Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP2.4512.247.2017.1.MS
z 27 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 21 marca 2017 r. (data wpływu 23 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przez członków umowy konsorcjum dla świadczenia usług na rzecz T. D. S.A. w rozliczeniu z Wnioskodawcą (liderem konsorcjum) odwrotnego obciążenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przez członków umowy konsorcjum dla świadczenia usług na rzecz T. D. S.A. w rozliczeniu z Wnioskodawcą (liderem konsorcjum) odwrotnego obciążenia.Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 21 marca 2017 r. (data wpływu 23 marca 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 2461-IBPP2.4512.48.2017.1.MS z 15 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 11 stycznia 2017 r. firma Wnioskodawcy jest liderem konsorcjum nowej umowy z T. D., jak Wnioskodawca ma traktować pozostałych uczestników, jak podwykonawców?

Wszyscy uczestnicy działają na równych prawach, solidarnie odpowiadają.

W ramach umowy zawartej z T. D. wykonywane są prace sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Działalności w dziale 42.22.Z. każdy z uczestników konsorcjum wykonuje zlecone zamówienia indywidualnie. Wnioskodawca prosi o interpretację dlaczego jako lider musi odprowadzać podatek VAT od faktur, które wystawi. A członkowie konsorcjum stosują nienaliczanie VAT dla faktur, które wystawią Wnioskodawcy. Jest to dla Wnioskodawcy niekorzystna sytuacja, gdyż płaci VAT Wnioskodawca a powinna firma, która wykonała dane zlecenie. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wszyscy członkowie konsorcjum są wykonawcami i nie powinni być traktowani jako podwykonawcy.

W piśmie z 21 marca 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że w dniu 20 września 2016 r. zawarto konsorcjum w celu wspólnego wykonania zamówienia pod nazwą: „Realizacja prac związanych z przyłączeniem odbiorców IV i V grupy przyłączeniowej na terenie działalności T. D. S.A Oddział w K. na obszarze: Regonu L. - Jednostka Terenowa M. D.”. W ramach tego konsorcjum wybrano firmę Wnioskodawcy: Zakład Elektroinstalacyjny i Remontowo Budowlany A. K. jako lidera. Wnioskodawca jako lider fakturuje zlecenia w ramach umowy z T. D. S.A. naliczając 23% VAT.

W celu uzupełnienia opisu stanu faktycznego, w sytuacji gdy Wnioskodawca jest liderem umowy konsorcjum na świadczenie usług na rzecz T. D. S.A., w wezwaniu tut. organu nr 2461-IBPP2.4512.48.2017.1.MS z 15 marca 2017 r. zadano Wnioskodawcy pytania na które udzielił następujących odpowiedzi w piśmie z 21 marca 2017 r.:

Na pytanie tut. organu nr 2a: „Na wykonanie jakich konkretnie usług została zawarta umowa konsorcjum z T. D., w ramach której Wnioskodawca jest liderem?” Wnioskodawca podał, że wykonanie prac związanych z przyłączeniem odbiorców § 1 umowy nr 25/01/LZA/PO/2U17. W szczególności są przyłącza kablowe i napowietrzne, modernizacje sieci Nn i Sn.

Na pytanie tut. organu nr 2b o wskazanie „Symboli PKWiU dla wskazanych usług (w ramach nowozawartej umowy konsorcjum) według nomenklatury Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2008 Nr 207 poz. 1293 ze zm.)?” Wnioskodawca podał: 42.22.22.0, 42.22.21.0.

Na pytanie tut. organu nr 2c: „Czy w ramach umowy konsorcjum został ustanowiony lider (Wnioskodawca) odpowiedzialny za wszystkie rozliczenia z T. D. (w ramach zleceń objętych umową konsorcjum), podmiot, który zawarł umowę na wykonanie usług z T. D.?” Wnioskodawca podał, że tak, liderem jest Zakład Elektroinstalacyjny i Remontowo-Budowlany A. K.

Na pytanie tut. organu nr 2d: „Jak umowa konsorcjum określa szczegółowe zasady współpracy, tj. podział prac przy realizacji zamówienia pomiędzy liderem a pozostałymi członkami konsorcjum (w celu realizacji zleceń T. D.), zasady wzajemnych rozliczeń w okresie wykonywania zamówienia, zasady podziału wynagrodzenia z tytułu realizowanych prac oraz zasady odpowiedzialności w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania zamówienia.” Wnioskodawca podał, że szczegółowe zasady współpracy reguluje umowa współpracy konsorcjom dotycząca podziału robót i wynagrodzenia z dnia 10 stycznia 2017 r.

Na pytanie tut. organu nr 2e: „Czy T. D. płaci liderowi konsorcjum (Wnioskodawcy) za wszystkie wykonane prace (w tym prace wykonane przez partnerów)?” Wnioskodawca wskazał tak, to lider fakturuje zlecenia dla T. D. S.A.

Na pytanie tut. organu nr 2f: „Czy partnerzy są odpowiedzialni tylko za tę część zleceń, którą sami wykonują?” Wnioskodawca podał, że tak.

Na pytanie tut. organu nr 2g: „Czy to lider konsorcjum (Wnioskodawca) dokonuje rozliczenia z partnerami za prace wykonane przez nich w celu realizacji umowy zawartej przez niego lidera z T. D.?” Wnioskodawca podał, że tak.

Na pytanie tut. organu nr 2h: „Czy partnerzy są podatnikami, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9?” Wnioskodawca podał, że tak są.

Na pytanie tut. organu nr 2i: „Czy lider (Wnioskodawca) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny?” Wnioskodawca podał, że tak jest.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 21 marca 2017 r.):

Proszę o zajecie stanowiska czy pozostali członkowie w ramach ww. konsorcjum i ww. umowy z T. D. S.A. wystawiają fakturę na firmę Wnioskodawcy Zakład Elektroinstalacyjny i Remontowo-Budowlany A. K. naliczając 23% VAT czy też stosując odwrotne obciążenie?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z 21 marca 2017 r.), wszyscy członkowie konsorcjum są równi i wystawiając fakturę liderowi traktowani powinni być jako wykonawcy, czyli powinni naliczać 23% VAT za wykonane zlecenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

W ww. załączniku nr 14 do ustawy zostały wskazane m.in. następujące usługi:

• PKWiU 42.22.21.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową przesyłowych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych (poz. 11),
• PKWiU 42.22.22.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową rozdzielczych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych (poz. 12).
  
  

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego, podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest - w stosunku do swojego podwykonawcy - głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Trzeba przy tym zaznaczyć, że fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku - świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów i wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w dniu 20 września 2016 r. zawarto konsorcjum w celu wspólnego wykonania zamówienia pod nazwą: „Realizacja prac związanych z przyłączeniem odbiorców IV i V grupy przyłączeniowej na terenie działalności T. D. S.A Oddział w K. na obszarze: Regonu L. - Jednostka Terenowa M. D.”. W ramach tego konsorcjum wybrano firmę Wnioskodawcy: Zakład Elektroinstalacyjny i Remontowo Budowlany A. K. jako lidera. W ramach umowy wykonanie są prace obejmujące przyłącza kablowe i napowietrzne, modernizacje sieci Nn i Sn. Dla wskazanych usług Wnioskodawca wskazał PKWiU 42.22.22.0, 42.22.21.0. Członkowie konsorcjum wystawią faktury za wykonane usługi na lidera konsorcjum, który z kolei wystawia faktury na inwestora - T. D. S.A. T. D. płaci liderowi konsorcjum (Wnioskodawcy) za wszystkie wykonane prace (w tym prace wykonane przez partnerów). Lider konsorcjum (Wnioskodawca) dokonuje rozliczenia z partnerami za prace wykonane przez nich w celu realizacji umowy zawartej przez niego lidera z T. D. Wszystkie strony transakcji są czynnymi podatnikami VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy członkowie umowy konsorcjum na świadczenie usług na rzecz T. D. S.A. w rozliczeniu z Wnioskodawcą (liderem konsorcjum) powinni stosować mechanizm odwrotnego obciążenia.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie wskazać, że w praktyce gospodarczej bardzo często inwestycje budowlane realizowane są przez wykonawców funkcjonujących w formie konsorcjum, które jest związkiem kilku przedsiębiorstw zawartym w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia. Występują różne modele konsorcjów, z których każde może mieć indywidualny charakter. To z postanowień konkretnej umowy konsorcjum wynika sposób jego organizacji i rozliczeń pomiędzy jego członkami a inwestorem, jak również zakres usług świadczonych przez poszczególnych członków konsorcjum.

W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459), w ramach tzw. swobody umów. W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia).

Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Konsorcjum nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

Odnosząc się do kwestii zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia do usług budowlanych świadczonych w ramach konsorcjum trzeba mieć na uwadze, że wprowadzane zmiany w zakresie reverse charge dla usług budowlanych generalnie nie powodują zmiany sposobu opodatkowania tych usług (np. w zakresie stawki VAT), w określonych przypadkach będzie dochodzić jedynie do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z usługodawcy na usługobiorcę.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

W przedstawionej sprawie, skoro członkowie konsorcjum będą wystawiali faktury VAT na rzecz lidera konsorcjum (Wnioskodawcę) za wykonane usługi (w zakresie wynikającym z umowy zawartej pomiędzy konsorcjantami), natomiast lider (Wnioskodawca) wystawi faktury VAT na rzecz T. D. za wszystkie prace (w tym usługi wykonane przez członków konsorcjum) wykonane przez konsorcjum na podstawie umowy zawartej z T. D., należy uznać, że członkowie konsorcjum będą w tym schemacie występowali w charakterze podwykonawców lidera konsorcjum (Wnioskodawcy), działającego w takim przypadku jako generalny wykonawca względem zamawiającego (T. D.). W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia podatku VAT od wykonanych przez członków konsorcjum - jako podwykonawców - usług będzie w tej sytuacji ciążył na - liderze konsorcjum (na Wnioskodawcy).

W szczególności, w niniejszej sprawie nie można uznać, że zarówno lider konsorcjum jak i członkowie konsorcjum równocześnie będą głównymi wykonawcami względem zamawiającego (T. D.). Jak już wskazano, konsorcjum nie może być uznane za jednego podatnika VAT. Biorąc pod uwagę zasadę odrębności podatników w ramach konsorcjum, wszyscy uczestnicy konsorcjum z punktu widzenia rozliczeń podatku od towarów i usług - występują wobec siebie w relacji dostawca - nabywca. Zatem działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy, członkowie konsorcjum świadcząc usługi budowlane wymienione w poz. 11 i 12 załącznika nr 14 do ustawy będą zobowiązani do wystawienia na rzecz lidera konsorcjum (Wnioskodawcy) faktury bez podatku VAT, tj. z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia, jako „podwykonawcy” robót budowlanych. Faktury powinny zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Natomiast Wnioskodawca jako lider umowy konsorcjum na świadczenie usług na rzecz T. D. S.A. obowiązany będzie w rozliczeniu z zamawiającym (z T. D. S.A.) wystawić za świadczone usługi budowlane fakturę VAT zawierającą podatek od towarów i usług według właściwej dla tych usług stawki.

Mając na względzie powyższe, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważa się, że przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga w zakresie prawidłowości wskazanej stawki podatku VAT, gdyż powyższe nie było przedmiotem wniosku.

Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego.

Tym samym dołączone do wniosku dokumenty nie był przedmiotem merytorycznej analizy.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem 20 stycznia 2017 r. wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.