Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP2.4512.48.2017.2.MS
z 27 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 21 marca 2017 r. (data wpływu 23 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przez Wnioskodawcę, członka umowy konsorcjum dla świadczenia usług na rzecz T. D. S.A., w rozliczeniu z liderem konsorcjum odwrotnego obciążenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przez Wnioskodawcę, członka umowy konsorcjum dla świadczenia usług na rzecz T. D. S.A., w rozliczeniu z liderem konsorcjum odwrotnego obciążenia. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 21 marca 2017 r. (data wpływu 23 marca 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 2461-IBPP2.4512.48.2017.1.MS z 15 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dotyczy: objęcia odwrotnym obciążeniem od 1 stycznia 2017 r. usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Proszę o zajęcie stanowiska w sprawie potraktowania członka - uczestnika konsorcjum jako podwykonawcy. Firma Zakład Elektroinstalacyjny i Remontowo-Budowlany, której Wnioskodawca jest właścicielem jest członkiem/uczestnikiem konsorcjów współpracujących w ramach umów z T. D. S.A. Uczestnicy konsorcjum mają równe prawa, muszą jednak wyłonić spośród siebie lidera do kontaktów z T. D. To lider fakturuje wszystkie zlecenia dla T. D. Firma Wnioskodawcy jako uczestnik konsorcjum ma kilka zleceń z zeszłego roku, które nie zostały jeszcze odebrane przez T., czyli lider ich jeszcze nie fakturował. Wnioskodawca prosi o stanowisko czy ma być traktowany jako podwykonawca i wystawić fakturę liderowi bez VAT? W piśmie z 21 marca 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że w dniu 31 października 2014 r. 4 Firmy zawiązały konsorcjum w celu wspólnego wykonania zamówienia pod nazwą: „Realizacja prac związanych z przyłączeniem odbiorców IV i V grupy przyłączeniowej na terenie działalności T. D. S.A. Oddział w K. na obszarze RD L.:

Zadanie nr 1 - PE M. D.,

Zadanie nr 2 – L.”.

Firma Wnioskodawcy jest jednym z członków tego konsorcjum. Liderem została wybrana firma „E.” jako przedstawiciel członków w kontaktach z T. D. S.A. Zał. nr 1 - umowa konsorcjum nr 01/X/2014. W związku z wejściem od 1-go stycznia 2017 r. zmian zaistniała konieczność wyjaśnienia pozycji członka konsorcjum.

W ramach ww. zamówienia członkowie nadal wykonują zlecenia i występuje konieczność ich fakturowania. W celu uzupełnienia opisu stanu faktycznego, w sytuacji gdy Wnioskodawca jest członkiem umowy konsorcjum na świadczenie usług na rzecz T. D. S.A., w wezwaniu tut. organu nr 2461-IBPP2.4512.48.2017.1.MS z 15 marca 2017 r. zadano Wnioskodawcy pytania, na które udzielił następujących odpowiedzi w piśmie z 21 marca 2017 r.: Na pytanie tut. organu „O jakie konkretnie usługi (które nie zostały jeszcze odebrane przez T. D.) Wnioskodawcy chodzi?” Wnioskodawca podał, że w ramach umowy podpisanej z T. D. S.A. konsorcjum wykonuje przyłącza kablowe i napowietrzne Nn i Sn, modernizacje sieci napowietrznych, budowy stacji transformatorowych. Na pytanie tut. organu o podanie „Symboli PKWiU dla wskazanych usług (zleceń które nie zostały jeszcze odebrane przez T. D.) według nomenklatury Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2008 Nr 207 poz. 1293 ze zm.)?”, Wnioskodawca podał 42.22.22.0, 42.22.21.0. Na pytanie tut. organu „Kiedy konkretnie przedmiotowe usługi zostały wykonane przez Wnioskodawcę na rzecz lidera konsorcjum? Czy przedmiotowe usługi w całości zostały wykonane w 2016 r.? Czy Wnioskodawca wystawił faktury na lidera na ww. czynności?” Wnioskodawca podał, że część robót została wykonana w zeszłym roku, jednak do tej pory nie zostały odebrane przez T. D. S.A. (Ze względu na zmianę programu nie uzyskano od T. D. potwierdzenia złożenia dokumentów do odbioru). Usługi te zostały wykonane na rzecz T. D. S.A. a nie na rzecz lidera konsorcjum. Część zleceń została wykonana w 2016 r. jednakże ze względu na brak protokołu końcowego wystawianego przez T. D. S.A. nie zostały one jeszcze odebrane przez ww. Instytucję. Do tej pory wystawiono trzy faktury na rzecz lidera, stosując odwrotne obciążenie, nie wiedząc jakie procedury są prawidłowe.

Na pytanie tut. organu „Czy została zawarta umowa konsorcjum na realizację wskazanych usług (zleceń które nie zostały jeszcze odebrane przez T. D.)?” Wnioskodawca podał, że została zawarta jedna umowa konsorcjom na wszystkie zlecenia w ramach danej umowy. Na pytanie tut. organu „Czy w ramach umowy konsorcjum został ustanowiony lider odpowiedzialny za wszystkie rozliczenia z T. D. (w ramach wskazanych zleceń), podmiot, który zawarł umowę na wykonanie usług z T. D.?” Wnioskodawca podał, że został ustanowiony lider jako reprezentant konsorcjum, który podpisał umowę w imieniu konsorcjum. Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca w ramach umowy konsorcjum (na wykonanie zleceń które nie zostały jeszcze odebrane przez T. D.) jest członkiem konsorcjum - partnerem?” Wnioskodawca podał, że tak jest członkiem konsorcjum. Na pytanie tut. organu „Czy T. D. płaci liderowi konsorcjum za wszystkie wykonane prace (w tym prace wykonane przez Wnioskodawcę)?” Wnioskodawca podał, że to lider wystawia fakturę dla T. D. S.A. za wykonane przez każdego z członków zadanie.

Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca jako partner jest odpowiedzialny tylko za tę część zleceń, którą sam wykonuje?” Wnioskodawca podał, że każdy z członków odpowiada solidarnie za prawidłową realizację zadań umowy, ewentualne szkody. Na pytanie tut. organu „Czy to lider konsorcjum dokonuje rozliczenia z Wnioskodawcą (partnerem) za prace wykonane przez niego w celu realizacji umowy zawartej przez lidera z T. D.? Wnioskodawca podał, że lider na podstawie wystawionej faktury przez każdego z członków konsorcjum po otrzymaniu środków od Zamawiającego (T. D. S.A.) reguluje zapłatę. Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9?” Wnioskodawca podał, że tak jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Na pytanie tut. organu „Czy lider jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny? Wnioskodawca podał, że tak jest.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 21 marca 2017 r.):

Czy członek ww. konsorcjum w świetle zaistniałych zmian ma być traktowany jako podwykonawca i co za tym idzie wystawiając liderowi fakturę VAT za wykonane zlecenie stosować odwrotne obciążenie, czyli nie naliczać 23% stawki VAT?

Proszę o zajęcie stanowiska - w jaki sposób Wnioskodawca ma wystawiać faktury liderowi, naliczać VAT czy też stosować odwrotne obciążenie?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z 21 marca 2017 r.), jako jedna z firm będąca członkiem konsorcjum Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie powinien być traktowany jako podwykonawca, tylko wykonawca, zatem powinienem wystawiać liderowi fakturę z naliczonym 23% VAT. Umowa konsorcjum traktuje wszystkich członków równo, każdy odpowiada za wykonane przez siebie zlecenia. Pozycja lidera konieczna jest do kontaktów z T. D. w celu podpisania umowy, odbioru zleceń, protokołów końcowych oraz do fakturowania zleceń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy). Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

W ww. załączniku nr 14 do ustawy zostały wskazane m.in. następujące usługi:

• PKWiU 42.22.21.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową przesyłowych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych (poz. 11),
• PKWiU 42.22.22.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową rozdzielczych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych (poz. 12).
  
  

Jednocześnie zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U z 2016 r. poz. 2024) przepisy art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które zostały wykonane od dnia 1 stycznia 2017 r. W celu ustalenia momentu wykonania usług stosuje się przepisy art. 19a ust. 2 i 3 ustawy zmienianej w art. 1.

Zgodnie z art. 19a ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw dotyczy usług, które zgodnie z art. 19a ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT zostały wykonane od dnia 1 stycznia 2017 r.

Oznacza to, że nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, wykonanych od dnia 1 stycznia 2017 r. staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego, podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest - w stosunku do swojego podwykonawcy - głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia). Trzeba przy tym zaznaczyć, że fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku - świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów i wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w dniu 31 października 2014 r. 4 Firmy zawiązały konsorcjum w celu wspólnego wykonania zamówienia pod nazwą: „Realizacja prac związanych z przyłączeniem odbiorców IV i V grupy przyłączeniowej na terenie działalności T. D. S.A. Oddział w K. na obszarze RD L.: Firma Wnioskodawcy jest jednym z członków tego konsorcjum. Liderem została wybrana firma „E.” jako przedstawiciel członków w kontaktach z T. D. S.A. W ramach umowy podpisanej z T. D. S.A. konsorcjum wykonuje przyłącza kablowe i napowietrzne Nn i Sn, modernizacje sieci napowietrznych, budowy stacji transformatorowych. Dla świadczonych przez siebie usług Wnioskodawca podał symbole PKWiU: 42.22.22.0 i 42.22.21.0. W ramach wskazanej umowy konsorcjum część robót została wykonana w 2016 r. Wnioskodawca jako członek konsorcjum wystawia faktury za wykonane usługi na lidera konsorcjum, który z kolei wystawia faktury na inwestora - T. D. S.A. Jednocześnie lider konsorcjum na podstawie wystawionej faktury przez każdego z członków konsorcjum po otrzymaniu środków od Zamawiającego (T. D. S.A.) reguluje zapłatę. Ponadto wszystkie strony transakcji są czynnymi podatnikami VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy jako członek konsorcjum w rozliczeniach z liderem powinien stosować powinien stosować odwrotne obciążenie.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie wskazać, że w praktyce gospodarczej bardzo często inwestycje budowlane realizowane są przez wykonawców funkcjonujących w formie konsorcjum, które jest związkiem kilku przedsiębiorstw zawartym w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia. Występują różne modele konsorcjów, z których każde może mieć indywidualny charakter. To z postanowień konkretnej umowy konsorcjum wynika sposób jego organizacji i rozliczeń pomiędzy jego członkami a inwestorem, jak również zakres usług świadczonych przez poszczególnych członków konsorcjum.

W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459), w ramach tzw. swobody umów. W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia).

Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum. Konsorcjum nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

Odnosząc się do kwestii zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia do usług budowlanych świadczonych w ramach konsorcjum trzeba mieć na uwadze, że wprowadzane zmiany w zakresie reverse charge dla usług budowlanych generalnie nie powodują zmiany sposobu opodatkowania tych usług (np. w zakresie stawki VAT), w określonych przypadkach będzie dochodzić jedynie do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z usługodawcy na usługobiorcę.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym w przedmiotowej sprawie wskazany mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie tylko i wyłącznie do usług, które zgodnie z art. 19a ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT zostały wykonane po dniu 1 stycznia 2017 r.

Zatem, skoro członek konsorcjum (Wnioskodawca) wystawia faktury VAT na rzecz lidera konsorcjum za wykonane po 1 stycznia 2017 r. usługi (w zakresie wynikającym z umowy zawartej pomiędzy konsorcjantami), natomiast lider wystawia faktury VAT na rzecz T. D. za wszystkie prace (w tym usługi wykonane przez członka konsorcjum - Wnioskodawcę) wykonane przez konsorcjum na podstawie umowy zawartej z T. D., należy uznać, że członek konsorcjum będzie w tym schemacie występował w charakterze podwykonawcy lidera konsorcjum, działającego w takim przypadku jako generalny wykonawca względem zamawiającego (T. D.). W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia podatku VAT od wykonanych przez członka konsorcjum - jako podwykonawcę - usług będzie w tej sytuacji ciążył na - liderze konsorcjum.

W szczególności, w niniejszej sprawie nie można uznać, że zarówno lider konsorcjum jak i członek konsorcjum równocześnie będą głównymi wykonawcami względem zamawiającego (T. D.). Jak już wskazano, konsorcjum nie może być uznane za jednego podatnika VAT. Biorąc pod uwagę zasadę odrębności podatników w ramach konsorcjum, wszyscy uczestnicy konsorcjum z punktu widzenia rozliczeń podatku od towarów i usług - występują wobec siebie w relacji dostawca - nabywca. Zatem działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy, członek konsorcjum (Wnioskodawca) świadcząc usługi budowlane wymienione w poz. 11 i 12 załącznika nr 14 do ustawy, które zgodnie z art. 19a ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT zostały wykonane po dniu 1 stycznia 2017 r. jest zobowiązany do wystawienia na rzecz lidera konsorcjum faktury bez podatku VAT, tj. z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia, jako „podwykonawca” robót budowlanych. Faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Mając na względzie powyższe, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważa się, że przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga w zakresie prawidłowości wskazanej stawki podatku VAT, gdyż powyższe nie było przedmiotem wniosku.

Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego. Tym samym dołączone do wniosku dokumenty nie był przedmiotem merytorycznej analizy.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem 20 stycznia 2017 r. wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.