Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP2.4512.193.2017.1.RSZ
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2017 r. (data wpływu 22 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczania przez Wnioskodawcę mechanizmu „odwrotnego obciążenia” do realizowanych na jego rzecz usług montażu drzwi na ekspozycjach wystawowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczania przez Wnioskodawcę mechanizmu „odwrotnego obciążenia” do realizowanych na jego rzecz usług montażu drzwi na ekspozycjach wystawowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (dalej jako: „Spółka”) - jest spółką prawa handlowego mającą siedzibę i podlegającą opodatkowaniu w Polsce, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zawiera umowy, na podstawie których sprzedaje i dostarcza produkowane przez siebie towary w postaci drzwi, ościeżnic oraz akcesoriów do drzwi typu klamki, zamki itp., do sklepów z branży budowlanej. W ramach tych umów Spółka zobowiązana jest m.in. do dostarczania do ww. sklepów próbek towarów oraz jeśli to konieczne, do ich montażu, co istotne, na swój koszt. Powyższe w praktyce wiąże się z koniecznością przygotowywania ekspozycji wystawowych swoich towarów w poszczególnych sklepach, w tym do ich cyklicznych zmian, w zależności od oferowanego asortymentu towarów, które aktualnie znajdują się w sprzedaży. Przygotowanie ekspozycji polega na zamontowaniu oferowanych towarów (głównie w postaci drzwi, ale również pozostałych akcesoriów), tak aby klienci mogli sprawdzić ich rzeczywisty wygląd, kolor, funkcjonalność, jakość wykonania. Przygotowanie ekspozycji Spółka zwykle powierza podmiotom zewnętrznym - osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, będącym podatnikami podatku VAT, stosownie do definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, niezwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Dotychczas rozliczenia pomiędzy Spółką a ww. osobami realizowane były w oparciu o obowiązujące do dnia 01 stycznia 2017 r. przepisy ustawy o VAT - osoby te za zrealizowane usługi wystawiały faktury i to na nich spoczywał obowiązek rozliczenia podatku VAT. Na wystawianych fakturach zwykle jako nazwę realizowanej usługi wskazywano: „Montaż ekspozycji drzwi”; „Montaż drzwi na wstawie w sklepie”; „Montaż drzwi wewnętrznych”, itp. Usługa ta na niektórych z wystawianych faktur klasyfikowana była symbolem PKWiU 43.32.10.0 Roboty instalacyjne stolarki budowlanej.

W związku ze zmianą przepisów, jaka została wprowadzona na mocy ustawy z dnia 01 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2016 poz. 2024), w tym w szczególności ze zmianą brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, dodaniem do artykułu 17 ustawy o VAT ustępu 1h oraz w związku z rozszerzeniem katalogu usług objętych mechanizmem tzw. „odwrotnego obciążenia VAT”, poprzez dodanie do niego niektórych usług budowlanych świadczonych przez podwykonawców, Spółka powzięła wątpliwość, w jaki sposób obecnie powinna dokonywać rozliczeń z osobami, którym powierza wykonanie ekspozycji wystawowych i montaż na tych ekspozycjach drzwi i czy osoby te powinny aktualnie wystawiać faktury VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie”, czego konsekwencją będzie obowiązek rozliczania podatku VAT z tego typu transakcji przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanych okolicznościach zdarzenia przyszłego zakup przez Spółkę usług, opisanych we wniosku, spełnia warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT i czy w związku z tym konieczne będzie stosowanie mechanizmu tzw. „odwrotnego obciążenia”, skutkującego przerzuceniem obowiązku rozliczenia podatku VAT na Spółkę jako nabywcę usług (usługobiorcę)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanych okolicznościach zdarzenia przyszłego, Spółka powinna dokonywać rozliczeń z osobami, którym powierza wykonanie montażu drzwi na ekspozycjach wystawowych na dotychczasowych zasadach, w myśl których to na wykonawcach (usługodawcach) ciążył będzie obowiązek rozliczania należnego podatku VAT, a mechanizm tzw. „odwrotnego obciążenia” nie znajdzie w tym przypadku zastosowania.

Podstawowymi przepisami, których prawidłowa analiza i ocena pozwala uznać stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę za zasadne, jest art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, na podstawie których podatnikiem w odniesieniu do określonego rodzaju usług jest ich nabywca, w przypadku kiedy łącznie spełnione zostaną cztery przesłanki:

1. usługa jest wymieniona w jednej z pozycji 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT,
2. usługodawcą jest podatnik o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tejże ustawy,
3. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
4. usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, nie wszystkie z powyżej wymienionych przesłanek zostają spełnione, co tym samym wyklucza przerzucenie ciężaru rozliczenia podatku VAT w zakresie danej usługi na nabywcę, którym w przedmiotowej sprawie jest Spółka.

Zdaniem Spółki, przesłanki wymienione w pkt 1, 2 i 3 powyżej zostają zrealizowane. Bez wątpienia Spółka, w tym przypadku jako usługobiorca, jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, a osoby, którym powierza wykonanie czynności montażu drzwi na ekspozycjach wystawowych, tj. usługodawcy, są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tejże ustawy. Można również przyjąć, że usługi, jakie realizowane są przez te osoby, a polegające na montażu drzwi na ekspozycjach wystawowych, objęte mogą być symbolem PKWiU 43.32.10.0 Roboty instalacyjne stolarki budowlanej i jako takie występują w Załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, w pozycji o numerze 31.

W ocenie Spółki, w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie dochodzi jednak do spełnienia przesłanki z pkt 4 powyżej, ze względu na to, iż osoby, którym powierzone zostaje wykonywanie czynności montażu drzwi na ekspozycjach wystawowych, tj. usługodawcy, nie świadczą tych usług jako podwykonawcy. Ma to kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie, gdyż, co wymaga szczególnego podkreślenia, jedynie łączne spełnienie wskazanych powyżej przesłanek uzasadnia stosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia w przypadku realizacji usług określanych jako budowlane.

Co istotne, obowiązujące przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji podwykonawcy, o którym mowa w powołanym art. 17 ust. 1h tejże ustawy. Definicja ta nie występuje również w innych ustawach podatkowych. Pojęcie to nie zostało także sprecyzowane na etapie uzasadniania projektu ustawy zmieniającej. W trakcie prac nad projektem pojawiła się jedynie informacja, w myśl której dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczająca jest definicja zawarta w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, zgodnie z którą „podwykonawca - firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie osób, które realizują montaż drzwi na ekspozycjach wystawowych na zlecenie Spółki, nie sposób traktować jako podwykonawców. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż osoby te realizując powierzone im zadania, w istocie działają jako wykonawcy główni, a nie podwykonawcy. Umowy, jakie Spółka zawiera ze sklepami z branży budowlanej nie mają charakteru umów o usługi budowlane, Spółka nie występuje w tym przypadku jako główny wykonawca, a spółki - sklepy z branży budowlanej, z którymi te umowy są zawierane, nie są inwestorami. Istotą i celem tych umów jest określenie warunków wzajemnej współpracy w zakresie sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę, a przygotowywanie ekspozycji wystawowych stanowi jedynie dodatkowy element mający na celu wsparcie działań marketingowych w celu odpowiedniej identyfikacji, reklamy oraz zwiększenia sprzedaży towarów Wnioskodawcy. Ponadto co istotne, wszelkie koszty dokonania montażu drzwi na przygotowywanych ekspozycjach obciążają Spółkę, co wprost wynika z zawieranych umów. To Spółka w tym przypadku ponosi wszelkie koszty z tego wynikające, których w żaden sposób nie przerzuca następnie na sklepy, z którymi zawiera umowy.

Spółka zawierając więc umowy z osobami - usługodawcami, którym powierza wykonanie montażu drzwi na ekspozycjach wystawowych, w istocie nie występuje w roli wykonawcy. Wykonawcami w takim przypadku są te osoby, zatem przesłanka podwykonawstwa nie zostaje spełniona, co wyklucza wystawianie przez usługodawców faktur VAT z odwrotnym obciążeniem.

Reasumując, ze względu na powyższe, Spółka stanowi na stanowisku, że w opisanych okolicznościach zdarzenia przyszłego, zakup przez Spółkę usług opisanych we wniosku nie spełnia warunków określonych w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w związku z czym nie będzie konieczności stosowania mechanizmu tzw. „odwrotnego obciążenia”, skutkującego przerzuceniem obowiązku rozliczenia podatku VAT na Spółkę jako nabywcę usług (usługobiorcę). Podmiotami zobowiązanymi do rozliczenia podatku VAT będą tak jak dotychczas usługodawcy, którym Spółka powierza wykonanie montażu drzwi na przygotowywanych ekspozycjach wystawowych i którzy wystawiają z tego tytułu faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorca jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego mającą siedzibę i podlegającą opodatkowaniu w Polsce, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zawiera umowy, na podstawie których sprzedaje i dostarcza produkowane przez siebie towary w postaci drzwi, ościeżnic oraz akcesoriów do drzwi typu klamki, zamki, itp., do sklepów z branży budowlanej. W ramach tych umów Spółka zobowiązana jest m.in. do dostarczania do ww. sklepów próbek towarów oraz jeśli to konieczne, do ich montażu, co istotne, na swój koszt. Powyższe w praktyce wiąże się z koniecznością przygotowywania ekspozycji wystawowych swoich towarów w poszczególnych sklepach, w tym do ich cyklicznych zmian, w zależności od oferowanego asortymentu towarów, które aktualnie znajdują się w sprzedaży. Przygotowanie ekspozycji polega na zamontowaniu oferowanych towarów (głównie w postaci drzwi, ale również pozostałych akcesoriów), tak aby klienci mogli sprawdzić ich rzeczywisty wygląd, kolor, funkcjonalność, jakość wykonania. Przygotowanie ekspozycji Wnioskodawca zwykle powierza podmiotom zewnętrznym - osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, będącym podatnikami podatku VAT, stosownie do definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, niezwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Dotychczas osoby te za zrealizowane usługi wystawiały faktury i to na nich spoczywał obowiązek rozliczenia podatku VAT. Na wystawianych fakturach zwykle jako nazwę realizowanej usługi wskazywano: „Montaż ekspozycji drzwi”; „Montaż drzwi na wystawie w sklepie”; „Montaż drzwi wewnętrznych”, itp. Usługa ta na niektórych z wystawianych faktur klasyfikowana była symbolem PKWiU 43.32.10.0 Roboty instalacyjne stolarki budowlanej.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Wnioskodawca wskazuje, że osoby, które realizują montaż drzwi na ekspozycjach wystawowych na jego zlecenie, nie są podwykonawcami. Wynika to z faktu, że usługodawcy realizując powierzone im zadania, w istocie działają jako wykonawcy główni, a nie podwykonawcy. Umowy, jakie Wnioskodawca zawiera ze sklepami z branży budowlanej nie mają charakteru umów o usługi budowlane, Wnioskodawca nie występuje w tym przypadku jako główny wykonawca, a spółki - sklepy z branży budowlanej, z którymi te umowy są zawierane, nie są inwestorami.

Z okoliczności niniejszej sprawy jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca nabywa opisane we wniosku usługi na własny koszt w związku ze zobowiązaniem do dostarczania do sklepów próbek produkowanych przez siebie towarów w postaci drzwi, ościeżnic oraz akcesoriów do drzwi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do realizowanych na rzecz Wnioskodawcy usług montażu drzwi na ekspozycjach wystawowych nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia, bowiem nie zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Tym samym, Wnioskodawca (jako nabywca usług) nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług od nabytych usług w ramach procedury odwrotnego obciążenia.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanych okolicznościach zdarzenia przyszłego, Spółka powinna dokonywać rozliczeń z osobami, którym powierza wykonanie montażu drzwi na ekspozycjach wystawowych na dotychczasowych zasadach, w myśl których to na wykonawcach (usługodawcach) ciążył będzie obowiązek rozliczania należnego podatku VAT, a mechanizm tzw. „odwrotnego obciążenia” nie znajdzie w tym przypadku zastosowania, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które zostały przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku Wnioskodawcy a nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do podmiotów, którym Wnioskodawca powierza wykonanie usług montażu drzwi, bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowo-prawne należy rozstrzygać indywidualnie.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.