Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.42.2017.2.AW
z 15 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2017 r. (data wpływu 17 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 maja 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Centrum Kultury i Promocji (dalej: Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności stara się o przyznanie dofinansowania w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na realizację projektu. Grant ma na celu podniesienie wiedzy wśród seniorów i młodzieży na temat bezpieczeństwa i zdrowia.

W ramach projektu planowane jest prowadzenie bezpłatnie dla mieszkańców cyklu zajęć z arteterapii dla seniorów oraz młodzieży, ponadto cyklu szkoleń z zakresu zdrowego i prawidłowego odżywania się, aktywności sportowej, nauki techniki chodu z kijkami tzw. nordic walking, technik udzielania pierwszej pomocy. Zajęcia odbywają się bezpłatnie. Wnioskodawca nie pobiera żadnych opłat od uczestników.

W ramach projektu z otrzymanych środków dotacji, Wnioskodawca zakupi wszelkie przedmioty niezbędne do przeprowadzenia projektu, w tym sprzęt niezbędny do przeprowadzenia zajęć ruchowych, zakupi także wyposażenie sal, w których będą odbywały się zajęcia oraz opłaci wynagrodzenia instruktorów prowadzących zajęcia. Przeprowadzona zostanie również kampania społeczna, w której zakupione zostaną, tzw. koperty życia (koperta z nadrukiem, magnes na lodówkę oraz ulotka informacyjna). Koperty będą przekazywane bezpłatnie społeczeństwu Gminy.

W ramach projektu, Wnioskodawca nie uzyska przychodu. Całość realizowana jest w związku z działalnością społeczną.

Interpretacja indywidualna w ww. zakresie wymagana jest przez instytucję udzielającą dofinansowania, w celu potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego braku możliwości odzyskania podatku VAT.

W uzupełnieniu z dnia 2 maja 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że posiada odrębną podmiotowość prawną i jest odrębnym od jednostki samorządu terytorialnego podatnikiem podatku VAT, a tym samym nie podlega centralizacji w zakresie rozliczeń podatku od towarów i usług, dokonanych przez Gminę wraz ze wszystkimi jej jednostkami organizacyjnymi – na podstawie ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.).

Działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, została uregulowana ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.), zwanej dalej u.o.p.d.k. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 u.o.p.d.k., jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Na mocy art. 14 ust. 1-4 u.o.p.d.k. ustawy:

• Instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora,
• Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem art. 24 i 25,
• Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru,
• Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia i udostępniania rejestru instytucji kultury, w tym zakres danych zamieszczanych w rejestrze, tryb dokonywania wpisów, zmian i wykreśleń wpisów oraz wzór księgi rejestrowej, mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa danych zamieszczanych w rejestrze i bezpieczeństwa czynności prawnych dokonywanych przez te instytucje.
  
  

Ponadto z art. 27 ust. 1-4 u.o.p.d.k. wynika, że:

• Instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania,
• Instytucja kultury może zbywać środki trwałe. Przy zbywaniu środków trwałych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące przedsiębiorstw państwowych,
• Podstawą gospodarki finansowej instytucji kultury jest plan finansowy ustalony przez dyrektora, z zachowaniem wysokości dotacji organizatora,
• Instytucja kultury sporządza plan finansowy zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.).
  
  

Zatem samorządowa instytucja kultury jest to jednostka samodzielna, która podlega wpisowi do rejestru prowadzonego przez organizatora kultury i z tą chwilą uzyskuje osobowość prawną. Instytucja samodzielnie gospodaruje przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania. Pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskanych przychodów, których źródłem jest prowadzona działalność. Samorządowa instytucja kultury jest więc gminną osobą prawną, ma przyznane przepisami prawa różnorodne własne prawa i obowiązki, określające jej podmiotowość prawną: obowiązki podatkowe, obowiązki pracodawcy.

Stopień wyodrębnienia podmiotu prowadzącego działalność kulturalną jest na tyle zaawansowany, że należy przypisać Centrum Kultury i Promocji status podmiotu samodzielnie wykonującego działalność gospodarczą, co prowadzi do konkluzji, że Wnioskodawca jest odrębnym od Gminy podatnikiem VAT i w związku z tym nie jest objęty centralizacją rozliczeń VAT.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że towary i usługi nabyte w związku z realizowanym projektem nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca jest placówką wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury, prowadzoną przez Gminę. Instytucja w przeważającej większości wykonuje czynności zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT. Wszystkie zajęcia realizowane w ramach projektu będą organizowane bezpłatnie. Wnioskodawca nie będzie pobierać żadnych opłat od mieszkańców Gminy. Towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca realizując powyższy projekt, przy założeniu dalszego korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, może odzyskać poniesiony koszt kwalifikowany jakim jest podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może on odzyskać podatku VAT z uwagi na fakt, że:

1. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego z opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.). Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego nie mają prawa do odliczania podatku VAT od dokonywanych nabyć zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy (brak związku nabyć ze sprzedażą opodatkowaną, sprzedaż opodatkowana u takich podatników nie występuje);
2. w projekcie nie wystąpią przychody – zakupione towary, usługi lub środki trwałe nie są wykorzystywane do sprzedaży, w tym opodatkowanej. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje wyłącznie w zakresie, w jakim wydatki (nabycia towarów i usług) związane są z wykonywaniem czynności opodatkowanych (sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Wyjaśnić należy, że przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku lub jego zwrotu mogą skorzystać wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiadający odrębną podmiotowość prawną i będący odrębnym od jednostki samorządu terytorialnego podatnikiem podatku VAT – w zakresie prowadzonej działalności – stara się o dofinansowanie na realizację projektu w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Planowany projekt zakłada prowadzenie bezpłatnie dla mieszkańców cyklu zajęć z arteterapii dla seniorów oraz młodzieży, ponadto cyklu szkoleń z zakresu zdrowego i prawidłowego odżywania się, aktywności sportowej, nauki techniki chodu z kijkami tzw. nordic walking, technik udzielania pierwszej pomocy. Zajęcia będą odbywały się bezpłatnie, więc Wnioskodawca nie będzie pobierał żadnych opłat od uczestników.

Przeprowadzona zostanie również kampania społeczna, w której zakupione zostaną, tzw. koperty życia (koperta z nadrukiem, magnez na lodówkę oraz ulotka informacyjna), które będą przekazywane bezpłatnie społeczeństwu Gminy.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że towary i usługi nabyte w związku z realizowanym projektem nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na tle powyższego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w ramach realizowanego projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Zainteresowany nie będzie miał – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu, ani prawa do jego zwrotu – zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowego działania Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i ust. 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca w stosunku do ww. projektu nie będzie spełniał tych warunków, nie będzie miał zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. Rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego bądź jego zwrotu w związku z realizacją projektu.

Jednocześnie stosownie do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zauważyć, że tut. Organ wydając przedmiotową interpretację oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci aktualność.

Ponadto, należy zauważyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.