument inwentaryzacji wskazuje, że część mieszkalna ma powierzchnię 64,86 m² i przynależy do niej piwnica o powierzchni 66,42 m². W pozostałej części budynek wykorzystywany jest jako lokal użytkowy. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmował część powierzchni użytkowej w budynku i odprowadzał z tego tytułu podatki. Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość (prawo wieczystego użytkowania i własność budynku) na rzecz osoby trzeciej, działając w imieniu własnym i w imieniu drugiego współwłaściciela na podstawie posiadanego pełnomocnictwa.

Pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek wskazując, że nieruchomość ma charakter niemieszkalny. Jednocześnie wskazał, że przychód ze sprzedaży będzie przeznaczony na zakup lokalu mieszkalnego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że środki ze sprzedaży, będą przeznaczone w ciągu 2 lat środki na zakup lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, a jeśli tak, to czy będzie mógł skorzystać z dwuletniej ulgi, która polega na zwolnieniu dochodu ze sprzedaży takiej nieruchomości o ile Wnioskodawca przeznaczy w ciągu dwóch lat środki ze sprzedaży na inne cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego. Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z ulgi dwuletniej, polegającej na zwolnieniu dochodu ze sprzedaży, jeśli przeznaczy w ciągu 2 lat środki ze sprzedaży na zakup lokalu mieszkalnego (inne cele mieszkaniowe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• obowiązku zapłaty podatku dochodowego w związku ze sprzedażą nieruchomości - jest prawidłowe,
• możliwości skorzystania ze zwolnienia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są m. in.:

1. pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3)
2. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (pkt 8).

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Wobec tego przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej,
2. zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
   
   

Jednakże z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Jednocześnie zgodnie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż przepis art. 14 ust. 1 powołanej ustawy nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W art. 14 ust. 2 ww. ustawy wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które - w przypadku uzyskania ich przez podatnika - stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Nadmienić należy, że przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej („Przychodem z działalności gospodarczej są również:”).

Jak wykazuje analiza przytoczonych powyżej uregulowań prawa podatkowego, rodzajowy katalog przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza nie jest zamknięty. Wymienione kategorie przychodów mają charakter przykładowy, otwarty.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust.2c ww. ustawy).

Powyższy przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, regulujący kwestie związane z zbyciem składników majątku zmieniony został z dniem 1 stycznia 2015 r. i ma na celu doprecyzowanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to zarówno składników, które z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania, krótszy niż rok, nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, jak i składników, których podatnik - pomimo takiego obowiązku - nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Oznacza to, że przepis w nowym brzmieniu znajduje zastosowanie do wszelkich zdarzeń objętych jego zakresem, które nastąpią od 1 stycznia 2015 r., tj. do wszystkich przychodów odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych uzyskanych po 31 grudnia 2014 r.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie niniejszej sprawy, przedmiotem zbycia jest prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz budynek niemieszkalny posadowiony na tym gruncie stanowiący odrębną własność, które nabyto w 2008 r.

Z uwagi na fakt, że budynek ma charakter niemieszkalny w przedmiotowej sprawie nie zachodzi wyłączenie, o którym mowa w ww. art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przedmiotem sprzedaży nie jest nieruchomość mieszkalna).

Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku określonych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy podlegały one wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały lub wartość niematerialną i prawną decydują regulacje zawarte w art. 22a, z zastrzeżeniem art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22c pkt 1 ww. ustawy).

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Nie jest przy tym istotne, czy środek trwały lub wartość niematerialna i prawna były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, były bowiem wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Podkreślić bowiem należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Nieruchomość ma charakter niemieszkalny. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmował część powierzchni użytkowej w budynku. Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość (prawo wieczystego użytkowania i własność budynku) na rzecz osoby trzeciej. Przychód ze sprzedaży będzie przeznaczony na zakup lokalu mieszkalnego.

Należy wskazać, że prawo podatkowe, w szczególności ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera definicji nieruchomości. Wobec tego uzasadnionym jest posiłkowanie się definicją nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459) – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Zgodnie z normą zawartą w art. 191 K.c. własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako jego część składowa, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Z kolei w myśl art. 232 § 1 ww. Kodeksu grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

Z kolei jak stanowi art. 235 § 1 tej ustawy budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Z § 2 tego przepisu wynika natomiast, że przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Z zacytowanych przepisów wynika, że co do zasady budynki posadowione na nieruchomościach stanowią ich część składową, przez co dzielą los prawny nieruchomości. Odmiennie należy natomiast traktować budynki wzniesione na gruntach oddanych w użytkowanie wieczyste. Traktowane one być bowiem powinny jako odrębne nieruchomości i chociaż ściśle związane z gruntem, stanowiące oddzielny przedmiot władania. Związek nieruchomości gruntowej z budynkową wyraża się natomiast wyłącznie w tym, że żadna z nich nie może stanowić samodzielnego przedmiotu obrotu prawnego.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy zauważyć, że budynek niemieszkalny - składnik majątku wykorzystywany w działalności gospodarczej - jest posadowiony na działce, do której Wnioskodawca nabył prawo wieczystego użytkowania.

Skoro budynki trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości, to należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie grunt, będący prawem wieczystego użytkowania wraz z posadowionym na niej budynkiem wykorzystywanym w działalności gospodarczej (choćby częściowo) to mając na uwadze przedmiotowe i funkcjonalne ścisłe powiązanie budynku z gruntem będącym prawem wieczystego użytkowania należy przyjąć, iż nie tylko budynek ale i działka gruntu stanowiąca prawo wieczystego użytkowania była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Przy czym nie ma znaczenia, czy prawo wieczystego użytkowania i budynek zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych istotne jest ich wykorzystywanie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy przy tym wskazać, iż nie możliwe byłoby wynajmowanie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, (całości lub części) budynku bez możliwości korzystania z gruntu będącego prawem wieczystego użytkowania, na którym budynek ten jest posadowiony.

Mając na względzie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej będącej użytkowaniem wieczystym oraz budynku niemieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (składników majątku wykorzystywanych choćby w części przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej - wynajmowanych), będzie stanowił przychód uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak kwalifikowany przychód determinuje możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z przedmiotowego zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Odnosząc się do możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wskazać należy, że zgodnie z ww. przepisem wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Natomiast, w myśl art. 30e ust. 6 pkt 2 przepisy art. 30e ust. 1-4 nie mają zastosowania, jeżeli przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw stanowi przychód z działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika zatem, że zwolnienie przedmiotowe o którym mowa, w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy przychodów ze sprzedaży nieruchomości, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości, o których mowa w art. 14 ust. 2c.

W konsekwencji oznacza, to iż sprzedaż przez Wnioskodawcę działki gruntu stanowiącej prawo użytkowania wieczystego zabudowanej budynkiem niemieszkalnym wykorzystywanych w działalności gospodarczej stanowi przychód ze źródła pozarolniczej działalności gospodarczej o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, co oznacza, iż przychód ten nie podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131, ponieważ zwolnieniu takiemu mogą podlegać jedynie przychody zakwalifikowane do źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w art. 14 ust. 2c ww. ustawy.

Zatem, biorąc pod uwagę, że przychód ze sprzedaży działki gruntu stanowiącego prawo wieczystego użytkowania oraz budynku niemieszkalnego stanowiącego odrębną własność należy zakwalifikować do źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 tj. pozarolnicza działalność gospodarcza, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać w części dotyczącej obowiązku zapłaty podatku dochodowego w związku ze sprzedażą nieruchomości za prawidłowe, a w części dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.